1 Kitab et-Tevhid Пет 11 Фед 2011, 5:54 pm
Abu Al-Amin
Брат
K i t a b u t – t e w h i d
بسم الله الرحمن الرحيم
"U ime Allaha, Svemilosnog, Milostivog."
Autor, rahmetullahi te'ala alejh, otpočeo je ovu kratku poslanicu riječima "U ime Allaha, Svemilosnog, Milostivog", povodeći se za uzvišenom Knjigom, Kur'anom i slijedeći sunnet Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, koji je otpočinjao svoja pisma raznim vladarima s bismillom.
Inače od sunneta je da se pisanje pisama, knjiga, držanje govora, hutbi i svih drugih dobrih djela otpočne s jednim od tri načina:
1) Da se otpočne sa samom bismillom, na što upućuje hadis Ebu Sufjana u kome se spominje da je Poslanik, sallallahu alejhi ve selleme, otpočeo svoje pismo Heraklu na slijedeći način: "U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog. Od Muhammeda, Allahovog Poslanika, Heraklu, vođi Rimljana." Vidimo da je Poslanik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, svoje pismo otpočeo sa samom bismillom. Najbolje je da bismilla, riječi "U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog", stoji sama u jednom redu na vrhu stranice.
2) Da se otpočne sa zahvalom Uzvišenom Allahu, kao što se prenosi u hadisu Džabira, radijallahu te'ala anh, a bilježi ga Muslim da bi Poslanik, sallallahu alejhi ve selleme, kada bi otpočinjao hutbu, zahvalio se Uzvišenom Allahu.
3) Da se otpočne s ajetima iz Allahove, dželle še'nuhu, Knjige, kao što se spominje u hadisu Džerir b. Abdullaha da su došli siromasi do Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, i on, nakon što je klanjao, ustao je i podsticao ljude na udjeljivanje, otpočinjajući svoj govor ajetima:
يَا
أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ
وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيراً
وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ
إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيباً
"O ljudi, bojte se Gospodara svoga, koji vas od jednog čovjeka stvara, a od njega je i drugu njegovu stvorio, i od njih dvoje mnoge muškarce i žene rasijao. I Allaha se bojte – s imenom čijim jedni druge molite – i rodbinske veze ne kidajte, jer Allah, zaista, stalno nad vama bdi." (Prijevod značenja 1. ajeta sure En-Nisa')
يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا
قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا
تَعْمَلُونَ
"O vjernici, Allaha se bojte, i neka svaki čovjek gleda šta je za sutra pripremio i Allaha se bojte jer On dobro zna šta radite." (Prijevod značenja 18. ajeta sure El-Hašr)
Razišli su se islamski učenjaci koji od ova tri načina je najbolji da se s njim otpočinjaju dobra djela:
Prvo mišljenje, mišljenje Ibnu Tejmijje, Ibnul-Kajjima i većine današnjih učenjaka, jeste da se nekada koristi ovaj način nekada onaj, neograničavajući se samo na jedan od ova tri načina. Ibnul-Kajjim i ovi današnji učenjaci u ovom mišljenju slijede šejhul-islama Ibn Tejmijju, rahmetullahi te'ala alejhi, i njegovo pravilo da je od sunneta, ukoliko
postoji više načina praktikovanja nekog ibadeta, da se praktikuju svi ti načini, nekada ovaj nekada onaj, kao što npr. postoji više načina tešehhuda, učenja na sjedenju u namazu, ili kao što postoji više načina izvedbe, učenja ezana i sl.
Drugo mišljenje, mišljenje Ahmeda, Šafije, Ibnu Huzejme kojeg spominje u svome Sahihu, Ibn Abdul-Berra kojeg spominje u svome djelu El-Istizkar, i drugih, jeste ograničavanje na jedan od ova tri načina i praktikovanje samo tog jednog odabranog načina, s tim da su sva od tri spomenuta načina ispravni. Kao što je npr. Imam Ahmed, rahmetullahi te'ala alejhi, odabrao verziju otpočinjanja namaza spomenutu u hadisu Aiše i Ebu Seida el-Hudrija, radijallahu te'ala anhuma, a ona glasi: "Subhanekellahumme
ve bihamdike, ve tebarekesmuke, ve te'ala džedduke, ve la ilahe gajruke."
Dok je Imam Šafija odabrao verziju spomenutu u hadisu Ebu Hurejre, radijallahu te'ala anh, i glasi: "Vedždžehtu vedžhije lillezi fetare-s-semavati we-l-erdi hanifen we ma ene mine-l-mušrikin. Inne salatii we nusukii we mahjaje we mematii lillahi rabbi-l-'alemin, la šerike lehu we bi zalike umirtu we ene ewwelu-l-muslimin...."
Ovi učenjaci svoj stav zasnivaju na kijasu, analogiji. Kažu:
1) Kur'an je objavljen na sedam narječja. Svih sedam su ispravni. To možemo vidjeti iz hadisa Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, kada su mu došla dvojica ashaba koji su se sporili oko načina učenja Kur'ana, rekao je: "Obadvojica ste u pravu". Ono što iz ovog hadisa upućuje na mišljenje spomenutih učenjaka jeste to što Poslanik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, nakon što je saslušao obadvojicu ashaba nije rekao nijednom od njih: "Nekada uči onako kako si ti naučio, kako si navikao, a nekada uči onako kao tvoj drug uči" - nego je rekao: "Obadvojica ste u pravu", što znači da onaj
koji se opredjeli i ograniči na jedan način učenja Kur'ana da je u pravu.
2) Takođe, Bilal, radijallahu te'ala anh, stalno je učio jednu verziju ezana iako postoje i druge verzije, kao što se prenosi u hadisu Ebu Mahzure, radijallahu te'ala anh. I Poslanik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, nije mu rekao da nekada uči onako kako je on navikao a nekada onako kao što se prenosi o drugim verzijama.
3) Takođe, postoje tri načina obavljanja hadždža: temttu'u, kiran i ifrad. Od ova tri načina obavljanja postoji način koji je vrijedniji i onaj koji je manje vrijedniji. I ne prenosi se ni od jednog učenjaka, od onog što nam je poznato, da je savjetovao da se čini nekada temettu'u, nekada kiran a nekada ifrad, čak ni od onih učenjaka koji zastupaju prvo mišljenje.
Treće mišljenje jeste da se svaki od tri načina spominjanja Uzvišenog Allaha prilikom otpočinjanja dobrih djela koristi
zavisno od situacije. Npr. da se prilikom pisanja pisama i knjiga otpočinje sa samom bismillom; da se prilikom prosidbe otpočinje sa zahvalom Uzvišenom Allahu (Hutbetul-hadždžeh); da se prilikom podsticanja muslimana na džihad, borbu otpočinje s ajetima koji govore o džihadu i sl.
Ono što je najbliže prioritetnijem mišljenju jeste mišljenje Ibnu Tejmijje i Ibnul-Kajjima, rahmetullahi te'ala alejhima, a ono je, znači, da čovjek koristi nekada jedan, nekada drugi a nekada treći način neograničavajući se ni na jedan od njih. Ovo mišljenje je najbliže prioritetnijem mišljenju zbog slijedećeg:
• Na ovaj način će čovjek u svojoj praksi primjeniti cijeli sunnet Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme,
• Takođe, na ovaj način čovjek će steći više znanja,
• Čovjek koji koristi nekada ovu a nekada onu verziju biće skrušeniji i prisutniji, neće raditi to rutinski za razliku od onoga koji stalno praktikuje samo jednu istu verziju,
• Ponekad čovjek neće imati vremena ili mjesta da spomene verziju s kojom obično otpočinje činjenje svojih dobrih djela, pa će npr. proučiti samo bismillu, što je jedan vid olakšanja. A Uzvišeni Allah najbolje zna.
Što se tiče hadisa: "Svaki važniji posao koji se ne otpočne s 'Bismillahi-r-Rahmani-r-Rahim' je krnjav'", mnogo je slab. Bilježi ga Subki u "Tabekatu eš-šafiijje el-kubra". A slabim ga ocjenjuje šejh Albani, rahimehullahu te'ala. Pogledaj "Irvau el-galil fi tahridži ehadisi Menari es-sebil" od istaknutog učenjaka Muhammeda Nasiruddina el-Albanija, 1/29-30.
Takođe, hadis: "Svaki važniji posao koji se ne otpočne s 'El-hamdu lillah' je prekinut", (a u drugom rivajetu "...odsječen, sakat."), slab je. Bilježi ga Ebu Davud u svome Sunenu, 4840; Ibn Madže u svome Sunenu,1894; Ibn Hibban u svome Sahihu; Subki u "Tabekatu eš-šafiijje el-kubra", 1/4; Darekutnijj u svome Sunenu, 84. Slabim ga je ocijenio šejh Albani, rahimehullahu te'ala. Pogledaj "Irvau el-galil fi tahridži ehadisi Menari es-sebil" od istaknutog učenjaka Muhammeda Nasiruddina el-Albanija, 1/30-32.
Allah, dželle še'nuhu, je lično ime Uzvišenog. To je ime kojeg slijede i koje obuhvata sva ostala imena.
Svemilosni je atribut isključivo vezan za Allahovo ime. On se ne spominje ni uz koga drugoga. Svemilosnii znači onaj koji ima svojstvo neizmjerne široke milosti.
Milostivi spominje se uz Allahovo ime kao i uz imena nekoga drugoga. Ima značenje iskazivanje milosti prema drugom. U tom slučaju Svemilosnii je Onaj koji je obilno milostiv, a Milostivi je Onaj koji spušta milost Svoju na Svoje robove.
Što se tiče bismille, riječi "Bismillahi-r-Rahmani-r-Rahim", razišli su se islamski učenjaci jesu li ove riječi ajet na početku svake sure ili ne.
1. Bismilla je prvi ajet svake sure osim sure Et-Tewbe.
Učenjaci koji zastupaju ovo mišljenje zasnivaju ga na vjerodostojno prenesenim riječima Ibn Abbasa, radijallahu te'ala anhuma: "Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, nije mogao raspoznavati sure sve dok mu nije objavljeno 'Bismillahi-r-Rahmani-r-Rahim'."
2. Bismilla je prvi ajet samo sure El-Fatiha, dok nije takav slučaj s ostalim surama.
Učenjaci koji zastupaju ovo mišljenje zasnivaju ga na hadisu Ummu Seleme, radijallahu te'ala anha, da je rekla: "Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, je učio bismillu na početku Fatihe i računao ju je ajetom (od ajeta sure El-Fatiha)." Međutim, ovaj hadis je slab i ispravno je ono što su zabilježili Imam Ahmed i Ebu Davud da je Ummu Seleme, radijallahu te'ala anha, rekla: "Učio je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, ajet po ajet. Učio je: 'Bismillahi-r-rahmani-r-Rahim', zatim je učio: 'El-hamdu lillahi rabbi-l-'alemin'..."
3. Bismilla je ajet na početku svake sure osim sure Et-Tewbe, ali ona, bismilla, ne ulazi u sastav sura, tj. ne računa se kao ajet tih sura nego je ona ajet za sebe. Objavljena je s ciljem razdvajanja sura jednih od drugih.
بسم الله الرحمن الرحيم
"U ime Allaha, Svemilosnog, Milostivog."
Autor, rahmetullahi te'ala alejh, otpočeo je ovu kratku poslanicu riječima "U ime Allaha, Svemilosnog, Milostivog", povodeći se za uzvišenom Knjigom, Kur'anom i slijedeći sunnet Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, koji je otpočinjao svoja pisma raznim vladarima s bismillom.
Inače od sunneta je da se pisanje pisama, knjiga, držanje govora, hutbi i svih drugih dobrih djela otpočne s jednim od tri načina:
1) Da se otpočne sa samom bismillom, na što upućuje hadis Ebu Sufjana u kome se spominje da je Poslanik, sallallahu alejhi ve selleme, otpočeo svoje pismo Heraklu na slijedeći način: "U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog. Od Muhammeda, Allahovog Poslanika, Heraklu, vođi Rimljana." Vidimo da je Poslanik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, svoje pismo otpočeo sa samom bismillom. Najbolje je da bismilla, riječi "U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog", stoji sama u jednom redu na vrhu stranice.
2) Da se otpočne sa zahvalom Uzvišenom Allahu, kao što se prenosi u hadisu Džabira, radijallahu te'ala anh, a bilježi ga Muslim da bi Poslanik, sallallahu alejhi ve selleme, kada bi otpočinjao hutbu, zahvalio se Uzvišenom Allahu.
3) Da se otpočne s ajetima iz Allahove, dželle še'nuhu, Knjige, kao što se spominje u hadisu Džerir b. Abdullaha da su došli siromasi do Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, i on, nakon što je klanjao, ustao je i podsticao ljude na udjeljivanje, otpočinjajući svoj govor ajetima:
يَا
أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ
وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيراً
وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ
إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيباً
"O ljudi, bojte se Gospodara svoga, koji vas od jednog čovjeka stvara, a od njega je i drugu njegovu stvorio, i od njih dvoje mnoge muškarce i žene rasijao. I Allaha se bojte – s imenom čijim jedni druge molite – i rodbinske veze ne kidajte, jer Allah, zaista, stalno nad vama bdi." (Prijevod značenja 1. ajeta sure En-Nisa')
يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا
قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا
تَعْمَلُونَ
"O vjernici, Allaha se bojte, i neka svaki čovjek gleda šta je za sutra pripremio i Allaha se bojte jer On dobro zna šta radite." (Prijevod značenja 18. ajeta sure El-Hašr)
Razišli su se islamski učenjaci koji od ova tri načina je najbolji da se s njim otpočinjaju dobra djela:
Prvo mišljenje, mišljenje Ibnu Tejmijje, Ibnul-Kajjima i većine današnjih učenjaka, jeste da se nekada koristi ovaj način nekada onaj, neograničavajući se samo na jedan od ova tri načina. Ibnul-Kajjim i ovi današnji učenjaci u ovom mišljenju slijede šejhul-islama Ibn Tejmijju, rahmetullahi te'ala alejhi, i njegovo pravilo da je od sunneta, ukoliko
postoji više načina praktikovanja nekog ibadeta, da se praktikuju svi ti načini, nekada ovaj nekada onaj, kao što npr. postoji više načina tešehhuda, učenja na sjedenju u namazu, ili kao što postoji više načina izvedbe, učenja ezana i sl.
Drugo mišljenje, mišljenje Ahmeda, Šafije, Ibnu Huzejme kojeg spominje u svome Sahihu, Ibn Abdul-Berra kojeg spominje u svome djelu El-Istizkar, i drugih, jeste ograničavanje na jedan od ova tri načina i praktikovanje samo tog jednog odabranog načina, s tim da su sva od tri spomenuta načina ispravni. Kao što je npr. Imam Ahmed, rahmetullahi te'ala alejhi, odabrao verziju otpočinjanja namaza spomenutu u hadisu Aiše i Ebu Seida el-Hudrija, radijallahu te'ala anhuma, a ona glasi: "Subhanekellahumme
ve bihamdike, ve tebarekesmuke, ve te'ala džedduke, ve la ilahe gajruke."
Dok je Imam Šafija odabrao verziju spomenutu u hadisu Ebu Hurejre, radijallahu te'ala anh, i glasi: "Vedždžehtu vedžhije lillezi fetare-s-semavati we-l-erdi hanifen we ma ene mine-l-mušrikin. Inne salatii we nusukii we mahjaje we mematii lillahi rabbi-l-'alemin, la šerike lehu we bi zalike umirtu we ene ewwelu-l-muslimin...."
Ovi učenjaci svoj stav zasnivaju na kijasu, analogiji. Kažu:
1) Kur'an je objavljen na sedam narječja. Svih sedam su ispravni. To možemo vidjeti iz hadisa Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, kada su mu došla dvojica ashaba koji su se sporili oko načina učenja Kur'ana, rekao je: "Obadvojica ste u pravu". Ono što iz ovog hadisa upućuje na mišljenje spomenutih učenjaka jeste to što Poslanik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, nakon što je saslušao obadvojicu ashaba nije rekao nijednom od njih: "Nekada uči onako kako si ti naučio, kako si navikao, a nekada uči onako kao tvoj drug uči" - nego je rekao: "Obadvojica ste u pravu", što znači da onaj
koji se opredjeli i ograniči na jedan način učenja Kur'ana da je u pravu.
2) Takođe, Bilal, radijallahu te'ala anh, stalno je učio jednu verziju ezana iako postoje i druge verzije, kao što se prenosi u hadisu Ebu Mahzure, radijallahu te'ala anh. I Poslanik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, nije mu rekao da nekada uči onako kako je on navikao a nekada onako kao što se prenosi o drugim verzijama.
3) Takođe, postoje tri načina obavljanja hadždža: temttu'u, kiran i ifrad. Od ova tri načina obavljanja postoji način koji je vrijedniji i onaj koji je manje vrijedniji. I ne prenosi se ni od jednog učenjaka, od onog što nam je poznato, da je savjetovao da se čini nekada temettu'u, nekada kiran a nekada ifrad, čak ni od onih učenjaka koji zastupaju prvo mišljenje.
Treće mišljenje jeste da se svaki od tri načina spominjanja Uzvišenog Allaha prilikom otpočinjanja dobrih djela koristi
zavisno od situacije. Npr. da se prilikom pisanja pisama i knjiga otpočinje sa samom bismillom; da se prilikom prosidbe otpočinje sa zahvalom Uzvišenom Allahu (Hutbetul-hadždžeh); da se prilikom podsticanja muslimana na džihad, borbu otpočinje s ajetima koji govore o džihadu i sl.
Ono što je najbliže prioritetnijem mišljenju jeste mišljenje Ibnu Tejmijje i Ibnul-Kajjima, rahmetullahi te'ala alejhima, a ono je, znači, da čovjek koristi nekada jedan, nekada drugi a nekada treći način neograničavajući se ni na jedan od njih. Ovo mišljenje je najbliže prioritetnijem mišljenju zbog slijedećeg:
• Na ovaj način će čovjek u svojoj praksi primjeniti cijeli sunnet Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme,
• Takođe, na ovaj način čovjek će steći više znanja,
• Čovjek koji koristi nekada ovu a nekada onu verziju biće skrušeniji i prisutniji, neće raditi to rutinski za razliku od onoga koji stalno praktikuje samo jednu istu verziju,
• Ponekad čovjek neće imati vremena ili mjesta da spomene verziju s kojom obično otpočinje činjenje svojih dobrih djela, pa će npr. proučiti samo bismillu, što je jedan vid olakšanja. A Uzvišeni Allah najbolje zna.
Što se tiče hadisa: "Svaki važniji posao koji se ne otpočne s 'Bismillahi-r-Rahmani-r-Rahim' je krnjav'", mnogo je slab. Bilježi ga Subki u "Tabekatu eš-šafiijje el-kubra". A slabim ga ocjenjuje šejh Albani, rahimehullahu te'ala. Pogledaj "Irvau el-galil fi tahridži ehadisi Menari es-sebil" od istaknutog učenjaka Muhammeda Nasiruddina el-Albanija, 1/29-30.
Takođe, hadis: "Svaki važniji posao koji se ne otpočne s 'El-hamdu lillah' je prekinut", (a u drugom rivajetu "...odsječen, sakat."), slab je. Bilježi ga Ebu Davud u svome Sunenu, 4840; Ibn Madže u svome Sunenu,1894; Ibn Hibban u svome Sahihu; Subki u "Tabekatu eš-šafiijje el-kubra", 1/4; Darekutnijj u svome Sunenu, 84. Slabim ga je ocijenio šejh Albani, rahimehullahu te'ala. Pogledaj "Irvau el-galil fi tahridži ehadisi Menari es-sebil" od istaknutog učenjaka Muhammeda Nasiruddina el-Albanija, 1/30-32.
Allah, dželle še'nuhu, je lično ime Uzvišenog. To je ime kojeg slijede i koje obuhvata sva ostala imena.
Svemilosni je atribut isključivo vezan za Allahovo ime. On se ne spominje ni uz koga drugoga. Svemilosnii znači onaj koji ima svojstvo neizmjerne široke milosti.
Milostivi spominje se uz Allahovo ime kao i uz imena nekoga drugoga. Ima značenje iskazivanje milosti prema drugom. U tom slučaju Svemilosnii je Onaj koji je obilno milostiv, a Milostivi je Onaj koji spušta milost Svoju na Svoje robove.
Što se tiče bismille, riječi "Bismillahi-r-Rahmani-r-Rahim", razišli su se islamski učenjaci jesu li ove riječi ajet na početku svake sure ili ne.
1. Bismilla je prvi ajet svake sure osim sure Et-Tewbe.
Učenjaci koji zastupaju ovo mišljenje zasnivaju ga na vjerodostojno prenesenim riječima Ibn Abbasa, radijallahu te'ala anhuma: "Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, nije mogao raspoznavati sure sve dok mu nije objavljeno 'Bismillahi-r-Rahmani-r-Rahim'."
2. Bismilla je prvi ajet samo sure El-Fatiha, dok nije takav slučaj s ostalim surama.
Učenjaci koji zastupaju ovo mišljenje zasnivaju ga na hadisu Ummu Seleme, radijallahu te'ala anha, da je rekla: "Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, je učio bismillu na početku Fatihe i računao ju je ajetom (od ajeta sure El-Fatiha)." Međutim, ovaj hadis je slab i ispravno je ono što su zabilježili Imam Ahmed i Ebu Davud da je Ummu Seleme, radijallahu te'ala anha, rekla: "Učio je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve ala alihi ve selleme, ajet po ajet. Učio je: 'Bismillahi-r-rahmani-r-Rahim', zatim je učio: 'El-hamdu lillahi rabbi-l-'alemin'..."
3. Bismilla je ajet na početku svake sure osim sure Et-Tewbe, ali ona, bismilla, ne ulazi u sastav sura, tj. ne računa se kao ajet tih sura nego je ona ajet za sebe. Objavljena je s ciljem razdvajanja sura jednih od drugih.
Ovo mišljenje zastupaju Ebu Hanife, rahmetullahi te'ala alejhi, Davud ez-Zahiri. Slično se prenosi i od Ahmeda. Takođe, ovo mišljenje je odabrao i šejhul-islam, Ibnu Tejmijje, rahmetullahi te'ala alejhi.