Home
1
Лошо друштво Пон 10 Мар 2014, 2:19 pm
Muwehhid
Модератор
Непотребното дружење е хронична болест која е причина за големи неправди. Колку пати лошите друштва и меѓусебното мешање ги ослободиле луѓето од Аллаховата великодушност, всадувајќи неслога во нивните срца, која ни минливоста на времето, макар тоа време толку далеку траело да било доволно планините да се истопат, не можело да ја острани.
Во одоржувањето на таквото друштво човекот може да ги воочи корените на губитокот, како во овој, така и во оној живот.
Друштвото треба да е корисно за робот. За да го постигне тоа треба да ги подели луѓето во четири категории и да биде внимателен да не ги измеша, затоа што кога една од нив ќе се измеша со другата, злото може да го пронајде патот до него.
Првата категорија се оние луѓе чиешто друшто е како храната: тоа е многу потребно, и преку ноќ и преку ден. Кога човекот еднаш тука ќе ги исполни своите потреби, тој тоа друштво го напушта само додека не се родат нови барања, и така од ден наден.
Постојат луѓе кои имаат знаење за Аллах, Неговите наредби, сплетките на Неговите непријатели, како и за болестите на срцето и начинот на нивното лечење, тие што сакаат добро кај Аллах, Неговиот Пратеник Мухаммед, саллаллаху алјхи ве селлем, и Неговите робови. Држењето со овие луѓе е успех само по себе.
Втората категорија е составена од оние чие што друштво е како лек. Тие се потребни само кога ќе се појави болест. Кога човекот е здрав, потребата за нив е присутна. Меѓутоа, поминувањето време со нив понекогаш е неопходно поради сретсвата за живот, работата, советите и слично на тоа. Тогаш кога потребата ќе се исполни, нивното друштво треба да се избегнува.
Третата категорија се оние чиешто друштво е штетно. Мешањето со вакви луѓе е како болест, со сета разноликост и различни степени, сила и слабости. Дружењето со еден или со некои од нив е како неизлечлива хронична болест. Ако човекот ги има нив за друштво, нема да има корист ниту на овој ниту на оној свет, а засигурно ќе изгуби и на полето на верата и животот поради нив.
Доколку нивното друштво го обземало човекот и создало опстојаност на силни основи, тогаш станува фатална, застрашувачка болест.
Меѓутоа овие луѓе се оние кои ниту зборуваат добро од кое може плоза да се земе, ниту внимателно ги слушаат другите за да земаат плоза од нивниот говор. Тие не ги познаваат своите души и ги поставуваат своите битија во нивните вообичаени места. Кога зборуваат, нивните зборови паѓаат на срцата на слушателот како стап, а полни се со воодушевување и задоволство поради своите зборови.
тие им предизвикуваат неволји на оние коишто се во нивното друштво, а сметаат дека се сладок мирис а самиот собир. Кога молчат, потешки се од масивна карпа, претешки за да се однеста или пак повлечат.
Се на се, мешањето со било кого, кој е лош за нечија душа нема долго да трае, па макар да е невозможно да се избегне тоа мешање.
Еден од најнепријатните аспекти на човековиот живот е да го мачи личност со која мешањето е неопходно. Во таквиот однос, робот може да се однесува убаво, претставувајќи се само со надворешен изглед, а да се ужасува од него со внатрешното битие, се додека Аллах не му подари пат да се избави од неволјата и средства да се реши од ваквата ситација.
Четвртата категорија се оние чиешто друштво е само коб. Тоа е како труењето, жртвата пронаоѓа серум или исчезнува. Многу луѓе спаѓаат во оваа категорија. Тоа се луѓе полни со верски новотарии и заведувања од Вистинскиот пат, оние коишто го напуштаат учењето на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем и се залагаат за другите верувања. Тоа што е суннет го нарекуваат бидат и обратно. Човекот кој е барем малку паметен не треба да седи во нивното друштво или да се меша со нив, затоа што, во спротивно, резултатот е смрт на неговото срце или, во најповолен слочај за него, озбилна болест.
Автор: Ибн Кајјим, Ибн реџеб, Ел Газали
Обработка: Ahlu-sunnah