СЛАВНИОТ ИСЛАМСКИ ВЛАДЕТЕЛ САЛАХУДДИН ЕЈЈУБИ

Меѓу големиот број на истакнати исламски владетели и личности влегува и Салахуддин Ејјуби, освојувачот на Ерусалим од крстоносците.Роден е 1138 година во градот Такрит на реката на Тигрис, северно од Багдад (Ирак). Родителите му биле Курди. Татко му Ејјуб бил наредник во градот Баалеббеку (антички Хелиополис со добро зачувани стари храмови, денеска во Либан, недалеку од Бејрут).

Во јавноста младиот Салахуддин по прв пат се спомнува во 1164 година, кога го прател својот стрико во неговиот поход на Египет. По смртта на неговиот стрико Есудуддин, Салахуддин станува намесник на Египет, а кога умира и после-дниот фатимиски халифа Ел-Адид (1171 год.) Салахуддин станува владар на Египет и ја основува ејјубиската династија, која владеела со Египет и други исламски краеви до 1250 година.

Иако никој не неможел да му попречи, Салахуддин не сакал да се прогласи за халифа, туку го признал халифата во Багдад. Покрај Египет Салахуддин набрзо завладеел со Сирија, со земјите на Магриб (Алжир, Тунис, Мароко и Либија), Нубија, западна Арабија, Палестина и Месопотамија.

Во времето на Салахуддин господареле крсташите. Салахуддин ставил обврска врз себе дека ќе го поврати Ерусалим и другите градови и во тоа успеал. Во битката на Хиттин 1187 година. Салахуддин ја заробил сета франачка армија од околу 20.000 луѓе. Да го следел крсташкиот пример, сите би ги поубил, меѓутоа Салахуддин сите ги ослободил, дури и ерусалимскиот крал Гија де Лизинјана, кој свечено пред Салахуддина се обврзал дека нема повеќе да војува против муслиманите, но тоа во првата дадена прилика го прекршил заветот 2.10.1187.Не се помни дека некој негов војник за нешто се пожалил. Го обединил исламскиот свет од реката Фурат до реката Нил по прв пат со цел да и застане во лицето на Европа која сета свој располжив капацитет го подготвила во борба против муслиманите. Под негово водство се обединиле толку исламски народи што не било забележано порано такво чудо.

На англискиот крал Ричард (Лавовско срце) самиот Салахуддин му пружил лекарска помош, кога овој се разболел и самиот лично го посетил. Кога на Ричард му била кажано кој е, се преплашил, но Салахуддин му рекол: „Не плаши се Ричарде, можев да ти подметнам отров во лекот, но ние муслиманите тоа не го правиме. Ти повеќе не си мој непријател. Ти сега си болен, а додека си таков, должен сум да ти помогнам. Јас сега ја извршувам човечката обврска. Ние муслиманите не се служиме со измами, а убиваме само на воено поле."Кога дознал Салахуддин за болеста на Ричард наредил војната да се прекине, а и продолжена по неговото оздравување. Најверојатно да би бил друг на местото на Салахуддин тоа би го искористил и би навалил со сета снага непријателот да го дотепа.

При една од бројните битки за Ерусалим муслиманските војници го заробиле атентаторот на Салахуддин. Сите очекувале, дека кога ќе го доведат пред Салахуддин дека тој ќе нареди да го убијат. Проткаен со неизмерен исламски хуманизам, Салахуддин тоа не го направил, напротив му подарува слобода со единствен услов да не се враќа кај крсташите, туку да остане во исламската држава.

Во една прилика кај Салахуддин бил доведен заробен крсташки витез кој признал дека убил голем број на муслимани. На прашањето на Салахуддин, која му е последната желба, крсташкиот витез одговорил дека желба би му била да ја најде скршената сабја со која се борел против муслимани и нејзините делови со него да ги погребат. Ваквиот одговор толку му се допаднал на Салахуддин што наредил да се ослободи и да му ги пронајдат деловите на сабјата. При разделба му ја подарил својата сабја.

Што мислите Ричард како се реванширал на муслиманите? Во опколената Ака, град во кој на муслиманите не можела да им стигне никаква помош, па на крај биле принудени да се предадат, Ричард наредува да се убијат 2.700 муслимани-заробеници.

Славниот Салахуддин Ејјуби умрел во почeтокот на март 1193. во Дамаск, каде е и закопан во близината на Емевијската џамија.Овој исламски владетел како и многу други, ја потпомагал науката, ги штитил и наградувал учените, копал канали, основал школи и подигал џамии. Една од неговите проживеани градбени споменици е Каирската тврдина, чија градба започнала 1183 година.

Колку бил скромен сведочи и тоа што од воениот плен за себе ништо не земал. Според исламскиот историчар Ебул-Фида, кој и самиот бил Ејубија, Салахуддин зад себе оставил само четириесет и седум дирхеми и еден златник. Тоа било неговото цело наследство, иако можел да има огромно богатство. Меѓутоа, наместо материјалното богатство, Салахуддин располагал со едно неминливо богатство, а тоа е - неговото големо богатство на душата. Поради своето големо богатство на душата славниот Салахуддин Ејјуби е и денес една од најпопуларните историски личности и "пример на витешто" како во својата Историја на Арапите тврди Филип Хити.

Генералот Горо кога успеал да ја победи муслиманската војска надвор од Дамаск, се упатил кон гробот на Салахуддин ел-Ејјуби кај Емевиската џамија и почнал да гази над гробот велејќи:"Еве сме се вративме, О,Салахуддин!"

Ова покажува дури и по пет века крсташите или Европа не го заборавила поразот од страна на Салахуддин. Салахуддин се преселил на Ахирет откако ја завршил успешно и со гордост својата мисија и задача, меѓутоа крсташите кои научија лекција не се откажаа и почнаа да изнаоѓаат стратегија и механизам за уништување на исламот и муслиманите во 19 век, додека муслиманите пак пловат низ брановите на поделби и спорови. Исламскиот свет по неговата смрт уште не добил таков искрен владетел, кој дава предност на интересот на муслиманите врз својот личен интерес и страст, полн со енергија за Џихад, кој успеа да ги соедини и сплоти исламските народи и да ја порази цела Европа, и на тој начин да му ја сочува слават и угледот на Исламот.