Повикување во верата е едно од најважните дела со кое може човекот да му се приближи на Возвишениот Аллах.



Вредноста на Да’вата се рефлектира преку пет работи:



1.       Да’ва е нешто што Возвишениот Аллах го врзал за Себе во смисла дека Тој ги повикува на своите робови да му се покорат, да работаат она Тој го нардеил, а да го избегнуваат она што Тој го забранил.
 
Возвишениот вели: “ Аллах повикува кон Куќата на спасот и упатува кого сака по патот вистински! (Јунус, 25)
 
Поради оваа цел Аллах ги изпрачал на пратениците и објавувал книги.
 
2.       Да’ва била работа за веровесниците и пратениците кои биле најдобрите створенија.
Нив Аллах ги одбрал и ги задолжил на луѓето да им ја доставаат вистината, како што се вели во зворовите на Возвишениот: “И Ние за секој народ, секако, испративме пратеник: “Обожавајте Го Аллаха и избегнувајте ги тагутите. (Ен-Нехл,36)


Значи, Да’вата бил работа за сите пратеници, предводена од последниот пратеник Мухаммед, саллаллаху алјхи ве селлем, за Него Возвишениот вели: “ О пратенику, Ние, навистина, те испративме и како сведок, и како радосник и како опоменувач, и како повикувач, со одобрението Негово и кон Аллах  и кон светлината што свети. (Ел-Ахзаб, 45-46)


3.       Возвишениот Аллах го направил најубав говор да биде говор на оној кој што повикува кај Аллах, како што тоа се вели во куранскиот ајет: „A кој говори поубаво од оној кој повикува кон Аллах, кој добри дела чини и кој говори: Јас навистина, сум муслиман!“ (Фусилет, 33)


За толкувањето на овој ајет Шејх Абдуррахман Ес-Сади вели: “ Ова прашање: A кој говори поубаво, тоа значи дека никој не говори поубаво од оној кој што повикува кај Аллах...” (Тејсиру-л-керими-р-рахмани би тесфири келами-л-меннани, стр.695)
 
4.Едена од причините зошто умметот на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем е направен да биде најдобар затоа што повикува кај Аллах (во ислам), наредува добро (Тевхид), а одврача од зло (Ширк, гревови, забрани и ткн...)
 
Возвишениот вели: “Вие сте најдобар народ од сите кој некогаш се појавува, наредувате на добро, а од зло одвраќате, и во Аллах верувате ...(Али Имран, 110)


За толкувањето на овој ајет Омер, радијаллаху анху, рекол: “ Кој ќе го прави она што го правеле и тие, тогаш е како нив.” (Тесфуру-л-Куртуби, 4/170)
 
Односно. Кој бара да се прави добри дела, а од и злите (лошите) одврача и верува во Аллах, таквата личност е припадник на избраниот уммет.
 
За толкувањето овој ајет Шејх Ес-Сади вели: “ Тие се луѓе кои се најкорисни (вредни) за другите луѓе, затоа што ги севетуваат, им посакуваат добро, ги повикуваат и ги подучуваат... “ (Тесфиру-л-керми-р-рахман, стр.113)
 
5 За вредноста и важноста на да’вата укажува и фактот дека оној кој ќе биде причината  за врачањето (во ислам, кај Аллах, упатување..) на некоја личност тогаш има тајни себапи.
 
Доказ за ова имаме во хадисот кој што го пренесува Ебу Хурејре, во кој Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлм вели: “Кој ќе повика кон Хидајет  (патоказ, упатсво)- ќе има награда која ќе биде слична на наградата на оној кој го следи... (Муслим, китабул-л-илми, бубу мене сенне суннетен хасетен ев сејјиетен, ве мен деаила худа ев далале, бр. 6745)
 
Во друго предание, кое го пренесува Ебу Месуд ел-Енсари се вели: “Кој ќе го упати на некој да прави добро, ќе има награда како и оној кој што го прави тоа добро.” (Муслим, китабу-л-џихад, бабу Ланати-л-гази фи себилиллах, бр.4876)


Извор: dzemat-sabah


Обработка: Ahlu-sunnah