Денес сме сведоци на чудни случувања. Имами, оџи итн. Верски службеници паѓаат во куфур за куфур и го влечат незнајниот народ со себе во дното на Џехеннемот. На друга страна имаме даији, повикуваќи од вратата на Џехеннемот, кои нетрпеливо чекаат како би ги оправдале постапките на овие оџи кои ја продадоле својата вера за она што вреди малку, ако и некогаш имале некаква вера. И едните и другите се шејтанови понагачи, но повеќето од нив не се свесни за тоа.
 
Што се однесува до оџите, нивната состојба е јасна, па дури и на оние кои ништо, ама баш ништо, за исламот не знаат псвен што чувствуваат потреба еднаш годишно да уплатат јасини мислејќи дека тоа ќе им користи на нивните умрени. Оџите го одржуваат овој тренд во животот, бидејќи без тоа нема ни плик.
 
Што се однесува до даи’ите, тие не се ништо друго до “брадест“ оџи “кратки“ панталони кои можеби помалку заработуваат од оџите, но секако и тие на народот во заблуда го водат и тоа се под плаштот на силамот. Нивните жртви се повеќето млади луѓе, полни со хамас и елан, со желба да научат нешто за исламот. После краток контакт со овие сподобама (фигури), кај младината нестанува хамасот и еланот и ги гледаш на крај душевно поразени. Обично тоа се гледа на нивниот изглед... На почетокот имале долга брада, кратки панталони, спроведувале многу суннети, додека на крај скоро сето тоа изчезнува и ги гледаш со некои бради кои повеќе наликуваат на латински гангстери по улиците на Њју Јорк.  Секако ова важи и за поединечни даи’и.
 
Има многу од тоа да се зборува на оваа тема, меѓутоа ова би било краток вовед во една интересна и поучна случка во кој можеме да видиме како вистинската улема постапила. Наиме, оваа случка нас ни ја пренесува синот на Мухаммед Шакир, познат египетски алим, во својата книга Келиметул-Хакк, па вели:
 
 “Таха Хусејн, познат египетски секуларист, дури сега ги завршил студиите на универзитет, а беше слеп. Одлучено е јас да го испратам во Европа како би продолжил да студира. Тогашниот египетски председател организирал голема фешта (забава, собир) за Таха Хусејна и му даде многу поклони. После оваа случка, еден од хатибите во Каиро, под име Мухаммед Ел-Мехди, одржа худба за џума. Мухаммед Ел-Мехди инако бил државен имам и на неговите худби доаѓале големи државни функционери. Ја започнал худбата, претерано, фалејќи го египетскиот владар па се додека не рекол:“И му дошол (на владарот) слепецот, а тој на него не се намуртил ниту се свртил од него.“ (Алудирајќи со тоа на Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем, и случката со Абдуллах ибн умм Мактум, радијАллаху анху, кога Пратеникот се намуртил и се свртил од него. Тогаш, сакал да каже како египетскиот владар подобро постапил од Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем).
 
На оваа худба присуствуваше и мојот татко, шејх, кадија Мухаммед Шакир. После намазот станал и им се обратил на луѓето во џамија, велејќи:“О луѓе! Повторете го вашиот намаз, бидејќи вас имамот ви постанал кафир!“. Потоа проучил езан и почнал да го води намазот а зад него клањале сите присутни во џамијата.
 
Се колнам во Аллах дека сум, после оваа случка, со свои очи го гледав на хатиб Мухаммеда Ел-Мехдија како е понижен, сиромашен и со надеж стои пред влезот на еден месџид во Каиро и прифаќа од луѓето чевли и се согласува во рафе (тоа му била нова функција).“
 

Овака Аллах ги понижува робовите на тагутите и дуњалукот, па нека се припазат оџите, даи’ите и останати слуги на тагути.


Автор: Ебу Аматуллах
Извор: el-tewhid
Обработка: ahlu-sunnah