Случката поврзана со асхабот Муаз, радијаллаху анху, односно за неговото сеџде на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селллем, после врачањето од Јемен, многу денес го толкуваат на новотарски начин земајчи го овој случај како доказ дека сторителот на големиот ширк останува муслиман доколку тоа дело на ширк го направи со незнаење (џехел).

Аналогно на настанот на Муаз, радијаллаху анху, тие новотари тврдаат дека незнаењето за тевхидот е оправдана препрека на земањето на името ислам на сторителот на делото на големиот ширк. Тие заклучуваат како Пратеникот, алејхи селам, не го протекфирил на Муаз иако според нивното мислење направил дело на голем ширк. Навистина ова е грдо и одвратно мислење.

Во одговорот на оваа грда новотарија треба да се каже: Забележува ибн Маџе во својот Сенен и Бест во својот Сахих од Ебу Вакид дека рекол: "Кога Муаз, радијаллаху анху, дојде од шам му направил сеџде на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем. Па му рекол Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем: Зошто тоа го правиш? Аллахов пратенику, јас ги затекнав (ги најдов), како ми праваат на своите свештеници сеџде, па веднаш помислив колку би било убаво јас тебе да ти направам такво нешто. Кажува Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем: Немојте тоа да го правите, ако на некој би му наредил да направи сеџде, би им наредил на жената да му направи на својот маж, поради големите права кои ги има над неа (жената)."

Она на што е поголемиот дел од исламските научници, без разединување и дискусија меѓу нив, а тоа е дека Сеџдето на Муаз е сеџде на поздрав а не сеџде на ибадет. Како е возможно да овој голем асхаб, кој најдобро го познавал халалот и харамот, да не знае дека правењето сеџде не може да му се направи на никој друго освен на Аллах; Славен нека си Ти Милостив Господару! Ова е неправда и голема потвора на овој ценет и чесен асхаб, кој Пратеникот го избрал помеѓу сите свои асхаби да се расправа со мушриците (неверниците) и да им достави тевхид и темелите на верата, му е наредено, кога тој ги повикуваше во Јемен, да прво во што треба да ги повикува е : Ла Илахе ИллАллах - обожавање само на Аллах, Еден, Единсвен. 

Коментирајќи го овој хадис хафиз ибн хаџер ел -Асклани, рахимехуллах кажува: "Овие зборови се како вовед во васијет- порака за да може да се концентрира на таа работа, поради фактот да тие китабии (христијани) биле луѓе со знаење, така да неговиот труд и напорд во тискусијата и расправањето со нив не е како разговор со џахилите (незналиците) од оние кои ги обожавале киповите. (Фетхул-бари 3/419)

Да ли Пратеникот, саллаллаху алејхи ве селлем би го избрал од своите асхаби оној кој не ја познава основата на тевхидот за да води дебата и расправа со учените (од христијаните) во поглед на она што не го познава? Имам Куртуби во својот тефсир за овој хадис наведува како доказ дека сеџде кое преставува поздрав било дозволено во времето на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем. Ибн Кесир за значењето на зборовите на Возвишениот:


وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسْجُدُوا۟ لِءَادَمَ

И кога Ние им рековме на мелеките: Паднете му на сеџде, на Адем...  (Та-Ха 116)

Кажува: "Правењето сеџде на Адем претставувало покорност спрема Аллах. Правењето сеџде од страна на мелеките претставува чест за Адем. Некои се на мислењето дека тоа било сеџде поздрав, селам и чест, како што Возвишениот Аллах кажува:


وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَخَرُّوا۟ لَهُۥ سُجَّدًۭا


И ги постави родителите свои на престолот и сите кои беа тука му се поклонија... (Јусуф, 100) 

Ова им било дозволено на предходните народи, па е дерогиран во нашиот уммет, потоа се спомнат во хадисот на Муаз.

Во смисла на зборовите на Возвишениот:


وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسْجُدُوا۟ لِءَادَمَ


И кога Ние им рековме на мелеките: Паднете му на сеџде, на Адем...  (Та-Ха 116)

Шевкани кажува:" Преовладува мислењето дека тоа било сеџде поздрав и чест на Адем, алејхис селам. Правењето сеџде поздрав на луѓето во Шеријатот на поединечни народи било дозволено соодветно се користата. Овој ајет е доказ дека тоа било сеџдето (односно поздрав) на Адем, исто така, и други ајети, зборови на Возвишениот:

فَإِذَا سَوَّيْتُهُۥ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِى فَقَعُوا۟ لَهُۥ سَـٰجِدِينَ


и кога ќе го обилкувам и кога во него ќе вдахнам од духот, творот Мој... па, паднете му на сеџде! (Ел-Хиџр, 29)

И кажува Возвишениот:


وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَخَرُّوا۟ لَهُۥ سُجَّدًۭا


И ги постави родителите свои на престолот и сите кои беа тука му се поклонија... (Јусуф, 100)

Тоа што е тој чин забранет во шеријатот на нашиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, не значи дека е забранет и во другите шеријати."

Ибн Тејмијје кажува: "Не е дозволено да се практикуваат на работи од ибадетот освен Единсвено на Аллах, ниту на Сонцето ниту на Месечината, ниту на владарот ниту на пратеникот ниту на добрите луѓе, ниту на гробот пратеникот и добрите луѓе. Ова е дошло во милетите (објави) на свите пратеници. После спомнувањето во нашиот милет (објава, куранот) беше забрането забрнето тоа да се прави во контекст на поздрав и чест спрема створенијата. Затоа Пратеникот, саллаллаху алејхи ве селлем, му забранил на Муаз да му прави сеџде или да му се клања. Па го спомнал запамтениот хадис. Исто така, забранил во моментот на поздравот да се клања и им забранил стоејчи покрај него на клањаат ако тој клања седнат." (Меџмул Фетва, 1/74-75)

Ова се цитати од улема кои се зборува за дозвола на сеџде во вид на поздрав во предходните шеријати (Објави) се додека тоа не е дерогирано во нашиот шеријат( Курнот). А познато е дека правењето на сеџде како ибадет на некој друг освен Аллах не било дозволено во ниту еден шеријат (објава). Сите пратеници тоа го забранувале и на своите народи им зборуваа:

"Обожавајте го на Аллах, вие покрај Него немате друг бог."

Ова е јасно благодарност му искажуваме на Аллах и многу од доказите од Кур'анот И Суннетот, на Пратеникот, саллаллаху алејхи ве селлем, доакжуваат дека сеџде на ибадет на некој друг освен на Аллах, Тебареке ве Те' ала, е јасно дело на ширк со кое сторителот на ова дело го исфрла од верата на Мухаммед, саллаллаху алејхи ве селлем. 

Сеџдето на Муаз, радијаллаху анху, значи не било сеџде на ибадет на Пратеникот, саллаллаху алејхи ве селлем, како што болните души сакаат тоа да го претставаат.
Ова што го спомнавме е Аллахова милост доволно во поглед на побивање на погрешно свачање на цитираниот хадис и сомнеж во тој поглед.


Извор: Opravdanje neznanjem pod lupom Šerijata


Обработка: ahlu-sunnah