Home
1
Džini i ljudi stvoreni su samo radi ibadeta Allaha Саб 21 Мај 2011, 1:41 pm
Muaz al Islam
Модератор
Džini i ljudi stvoreni su samo radi ibadeta Uzvišenom Allahu
Autor, Muhammed b. Abdul-Vehhab, rahmetullahi te'ala alejhi, u svom uvodu u djelo"Kitabu-t-tewhid", spomenuo je pet ajeta i jedan hadis.
Prvi ajet jesu riječi Uzvišenog Allaha:
{ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْأِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ. مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ. إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ }
"Džinne i ljude Sam stvorio samo zato da Mi se klanjaju, Ja ne tražim od njih opskrbu niti želim da Me hrane, uistinu, Allah je taj koji obilno opskrbljuje i koji posjeduje ogromnu snagu!" (Prijevod značenja Ez-Zarijat, 56-58.)
Značenje pojedinih riječi:
-ljudi: potomci Adema, alejhi-s-selam.
-džinni: nevidljiva stvorenja koja je Uzvišeni Allah stvorio od vatre.
-obožavati: izdvajati Uzvišenog Allaha Jedinog u ibadetu.
"Ibadet je – kako kaže šejhu-l-islam, Ibn Tejmijje, rahmetullahi te'ala alejhi, - sveobuhvatno ime za sve ono što Allah, dželle šanuhu, voli i čime je On zadovoljan, od riječi i djela, javnih i tajnih." ("El-Ubudijje libni Tejmijje"; "Knjiga tewhida i radost pravovjernih", 114. str.)
Takođe, od njega, rahmetullahi te'ala alejhi, prenosi se i druga definicija ibadeta i ona glasi: "Ibadet je ime koje obuhvata potpunost ljubavi prema Allahu, dželle šanuhu, i njen najviši stupanj i potpunost poniznosti prema Allahu, dželle šanuhu, i njen najviši stupanj. Prema tome, ljubav koja ne sadrži poniznost i poniznost koja ne sadrži ljubav ne bivaju obožavanjem (ibadetom), nego je obožavanje samo ono što u sebi sadrži potpunost obiju stvari." (Prethodni izvor)
-"Ja ne tražim od njih opskrbu niti tražim da Me hrane...", tj. Allah, dželle šanuhu, ne traži od ljudi da oni opskrbe sami sebe a niti druge ljude. Ne traži od ljudi da hrane Njega, dželle šanuhu. Kako to da ljudi hrane Allaha?! Došlo je u hadisima i tefsirima ovog ajeta da onaj koji nahrani drugog čovjeka kao da je nahranio, opskrbio Uzvišenog Allaha. On Uzvišeni toga nije potreban i u ovom ajetu sebi pripisuje opskrbu rekavši da je On taj koji obilno opskrbljuje.
Dakle, Uzvišeni Allah nas u ovome ajetu obavještava da je mudrost stvaranja džinna i ljudi obožavanje Njega, dželle šanuhu. Nije ih stvorio radi bilo kakve koristi, kao što dunjalučki vladari traže od svojih sluga da ih hrane, poje, čuvaju, bdiju stalno nad njima. Naprotiv, uzvišeni Allah se obavezao da je On taj koji će ljude opskrbljivati, a On je Onaj čije je obećanje istinito i Koji je kadar, u stanju da ga ispuni, jer On Uzvišeni posjeduje ogromnu snagu i moć.
Koristi koje proizilaze iz ovog ajeta:
1. Mudrost stvaranja džinna i ljudi je izdvajanje Uzvišenog Allaha, Jednog i Jedinog u ibadetu.
2. Potvrda postojanja džinna.
3. Neovisnost Uzvišenog Allaha od Njegovih stvorenja.
4. Allah, dželle šanuhu, je Onaj koji daje opskrbu, međutim, na čovjeku je da poradi na razlozima i putevima kojima se ta opskrba postiže i da se nakon toga osloni na Uzvišenog Allaha.
5. Priznavanje Uzvišenom Allahu dva imena. Ona su: "Er-Rezzak" – "Onaj koji obilno opskrbljuje" i "El-Metin" – "Jaki, Onaj koji posjeduje ogromnu snagu".
Vezanost ajeta za poglavlje:
Plemenite riječi Uzvišenog Allaha nas upućuju da je mudrost stvaranja džinna i ljudi obožavanje Njega, dželle šanuhu, jednog i Jedinog i poricanje božanstva svemu drugom mimo Njemu Uzvišenom.
* * *
Dalje Autor, rahmetullahi te'ala alejhi, u svom uvodu spominje 36. Ajet sure En-Nahl:
{ وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ...}
„Mi smo svakom narodu poslanika poslali: 'Allahu se klanjajte, a kumira se klonite!'...“
Značenje pojedinih riječi:
-ummet: narod, tj. grupa ljudi.
Riječ „ummet“ u Kur'anu se spominje sa četiri značenja:
1. grupa ljudi, kao što je to slučaj s ovim ajetom
2. imam, vođa, kao što je došlo u riječima Uzvišenog Allaha:
{ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتاً لِلَّهِ حَنِيفاً ...}
„Uistinu je Ibrahim bio čestiti vođa, pokoran Allahu ...“ (Prijevod značenja dijela 120. Ajeta sure En-Nah)
3. vjera, kao što je došlo u riječima Uzvišenog Allaha:
{ إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ ... }
„Zatekli smo pretke naše kako ispovijedaju vjeru ...“ (Prijevod značenja dijela 23. Ajeta sure Ez-Zuhruf)
4. vrijeme, kao što je došlo u riječima Uzvišenog Allaha:
{ ... وَادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ ... }
„I tada, poslije toliko vremena ...“ (Prijevod značenja dijela 45. Ajeta sure Jusuf)
Mudrost slanja poslanika:
Dostavljanje i uspostavljanje dokaza, kaže Uzvišeni Allah:
{ رُسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً }
„O poslanicima koji su radosne vijesti i opomene donoslili, da ljudi poslije poslanika nebi nikakva opravdanja pred Allahom imali.“ (Prijevod značenja 165. Ajeta sure En-Nisa')
Milost, kaže Uzvišeni Allah:
{ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ }
„A nismo te poslali osim kao milost svjetovima. „ (Prijevod značenja 107. Ajeta sure El-Enbija')
Pojašnjenje puta koji vodi do Allahovog zadovoljstva, jer čovjek ne može znati šta Allah, dželle šanuhu, voli, šta i kako traži i čime je zadovoljan, osim putem poslanika, alejhimu-s-salatu ve-s-selam.
-poslanik: Čovjek kojeg je Uzvišeni Allah odabrao između Svojih robova, objavio mu šerijat i naredio da poziva njemu.
Kod govora o razlici između poslanika i vjerovjesnika postoje dva mišljenja:
Ne postoji nikakva razlika između njih.
Postoji razlika. Ovi, koji pritvrđuju razliku između poslanika i vjerovjesnika, su se razišli na tri mišljenja:
1. Vjerovjesnik je onaj kome je Objava dolazila u snu a poslanik je onaj kome je Objava dolazila na javi.
2. Vjerovjesnik je onaj kome je objavljen šerijat ali mu nije naređeno da ga širi i poziva njemu, dok, poslanik je onaj kome je objavljen šerijat i naređeno mu je da poziva tom šerijatu. Ovo mišljenje zastupa većina islamskih učenjaka. Međutim, istom ovom mišljenju se može prigovoriti nekoliko stvari:
a) Cilj Objave jeste uputa čovječanstva i ukazivanje na ono čime će popraviti i svoj dunjaluk i Ahiret. Tako da tvrdnja da vjerovjesniku nije naređeno da poziva šerijatu koji mu je objavljen suprotna je cilju i svrsi Objave.
b) Kaže Uzvišeni Allah:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِيٍّ ... }
„Prije tebe Mi nijednog poslanika i vjerovjesnika nismo poslali ...“ (Prijevod značenja 52. Ajeta sure El-Hadždž)
Uzvišeni Allah je u ovome ajetu ukazao na dvije činjenice:
· Razlika između poslanika i vjerovjesnika, jer veznik „i“ između riječi „poslanika i vjerovjesnika“ u osnovi ima svrhu razlikovanja.
· Uzvišeni Allah je ukazao da je takođe slao vjerovjesnike tako da je morao postojati neko kome su oni poslani, tj. morao je postojati neko kome su oni dostavljali Objavu Uzvišenog Allaha.
3. Vjerovjesnik je onaj kome je objavljen šerijat i koji je poslan narodu koji je povjerovao u poslanicu i vjerovjesništvo poslanika koji je bio prije njega, tako da je šerijat objavljen ovom vjerovjesniku ustvari bio dopuna šerijatu poslanika prije njega. Dok, poslanik je onaj kome je objavljen šerijat i koji je poslan nevjerničkom narodu, narodu koji ili nije povjerovao i prihvatio poslanicu poslanika prije njega, ili ju je prihvatio ali vremenom učenje koje je sadržavala ta poslanica je zapostavljeno i zamijenjeno mnogoboštvom i nevjerstvom. (Pogledaj opširnije u knjizi „En-Nubuvvat“ od šejhu-l-islama Ibn Tejmijje, rahmetullahi te'ala alejhi.)
-tagut: Sve ono ili svaki onaj čiji se položaj i mjesto uzdižu iznad onog stepena koji mu je propisan od strane Uzvišenog Allaha, svejedno da li se ta stvar ili ta osoba slijedi, obožava ili joj se pokorava.
Od taguta koji se slijede jesu sihirbazi i učenjaci koji pozivaju zlu a odvraćaju od dobra. Taguti koji se obožavaju jesu kipovi. I taguti kojima se pokorava jesu svi oni vladari koji ne sude po Allahovom zakonu, dozvoljavaju ono što je Allah, dželle šanuhu, zabranio i zabranjuju ono što je dozvolio i traže da se u tome slijede.
Imam Ibnu-l-Kajjim, rahmetullahi te'ala alejhi, spominje da postoji mnogo vrsta taguta koje se uglavnom temelje na pet sljedećih vrsta:
Iblis,
Onaj koji mijenja Allahove, dželle šanuhu, propise,
Onaj ko ne sudi po Allahovom, dželle šanuhu, zakonu,
Onaj koji poziva u obožavanje sebe samoga i
Onaj ko se obožava mimo Uzvišenog Allaha i time je zadovoljan.
Dakle, Uzvišeni Allah nas obavještava da je On, dželle šanuhu, uistinu, slao poslanika svakoj grupaciji naroda da ih poziva obožavanju Allaha, dželle šanuhu, Jednog i Jedinog, i da se klonu obažavanja svega drugog mimo Njega uzvišenog.
Koristi koje proizilaze iz ovog ajeta:
Dokaz da ljudi nisu prepušteni sami sebi, nisu stvoreni tek tako bez da im se naređuje i zabranjuje.
Svi narodi su pozivani u obožavanje Allaha, dželle šanuhu, Jednog i Jedinog i u klonjenje taguta.
Srž poslanice svakog poslanika upravo je bio poziv u obožavanje Allaha, dželle šanuhu, i poricanje božanstva svemu drugom mimo Njemu Uzvišenom.
Svi narodi su pozivani u obožavanje Allaha, dželle šanuhu, Jednog i Jedinog i u klonjenje taguta.
Srž poslanice svakog poslanika upravo je bio poziv u obožavanje Allaha, dželle šanuhu, i poricanje božanstva svemu drugom mimo Njemu Uzvišenom.
Vezanost ajeta za poglavlje:
Jedinstvenost poslanika, alejhimu-s-salatu ve-s-selam na pozivu u tewhid, obožavanje Allaha, dželle šanuhu, Jednog i Jedinog.
Obožavanje Allaha, dželle šanuhu, nije ispravno sve dok se ne poreknu sva druga božanstva mimo Njega Uzvišenog.
* * *
