Семоќниот Аллах џ.ш. вели:

“ Ти потпри се на Жив- иот кој не умира” ( Ел-Фуркан : 58 )
Исто така вели:

“А кога се одлучиш за нешто, тогаш потпри се на Аллах.” ( Али Имран : 159 )

Аллаховиот Пејгамбер а.с. рекол: “ Ако вие се потпи- рате на Аллах со вистинско потпирање. Тој би ве издрж- увал како што ги издржува птиците: Наутро стануваат гладни, навечер се враќаат сити.” ( Ибн Маџе, Тирмизи )

ЧОВЕКОТ САМИОТ ГО СПРЕЧУВА РИЗКОТ

Се пренесува дека Алија р.а. отишол во џамија. Пред да влезе му рекол на некој човек кој стоил покрај вратата: Зачувај ми ја камилата!. Човекот ја фатил камилата за оглавот и ја зачувал, по некое време и го симнал оглавот од глава и заминал кон пазар да го продаде.

Кога Алија р.а. излегол од џамија, извадил од џеб два дирхеми со намера да го награди човекот што му ја зачувал камилата. Меѓутоа кога видел, човекот побегнал со оглавот, тогаш Алија р.а. отишол во пазар да купи нов оглав за два дирхеми.

Таму го видел неговиот оглав, човекот го продал за два дирхеми. На тоа ќе рече: “Навистина, човекот го спречува дозволениот одреден ризк од Аллах џ.ш. поради нетрпение, а нема да зема ништо повеќе, освен толку колку што му е одредено.”

　
ПОТПИРАЊЕ НА АЛЛАХ Џ.Ш. Е НАЈЗАСЛУЖНО

Се пренесува дека во владеењето на Харун Ер-Решид завладеела криза на глад и поскапување на цени. Луѓето живееле во напната состојба, па, затоа халифата Ер-Решид наредил да се упатува дова на Аллах џ.ш. истовр- емено наредил да се искршат сите разонодни средства (зурли, тапани и сл.) Но, еден ден е забележан еден роб како пеел, играл и се веселел.

Луѓето го донесле пред халифата, при што тој го прашал за таквото негово одне- сување. Робот одговорил: “Мојот Господар ( Стопанот ) има голема ризница со жито, па, јас се потпрев на него, и не се грижам за глад, тој ќе ме издржува, затоа играм и пеам.”

Тогаш халифата извикна: “Ако овој роб се потпрел на створение како него и се надева во ризниц- ата на својот господар, тогаш & ние се потпираме на Аллах џ.ш. кој е позаслужен наш Творител & чии ризници никогаш не осушуваат.” Потоа нареди луѓето да се потпрат на Аллах џ.ш. и да почнат нормално да продолжат со живеење.

ВРЗИ ЈА КАМИЛАТА ПОТОА ПОТПРИ СЕ!!

Дошол некој бедуин кај Аллаховиот Пејгамбер а.с и му рекол: О Аллахов Пејгамберу, дали прво да ја врзам камилата, па, потоа да се потпрам на Аллах џ.ш. или да ја пуштам, па, потоа да се потпрам на Аллах џ.ш.?
- Прво врзи ја камилата, па, потоа потпри се на Аллах џ.ш. Му одговори Пејгамберот а.с.
( Тирмизи, Ибн Хиббан )

Алимот Ибн Реџеб Ел- Ханбели вели: “ Знај дека потпи- рање на Аллах џ.ш. не значи да човекот ја изостави работата и причините кои Аллах џ.ш. ги предодредил за постигнување на целта, бидејќи Аллах џ.ш. наредил пос- тапување спрема причините и потпирање на Аллах џ.ш.. Настојувањето е улога на органите додека потпира- њето е улога на срцето. Затоа Аллах џ.ш рекол:

( Кога ќе завршите со намаз, раширете се по земјата (работете) постигнувајќи од Аллаховите добра.) ( Ел-Џума:10)

ВИЕ НЕ СЕ ПОТПИРАТЕ НА АЛЛАХ Џ.Ш.!!!

Хаким и Ибн Еби Дунја пренесуваат од Муавије ибн Курре кој вели: Омер ибн Ел-Хаттаб р.а. сретнал некои луѓе од Јемен како стојат покрај пат без да работат нешто, па ги прашал: Кои сте вие? Што правите?
Тие одговорија: Ние сме од оние кои се потпираат на Аллах џ.ш. (мутевеккилун).

Омер р.а. налутено им рече: “Лажете! Вие не сте од оние кои се потпираат, туку вие изигравате потпирање на Аллах џ.ш. Вистински потпирач е оној кој ќе посее нешто во земја потоа се потпре и очекува плод од Аллах џ.ш.”

И СНАБДЕТЕ СЕ СО СИТЕ ПОТРЕБИ…

Ибн Аббас р.а. вели: Некои луѓе од Јемен доаѓале на Хаџ без да се снабдат со хранливи потреби и потоа тврделе: Ние се потпираме на Аллах џ.ш., па кога ќе дојделе во Мекка ќе проселе од другите луѓе. Затоа Аллах џ.ш. го објавил следниов курански ајет:

“ И снабд- ете се со сите потреби, а најдобра храна е богобојазли- воста.” (Ел-Бекаре : 197 )

ДОЈДОВ ОД КАЈ НАЈДОБРИОТ ЧОВЕК

Асхабот Џабир р.а. раскажува: Војувавме со Алла- ховиот Пејгмбер во битката на Неџд, кога стигнавме до едно дрво полно со трни, луѓето се разотидоа да се склонат под сенка на некое дрво. Џабир вели: И кога малку поспавме, Пејгамберот а.с. не повика, и ние одговоривме, кога покрај него стоеше еден бедуин (Гаурес ибн Харис)

Потоа ни раскажа: Овој ми дошол додека јас спиев и ја извлекол мојата сабја и ја вперил кон мене. Кога се разбудив, тој во рака ја држеше сабјата и ми рече: Кој ќе те спречи од мене? Реков: Аллах. Пак: Кој ќе те спаси од Мене? Реков: Аллах. На тие мои зборови ја стави сабјата во футролата и седна. Аллаховиот Пејга- мбер му простил и не го казнил.

Во друго предание: Мухаммед а.с. му рекол: Посвед- очи дека нема друг Бог освен Аллах. Човекот рекол: Не можам, но ти давам завет дека нема никогаш да се борам против тебе ниту ќе бидам со оние кои војуваат против тебе. Потоа Мухаммед а.с. му простил. Кога човекот се вратил кај неговите другари им рекол: “Ви доаѓам од кај најдобриот човек.” ( Бухари, Муслим, Бејхаки )

ПОТПИРАЊЕТО НА АБДУЛЛАХ ИБН МЕС’УД Р.А.

Се разболел Абдуллах ибн Мес’уд р.а., па дошол Осман ибн Афван р.а. да го посети, па го прашал: Од што се жалиш? Ибн Мес’уд: Од моите гревови. Осман: На што се надеваш? Ибн Мес’уд: Во милоста на Мојот господар. Осман: Да ти викнам лекар.

Ибн Мес’уд: Лекарот (Аллах) ме разболе. Осман: Да ти оставам малку богатство да им се најде на твоите деца после тебе? Ибн Мес’уд: “Зар се плашиш за моите деца од сиромаштија? Јас им наредив на моите деца да ја читат секоја вечер сурету-Ваки’а, бидејќи јас го слушнав Аллаховиот Пејгамбер како вели: ‘Кој ќе ја учи секоја вечер сурету-Ваки’а нема никогаш да падне во сиромаштија’.” ( Ибн Кесир, Асакир )

СТВОРЕНИЕ ПОГЛЕДНА ВО НАС И НЕ СНАБДИ
А АКО ТВОРИТЕЛ ПОГЛЕДНЕ ВО НАС?!!

Се пренесува дека побожниот Хатем Ел-’Асам еден ден им рекол на своите деца: Сакам да одам на Хаџ. Тие почнале да плачат и да велат: На кого ќе не оставиш? Знаеш во каква сиромаштија сме? Неговата најмала ќерка им рекла:

Оставете го нека оди, тој не е оној кој дава ризк, Аллах дава ризк! И така кога останале гладни почнале сите најмалата ќерка да ја укоруваат. И, таа почнала да го моли Аллах џ.ш.: О Боже, немој да ме осрамотиш пред нив.

По некое време поминал Емирот (намесникот) на тоа место покрај нивната куќа, и му рекол на некој од оние кои го придружуваа: Оди до онаа куќа и побарај малку вода. А таа куќа била на Хатем, неговата фамилија му дала на намесникот студена вода во нова стомна. Некој од придружниците му рече:

Намеснику, зар не знаеш дека оваа е најсиромашната куќа овде, дури и нивниот стопан е заминат на Хаџ и немаат ништо за јадење. Тогаш намесн- икот рече: Кој ме сака и почитува нека фрли по некоја пара во оваа стомна. И така Аллах џ.ш. ги снабдил со храна. Но малата ќерка почнала да плаче. Зачудено нејзината мајка ја прашала: Зошто плачеш, кога Аллах нe потпомогнал? Ќерката и одговорила: “Плачам зошто пог- ледна во нас створение ( намесникот ) и не снабди со храна а како ќе биде ако Творителот ( Аллах ) погледне во нас?!!”

　
Афтор: Ариф Рамадани