1 Доброчинство во Се Сре 20 Окт 2010, 1:47 am
hidzab
Модераторка
Сите работи на светот се создадени со мудрост и причина.Во сето тоа создавање има бенефиции за верниците за се што се случува.Затоа што Аллах е на страна на верниците и никогаш не ги разочарува.
Потешкотиите во животот во прв поглед можат да бидат многу неповолни и незгодни за верниците.Но како и да е,треба да знаеме дека дури и кога од страна на неверниците се планира некаква завера,на крај се ќе испадне добро за верниците.Аллах порано или покасно,ќе им дозволи да го вкусат Неговото милосрдие,така што верниците потполно ќе се убедат дека Аллаховата милост е во се и насекаде.
Имаме многу вакви примери на слични ситуации во Куранот како на пример животот на Јусуф а.с. кој е е ден од највпечатливите.Во неговото детство,Јусуф а.с. бил понижен и прегазен од страна на своите браќа.Потоа беше спасен потоа обвинет и на крај заврши во затвор,иако невин.За човек без верба,овие несреќи би биле нешто најстрашно во неговиот живот.Како и да е,Јусуф а.с. секогаш имаше на ум дека сите овие настани се под контрола на Аллах и дека на крај се ќе биде добро.И ова се докажа дека е вистина.Аллах ги престори “катастрофите” во негова полза;Јусуф а.с. беше ослободен од затвор и за некое време стана владетел на таа земја.
Ситуацијата со Јунус а.с. не беше ништо поразлична.Тој избега со натоварен брод каде што за да го задржи своето место на бродот влечеше ждрепка. Кога ждрепката се покажа неповолна,тој беше фрлен во морето каде што беше проголтан од гигантска риба.Куранот не информира дека тој беше спасен и испратен на “народ од 100 000 луѓе па дури и повеќе” само заради тоа што го славел Аллах.
“И да не беше,нависитина,меѓу оние кои Го слават,ќе останеше во утробата од рибата,секако,до денот кога ќе бидат оживеани.И го исфрливме на едно место пусто;беше болен.И Ние одредивме врз него да расте стебло од тиква.И Ние го испративме на стотина илјади луѓе или повеќе.И веруваа и,тогаш,Ние дадовме да уживаат до еден рок определен".(Ес-сафаат37,143-148)
Сите овие примери кои ни се дадени во Куранот не учат на тоа дека секоја случка која на изглед е “несреќа” е всушност обратното за верникот.Ако верникот ја стави својата верба во Аллах,бара приклониште само кај Него и бара помош само од Него,тогаш нема нешто за што може да жали.Аллах создава одредени потешкотии,но тие се само за да човекот биде тестиран и да се зајакне лојалноста и вербата на верниците.
Сето ова поинаку стои кај неверниците.Ништо на овој свет не може да биде добро за нив.Работите што ги погодуваат било да се пријатни задоволителни за нив се всушност “несреќа” а тоа само ќе го зголеми нивното мачење на Ахирет.Се што тие постигнуваат на нечесен начин е запишано во книгата на делата и за тоа секако ќе одговараат.Во Куранот тоа стои вака:
Нека не мислат оние кои скржават во она што Аллах им даде од добрината Своја дека е тоа добро за нив,туку тоа е лошо за нив:На денот суден она во што скржават ќе им биде за врат обесено.Миразот на небесата и на земјата е Аллахов!А Аллах е известен за она што го работите.(Али Имран3,180)
Потешкотиите во животот во прв поглед можат да бидат многу неповолни и незгодни за верниците.Но како и да е,треба да знаеме дека дури и кога од страна на неверниците се планира некаква завера,на крај се ќе испадне добро за верниците.Аллах порано или покасно,ќе им дозволи да го вкусат Неговото милосрдие,така што верниците потполно ќе се убедат дека Аллаховата милост е во се и насекаде.
Имаме многу вакви примери на слични ситуации во Куранот како на пример животот на Јусуф а.с. кој е е ден од највпечатливите.Во неговото детство,Јусуф а.с. бил понижен и прегазен од страна на своите браќа.Потоа беше спасен потоа обвинет и на крај заврши во затвор,иако невин.За човек без верба,овие несреќи би биле нешто најстрашно во неговиот живот.Како и да е,Јусуф а.с. секогаш имаше на ум дека сите овие настани се под контрола на Аллах и дека на крај се ќе биде добро.И ова се докажа дека е вистина.Аллах ги престори “катастрофите” во негова полза;Јусуф а.с. беше ослободен од затвор и за некое време стана владетел на таа земја.
Ситуацијата со Јунус а.с. не беше ништо поразлична.Тој избега со натоварен брод каде што за да го задржи своето место на бродот влечеше ждрепка. Кога ждрепката се покажа неповолна,тој беше фрлен во морето каде што беше проголтан од гигантска риба.Куранот не информира дека тој беше спасен и испратен на “народ од 100 000 луѓе па дури и повеќе” само заради тоа што го славел Аллах.
“И да не беше,нависитина,меѓу оние кои Го слават,ќе останеше во утробата од рибата,секако,до денот кога ќе бидат оживеани.И го исфрливме на едно место пусто;беше болен.И Ние одредивме врз него да расте стебло од тиква.И Ние го испративме на стотина илјади луѓе или повеќе.И веруваа и,тогаш,Ние дадовме да уживаат до еден рок определен".(Ес-сафаат37,143-148)
Сите овие примери кои ни се дадени во Куранот не учат на тоа дека секоја случка која на изглед е “несреќа” е всушност обратното за верникот.Ако верникот ја стави својата верба во Аллах,бара приклониште само кај Него и бара помош само од Него,тогаш нема нешто за што може да жали.Аллах создава одредени потешкотии,но тие се само за да човекот биде тестиран и да се зајакне лојалноста и вербата на верниците.
Сето ова поинаку стои кај неверниците.Ништо на овој свет не може да биде добро за нив.Работите што ги погодуваат било да се пријатни задоволителни за нив се всушност “несреќа” а тоа само ќе го зголеми нивното мачење на Ахирет.Се што тие постигнуваат на нечесен начин е запишано во книгата на делата и за тоа секако ќе одговараат.Во Куранот тоа стои вака:
Нека не мислат оние кои скржават во она што Аллах им даде од добрината Своја дека е тоа добро за нив,туку тоа е лошо за нив:На денот суден она во што скржават ќе им биде за врат обесено.Миразот на небесата и на земјата е Аллахов!А Аллах е известен за она што го работите.(Али Имран3,180)