Home
1
Ешариско Матридиска заблудаа!! Пет 06 Јан 2012, 6:22 pm
LAUTKA
Модератор
Кратки црти на заблудата од Ешариско – Матуридиска акида!!!
Од книгата “Побивање на Суфиските – Невернички, Заблуди“
1. Извор за прифаќање на верата.
Кај нив на првото место го зазема разумот како најважно средство за прифаќање на верските аргументи...
Наспроти нив кај исправната улема од ехлис суннет вел џемаат секако првото место го зазема Аллаховата книга и суннетот од Неговиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем.
2. Тевхид.
Кај ехлис суннет вел џемаат постојат три врсти на тевхид (Рубубијјет, Улухијет и Есма’и вес Сифаат), додека ешариите тевхидот го сведуваат само на тевхид рубубијјет и скоро готово во нивните книги не ќе најдеш спомнување на тевхид улухијјет. Во нивните книги скоро и да не постои предупредувањето од ширк и патиштата кои водат кај него. Кај ехлис суннет вел џемаат прва должност на која го задолжил Аллах својот роб - е тевхид, спротивно кај ешариите тие кажуваат дека робот прво треба да разгледа а потоа верување.
Ешариите кажуваат: ’Кој ќе поверува во Аллах без претходно истражување, разгледување таквиот е мукалид (слеп следбеник), дури има и такви кои за ваквиот инсан кажуваат дека е кафир... а мнозинството од нив кажуваат дека таквиот е само грешник.
3. Иман.
Кај ехлис суннет вел џемаат, иманот преставува целина од нијет, дела и говор..
Додека кај ешариите и матуридиите делата не влегуваат во Иман!!! Тие негираат дека делата се рукн од Иманот без кои не може да биде потполн (односно било кој дел да се негира од Иманот тоа е Неверство) дури има и такви кои кажуваат дека и говорот не е дел од Иманот.
Шејхул Ислам Ибн Тејмијје, рахимехуллах рекол:
“Селефите постигнале иџмаа дека иманот се состои од дела и говор. Иманот се зголемува и смалува. А тоа значи говор на срцето и дела на срцето, а потоа говор на јазикот и телесни дела.“
(Ел – Фетава 7 том, 672 стр)
Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах е прашан:
Оној што прашал рекол: “Размислував за иманот, неговата снага и слабост, т.с дека неговото место е во срцето и дека богобојазноста е негов плод и составен дел т.с дека со неговата снага се засилува а со слабоста слабее. “
Па одговорил Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах:
“Твојот став е дека иманот е во срцето, а концензус од селефите е дека иманот е во срцето и органите заедно. Како што тоа Аллах го спомнал во сурето Ел – Енфал и други. А што се однесува за она што е во срцето и она што е во останатите органи, тој се зголемува и намалува. Тоа е нешто познато селефиите се плашеле за човек со слаб иман заради лицемерство, или потполно губење на иманот.
И кажува: ’Тоа е мезхеб од имам Ахмед, ибн Ибрахим, Абдуллах ибн Мухалед, Абдуллах ибн Зубејр ел – Хумејд, Сеид ибн Менсур и други со кои седевме и од нив зедовме знаење. Од нивните ставови беше и тоа дека иманот е говор, дело и нијет, како и строго придржување до Кур’ан и суннет и дека иманот се зголемува и намалува.“
4. Кур’ан.
Кај ехлис суннет вел џемаат Кур’анот е Аллахов говор и не е створен!!! Додека ешариите и матуридиите и покрај нивните настојувања теоретски да им се спротистават на му’атезилите во нивното тврдење дека Кур’анот е створен, всушност говорот од ешариите и матуридиите е идентичен ист со тврдењето од му’атезилите.
Кај коментарот од познатото ешариско акаидско дело Џевхере кажува:
“Не е дозволено да се каже дека Кур’анот е створен освен, кога е во прашање поучувањето на другите“ (Шерх Баџури алел Џевхере 64 – 66)
5. Аллахови Својства.
Општо е познато искривувањето на Аллаховите Својства од страна на ешариите и матуридиите, и нивното ограничување сифатите на седум (Живот, Говор, Знаење, Слух, Вид, Посакување и Моќ), а сите други останати потполно ги одбиваат и негираат што секако тоа е противречно кај акидата од ехлис суннет вел џемаат.
Покрај горе спомнатите работи, ешариите со ехлис суннет се разликуваат и во разбирањата на поимот кадер (па заради тоа од нив произлегува сектата кадерии), исто така и рационалното разбирање на поимите убаво и грдо и други мес’ели. Нивната омраза и нетрпеливост спрема Научниците од ехлис суннет е општо позната, па дури некои го протекфириле на Шејхул Ислам ибн Тејмијје, ибн Кајјим, па улемата од Неџд итн.
Нивната најголема заблуда, а со тоа ги лажат и муслиманите со нивниот лажен говор: “Ние сме Ханефии во фикх а со ешариско - матуридиска акида!!!“ Зошто??
Зошто не ја прифаќаат акидата од Ебу Ханифе рахимехуллах??? Зарем акидата од Ебу Ханифе не била исправна, па заради тоа не сакаат да ја прифатат неговата акида, или пак чинот дека Ебу Хасан ел – Ешари (пред да се одрекне од сето искривено толкување од негова страна, а тоа е ОПШТО ПОЗНАТО во книгите кај ехлис суннет кои кажуваат и го прифаќаат нивното покајување) и Матуриди, дошле со акида нова, а која акида не била иста со она што го застапувале Ебу Ханифе, ниту Ахмед ибн Ханбел, Малик, Шафија и сите други?
Ебу Хасан ел Керџи, познат шафиски алим кој живеел во петтото столетие по хиџра, кажува:
“Имамите од шафискиот мезхеб, одбивале и негирале да бидат припишани на ешарискиот мезхеб. Тие се одрекнувале од работите кои биле основа на Ешарискиот мезхеб (т.с Ебу Хасан ел – Ешари на крајот од својот живот се покајал и се вратил во рамките на ехлис суннет вел џемаат). Шафиските имами заради тоа им забранувале на своите ахбаби, другари да се приближуваат на ешарискиот мезхеб. Тоа лично го слушнав од неколку имами и шејхови ... Ги избегнуваа ешариите и нивниот мезхеб во усул фикх а камоли во работите од Асл – Дин.“ (Китабу Ет – Тисинијје, 238 – 239)
А што се однесува на улемата од Ханефискиот Мезхеб, и општо е познато и прифатено делото од Имам Тахави кој живеел заедно во времето од Ебу Хасан ел – Ешари, “Акидата од Тахави или Тахавијева акида“ за да би го појаснил верувањето од Ебу Ханифе и неговите другари.
Имам Тахави пренесува од Ебу Ханифе рахимехуллах, дека Ебу Ханифе бил на текфир на сите оние кои негирале дека Аллах е изнад Аршот, дури Ебу Ханифе текфирел личност која би застанала кај тоа прашање. А општо е познато дека ешариите и матуридиите го НЕГИРААТ Аллаховото воздигнување над Аршот.
Шејхул Ислам Ахмед ибн Тејмијје рахимехуллах кажува:
“ Верувањето во Аллах тебареке ве те’ала, опфаќа се, она за кое нас не известил Он за Себе во Кур’анот и се она што се наоѓа во автентичните преданија, пренесени од Посланикот саллаллаху алејхи ве селлем, како и она околу кое се сложиле првите генерации од овој уммет. Во една од тие работи спаѓа и верувањето дека Он, тебареке ве те’ала е над небесата, на Аршот, изнад створенијата, а со Своето знаење е со луѓето.
Ова се две работи кои се споени во ајетот:
Неговите зборови: “...Он е со вас“ не значат дека Тој е отелотворен во створенијата. На тоа никако не упатува арапскиот јазик. Тврдењето дека Аллах субханеху ве те’ала е отелотворен во створенијата е спротивно од концензусот на добрите претходници и човечката природа (фитра).
Примерот кој го побива искривеното, погрешно толкување на ајетот е Месечината, едно од Аллаховите, знаменија, релативно мало створение; кое секогаш е со патникот, било каде и да оди, но и со оние кои не се на пат.
Аллах тебареке ве те’ала е изнад аршот, ги следи и бдее над Своите створенија, управува со нив и ги прави сите останати работи кои се поврзани со Рубубијјетот.“
Улемата од Ханбелискиот мезхеб, уште од првиот момент кога Имам Ахмед ибн Ханбел го прогласил за новотар Ибн Куллаб (А тој се смета за основоположник на ешарискиот мезхеб) и наредил да се бојкотира, уште од тогаш Ханбелиите водат битка со еш’ариите. Ханбелиите од Багдад ги отстраниле сите оние кои би вметнале нешто од ешарискиот мезхеб. Ибн Кусејри е еден од тие кои е избркан поради тоа. (Погледни во Мунтезам од Ибн Кајјим ел - Џевзијје 433, 469, 475 стр)
Шејхул Ислам ибн Тејмијје и неговиот ученик Ибн Кајјим напишале неколку книги, каде ја појасниле и објасниле заблудата од ешариите и матуридиите, а тоа се делата:
“Деру теаруди ел акли вен – накли“
“Тиснијје“
“Ел Фетава ел Хамевијје“
“Ел Иман“ сите се дела на Ибн Тејмијје...
Ибн Кајјим исто така напишал: “ Иџтимау ел Џујуши, Ел Касидету ен – нунијје, Сифаул алил идр...
После сето ова нека ни објаснат оние кои кажуваат и се препишуваат на Ешариско – Матуридиската акида кој е тој најголем дел од Умметот (Севадул е’азам) пред да се појават ешари и матуриди?
Искрениот одговор секако ќе биде “Чесните Асхаби и племенитите селефус – салих кои биле пред нив!!!
6. Ешариите и матуридиите и оние кои се поклопиле со нив, Аллаховото Својство “раце, нозе, лице итн“ го толкуваат како моќ, снага и воедно ги обвинуваат на ехлис суннет дека тие буквалистички ги сваќаат ајетите каде што Аллах Себе Си во Кур’ан се опишал со вакви слични Својства. Обвинувајќи ги дека тие, значи ехлис суннет ги поистоветуваат Аллаховиоте створенија со Него Возвишениот.
Пред да се одговори на ова прашање треба де се спомне правилото до кое се држи ехлис суннет вел џемаат кога се во прашања Аллаховите Својства, а тоа е дека ехлис суннет му препишуваат и признаваат на Аллах тебареке ве те’ала Својствата онака како што Он Себе Си, во Својата Книга или на јазикот од Неговиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем без т’атил (било какво негирање на тие својства), без темсил (споредување на Аллаховите Својства со својствата од Неговите створенија), без тахриф (искривување и погрешно толкување) и текјиф (говор за каквотијата на тие својства).
Кажува Возвишениот:
“О Иблис! – рече Он – што те спречи да му направиш сеџде на оној кој Јас го створив со своите две раце?“ (Сад 75)
Исто така кажува:
“Евреите зборуваат: ’Аллаховата рака е стисната!’ Стиснати се рацете нивни и нека се проклети заради тоа што го зборуваат! Но не, двете Негови раце се испружени, Он поделува колку што сака!“ (Ел – Маиде 64)
Што се однесува на доказите од Суннет:
Пренесува Ебу Хурејре радијаллаху анху дека Аллаховиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем рекол:
“Аллах џеле ве ала на Судниот Ден ќе ги земе Небесата и Земјата во своите две раце и ќе рече...“ (Бухари, Муслим)
Ако би се толкувал зборот ’Аллахова рака’ и метафорички тие би значеле снага, моќ како што тоа го прават заблудени секти, каква смисла би имале зборовите “што те спречи да му направиш сеџде на оној кој Јас го створив со своите две раце? И тоа би значело по нивно толкување - што те спречи да му направиш сеџде на оној кој Јас го створив со своите две снаги, или со двете моќности???
Или кај другиот ајет “Но не, двете Негови раце се испружени“ Дали може да се каже според нивното толкување ’Но не, двете Негови снаги или моќности се испружени?!
Како е возможно Аллаховиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем, да ги учи ајетите во кои се спомнува Аллахова рака, и сам спомнувајќи многу хадиси дека Аллах има две раце, па да не им го објасни тоа на обичниот свет од бедуини и други, дека овие ајети не треба да ги разберат и сватат буквално, дека тука рацете би значеле снага, моќ или нешто друго?? Дали ова е возможно??
Зарем Посланикот салаллаху алејхи ве селлем на својот Уммет да појасни и разјасни работи кои се многу помалку од ова, како начинот на обавување нужда, а да занемари оволку крупни и големи работи кои се врзуваат за Створителот на сите Светови.
Како тоа, асхабите радијаллаху анху да не им ги објасниле овие работи на луѓето кои примале ислам за да не би ги сватиле погрешно овие работи и како не би погрешиле и сватиле дека Аллах навистина има раце? Како тоа никој од селефу – салих почнувајќи од асхабите, таби’ини и таби таби’ини, не објасниле дека својсвото раце треба метафорично да се разбере како моќ и снага а не како суштинска рака која му доликува само на Возвичениот Створител?!
Ибн Хазм рахимехуллах, кажува :
“Што се однесува за пцуење на Возвишениот Аллах – нема ниту еден муслиман на оваа земја кој би се спротивставил на тоа дека пцуењето само по себе е куфр (самото дело е куфр). Освен што Џехмиите и Ешариите, две групации кои не се земаат во обзир, отворено зборуваат дека пцуењето на Аллах и објава на куфр дека не е куфр. Некои од нив кажуваат: ’ ... Но тоа е знак дека тој има убедување за куфр, а не дека категорички е кафир со самото пцуење на Возвишениот Аллах’. Нивниот темел во тоа е лош, кој е надвор од рамките на концензусот (Иџма’а) од муслиманите. Тоа е она што оние зборуваат дека иманот (верувањето) е само потврда на срцето, иако тој искажува куфр, обожавање идоли без присилување или пренесување на туѓи зборови ... - Потоа кажува - ...и тоа е куфр само по себе, затоа што се спротивставува на концензусот (иџма’а) на умметот, на Аллаховиот Суд, судот од Неговиот Посланик и на сите асхаби и оние после нив “ (Ел – Мухалла , 13/498)[b]
Од книгата “Побивање на Суфиските – Невернички, Заблуди“
1. Извор за прифаќање на верата.
Кај нив на првото место го зазема разумот како најважно средство за прифаќање на верските аргументи...
Наспроти нив кај исправната улема од ехлис суннет вел џемаат секако првото место го зазема Аллаховата книга и суннетот од Неговиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем.
2. Тевхид.
Кај ехлис суннет вел џемаат постојат три врсти на тевхид (Рубубијјет, Улухијет и Есма’и вес Сифаат), додека ешариите тевхидот го сведуваат само на тевхид рубубијјет и скоро готово во нивните книги не ќе најдеш спомнување на тевхид улухијјет. Во нивните книги скоро и да не постои предупредувањето од ширк и патиштата кои водат кај него. Кај ехлис суннет вел џемаат прва должност на која го задолжил Аллах својот роб - е тевхид, спротивно кај ешариите тие кажуваат дека робот прво треба да разгледа а потоа верување.
Ешариите кажуваат: ’Кој ќе поверува во Аллах без претходно истражување, разгледување таквиот е мукалид (слеп следбеник), дури има и такви кои за ваквиот инсан кажуваат дека е кафир... а мнозинството од нив кажуваат дека таквиот е само грешник.
3. Иман.
Кај ехлис суннет вел џемаат, иманот преставува целина од нијет, дела и говор..
Додека кај ешариите и матуридиите делата не влегуваат во Иман!!! Тие негираат дека делата се рукн од Иманот без кои не може да биде потполн (односно било кој дел да се негира од Иманот тоа е Неверство) дури има и такви кои кажуваат дека и говорот не е дел од Иманот.
Шејхул Ислам Ибн Тејмијје, рахимехуллах рекол:
“Селефите постигнале иџмаа дека иманот се состои од дела и говор. Иманот се зголемува и смалува. А тоа значи говор на срцето и дела на срцето, а потоа говор на јазикот и телесни дела.“
(Ел – Фетава 7 том, 672 стр)
Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах е прашан:
Оној што прашал рекол: “Размислував за иманот, неговата снага и слабост, т.с дека неговото место е во срцето и дека богобојазноста е негов плод и составен дел т.с дека со неговата снага се засилува а со слабоста слабее. “
Па одговорил Шејх Мухаммед ибн Абдул Веххаб рахимехуллах:
“Твојот став е дека иманот е во срцето, а концензус од селефите е дека иманот е во срцето и органите заедно. Како што тоа Аллах го спомнал во сурето Ел – Енфал и други. А што се однесува за она што е во срцето и она што е во останатите органи, тој се зголемува и намалува. Тоа е нешто познато селефиите се плашеле за човек со слаб иман заради лицемерство, или потполно губење на иманот.
И кажува: ’Тоа е мезхеб од имам Ахмед, ибн Ибрахим, Абдуллах ибн Мухалед, Абдуллах ибн Зубејр ел – Хумејд, Сеид ибн Менсур и други со кои седевме и од нив зедовме знаење. Од нивните ставови беше и тоа дека иманот е говор, дело и нијет, како и строго придржување до Кур’ан и суннет и дека иманот се зголемува и намалува.“
4. Кур’ан.
Кај ехлис суннет вел џемаат Кур’анот е Аллахов говор и не е створен!!! Додека ешариите и матуридиите и покрај нивните настојувања теоретски да им се спротистават на му’атезилите во нивното тврдење дека Кур’анот е створен, всушност говорот од ешариите и матуридиите е идентичен ист со тврдењето од му’атезилите.
Кај коментарот од познатото ешариско акаидско дело Џевхере кажува:
“Не е дозволено да се каже дека Кур’анот е створен освен, кога е во прашање поучувањето на другите“ (Шерх Баџури алел Џевхере 64 – 66)
5. Аллахови Својства.
Општо е познато искривувањето на Аллаховите Својства од страна на ешариите и матуридиите, и нивното ограничување сифатите на седум (Живот, Говор, Знаење, Слух, Вид, Посакување и Моќ), а сите други останати потполно ги одбиваат и негираат што секако тоа е противречно кај акидата од ехлис суннет вел џемаат.
Покрај горе спомнатите работи, ешариите со ехлис суннет се разликуваат и во разбирањата на поимот кадер (па заради тоа од нив произлегува сектата кадерии), исто така и рационалното разбирање на поимите убаво и грдо и други мес’ели. Нивната омраза и нетрпеливост спрема Научниците од ехлис суннет е општо позната, па дури некои го протекфириле на Шејхул Ислам ибн Тејмијје, ибн Кајјим, па улемата од Неџд итн.
Нивната најголема заблуда, а со тоа ги лажат и муслиманите со нивниот лажен говор: “Ние сме Ханефии во фикх а со ешариско - матуридиска акида!!!“ Зошто??
Зошто не ја прифаќаат акидата од Ебу Ханифе рахимехуллах??? Зарем акидата од Ебу Ханифе не била исправна, па заради тоа не сакаат да ја прифатат неговата акида, или пак чинот дека Ебу Хасан ел – Ешари (пред да се одрекне од сето искривено толкување од негова страна, а тоа е ОПШТО ПОЗНАТО во книгите кај ехлис суннет кои кажуваат и го прифаќаат нивното покајување) и Матуриди, дошле со акида нова, а која акида не била иста со она што го застапувале Ебу Ханифе, ниту Ахмед ибн Ханбел, Малик, Шафија и сите други?
Ебу Хасан ел Керџи, познат шафиски алим кој живеел во петтото столетие по хиџра, кажува:
“Имамите од шафискиот мезхеб, одбивале и негирале да бидат припишани на ешарискиот мезхеб. Тие се одрекнувале од работите кои биле основа на Ешарискиот мезхеб (т.с Ебу Хасан ел – Ешари на крајот од својот живот се покајал и се вратил во рамките на ехлис суннет вел џемаат). Шафиските имами заради тоа им забранувале на своите ахбаби, другари да се приближуваат на ешарискиот мезхеб. Тоа лично го слушнав од неколку имами и шејхови ... Ги избегнуваа ешариите и нивниот мезхеб во усул фикх а камоли во работите од Асл – Дин.“ (Китабу Ет – Тисинијје, 238 – 239)
А што се однесува на улемата од Ханефискиот Мезхеб, и општо е познато и прифатено делото од Имам Тахави кој живеел заедно во времето од Ебу Хасан ел – Ешари, “Акидата од Тахави или Тахавијева акида“ за да би го појаснил верувањето од Ебу Ханифе и неговите другари.
Имам Тахави пренесува од Ебу Ханифе рахимехуллах, дека Ебу Ханифе бил на текфир на сите оние кои негирале дека Аллах е изнад Аршот, дури Ебу Ханифе текфирел личност која би застанала кај тоа прашање. А општо е познато дека ешариите и матуридиите го НЕГИРААТ Аллаховото воздигнување над Аршот.
Шејхул Ислам Ахмед ибн Тејмијје рахимехуллах кажува:
“ Верувањето во Аллах тебареке ве те’ала, опфаќа се, она за кое нас не известил Он за Себе во Кур’анот и се она што се наоѓа во автентичните преданија, пренесени од Посланикот саллаллаху алејхи ве селлем, како и она околу кое се сложиле првите генерации од овој уммет. Во една од тие работи спаѓа и верувањето дека Он, тебареке ве те’ала е над небесата, на Аршот, изнад створенијата, а со Своето знаење е со луѓето.
Ова се две работи кои се споени во ајетот:
Неговите зборови: “...Он е со вас“ не значат дека Тој е отелотворен во створенијата. На тоа никако не упатува арапскиот јазик. Тврдењето дека Аллах субханеху ве те’ала е отелотворен во створенијата е спротивно од концензусот на добрите претходници и човечката природа (фитра).
Примерот кој го побива искривеното, погрешно толкување на ајетот е Месечината, едно од Аллаховите, знаменија, релативно мало створение; кое секогаш е со патникот, било каде и да оди, но и со оние кои не се на пат.
Аллах тебареке ве те’ала е изнад аршот, ги следи и бдее над Своите створенија, управува со нив и ги прави сите останати работи кои се поврзани со Рубубијјетот.“
Улемата од Ханбелискиот мезхеб, уште од првиот момент кога Имам Ахмед ибн Ханбел го прогласил за новотар Ибн Куллаб (А тој се смета за основоположник на ешарискиот мезхеб) и наредил да се бојкотира, уште од тогаш Ханбелиите водат битка со еш’ариите. Ханбелиите од Багдад ги отстраниле сите оние кои би вметнале нешто од ешарискиот мезхеб. Ибн Кусејри е еден од тие кои е избркан поради тоа. (Погледни во Мунтезам од Ибн Кајјим ел - Џевзијје 433, 469, 475 стр)
Шејхул Ислам ибн Тејмијје и неговиот ученик Ибн Кајјим напишале неколку книги, каде ја појасниле и објасниле заблудата од ешариите и матуридиите, а тоа се делата:
“Деру теаруди ел акли вен – накли“
“Тиснијје“
“Ел Фетава ел Хамевијје“
“Ел Иман“ сите се дела на Ибн Тејмијје...
Ибн Кајјим исто така напишал: “ Иџтимау ел Џујуши, Ел Касидету ен – нунијје, Сифаул алил идр...
После сето ова нека ни објаснат оние кои кажуваат и се препишуваат на Ешариско – Матуридиската акида кој е тој најголем дел од Умметот (Севадул е’азам) пред да се појават ешари и матуриди?
Искрениот одговор секако ќе биде “Чесните Асхаби и племенитите селефус – салих кои биле пред нив!!!
6. Ешариите и матуридиите и оние кои се поклопиле со нив, Аллаховото Својство “раце, нозе, лице итн“ го толкуваат како моќ, снага и воедно ги обвинуваат на ехлис суннет дека тие буквалистички ги сваќаат ајетите каде што Аллах Себе Си во Кур’ан се опишал со вакви слични Својства. Обвинувајќи ги дека тие, значи ехлис суннет ги поистоветуваат Аллаховиоте створенија со Него Возвишениот.
Пред да се одговори на ова прашање треба де се спомне правилото до кое се држи ехлис суннет вел џемаат кога се во прашања Аллаховите Својства, а тоа е дека ехлис суннет му препишуваат и признаваат на Аллах тебареке ве те’ала Својствата онака како што Он Себе Си, во Својата Книга или на јазикот од Неговиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем без т’атил (било какво негирање на тие својства), без темсил (споредување на Аллаховите Својства со својствата од Неговите створенија), без тахриф (искривување и погрешно толкување) и текјиф (говор за каквотијата на тие својства).
Кажува Возвишениот:
“О Иблис! – рече Он – што те спречи да му направиш сеџде на оној кој Јас го створив со своите две раце?“ (Сад 75)
Исто така кажува:
“Евреите зборуваат: ’Аллаховата рака е стисната!’ Стиснати се рацете нивни и нека се проклети заради тоа што го зборуваат! Но не, двете Негови раце се испружени, Он поделува колку што сака!“ (Ел – Маиде 64)
Што се однесува на доказите од Суннет:
Пренесува Ебу Хурејре радијаллаху анху дека Аллаховиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем рекол:
“Аллах џеле ве ала на Судниот Ден ќе ги земе Небесата и Земјата во своите две раце и ќе рече...“ (Бухари, Муслим)
Ако би се толкувал зборот ’Аллахова рака’ и метафорички тие би значеле снага, моќ како што тоа го прават заблудени секти, каква смисла би имале зборовите “што те спречи да му направиш сеџде на оној кој Јас го створив со своите две раце? И тоа би значело по нивно толкување - што те спречи да му направиш сеџде на оној кој Јас го створив со своите две снаги, или со двете моќности???
Или кај другиот ајет “Но не, двете Негови раце се испружени“ Дали може да се каже според нивното толкување ’Но не, двете Негови снаги или моќности се испружени?!
Како е возможно Аллаховиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем, да ги учи ајетите во кои се спомнува Аллахова рака, и сам спомнувајќи многу хадиси дека Аллах има две раце, па да не им го објасни тоа на обичниот свет од бедуини и други, дека овие ајети не треба да ги разберат и сватат буквално, дека тука рацете би значеле снага, моќ или нешто друго?? Дали ова е возможно??
Зарем Посланикот салаллаху алејхи ве селлем на својот Уммет да појасни и разјасни работи кои се многу помалку од ова, како начинот на обавување нужда, а да занемари оволку крупни и големи работи кои се врзуваат за Створителот на сите Светови.
Како тоа, асхабите радијаллаху анху да не им ги објасниле овие работи на луѓето кои примале ислам за да не би ги сватиле погрешно овие работи и како не би погрешиле и сватиле дека Аллах навистина има раце? Како тоа никој од селефу – салих почнувајќи од асхабите, таби’ини и таби таби’ини, не објасниле дека својсвото раце треба метафорично да се разбере како моќ и снага а не како суштинска рака која му доликува само на Возвичениот Створител?!
Ибн Хазм рахимехуллах, кажува :
“Што се однесува за пцуење на Возвишениот Аллах – нема ниту еден муслиман на оваа земја кој би се спротивставил на тоа дека пцуењето само по себе е куфр (самото дело е куфр). Освен што Џехмиите и Ешариите, две групации кои не се земаат во обзир, отворено зборуваат дека пцуењето на Аллах и објава на куфр дека не е куфр. Некои од нив кажуваат: ’ ... Но тоа е знак дека тој има убедување за куфр, а не дека категорички е кафир со самото пцуење на Возвишениот Аллах’. Нивниот темел во тоа е лош, кој е надвор од рамките на концензусот (Иџма’а) од муслиманите. Тоа е она што оние зборуваат дека иманот (верувањето) е само потврда на срцето, иако тој искажува куфр, обожавање идоли без присилување или пренесување на туѓи зборови ... - Потоа кажува - ...и тоа е куфр само по себе, затоа што се спротивставува на концензусот (иџма’а) на умметот, на Аллаховиот Суд, судот од Неговиот Посланик и на сите асхаби и оние после нив “ (Ел – Мухалла , 13/498)[b]
