Шејх Мухаммед ибн АбдулВеххаб



Од Мухаммед ибн АбдулВеххаб, до оној до кого ќе стигне од браќата, верници во Аллаховите ајети, кои го потврдуваат она со што дошол Аллаховиот Посланик, кои следат огромен број асхаби на Аллаховиот Посланик, ги следат во добро, кои се следбеници на знаење и иман, кои се држат цврсто за исправната вера во време на неред, кои се стрпливи на осаменост и искушенија.

Селамун алејкум ве рахметуллах ве берекатух.

А потоа навистина Аллах, славен нека е, го испратил вашиот Веровесник салаллаху алејхи ве селлем, во време кога немало посланик, а становниците на Земјата од исток до запад одстапиле од верата Ибрахимова и прифатиле правење ширк на Аллах освен остаток од следбениците на книга, па кога ги повикал да се обожава Аллах, се исплашиле становниците на Земјата од неговиот повик, па се спротиставиле незналиците од нив и следбениците на книга, нивните побожни луѓе и грешници и никој не го следел во верата негова освен Ебу Бекр Ес-Сидик, Билал и ехлу бејт на Посланикот саллалаху алејхи ве селлем, Хадиџа и децата нејзини, па неговиот штитеник Зејд ибн Харис и Алија ебу Талиб, нека е Аллах задоволен со нив.

Рекол Амр ибн Абесех:

“Кога дојдов кај Веровесникот салаллаху алејхи ве селлем во Мекка реков: “Кој си ти?“ Рече: “Веровесник“ Реков: “А што е тоа веровесник?“ Рече: “Ме испрати Аллах“ Реков: “Со што те испратил?“ Рече: “Со родбински врска и уништување(кршење) на идолите, исто ибадет да се прави само на Аллах не придружувајќи му ништо.“ Реков: “ Кој е со тебе на ова“ Рече: “Слободен човек и роб“ А тогаш со него беа Ебу Бекр и Билал. (Хадисот го бележи Имам Муслим во поглавјето за ислам на Амр ибн Абесех радијјаллаху анху)

Ова е изгледот на почетокот на исламот и непријателството на сите слоеви на луѓе (далечни или ближни) према нему, исто така неговата битка во крајната осаменост. Потврдено е од него саллаллаху алејхи ве селлем, дека рекол:

“Исламот започнал како осамен (чуден, непознат) и ќе се врати како осамен (чуден, непознат) како што и почнал“ (Хадисот го бележи иамм Муслим, ибн Маџе, Ахмед ибн Ханбел, Аллах да му се смилова на сите.)

Па кој ќе размисли за ова и го свати, ќе исчезне од него сомнеж на шејтан во лудски облик кој ја поттикнува коњаницата на шејтани и луѓе против оние кои веруваат во Посланикот салаллаху алејхи ве селлем.

Бидете стрпливи браќа мои и на Аллах бидете му благодарни на она што ви го даде од спознавање Него, славен нека е, спознавање на Неговото право кај Неговите робови, спознавање на верата (милетот) на вашиот татко Ибрахим во ова време, кога повеќето луѓе се спротиставуваат на тоа, понизно молете го на Аллах да ви го зголеми иманот, убедувањето и знаењето, да ги зацврсти вашите срца на Неговата вера. Кажете исто како што кажале салихун(добри) кои Аллах ги фали во Својата Книга:

“Господару наш, не скршнувај ги срцата наши кога веќе ги упати и дарувај ни од милоста Твоја. Ти си, навистина, Дарител!“ (Али Имран

И знајте дека Аллах славен нека е Он, одредил причини за упатство и зацврстување како што одредил и причини за заблуда и оддалечување, а од тоа е Аллах Возвишениот објавил Книги, испратил Посланици да му појаснат на луѓето она на што се разединиле како што рекол Возвишениот:

“И ние Книга ти објавивме само да им го објасниш она во што се разединуваат, и Патоказ, и Милост за луѓето кои веруваат.“ (Ен Нахл 64)

А со објавата на книга и пуштање на посланици престанало оправдувањето, и воспоставен е аргумент, како што рекол Возвишениот:

“Да луѓето после посланикот не би имале никакво оправдување пред Аллах“ (Ен Ниса 165)

Немојте да бидете немарни по прашањата за Тевхид и неговото изучување, према примената на Аллаховита Книга, исто и према длабокото размислување за неа. Слушнавте од Аллаховата Книга она што е поука (ибрет) во неа. Како нивниот говор: “Ние сме Мувехиди, знаеме дека Аллах е оној кој дава корист и штета и да веровесниците и другите освен Него не поседуваат можност за давање корист и штета, но ние сакаме шефаат(завземање)“ И слушнавте како Аллах го појаснил во Книгата Негова одговорот на ова, и она што спомнале коментаторите на Кур’ан и учените. Го слушнавте одговорот на мушриците: “Ширк е ибадет на киповите, а на добрите не е“, го слушнавте и нивниот одговор: “Ние не сакаме освен од Аллах, но тоа го сакаме преку нивната положба (чест, углед)“, слушнавте и што Аллах споменува во одговор на сево ова.

Аллах вам ви покажа милост со потврдата на улемата од мушриците со сево ова, ја слушнавте нивната потврда дека она што го работаат во двата Харема, во Басра, Ирак и Јемен, дека тоа е ширк на Аллах, па вас ви потврдија дека оваа нивна ’Вера’ на кои следбеници му помагаат, и мислат дека оние се во голем број. Потврдија дека нивната вера е ширк.

Исто така вас ви потврдија дека дека тевхидот е она за чије гаснење се залагаат, исто и за убивање на неговите следбеници и нивно затворање, и дека тоа е “Верата Аллахова и на Неговиот Посланик “, и ова признавање од нив, против нив самите е еден од најголемите Аллахови знаци и од најголемите Аллахови благодати према вас и не останува ниту еден сомнеж со ова освен на мртвото срце, кое Аллах го запечатил и на кое неможе да му се помогне.

Но со вас не ќе се согласуваат со уште еден сомнеж (шубха) па послушајте го одговорот на тоа. Оние зборуваат: “Се е ова вистина, ние сведочиме дека тоа е верата Аллахова и на Неговиот Посланик, освен текфирот и џихад.“

За чудење е оној на кој одговорот на ова му е непознат! Ако веќе потврдиле дека тоа е верата Аллахова и на Неговиот Посланик, како да не биде неверник оној кој го порекнува, ги убива оние кои го наредуваат(тевхид) и ги затвара?! Како да да не биде неверник оној кој наредува нивно затварање?! Како да не е неверник оној кој доаѓа со следбениците на ширк, потикнувајќи ги на следење на нивната вера и ја помогнува со нив!? Исто така ги потикнува на убивање на мувехидите и запленување на нивниот имот. Како не заневерувал, а он сведочи дека ова е она на што потикнува, а Посланикот салаллаху алејхи ве селлем го порекна и забрани, и тоа го нарекол ширк!? И сведочи дека тоа е она што тој го мрзи(т.с мрзи ислам, тевхид), ги мрзи нивните следбеници, му наредува на мушриците нивно убивање, тоа е верата Аллахова и на Неговиот Посланик!? (Шејхот Мухаммед ибн АбдулВеххаб се чуди на нивното тврдење дека тоа е ислам, а тоа е сосема спротивно од ислам)

Знајте дека доказ за текфир (прогласување личност за неверник) на богобојазен муслиман кога направи ширк на Аллах или ќе се придружи со мушриците против мувехиди, па макар и не правел ширк, повеќе се него ли што можат да се набројат од Аллаховиот говор, од говорот на Неговиот Посланики говорот на сите учени.

Ќе го споменам ајетот од Аллаховата Книга, на чие толкување се согласиле научниците дека е поврзан за муслиман, и дека кој ќе го направи е неверник во било кое време. Рекол Возвишениот:

“Оној кој не верува во Аллах по неговото верување, освен ако е присилен, а срцето му е смирено со верување, ќе ја предизвика лутината Аллахова. А за оние кои, исто така, ќе ги исполнат градите со неверство има казна голема.“

“Ете, тоа е, секако, заради што го посакуваат животот на овој свет повеќе од Ахирет. И Аллах, навистина, не ќе го упати народот невернички.“

(Ен Нахл 106 – 107)

Па кога кажува улемата дека е објавен по поводот за асхабот кој становниците на Мекка го ставале на искушение, исто така спомнуваат ако асхабот изговорел збор на ширк со јазик, со мрзење према тоа и непријателство спрема следбениците на тоа, но поради страв од нив, дека он е неверник после ова верување. Па како е со мувехид во наше време, кога тоа ќе го изговори во Басра, Ихса или во Мекка или надвор од тие места, од страв од нив (мушриците) но пред присилата (икрах), па кога овој заневерувал како е тогаш со оној кој ќе му се придружи на нивниот ширк и му го разубавува, или кој наредува убивање на мувехиди (муслимани) и ги потикнува на следење на нивната вера?

Па вие, Аллах вас да ви помогне, размислите за овој ајет, и за кого е објавен, потоа размислите за концензус на улемата за неговото толкување, и размислите што се случува помеѓу нас и Аллаховите непријатели. Бараме од нив секогаш да се вратат на своите книги кои ги поседуваат за прашањата за текфир и џихад, а не ни одговараат освен со жалење и умилкување од нивните “шејхови“ и слични на нив. Го молам на Аллах да ви помогне на Неговата исправна вера и да ви даде постојаност на неа.

Ес селаму алејкум ве рахметуллах ве берекатух

Прв темел:

Аллах нас не створи и ни даде опскрба, и не не остави на самите себе си, туку ни испрати Посланик. Па кој ќе му биде покорен ќе влезе во Џеннет, а кој ќе му биде непокорен, ќе влезе во Џехеннем. Доказ за тоа се зборовите од Возвишениот Аллах:

“Да, Ние ви испративме Пејгамбер кој ќе сведочи против вас исто онака како што на фараонот му испративме Пејгамбер. И фараонот, тогаш, не го послуша Пејгамберот и Ние, заради тоа, го зграбивме со еден грабеж груб.“ (Ел Музземил 15 – 16)

Втор темел:

Возвишениот Аллах не е задоволен со тоа во обожавањето да му се придружи било кој Нему, ни блиски мелеки ниту посланици а доказ за тоа се зборовите од Возвишениот Аллах:

“Местата за паѓање на сеџде се само заради Аллах, и тогаш, никого не повикувајте освен Аллах!“ (Ел Џинн 18)

Трет темел:

Оној кој му се покорува на Посланикот салаллаху алејхи ве селлем и верува во Аллах и во се му искажува единственост, не му е дозволено да пријателува со оние кои се Аллахови непријатели, па макар тоа и да би бил некој негов најблизок. Доказ за тоа се зборовите од Возвишениот Аллах:

“Не ќе најдеш луѓе кои веруваат во Аллах и Денот Суден да се дружат со оние кои се против Аллах и пејгамберот Негов: Било тоа да се предците нивни, синовите нивни или браќата нивни или роднините нивни. Во срцата нивни го впиша верувањето и ги оспособи со Духот од страна Негова, и Он ќе ги воведе во бавчите Џеннетски низ кои реки течат, и во нив за навек ќе останат! И Аллах ќе биде задоволен од нив а и оние ќе бидат задоволни од Него. Ете, тоа е странката на Аллах. Да, странката на Аллах, навистина, е онаа која победува!“ (Ел Муџаделе 22)

Аллах те упати на покорност спрема Него, исправноста од верата Ибрахимова се отчитувала во робување само на Единствениот Аллах и искрено исповедувајќи му ја верата. Тоа Аллах субханеху ве те’ала им го наредил на сите луѓе и поради тоа ги створил, како што рекол:

“Џиновите и луѓето ги створив само заради ибадет да ми прават.“ (Ез Заријат 56)

Зборот ја’будун (ибадет да ми прават, да ми робуваат) значи признавање и искажување Аллаховата Единственост (Тевхид) во се.

Тевхид (Аллаховата Единственост) е нешто највеличенствено кое што Аллах субханеху ве те’ала го наредил, што значи да се смета дека само Аллах Единствено субханеху ве те’ала е достоен да му се прави ибадет.

Ширк – правење ибадет на некого друг покрај Аллах, е најважната работа која што Аллах субханеху ве те’ала ја забранил. Доказ за тоа се зборовите од Возвишениот:

“Робувајте му само на Аллах и Нему некој друг рамен не сметајте Му...“ (Ен Ниса 36)

Шејх Мухаммед ибн АбдулВеххаб рахимехулах

Во Името на Аллах, Милостивиот, Семилосен.



Знај дека има десет работи кои го поништуваат верувањето.

(6) Шеста работа: Кој се исмејува со нешто од верата на Аллаховиот Посланик, салаллаху алејхи ве селлем, награда или казна – постанал неверник.

Доказ за тоа се зборовите од Возвишениот:

“Кажи: “Со Аллах ли се исмевате и со ајетите Негови и со пејгамберот?“

“Не оправдувајте се! По верувањето ваше не верувавте.“ (Ет Тевба 65 – 66)

(7) Седма работа е сихр во кој спаѓа сарф (одвраќање на човек од својата жена) и атф(спојување човек со жена која не ја сака). Кој би ги правел овие работи и со нив е задоволен – постанал неверник. Доказ за тоа се зборовите од Возвишениот:

“А нив двајца Харут и Марут, кои никого не поучуваа се додека не речеа: “Да, ние само безредие сееме! Па, немој да не веруваш!“ (Ел Бекаре 102)

( Осма работа е: Помогнување на мушриците против муслиманите. Доказ за тоа се зборовите од Возвишениот:

“О верници, не земајте ги Евреите и христијаните за заштитници. Оние се еднинадруги заштитници. А оние кои ќе ги земаат за заштитници од вас – од нив се, навистина! (Ел Маиде 51)

(9) Деветта работа: Кој верува дека некои луѓе можат да се воздигнат над шеријатот од Мухаммед салаллаху алејхи ве селлем, како што Хидр се воздигнал над шеријатот од Муса алејхи селам,- тој е неверник.

(10) Десетта работа е: Окренување (запоставување) на Аллаховата вера, не проучувајќи ја и не практикувајќи ја.

Доказ за тоа се зборовите од Возвишениот:

“А кој е поголем зулумќар од оној кој, кога ќе му се споменат знаменијата на Господарот нргов – а тој, ртр, р рамнодушен кон нив? Ќе ги казниме, секако, силниците! (Ес Сеџде 22)

Во сите овие работи кои го поништуваат и рушат исламот нема никаква разлика помеѓу оној кој ги прави во шегување од страв или друго, освен оној кој е присилен на тоа.

Сите спомнати работи се доста опасни и луѓето често ги прават.

Шејх Мухаммед ибн АбдулВеххаб рахимехулах

Во Името на Аллах, Милостивиот, Семилосен.



Знај дека има десет работи кои го поништуваат верувањето.

(2) Друга работа: Кој ќе земе помеѓу себе и Аллах некој посредник на кој му се моли, од нив шефаат (заземање) на Суден ден и на нив се ослонува – таквиот е неверник по концензус на сите муслимани.



(3) Трета работа: Кој мушриците не ги смета за неверници, има сомнеж во нивниот куфр или нивниот правец го смета за исправен.



(4) Четврта работа: Кој верува дека правецот од некој друг е посовршен од правецот на Аллаховиот Посланик, салаллаху алејхи ве селлем.



(5) Петта работа: Кој презира (мрзи) нешто со што дошол Аллаховиот Посланик, салаллаху алејхи ве селлем, па макар и го правел тоа – постанал неверник.