БАРАЊЕ ХАЛАЛ ОД СВОЈАТА СЕСТРА

Не постои особа која никогаш не се скарала со некој и дошла во ситуација дека треба да се извини или неа да и се извинат тоа значи барање халал.Не секогаш тоа нам тешко ни паѓа ..Но благодетот како овие на изглед мали зборови, чинат големи.Извинувањето нас не ослободува од лутина и бес за кратко време.Занимливо,но делува на лутината како вода на огон.Барањето халал е клуч на опростување на таа особа од која бараме халал.


Со самото изговарање на овие зборови исчезнува ароганцијата и грижата на совеста,делува ослободувачки.А избегнувањето на разговор и препавањето дека ништо не се случило, ја вознемирува особата која сме ја повредиле.Таа се осеќа запоставена, неважна и недостојна за нашето извинување.Смалување на овај проблем и овај начин само повеќе ги комплицира посоечката веќе состојба.Секако отвореност на прво место

На многумина од луѓето им е тешко да ги изговорат овие зборови,некои ги сметаат непотребни,не можат да ја погазат својата гордост, а незнаат дека правиот понос е мудрост за рагледување и исправање на своите грешки.Зошто ти е тешко да побараш халал,да признаеш дека си погрешила, да покажеш сочуство за другиот? Дали е во прашање џехл,ароганција-можеби ти мислиш дека ти неможеш да направиш грешка,дека се работиш како треба или не постои никој кој е достоен за твоето извинување?Или сакаш сметките да ги положиш на Судниот ден,а како можеш да бидеш сигурна дека баш никаде немаш згрешено??! Зарем да се расправаме пред Господарот на сите светови,бидејќи не сакавме да го изградиме односот на дујналукот? Не заборавај дека дујналукот е проклет и се што е на него,освен споменувањето на Аллах,па зошто да се оптоваруваме со пролазни и неважни работи.

За што треба да водиме сметка кога ке дојдеме во прилика да побараме халал? На прво место е тонот со кој зборуваш,несмее да биде повишен.Што значи, да зборуваме нормално и полека.Повишенио глас може да направи додатен проблем кој веќе е постоечки.Тогаш треба да користиме зборови кои јасно ги осликуваат нашите мисли.
Ништо од околу,неутрално,но јасно.На пример:,,Халалими сестро што ти реков дека си себична.,,Споменување на она што сме го сториле не ги смалуваме нашите грешки,него ставаме акцент на тоа што дека сме свесни каде сме згрешиле и да признаеме дека навистина се каеме заради својата постапка.

Исто така за барање халал добро е да знаеш дека си повредила или изнервирала таа особа,но себеси се оправдуваш во тој момент би било преголемо.Видот:Халали,знам дека те изнервирав, не беше намерно,но во последно време се осеќам нервозна и кога ќе ми речиш било што буквално ми го креваш притисоко.“Значи, ова оправдување
на овој начин треба да го избегнуваме ,бидејќи се добива впечаток дека треба да пробаме да се ослободиме од кривицата и да ја префрлиме на некој друг.Овој разговор треба да го оставиме за подоцна, кога емоциите ќе се смират,а не додека е се е свежо.

Секој од нас бил во ситуација кога треба да побараме халал.И кога ќе кажеме она што сме сакале,очекуваме одма сакана реакција од другата особа.Мегутоа,таа реакција несекогаш изостанува.Затоа што на некои особи им е потребно време да намалат,да размислат за све.Треба да им се даде време и простор.Некогаш на раните им е потребно време да се излекуваат.Сето тоа не мора да биде пред нас и пред нашите очи.Денес многу разговори завршуваат срамно.Многу собири за последици имат увреди,понижење,ароганција и грубост, сето тоа намерно или ненамерно.

Барањето халал во животот на муслиманите е многу битен затоа што тоа се поврзува и барање опрост кај Аллах.“И настојувате да го заслужите опростувањето од Господарот твој и Џеннет простран како небо и Земја, припремен за оние кои од Аллах се плашат, за оние кои се во изобилство и кога се во немаштија, кои се добротворни, кои лутината ја совладуваат и на луѓето им опростуват- а Аллах ги сака оние кои добри дела прават.“(Али Имран,133-134)

Се пренесува дека Зејнул-абидиниот слуга истрил бокал вода која му паднала на ногата и го повредел.Кога слугата видел дека се налутил му рекол:“Тие кои себеси во лутина се совладуват“Зејнул-абидин одговорил,,Ја совладав лутината.“Слугата тогаш рече :,,И кои им опростуваат на луѓето.“Зејнул-абидин одговорил,,Ти простувам.“Слугата потаоа рекол:Аллах ги сака оние кои опростуваат и прават добро.“Зејнул-абидин на тоа му одговорил:,,Те ослободувам во името на Аллах.“
Барање халал и опростување е дел на праведноста.Инсанот кој се плаши од Аллах,ќе се плаши и на никој да не му нанесе зло.

“ О верници, бидете секогаш праведни,сведочите во името на Аллах па и тоа нека биде и негова штета и штета на родителите или роднините, било тие да се богати или сиромашни, но Аллахово е да се грижи за нив.Затоа не ги следите страстите како не би сте биле неправдени.А ако бидете сведоци за неправда или сведочење избегнетего па, Аллах навистина знае за све што правите.,,(Ен- Ниса,135)

Кажува Пратеникот, саллАллаху алејки ве селлем, во хадисот кој го бележи Муслим:,, Праведните ќе бидат кај Аллах на мимбери од светла од десна страна Милостивиот, а двете страни на Милостивиот се десни,оние кои ќе бидат праведни во власта спрема своите семејства и оние кои им се подредени.“

Кажува Ибнул-Кајјим,рахимехуллах:Убавото однесување(ахлах) се темели на четири својства а без нив не се може: сабр ,праведност, храброст и доблест.Сабарот го потикнува човекот на совладување на бесот, благост и го спрчува од непромисленост и брзо донесување на одлука. Доблест го потикнува на оставање на се она што е лошо од зборови и дела, го потикнува на срам кое е глава на секое добро, и го одвраќа од разврт, лага алчност, гибет... Храброста предизвикува понос во душата и таа раѓа најубави особини на убав ахлак и потикнува на труд и жртва во име на Аллах
Праведноста го потикнува на човек на праведна постапка и заземање на среден став измеѓу понижувањето и грубоста, страв и непромисленост, помеѓу лутината и претераната понизност. А темелот на лошиот ахлах се џехл-незнаење, зулум-неправда, сехветун-страст и гадаб-лутина.


[You must be registered and logged in to see this link.]