1 ДЕФИНИЦИА ЗА ИМАН..... Пет 24 Сеп 2010, 12:54 am
LAUTKA
Модератор
Верувањето дека иманот се состои од дела и говор тоа е работа во
која нема сомнеж. Тоа преставува иџмаа од сите исламски научници и селефи. Шејхул Ислам Ибн Тејмијје, рахимехуллах рекол:
“Селефите постигнале иџмаа дека иманот се состои од дела и говор. Иманот се зголемува и смалува. А тоа значи говор на срцето и дела на срцето, а потоа говор на јазикот и телесни дела.“
( Ел – Фетава 7 том, 672 стр )
Иманот е составен од дела и говор се зголемува со покорност а се смалува со непокорност.
Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах е прашан:
Оној што прашал рекол: “ Размислував за иманот, неговата снага и слабост, т.с дека неговото место е во срцето и дека богобојазноста е негов плод и составен дел т.с дека со неговата снага се засилува а со слабоста слабее. “
Па одговорил Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах:
“ Твојот став е дека иманот е во срцето, а концензус од селефите е дека иманот е во срцето и органите заедно. Како што тоа Аллах го спомнал во сурето Ел – Енфал и други. А што се однесува за она што е во срцето и она што е во останатите органи, тој се зголемува и намалува. Тоа е нешто познато селефиите се плашеле за човек со слаб иман заради лицемерство, или потполно губење на иманот. “
Шејх Хасан ибн Шејх Хусејн ибн Шејх Мухаммед, Аллах да им се смилува на сите, кажува:
“ Ибн Кајјим рахимехуллах рекол: ’ Ние пренесуваме нивни концензус како што тоа го правел Харб, пријател од имам Ахмед. И тоа онака како што тој рекол, преку неговите зборови, преку познати прашања, ова е мезхеб од научниците следбеници на преданијата од ехлис суннет кои се придржуваат и кои се следени во истото уште од времето на асхабите од Аллаховиот Посланик па се до ден денес. Јас ги запаметив оние кои ги запаметив од научниците од Хиџаз, Шаам и други покраини. А оној кој ќе се спротивстави на нешто од овие мезхеби, или да ги потвори за нешто или да омаловажува нешто од тоа, тогаш тој е новотар спротивставувач, надвор од рамките на ехлис суннет вел џемаат, кој одстапил од мезхебите од правецот на ехлис суннет вел џемаат и вистината. ’
И кажува: ’ Тоа е мезхеб од имам Ахмед, ибн Ибрахим, Абдуллах ибн Мухалед, Абдуллах ибн Зубејр ел – Хумејд, Сеид ибн Менсур и други со кои седевме и од нив зедовме знаење. Од нивните ставови беше и тоа дека иманот е говор, дело и нијет, како и строго придржување до Кур’ан и суннет и дека иманот се зголемува и намалува.
Одамна постои концензус, дека место на иманот е срцето и органите. За разлика од сектата Мурџии кои рекле дека иманот се наоѓа само во срцето. Како и некои други секти кои рекле дека неговото место е само на јазикот, додека пак трети рекле дека се наоѓа во срцето и јазикот заедно но без останатите органи.
Со тоа што иманот е сместен во срцето и останатите органи се мисли на општ поим за иман, исто така општ иман е извршување ибадет единствено само на Аллах Кој нема придружник. Одрекнување на ширк заедно со обавеза за одалечување од забрана.
Ваков иман му гарантира на човекот влез во Џеннет спас од оган и страдање.
Основен иман е:
Извршување Тевхид, одрекнување од ширк со извршување на некои обавези т.с изоставување некои други, под услов да не бидат фарзови, заради чии изоставувања би се предизвикало целосно поништување на иманот. Како што е оставање намаз од немарност, по мислење од претходните селефии и покасните халеф генерации кои тоа го сметаат за куфр.
Овој иман човекот го остава под Аллахова волја, но исто така со тоа забранува негово вечно сместување во Џехеннем.
Врз основа на ова претходново можеме да застанеме на јасна граница помеѓу ехлис суннет и хариџиите во поглед на иман. Секоја од овие два групи кажува дека иманот е сместен во срцето и органите, но ехлис суннет направиле разлика помеѓу општ иман и основен.
Па ако робот направи голем грев со тоа ќе излезе од општиот иман и ќе влезе во основниот иман, а неговиот иман ќе биде валиден се додека не направи нешто што ќе го поништи исламот ( Куфр или Ширк ).
А што се однесува на хариџиите, оние го условиле општиот иман за секој роб за да биде валиден неговиот ислам. Па ако со тоа направи голем грев или изоставување некој фарз, неговиот иман е поништен со сите свои стубови и облици.
Заради тоа помеѓу ехлис суннет вел џемаат постигнат е концензус, дека грешник припадник на тевхид ( муслиман ) нема да остане вечно во оган. За кое што се пренесени доста преданија што е спротивно од она на што се хариџиите и муатезилите. Можеби ќе влезе во Џехеннем поради својот грев, и тоа ако не го опфати Аллахова милост. Понатака во него ќе остане онолку колку што Аллах сака, а после тоа ќе излезе. Ова е исто така спротивно од она на што се мурџиите кои претерале до таа мера што подигнуваат знаме на спас од страдање на секој грешник од припадниците на тевхид, со тоа тврдат дека тоа ќе го заштити и дека нема да му наштети покрај иманот. Исто како што покрај куфр нема да му користи покорност. Врз основа на тоа дека иманот од грешниците припадници на киблето е како иманот од мелеките, веровесниците и лубителите на вистината.
Селефиите зацртале круг од ислам а внатре во него круг од иман, па рекле дека оној кој ќе направи голем грев излегува од иманот а останува во кругот од исламот. А од исламот нема да го исфрли ништо друго освен видлив куфр и ширк.
која нема сомнеж. Тоа преставува иџмаа од сите исламски научници и селефи. Шејхул Ислам Ибн Тејмијје, рахимехуллах рекол:
“Селефите постигнале иџмаа дека иманот се состои од дела и говор. Иманот се зголемува и смалува. А тоа значи говор на срцето и дела на срцето, а потоа говор на јазикот и телесни дела.“
( Ел – Фетава 7 том, 672 стр )
Иманот е составен од дела и говор се зголемува со покорност а се смалува со непокорност.
Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах е прашан:
Оној што прашал рекол: “ Размислував за иманот, неговата снага и слабост, т.с дека неговото место е во срцето и дека богобојазноста е негов плод и составен дел т.с дека со неговата снага се засилува а со слабоста слабее. “
Па одговорил Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах:
“ Твојот став е дека иманот е во срцето, а концензус од селефите е дека иманот е во срцето и органите заедно. Како што тоа Аллах го спомнал во сурето Ел – Енфал и други. А што се однесува за она што е во срцето и она што е во останатите органи, тој се зголемува и намалува. Тоа е нешто познато селефиите се плашеле за човек со слаб иман заради лицемерство, или потполно губење на иманот. “
Шејх Хасан ибн Шејх Хусејн ибн Шејх Мухаммед, Аллах да им се смилува на сите, кажува:
“ Ибн Кајјим рахимехуллах рекол: ’ Ние пренесуваме нивни концензус како што тоа го правел Харб, пријател од имам Ахмед. И тоа онака како што тој рекол, преку неговите зборови, преку познати прашања, ова е мезхеб од научниците следбеници на преданијата од ехлис суннет кои се придржуваат и кои се следени во истото уште од времето на асхабите од Аллаховиот Посланик па се до ден денес. Јас ги запаметив оние кои ги запаметив од научниците од Хиџаз, Шаам и други покраини. А оној кој ќе се спротивстави на нешто од овие мезхеби, или да ги потвори за нешто или да омаловажува нешто од тоа, тогаш тој е новотар спротивставувач, надвор од рамките на ехлис суннет вел џемаат, кој одстапил од мезхебите од правецот на ехлис суннет вел џемаат и вистината. ’
И кажува: ’ Тоа е мезхеб од имам Ахмед, ибн Ибрахим, Абдуллах ибн Мухалед, Абдуллах ибн Зубејр ел – Хумејд, Сеид ибн Менсур и други со кои седевме и од нив зедовме знаење. Од нивните ставови беше и тоа дека иманот е говор, дело и нијет, како и строго придржување до Кур’ан и суннет и дека иманот се зголемува и намалува.
Одамна постои концензус, дека место на иманот е срцето и органите. За разлика од сектата Мурџии кои рекле дека иманот се наоѓа само во срцето. Како и некои други секти кои рекле дека неговото место е само на јазикот, додека пак трети рекле дека се наоѓа во срцето и јазикот заедно но без останатите органи.
Со тоа што иманот е сместен во срцето и останатите органи се мисли на општ поим за иман, исто така општ иман е извршување ибадет единствено само на Аллах Кој нема придружник. Одрекнување на ширк заедно со обавеза за одалечување од забрана.
Ваков иман му гарантира на човекот влез во Џеннет спас од оган и страдање.
Основен иман е:
Извршување Тевхид, одрекнување од ширк со извршување на некои обавези т.с изоставување некои други, под услов да не бидат фарзови, заради чии изоставувања би се предизвикало целосно поништување на иманот. Како што е оставање намаз од немарност, по мислење од претходните селефии и покасните халеф генерации кои тоа го сметаат за куфр.
Овој иман човекот го остава под Аллахова волја, но исто така со тоа забранува негово вечно сместување во Џехеннем.
Врз основа на ова претходново можеме да застанеме на јасна граница помеѓу ехлис суннет и хариџиите во поглед на иман. Секоја од овие два групи кажува дека иманот е сместен во срцето и органите, но ехлис суннет направиле разлика помеѓу општ иман и основен.
Па ако робот направи голем грев со тоа ќе излезе од општиот иман и ќе влезе во основниот иман, а неговиот иман ќе биде валиден се додека не направи нешто што ќе го поништи исламот ( Куфр или Ширк ).
А што се однесува на хариџиите, оние го условиле општиот иман за секој роб за да биде валиден неговиот ислам. Па ако со тоа направи голем грев или изоставување некој фарз, неговиот иман е поништен со сите свои стубови и облици.
Заради тоа помеѓу ехлис суннет вел џемаат постигнат е концензус, дека грешник припадник на тевхид ( муслиман ) нема да остане вечно во оган. За кое што се пренесени доста преданија што е спротивно од она на што се хариџиите и муатезилите. Можеби ќе влезе во Џехеннем поради својот грев, и тоа ако не го опфати Аллахова милост. Понатака во него ќе остане онолку колку што Аллах сака, а после тоа ќе излезе. Ова е исто така спротивно од она на што се мурџиите кои претерале до таа мера што подигнуваат знаме на спас од страдање на секој грешник од припадниците на тевхид, со тоа тврдат дека тоа ќе го заштити и дека нема да му наштети покрај иманот. Исто како што покрај куфр нема да му користи покорност. Врз основа на тоа дека иманот од грешниците припадници на киблето е како иманот од мелеките, веровесниците и лубителите на вистината.
Селефиите зацртале круг од ислам а внатре во него круг од иман, па рекле дека оној кој ќе направи голем грев излегува од иманот а останува во кругот од исламот. А од исламот нема да го исфрли ништо друго освен видлив куфр и ширк.