Дефиниција за иман. Иманот е составен од Дела и Говор.
Верувањето дека иманот се состои од дела и говор тоа е работа во која нема сомнеж. Тоа преставува иџмаа од сите исламски научници и селефи. Шејхул Ислам Ибн Тејмијје, рахимехуллах рекол:
“Селефите постигнале иџмаа дека иманот се состои од дела и говор. Иманот се зголемува и смалува. А тоа значи говор на срцето и дела на срцето, а потоа говор на јазикот и телесни дела.“
(Ел – Фетава 7 том, 672 стр)
Иманот е составен од дела и говор се зголемува со покорност а се смалува со непокорност.
Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах е прашан:
Оној што прашал рекол: “Размислував за иманот, неговата снага и слабост, т.с дека неговото место е во срцето и дека богобојазноста е негов плод и составен дел т.с дека со неговата снага се засилува а со слабоста слабее. “
Па одговорил Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах:
“Твојот став е дека иманот е во срцето, а концензус од селефите е дека иманот е во срцето и органите заедно. Како што тоа Аллах го спомнал во сурето Ел – Енфал и други. А што се однесува за она што е во срцето и она што е во останатите органи, тој се зголемува и намалува. Тоа е нешто познато селефиите се плашеле за човек со слаб иман заради лицемерство, или потполно губење на иманот. “
Шејх Хасан ибн Шејх Хусејн ибн Шејх Мухаммед, Аллах да им се смилува на сите, кажува:
“Ибн Кајјим рахимехуллах рекол: ’ Ние пренесуваме нивни концензус како што тоа го правел Харб, пријател од имам Ахмед. И тоа онака како што тој рекол, преку неговите зборови, преку познати прашања, ова е мезхеб од научниците следбеници на преданијата од ехлис суннет кои се придржуваат и кои се следени во истото уште од времето на асхабите од Аллаховиот Посланик па се до ден денес. Јас ги запаметив оние кои ги запаметив од научниците од Хиџаз, Шаам и други покраини. А оној кој ќе се спротивстави на нешто од овие мезхеби, или да ги потвори за нешто или да омаловажува нешто од тоа, тогаш тој е новотар спротивставувач, надвор од рамките на ехлис суннет вел џемаат, кој одстапил од мезхебите од правецот на ехлис суннет вел џемаат и вистината. ’
И кажува: ’ Тоа е мезхеб од имам Ахмед, ибн Ибрахим, Абдуллах ибн Мухалед, Абдуллах ибн Зубејр ел – Хумејд, Сеид ибн Менсур и други со кои седевме и од нив зедовме знаење. Од нивните ставови беше и тоа дека иманот е говор, дело и нијет, како и строго придржување до Кур’ан и суннет и дека иманот се зголемува и намалува.
Одамна постои концензус, дека место на иманот е срцето и органите. За разлика од сектата Мурџии кои рекле дека иманот се наоѓа само во срцето. Како и некои други секти кои рекле дека неговото место е само на јазикот, додека пак трети рекле дека се наоѓа во срцето и јазикот заедно но без останатите органи.
Со тоа што иманот е сместен во срцето и останатите органи се мисли на општ поим за иман, исто така општ иман е извршување ибадет единствено само на Аллах Кој нема придружник. Одрекнување на ширк заедно со обавеза за одалечување од забрана.
Ваков иман му гарантира на човекот влез во Џеннет спас од оган и страдање.