Роденденот на Мухаммед (Мевлуд-и шариф, Мевлуд кандили, Мавлуд ен-небеви)

Секоја благодарност му припаѓа на Аллах, Господарот на сите светови, а мир и благослов на Неговиот Пратеник, Мухаммед . Следните забрани за воведување новитети во религјата се јасно искажани преку Куранот и Суннетот. Аллах вели (во превод)

„Кажи им (О Мухаммед на луѓето) Ако го сакате Аллах, тогаш следте ме. Тогаш и Аллах ве сака и ги простува вашите гревови. ...“ (3:31)

„Следете го она што ви сe објави вам од вашиот Господар, и не земајте други заштитници освен Него! Малку сте вие разумни!“ (7:3)

„...ова е Мојот исправен пат, па следете го! И не следете други патишта, за да не ве оддалечат од Неговиот пат...“ (6:153)

Пејгамберот рече: „Најдобриот говор е Аллаховата Книга, најдобро упатство е упатството на Мухаммед , а најлоши се оние работи кои се внесуваат во исламот.“ Потоа ни кажува: „Кој и да внесе нешто во оваа наша вера, што не е од неа, нема да му биде примено.“ (Бухари 2697; Муслим 1718)

На друг начин во Муслима се вели: „Оној што прави нешто што не е во согласност со нашава работа (Исламот), се одбива.

Еден од измислените новитети е славењето роденден на Мухаммед во месецот „Раби ел-евал„. Тој ден се слави на различни начини:

- Некои го наоѓаат како можност за собирање и раскажување за историјата на мевлудот, потоа зборуваат едни со други и цитираат соодветни „касиди“.

- Некои од нив спремаат јадење и слатки за присутните.

- Некои го слават тој ден во џамија, некои во своите домови.

- Некои не се ограничуваат само на вообичаените адети, туку внесуваат уште повеќе харам во таа новотарија. Како на пример: танцување, музика, пеење, заедничко славење со мешање на мажи и жени, па дури и правење ширк. На пример, некои му се молат на Пејгамберот за помош - да им помогне во нивната ситуација итн.

Без разлика која форма и кое место тоа го зазема и со каков ниет го практиува тој што слави, нема сомнеж дека мевлудот е новитет, харам. Тоа е нешто од шиитската група „фатимити“, создадена три века подоцна за да се копира религијата на Муслиманите.

Првата личност (од сунитите) која ја презела таа пракса бил кралот Ел-Музафеер ебу Саид Каукабури, крал на Ирбил при крај на шестиот век после хиџра или почеток на седмиот век, што е потврдено од историски истражувачи како Ибн Кхалкан и други. Ебу Шамах рекол: „Првиот човек кој го практикуваше тоа во Mосул, беше шеих „Умар Ибн Мухаммед Ел-Мала“, еден од најпознатите во тоа време. Потоа неговиот пример го следеа предводниците од Ирбил и други.

Ел-Хафиз Ибну Кесир во својата биографија за Ебу Саид Казкабури вели [Ел-Бидајах ве-л-Нихајах (13/137)]: „Неговиот начин беше: мевлуд во месецот „раби ел-авал“ да се практикува, и да прави голема прослава... Некои, кои што повеќе пати беа присутни на таа прослава (кај Ел-Музафер), пренесуваат дека на прославата имале 5.000 јагнечки глави на ражен, 10.000 кокошки, 100.000 големи чинии и 30 послужавници со слатки јадења... Суфиите ги оставал од зухр до фаџр да пеат, а тој сам танцувал (играл) заедно со нив.“

Ибн Кхалкан рече [Вафијат Ел-A´јан (3/274)]: „Кога доаѓа првиот ден на „сафар“, нивните сали ги китат со необични бои и украси, а кај секое турбе има една група со пејачи, со куклари, како и музичари со инструменти. И ничиј дом не оставаат без тие групи.

Натаму кажува:

Во текот на тоа време нема човек што работи. Ништо не прават сем прошетки или пратење на празничните настани. Кога ќе дојде времето, два дена пред мевлуд, се носат голем број камили, крави и овци, неопишиво многу, а дур стигнат на место од пазарот, нив ги следат со песни и тапани, и други музички инструменти што ги имаат... А вечертa на мевлудот сите пејачи на „нешид“ се во цитаделите.“

Ова е изворот на славење мевлуд за роденденот на пејгамберот . Во тој новитет, за кој што Аллах никогаш не дал дозвола, во поново време се приклучија бесмислени игри, претерување, како и бесмислено трошење пари и време.

1. Не е дел од суннетот на ресулАллах ниту од наследните кхалифи. Според тоа, недозволена пракса е тој ден да се слави, затоа што ресулАллах рекол: „Ви предлагам суннетот мој да го следите и упатените кхалифи после мене. Држете се цврство до тоа. Чувајте се од новoизмислени обичаи, затоа што секој измислен обичај е новитет (бидат), и секој бидат е оддалечување, секое оддалечување води во Огнот.“ (Ахмед 4/126; ет-Тирмизи 2676)

Оној што практикува обичаи што не ги практикувал и не ги наредил пејгамберот , сакајќи да му се приближи на Аллах, алудира дека Пратеникот на луѓето не им ја објаснил нивната религија и дека не ги известил за нивните должности кон Аллах, како што се вели во Куранот „...Денес ја дополнив вашата религија...“ (5:3) Тие додаваат нови обичаји во верските должности, но Пејгамберот не ги објавил.

2. Славење на роденденот на Мухаммед е имитирање на Христијаните, затоа што тие го слават роденденот на Иса алехји салам. Нивно имитирање е харам. Следниве хадиси ни зборуваат за имитирање и дека треба да се разликуваме од Христијаните. Пејгамберот рекол: „Кој имитира на еден народ, тој е од нив“ (Ахмед 2/50; Ебу Давуд 4/314). Исто така рекол и: „Разликувајте се од мушриканците, особено во поглед на нивните ритуали и обичаи во верата“ (Муслим 1/22, 259) .

3. Со фактот што тој празник е бидат и имитирање на Христијаните, тој e харам. Славењето на роденденот на Пратеникот е исто и начин за упатување молитви кон Пратеникот . Во денешнo време приметуваме како присутните упатуваат дови (молитви) кон Аллах и Мухаммед во исто време, кога ги рецитираат нивните касиди со ширкови, како пример „Касидат ел-Бурда“ и др. РесулАллах забранил претерано да го славиме, со зборовите: „Не претерувајте како Христијаните што претеруваат со синот на Меријем (а.с). Јас сум само Аллахов слуга, затоа викајте: Слугата Аллахов и Пратеник.“ (Бухари 4/142 / 3445; Ел Фатих 6/551). Ова значи: „Немојте да ме славите претерано, како Христијаните што го слават „Месих“ (Иса) алејхи селам до тој степен, што се оддалечија од Аллах и само нему (на Иса а.с.) му се обраќаат во нивните молитви и желби. Аллах тоа им го забранил, кога рекол (Приближно значење)

„О луѓе на Книгата (Христијани), не претерувајте во вашата религија, и не зборувајте за Аллах освен вистината! Ел-Месих (Иса), синот на Мерјем, беше само гласник на Аллах и на Неговиот збор... создаден по Негова наредба... (рече „биди“ – и тој бидна)“ (4:171).

Пејгамберот наш , како што спомнавме, ни забранил претерано да го славиме, за да не ни се случи истото што се случило со нив. Затоа рекол: „Чувајте се од претерување, затоа што тие што беа пред вас, со нивните претерувања се уништија.“ (ен-несаи 5/268)

На ова треба да се одговори со доказот базиран на тоа што од Аллаховиот Пратеник е потврдено, а потврдено е (и пренесено), дека новотарии во целост се забранати, а ова е новотарија. Тоа што го прават луѓето не е валиден доказ штом оди контра потврдениот доказ (далил).