Home
1
Витир-Намаз според Ханефискиот месхеб Вто 27 Мај 2014, 9:36 pm
Abu Al-Amin
Брат
Витир-Намаз според Ханефискиот месхеб
Намазот витир постое - според ханефискиот мезхеб - од три рекаети. Ханефиите го сваќаа пренесувањето, во кое што пишува „еден рекает...„ така, дека да „еден рекает да се додаде после два рекаети – како што е од Имам ебу-Џафер ет-Тахави во неговата книга „Шарх Маани ел-Атхар 1:277-282 / забележано, со фактот, дека намаз со еден рекает не постои – исто како што неможе да се клања нафиле намаз со еден рекает.
Јачината на ханефискиот став се поддржува со фактот, дека се пренесува од Хасан ел-Басри, дека имало конзус меџу поранешните генерации (селеф) за намазот витир, кој што постоел (така било познато) од 3 рекаети.
[ова се пренесува од ибн ебу-Шејба во неговиот муснаф како и од Имам ет-Тахави]
Големиот Факих од содружниците на Аллаховиот пејгамбер
, Абдуллах ибн Месуд (радиху‘Аллаху Анх) рече: „Витир постое од 3 рекаети, истиот број како од Магриб-Намаз (Акшам). И даље рече: „Еден рекает не го исполнува тоа (валидноста на витир намаз).„
[Зејлаи, Табјин ал-Хакаик Шарх Канз ал-Дакаик 1/170]
Имам Камал ибн ал-Хумам – еден од нај познатите ученијаци во ханефискиот месхеб – ја испитува таја тематика опширно во неговата книга „Фатх ел-Кадир„ и укажува, дека ханефискиот став е тој, кој што беше од множината на содружниците пејгамберови приман.
[Фатх ел-Кадир, 1/427]
Во "Heavenly Ornaments [Бехешти Зевар]" од Имам Ашраф Али Таханави, рече:
Намазот витир
1. Намазот витир е ваџиб. Статусот на важноста на ваџиб е блиск со фарзот. Тоа значи, ако се остави еден ваџиб, е греф. На пример, ако се промарши еден ваџиб, треба што нај скоро да се направи Кадха (на пример, да се пре клања, да се корегира промаршувањето).
2. Како што е горе наведено, намазот витир постои од 3 рекаети. Од како ќе се извршат два рекаети, се седнува и се цитира „ат-Тахијат„. А Дуроод шериф (Селавати: Аллахума салли ала Мухаммедин..) не се цитираат – него после „ат-Тахијат„ треба одма да се стане на нозе. Од кога ќе стане човекот, ја цитира Фатиха а потоа една Сура – после Сурата треба да се реќе „Аллаху Акбар„ и рацете да се кренат во висина на ушите (кај жените, во висина на рамениците, според ханефискиот Месхеб). Потоа се цитира Довата ел-Кунут (Кунут Дова) – после неа се оди во Руку, па сеџде и се останува долу (исто како кај Акшам) - поќнувајќи со поновото цитирање на „ат-Тахијат„ (Атахијату лиллахи...) – па по тоа се цитираат Дуроод (селаватите) и на крај една Дова – па последно се завршува намазот со селамот / на десна и лева страна.
3. Довата ел-Кунут се цитира вака:
اَللّهُمَّ إِنَّا نَسـْتَعـِيْنُكَ وَنَسْتَغـْفِرُكَ وَنُؤْمِنُ بِكِ وَنُثْنِيْ عَلَيْكَ الْخَيْرَ، وَنَشْكُرُ ، وَلاَ نَكْفُرُكَ، وَ نَخْلَعُ وَ نَتُرُكَ مَنْ يَفْجُرُكَ، اَللّهُمَّ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَلَكَ نُصَلِّيْ وَنَسْجُدُ وَإِلَيْكَ نَسْعَى وَنَحْفِدُ وَنَخْشَى عَذَابَكَ وَنَرْجُوْ رَحْمَتـَكَ إِنَّ عَذَابَكَ الْجِدَّ بِالْكُفَّارِ مُلْحِقٌ.
Allahumma inna nasta'inuka wa nas-taghiruka wa nu'minu bika wa nuthni alaykal khayr, wa nashkuruka wala nakfuruka wanakhla'u wa nat-ruku may yafjuruk, Allahumma iyyaka na'budu wa laka nusalli wa nasjudu wa ilayka nasa' wa nahfidu wa naksha 'adhabaka wa narju rahmataka inna 'adhabak al-jidda bil-kuffari mulhiq.
4. Ако некој го заборави цитирањето на Довата Кунут, а му текнува во време на руку – не треба више да ја цитира поново – наместо тоа треба - на крај од намазот - да обави „сехви сеџде„ (Суџуд ес-Сахв). Ако ипак некој, од кога ќе се исправи после руку –ја цитира Довата ел-Кунут, намазот ќе му биде валиден – но по добро е, да не ја цитира више – важно е да се знае, дека во двата случаеви е ваџиб и треба да се изврши сехви сеџде.
5. Ако некој не ја знае на Довата Кунут, треба следнава дова три пати да ја цитира (додека ја научи на Довата Кунут):
"Аллахуммагхфирли" или "Аллахуммахдини"
[Радд ел-Мухтар 1:447]
А Аллах се нај добро знае.
Намазот витир постое - според ханефискиот мезхеб - од три рекаети. Ханефиите го сваќаа пренесувањето, во кое што пишува „еден рекает...„ така, дека да „еден рекает да се додаде после два рекаети – како што е од Имам ебу-Џафер ет-Тахави во неговата книга „Шарх Маани ел-Атхар 1:277-282 / забележано, со фактот, дека намаз со еден рекает не постои – исто како што неможе да се клања нафиле намаз со еден рекает.
Јачината на ханефискиот став се поддржува со фактот, дека се пренесува од Хасан ел-Басри, дека имало конзус меџу поранешните генерации (селеф) за намазот витир, кој што постоел (така било познато) од 3 рекаети.
[ова се пренесува од ибн ебу-Шејба во неговиот муснаф како и од Имам ет-Тахави]
Големиот Факих од содружниците на Аллаховиот пејгамбер
, Абдуллах ибн Месуд (радиху‘Аллаху Анх) рече: „Витир постое од 3 рекаети, истиот број како од Магриб-Намаз (Акшам). И даље рече: „Еден рекает не го исполнува тоа (валидноста на витир намаз).„[Зејлаи, Табјин ал-Хакаик Шарх Канз ал-Дакаик 1/170]
Имам Камал ибн ал-Хумам – еден од нај познатите ученијаци во ханефискиот месхеб – ја испитува таја тематика опширно во неговата книга „Фатх ел-Кадир„ и укажува, дека ханефискиот став е тој, кој што беше од множината на содружниците пејгамберови
приман.[Фатх ел-Кадир, 1/427]
Во "Heavenly Ornaments [Бехешти Зевар]" од Имам Ашраф Али Таханави, рече:
Намазот витир
1. Намазот витир е ваџиб. Статусот на важноста на ваџиб е блиск со фарзот. Тоа значи, ако се остави еден ваџиб, е греф. На пример, ако се промарши еден ваџиб, треба што нај скоро да се направи Кадха (на пример, да се пре клања, да се корегира промаршувањето).
2. Како што е горе наведено, намазот витир постои од 3 рекаети. Од како ќе се извршат два рекаети, се седнува и се цитира „ат-Тахијат„. А Дуроод шериф (Селавати: Аллахума салли ала Мухаммедин..) не се цитираат – него после „ат-Тахијат„ треба одма да се стане на нозе. Од кога ќе стане човекот, ја цитира Фатиха а потоа една Сура – после Сурата треба да се реќе „Аллаху Акбар„ и рацете да се кренат во висина на ушите (кај жените, во висина на рамениците, според ханефискиот Месхеб). Потоа се цитира Довата ел-Кунут (Кунут Дова) – после неа се оди во Руку, па сеџде и се останува долу (исто како кај Акшам) - поќнувајќи со поновото цитирање на „ат-Тахијат„ (Атахијату лиллахи...) – па по тоа се цитираат Дуроод (селаватите) и на крај една Дова – па последно се завршува намазот со селамот / на десна и лева страна.
3. Довата ел-Кунут се цитира вака:
اَللّهُمَّ إِنَّا نَسـْتَعـِيْنُكَ وَنَسْتَغـْفِرُكَ وَنُؤْمِنُ بِكِ وَنُثْنِيْ عَلَيْكَ الْخَيْرَ، وَنَشْكُرُ ، وَلاَ نَكْفُرُكَ، وَ نَخْلَعُ وَ نَتُرُكَ مَنْ يَفْجُرُكَ، اَللّهُمَّ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَلَكَ نُصَلِّيْ وَنَسْجُدُ وَإِلَيْكَ نَسْعَى وَنَحْفِدُ وَنَخْشَى عَذَابَكَ وَنَرْجُوْ رَحْمَتـَكَ إِنَّ عَذَابَكَ الْجِدَّ بِالْكُفَّارِ مُلْحِقٌ.
Allahumma inna nasta'inuka wa nas-taghiruka wa nu'minu bika wa nuthni alaykal khayr, wa nashkuruka wala nakfuruka wanakhla'u wa nat-ruku may yafjuruk, Allahumma iyyaka na'budu wa laka nusalli wa nasjudu wa ilayka nasa' wa nahfidu wa naksha 'adhabaka wa narju rahmataka inna 'adhabak al-jidda bil-kuffari mulhiq.
4. Ако некој го заборави цитирањето на Довата Кунут, а му текнува во време на руку – не треба више да ја цитира поново – наместо тоа треба - на крај од намазот - да обави „сехви сеџде„ (Суџуд ес-Сахв). Ако ипак некој, од кога ќе се исправи после руку –ја цитира Довата ел-Кунут, намазот ќе му биде валиден – но по добро е, да не ја цитира више – важно е да се знае, дека во двата случаеви е ваџиб и треба да се изврши сехви сеџде.
5. Ако некој не ја знае на Довата Кунут, треба следнава дова три пати да ја цитира (додека ја научи на Довата Кунут):
"Аллахуммагхфирли" или "Аллахуммахдини"
[Радд ел-Мухтар 1:447]
А Аллах се нај добро знае.
