Шејх Мухаммед ибн АбдулВеххаб


Изјаснување на суштината од Тевхидот, поради кој се испратени сите Пејгамбери а кој истиот мушриците не го признавале.

Потврдивме дека мушриците го признавале Тевхидур Рубубијје но истиот не ги воведил во Ислам во кој ги повикувал Аллаховиот Посланик салаллаху алејхи ве селем, тогаш знаеш дека Тевхидот кој го негирале е токму Тевхидул – Ибадет (Тевхидул Улухијје) или Тевхид ибадет, кој многубошците во нашево време го нарекуваат “Уверување“.

Исто така оние му се молеле на Аллах Возвишениот дење и ноќе, но потоа некои ги молеле мелеките – затоа што мелеките се исправни и блиски до Аллах – како би се кај Аллах за нив завземале ( шефаат ); Или упатувале молитва до добар човек како Ел – Лат или на некој веровесник како Иса алејхи селам.

Од тука знаеш дека Аллаховиот посланик салаллаху алејхи ве селам се борел против нив поради овој ширк и ги повикувал на упатување на ибадет исклучиво само на Аллах, Славениот и Возвишениот.

Возвишениот кажува:

“ И не молете се, покрај Аллах, на никого! “ ( Ел – Џинн 18 )

Исто така кажува:

“ Молбата вистинска е – Негова. Оние кои се молат на друг, Освен Нему, не ќе им се оѕвијат за што било.“ ( Ер – Радд 14 )

Сега ти е јасно дека Аллаховиот Посланик саллалаху алејхи ве селлем, се борел против нив како упатувањето ( дова, молитва ) биде исклучиво насочена на Аллах, принесување жртва Единствено на Аллах, заклетва Единствено на Аллах, барање помош Единствено од Аллах, и сите тие ибадети треба да бидат насочени само на Аллах.

Тогаш знаеш дека нивното признавање на Тевхидул – Рубубујјет не ги воведило во Ислам. Нивното посакувано обраќање на мелеките, веровесниците и евлиите, од кои посакуваа шефаат и приближување до Аллах ги дозволило нивните животи. Тогаш знаеш дека ова е тевхидот во кој повикувале сите посланици а кој го одбиле да го признаат многубошците. Овој тевхид е значење на твоите зборови “ Нема други бог освен Аллах “.

Иллах (бог) кај нив (мушриците) е тој, кој се посочува поради овие работи, сеедно да би било тоа мелек, веровесник, евлија, дрво, гроб или џинн. Тие не мислеле дека тоа е божанство (освен Аллах) Створител и Опскрбител кој се’ уредува. Знаеле дека тоа му припаѓа единствено на Аллах, Славниот и Возвишениот, како што тоа претходно го објаснивме. Оние под поимот “ Бог “ мислеле на она што мислат и многубошците во нашево време под зборовите “ ес – сејјид “.

Им дошол Веровесникот саллалаху алејхи ве селлем кој ги повикувал во зборовите на Тевхид а тоа се “ ЛА ИЛАХЕ ИЛЛАЛЛАХ “ (Нема други Бог освен Аллах). Под ова сака да се истакне значењето на тие зброви, а не нивното просто изговорување. Неверниците, незналици, знаеле дека веровесникот саллалаху алејхи е селлем со овие зборови сакал да се искаже Единственоста на Аллах, Славниот и Возвишениот, врзување за него, неверување во она што се обожава покрај Него и одрекнување од тоа. Кога му рекол: “ Кажете: ЛА ИЛАХЕ ИЛЛАЛЛАХ “ Одговориле:

“ Ги сведува ли Боговите на еден Бог? Ова, навистина, е нешто многу чудно“ ( Ес – Сад 5 )

Кога знаеш дека незналиците помеѓу неверниците тоа го спознале, тогаш за чудење е на оние кои се повикуваат на ислам а не го познаваат толкувањето на овие зборови кои ги познавале неверниците, незналици, туку мислат деко тоа е чисто изговорување со јазик, без убедување со срце поврзано за неговото значење.

Оние паметните помеѓу нив мислат дека нивното значење “ Не создава, не опскрбува и не одредува се никој освен Аллах “. Нема добро во човекот од кој незналиците помеѓу неверниците подобро ги познаваат зборовите ’ ЛА ИЛАХЕ ИЛЛАЛЛАХ ’.

Ако со срцето си го спознал ова што ти го спомнав и ако го спозна ширкот за кој Аллах кажува:

“ Аллах, навистина, нема да прости да Му се здружува здруженик, а се, освен ова, простува кому сака.“ ( Ен – Ниса 48 )

Ако си ја спознал Аллаховата вера со која ги испратил сите посланици, од прв до последен, а Аллах нема да прима ниту една вера покрај оваа, ако си спознал дека мнозинството од луѓето ништо не знаат од ова, тогаш тоа ќе ти донесе голема корист.

Шејхул Ислам Мухаммед ибн АбдулВеххаб

Шејхот Мухаммед ибн АбдулВехаб рахимехуллах, кажува: “ Суштината на тевхидот во кој повикувале сите Посланици од прв до последен се огледува во исполнување на Аллаховата Единственост низ целокупен ибадет. Во тој ибадет нема место ниту за блиски мелеки ниту посланици, а што тогаш да се каже за друг покрај нив?






Така да не е дозволено да се упатува дова на некој друг покрај Аллах. Во тој контекст се зборовите од Возвишениот:

“ Џамиите се заради Аллах и немолете му се на никој друг покрај Аллах. “ ( Ел – Џинн 18 )

Ако човек би го обожавал Аллах деноноќно а тогаш ако би упатил дова на некој посланик или евлија кај неговиот кабур, со тоа за себе си зел два богови и не посведочил ’ ЛА ИЛАХЕ ИЛЛАЛЛАХ ’. Затоа што ИЛЛАХ ( Бог ) – божанство е оној кој се повикува и кој се моли како што тоа денес го прават мушриците кај кабурот од Зубејр, АбдулКадир и други, или како што пред ова е правено кај кабурот од Зејд и други.

Оној кој би жртвувал илјада курбани за Аллах, а потоа би жртвувал само еден за некој посланик, таквиот себе си си зел две божанства. Затоа што Возвишениот кажува: “ Намазот мој, и обредите мои, и животот мој, и смртта моја навистина му се посветени на Аллах Господарот на Световите. “ Зборот обредите мои во ајетот значат жртва или курбан. Аналогно на ова погледај ги другите ибадети. Оној кој искрено му ја исповедува верата на Аллах, и притоа не му прави ширк за него може да се каже декла вистински го посведочил шехадетот ’ ЛА ИЛАХЕ ИЛЛАЛЛАХ ’. Оној кој покрај ова сведочење би му направил ширк на Аллах постанува мушрик и со тоа ги негира зборовите од шехадетот. Овој ширк за кој што зборувам денес се проширил и на исток и запад освен кај ретките кои постанеле гураба – странци како што стои во хадисот. Околу оваа мес’ела не се разединува никој од улемата на познатите месхеби .“ ( Ер – Рисале исрун, стр.166 – 167 од книгата Ресаил шахсијје )