Home
1
Акидата на имам ебу ханифa Чет 24 Мар 2011, 7:50 pm
Abu Al-Amin
Брат
Акидата на имам ебу ханифa
(рахимуАллах)
Имам ебу ханифа ен-ну´ман ибн тхабит (умр. 150 п. Х.)
од
Мухаммад ибн абду ер-Рахман ел-хумајјис
(рахимуАллах)
Имам ебу ханифа ен-ну´ман ибн тхабит (умр. 150 п. Х.)
од
Мухаммад ибн абду ер-Рахман ел-хумајјис
Неговите изјави за „тевхид од Аллах, опишување на шериатскиот дозволен „тевесул„ како и комплетно поништување на производениот (додаден; Бидат) „тевесул„:
[Тевесул доаџа од „Васила„. Под Тевесул се разбира, една форма на молење, во која што верникот покушува со некое средство на Аллах да му се доближе. Одобрени форми се, ако се моли некој човек според неговите лични добри дела, со спомнување на Имињата и Својствата Аллахови и со упатување на дови со помош од исправен и жив човек (Пример: „Ја Аллах, поможиму на братот за ова и она...). Но не со повикување или спомнување на умрени луџе, поради нивниот степен или нивната предност кај Аллах или слично.]
* забелешка: Имам ебу ханифа и мухаммед ибну ел-хасан мразее, кога некој во довите додаваше: „О Аллах, те молам во честа на твојот трон..„, иако нема текст, кој што на тоа го забранува! Но Ебу јусуф (ученик на ебу ханифа), тоа го дозволуваше, со користење на еден доказ од суннетот, каде што е пренесено, дека пејхамберот
ве неговите дови велел: „О Аллах, навистина Ти се молам во честа на Твојот трон и во нај високиот степен во Твојата Милост од Книгата.„ - пренесен од бејхеки во „книга за дови„ како и во насбу ар-рааја (4/2.82).
Во иснадот на предходниот хадис, кој што се користи од ебу јусуф, имаат три спроведливи точки, што го прават на тој хадис „даиф„.
[1] - Давуд ибн аби´асим никогаш имал чуено (пренесено) од ибн месуд радихуАллаху анх;
[2] - ´Абдул ел-малик ибн џарих е еден мудалис и нема ирсал;
[3] - ´Умар ибн харуд е обвинат за лагач;
Според стапките во ланецот, рече ибну ел-џаузи, како што се наоџа во ел-бинаја (9/382): „Овој хадис е без сомнеж измислен, и неговиот иснад е без вредност.„ [исто и во тахдхибу ет-тахдиб (3/189), (6/405) и (7/501).]
[Тевесул доаџа од „Васила„. Под Тевесул се разбира, една форма на молење, во која што верникот покушува со некое средство на Аллах да му се доближе. Одобрени форми се, ако се моли некој човек според неговите лични добри дела, со спомнување на Имињата и Својствата Аллахови и со упатување на дови со помош од исправен и жив човек (Пример: „Ја Аллах, поможиму на братот за ова и она...). Но не со повикување или спомнување на умрени луџе, поради нивниот степен или нивната предност кај Аллах или слично.]
-
[Ед-дуру ел-мухтар ма´а хашија радду ел-мухтар (6/396-397)]- Имам ебу ханифа рече: „На никому не е дозволено, Нему да му се молиш, освен со Него и само со дови, кои што Тој ги има дозволено и одобрено, како што се во Неговите Зборови опишани:
Најубавите имиња се - Аллаховите! И со нив молете Му се! Оставете ги оние што ги пренебрегнуваат имињата Негови. Ќе бидат казнети за она што го работеа. [7.180] - Имам ебу ханифа рече: „На никому не е дозволено, Нему да му се молиш, освен со Него и само со дови, кои што Тој ги има дозволено и одобрено, како што се во Неговите Зборови опишани:
-
[Шарх акидату т-тахавија (234) и итхафу с-садату ел-мустаким (2/285) како и во шарху ел-фики ел-екбер (с. 198) од ел-кари.]Ебу ханифа рече: „Омразено е, ако молителот вели: „Те молам, поради предноста од овој и овој„ или „поради прекрасната предност на Твојот пејхамбер и пратеник и поради предноста на благословната куќа (ка´аба) и благословното место (мекка).„
-
[ел-фику ел-басати страна 56]*Ебу ханифа рече: „На никому неје дозволено да му се моли на Аллах со спомнување на некој друг освен на „Самиот„ (Аллах), дури омразено е да се вели: „Во честа на твојот трон те молам...„ или „во Правото према создавањто Твое.„
* забелешка: Имам ебу ханифа и мухаммед ибну ел-хасан мразее, кога некој во довите додаваше: „О Аллах, те молам во честа на твојот трон..„, иако нема текст, кој што на тоа го забранува! Но Ебу јусуф (ученик на ебу ханифа), тоа го дозволуваше, со користење на еден доказ од суннетот, каде што е пренесено, дека пејхамберот
ве неговите дови велел: „О Аллах, навистина Ти се молам во честа на Твојот трон и во нај високиот степен во Твојата Милост од Книгата.„ - пренесен од бејхеки во „книга за дови„ како и во насбу ар-рааја (4/2.82).Во иснадот на предходниот хадис, кој што се користи од ебу јусуф, имаат три спроведливи точки, што го прават на тој хадис „даиф„.
[1] - Давуд ибн аби´асим никогаш имал чуено (пренесено) од ибн месуд радихуАллаху анх;
[2] - ´Абдул ел-малик ибн џарих е еден мудалис и нема ирсал;
[3] - ´Умар ибн харуд е обвинат за лагач;
Според стапките во ланецот, рече ибну ел-џаузи, како што се наоџа во ел-бинаја (9/382): „Овој хадис е без сомнеж измислен, и неговиот иснад е без вредност.„ [исто и во тахдхибу ет-тахдиб (3/189), (6/405) и (7/501).]
1. Дел
Го опишува – без „тахриф„ (искривување и деформирање на значењето), „та´тил„ (негирање на суштествата Аллахови), без „такјиф„ (прашување „како?„) и „тамтхил (споредување). Имињата и Суштествата Негови Му Се сигурни, и споредба со создавањето Негово се негира. Вака би било свачањето ослободено од секое споредство (ташхиб), во кое негирањето е слободно од „та´тил„. Но кој што ја негира вистината на „истива„, има та´тил, и кој што Него во смисла на „истива„ со создадените суштества Го споредува, е „Мушахиб„. Но кој што вели: „Истива, без никаков според кон „Него„, тогаш се држи за „таухидот„, и е ослободен од секоја обвина.„
