Home
1
Настапување на судниот ден Пет 16 Дек 2011, 1:23 am
Muaz al Islam
Модератор
Нема да настапи Судниот ден додека небото не го ускрати дождот, а земјата билките
Благодарнаста му припаѓа на Аллах, Кому на крајот ќе му се вратат сите Негови суштества и на Кој му припаѓа почетокот и крајот. Му благодариме на неизмерното доброчинство, јаснотијата на доказите и многубројните добра и благодати. Сведочам дека само Аллах е Бог, Кој нема здруженик, Создателот на небесите без столбови и потпора, небесите што Тој ги повикал, и тие, без приговор и без двоумење, му се отповикале.
Аллах, џелле ша’нуху, помеѓу човекот и водата воспоставил разни форми на соодноси. Една од најважните форми на тие односи, секако е тоа што Аллах, џ.ш., од капка течност ги создал луѓето, и сè што е живо, за да ги искуша и испита, дали тие ќе бидат благодарни или неблагодарни. Тој им ја спушта водата, како благодат од небото, за да ја докаже Својата добрина кон нив, и во тој смисол, објавил: „Кажете ми Мене, водата која ја пиете – дали вие или Ние од облаците ја спуштаме? Ако сакаме, можевме солена да ја направиме – па зошто не сте благодарни?“ (Ел-Вакиа, 68-70) Водата, од еден друг аспект, е искушение, белја и казна за грешниците и оние кои се спротиват на Неговиот Шеријат и упатство, како што се случило со народот на Нух, а.с., и народот Саба, кои беа казнети со вода (поплави). Аллах, џ.ш., по повод казната која го снашла народот на Нух, а.с., објавил: „ И Ние капиите небески ги отворивме за водата која непрекинато лиеше. И сторивме од земјата изворите да провријат, и водите се составија како што беше одредено. “(Камер, 11-12) а по повод казната која го снашла народот Саба: „Но тие неблагодарни станаа, па на нив поплава пуштивме, со попуштање на брана настаната, и градините нивни им ги заменивме со други градини со горчливи плодови и тамариск и незначителeн број нa див лотос. Ги казнивме така затоа што беа неблагодарни, а дали Ние казнуваме некој друг освен неверниците, неблагодарници?!“ (Себе’, 16-17) Од тие форми, Аллах, џ.ш., спушта вода од небото, но земјата, поради своите специфични карактеристики (лош квалитет, неплодност, цврстина) не прима, и не дава, со нејзина помош, да растат растенија. За тоа, говори и следниот хадис: „Аллаховата законитост, не е во тоа дождовите да запрат да паѓаат, туку во тоа дождот да паѓа на земјата, но таа да не роди.“ (Ахмед) На ова треба да се додаде и фактот дека недостатокот на дожд, како и неплодноста на земјата врз која паѓа, е еден од предзнаците на Судниот ден. Имам Ахмед пренесува од Енес, р.а., дека рекол: „Во нашите разговори, се споменуваше дека Судниот ден нема да се случи додека небото не го ускрати дождот, а земјата растенијата, и додека за педесет жени не се грижи еден машки старател.“ Секое добро и бериќет е во дождот што ја оживува мртвата земја и чини од неа да израстуваат растенија, како што вели Возвишениот: „И Тој испраќа ветрови како радосница пред милоста Своја, и од небо Ние чиста вода спуштаме. За да го оживееме со неа веќе мртвиот предел и да ги напоиме многуте луѓе и животни кои ги создадовме. “ (превод на значење, Ел-Фуркан, 48-49)
Хаттиб: Су’уд ибн Ибрахим еш-Шурејм
Превземено:
Исламски-Центар
