Ханефииски стаф за изговоравање „Амин„ после фатиха

Прашање:

Селаму алејкум ве рахметуАллах

Нa кој доказ го користат ханефиите за тврдењето, дека изговорањето на „Амин„ (после сурето фатиха), не смее да биде гласно, него тихо – особено во смисла на хадисите, кои што ни укажуваат, дека изговорањето треба да биде гласно – како на пример следниов: „И секој кој што ке изговори Амин во исто време со мелеките, ке му бидат сите гревови опростени.„ (итк.)

Одговор:

Во името на Аллах, субаханаху ве теала.

Ве алејкум салам ве рахметуАллах

Ханефиите го објаснуваат тоа со основата, дека во тој хадис ништо нема што укажува, дека изговорањето на „Амин„, треба да биде гласно. Ова беше видот на познатите придружници на ресулАллах , вклучиво ибн масуд р.А., кој што рече: „Имаат четири работи, кои што од страна на имамот се изговораваат тихо„; и во тоа го спомна зборот, „Амин.„ [маргхинани, хидаја]

„Кога се изговорава „Амин„, се смета како „дова„. Основата на ова е, дека треба тихо да се изговори. [заџас, ахкам ал-куран, 3.238; ибид]]. Нема разлика меџу друга дова или зикир во намазот; сите тие се изговораваат тихо (освен ако се изговораваат, како знак, дека се менава позицијата во намазот, на пример, текбир за во руку, сеџде итк.). Ако би се донесело одлука, дека изговоравањето треба да биде гласно, би требало да има јасни докази.„

Под хадисите, кои што се спомнати, дека Асхабиите р.А. го слушнале на Аллаховиот пратеник како изговоравал „Амин„, се подразбира, дека тој шепотел, а тие што биле во негова близина, го слушнале – исто така може да се под разбере, дека бил гласен, за на присутните да ги поучи. Имам даракунти, еден од големите мухадиси, рече, дека „не постои хадис, од кои што може да се подразбере, дека „Амин„ гласно се изговорава.„ [Ибн ал-хумам, фатх ал-кадир 1.291-292]

Видот на Малиикискиот месхеб е истиот, како видот на Ханиифите. [Дардир, аш-шарх аш-шагхир, 1.327]

И секој успех доаџа од Аллах!

Вес сeлам!

Извор: muftisays.com
Превод: Abu Al-Amin Muhammad
Проект: ahlu-sunnah.org