Home
1
Обврска е да бидеш благ во повикување во ислам Вто 04 Дек 2012, 2:35 pm
Muwehhid
Модератор
.jpg)
Бисмиллах ал рахман ал рахим
Аиша, радијАллаху анха, пренесува дека Пратеникот, саллаллаху алји ве селлем рекол:
إِنَّ الرِّفْقَ لا يَكُونُ فِي شَيْءٍ إِلا زَانَهُ ، وَلا نُزِعَ مِنْ شَيْءٍ إِلا شَانَهُ
““Сочувствителноста секоја работа ја разубавува, а нејзиното неприсуство секоја работа ја валка.” (Муслим 2594)
Истотака, таа(Аиша),радијАллаху анха пренесува дека Веровесникот, саллаллаху алјхи ве селлем во една прилика рекол:
إِنَّ اللهَ رَفيقٌ يُحِبُّ الرِّفْقَ ، ويُعطي على الرِّفْقِ ما لا يُعْطي على العنفِ ، وما لا يُعطي على مَا سِواهُ
“НавистинаАллах е сочувствителен и ја сака сочувствителноста, а на сочувствителните им го дава она што не им го дава на грубите.” (Муслим 2593)
Дџерир б. Абдуллах, радијАллаху анху, вели дека Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, го рекол следново:
مَنْ يُحْرَمْ الرِّفْقَ يُحْرَمْ الْخَيْرَ
“Кој че биде лишен од сочувствителноста (Благоста), лишен е и од секое добро”. (Муслим 2592)
Сеид б. Ебу Бурда пренесува од својот татко Бурде, а тој од својот татко дека Ресулуллах, саллаллаху алјхи ве селлем, го испратил него и на Муаз во Јемен, советувајќи ги:
يَسِّرَا وَلاَ تُعَسِّرَا وَبَشِّرَا وَلاَ تُنَفِّرَا وَتَطَاوَعَا وَلاَ تَخْتَلِفَا
Олеснувајте, а немојте да отежнувате, одредувајте, а немојте да провоцирате со одвратност, и договарај те се, а немојте да се разминувате!. (Бухари 3038, Муслим 1733).
Џабир, радијАллаху анху, го пренесува следниов хадис од Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем:
إن الله لم يبعثني معنتا ولا متعنتا ولكن بعثني معلما ميسرا
Навистина Аллах не ме испрати да вршам присила на нешто ниту пак грубо да постапам, туку ме испрати да упатувам и да олеснувам. (Муслим 1478)
Аиша, радијАллаху анха, раскажува: Еднаш го прашав АллаховиотПратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, дали дошол во потешка состојба и во помачна ситуација од онаа во која се наоѓал во битката на Ухуд (Муслиманите кога биле поразени и кога Мухаммед а.с бил ранет на лицето) Аллаховиот Пратеник,саллаллаху алјхи ве селлем рече:
لقد لقيت من قومك، وكان أشد ما لقيته منهم يوم العقبة، إذ عرضت نفسي على ابن عبد ياليل بن عبد كلال فلم يجبني إلى ما أردت، فانطلقت وأنا مهموم على وجهي، فلم أستفق إلا وأنا بقرن الثعالب، فرفعت رأسي وإذا أنا بسحابة قد أظلتني، فنظرت فإذا فيها جبريل عليه السلام فناداني فقال: إن الله تعالى قد سمع قول قومك لك وما ردوا عليك، وقد بعث إليك ملك الجبال لتأمره بما شئت فيهم، فناداني ملك الجبال فسلم علي ثم قال: يا محمد إن الله قد سمع قول قومك لك وأنا ملك الجبال، وقد بعثني ربي إليك لتأمرني بأمرك فما شئت؟ إن شئت أطبقت عليهم الأخشبين، فقال النبي صلى الله عليه وسلم: بل أرجو أن يخرج الله من أصلابهم من يعبد الله وحده ولا يشرك به شيئً
Многу претрпев и поднесов од тој народ, но најтешко од било кога што сум претрпил тоа е она што ми се случи на денот на Акабе. Тогаш јас му се претставив на Ибн Абди Јалејне(Во Таиф) и ги повикав во ислам , но ме одбија и никој не ми се одѕва.
се вратив загрижен, нажален и со наведната глава , па дојдов на себе, малку се прибрав дури кога сојдов со Карнисалеб. Погледнав во облакот и во него го забележив Џебраила. Тој ме викна и ми рече: Аллах слушна што ти рече твојот народ и како те одбија. Ти го испарти мелекот на планините.
Овој Мелек ми даде селам, а потоа ми рече: Мухаммеде, Возвишениот Аллах ги слушна зборовите од твојот народ што ти го изговорија тебе , јас сум Мелекот на планините, Господарот ме испрати кај тебе да ти бидам на услуга. Кажи што сакаш! Ако сакаш, јас ќе го срушам Ахшебејн(Два спротивни ридови) Над нив Аллаховиот Пејгамбер одговорил: Мојата желба е оние да ги наследат потомците кои ќе обожаваат само еден и единсвен Аллах , и нему да Му придружуваат никакви други божества. (Бухари 3230, Муслим 1795)
Ебу Хурејре, радијАллаху анху, вели: “Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, ја испрати коњаницата во правец на Неџд и таа отишла во правецот(кај) Јемаме Сумарну б. Усала, па го врзале на еден џамиски стуб. Ресулуллах, саллаллаху алјхи ве селлем, дојде кај него и го праша:
مَا عِنْدَكَ يَا ثُمَامَةُ ؟ ، قال : عِنْدِي يَا مُحَمَّدُ خَيْرٌ ، إِنْ تَقْتُلْ تَقْتُلْ ذَا ذَنْبٍ ، وَإِنْ تُنْعِمْ تُنْعِمْ عَلَى شَاكِرٍ ، وَإِنْ كُنْتَ تُرِيدُ الْمَالَ فَسَلْ تُعْطَ مِنْهُ مَا شِئْتَ ، فَتَرَكَهُ حَتَّى كَانَ الْغَدُ ، ثم قال : " مَا عِنْدَكَ يَا ثُمَامَةُ ؟ " ، قال : مَا ، قلت : إِنْ تُنْعِمْ تُنْعِمْ عَلَى شَاكِرٍ ، وَإِنْ تَقْتُلْ تَقْتُلْ ذَا ذَنْبٍ ، وَإِنْ كُنْتَ تُرِيدُ الْمَالَ فَسَلْ تُعْطَ مِنْهُ مَا شِئْتَ ، فَتَرَكَهُ حَتَّى كَانَ بَعْدُ الْغَدِ ، ثم قال : " مَا عِنْدَكَ يَا ثُمَامَةُ ؟ " ، قال : عِنْدِي مَا ، قلت ، إِنْ تُنْعِمْ تُنْعِمْ عَلَى شَاكِرٍ ، وَإِنْ تَقْتُلْ تَقْتُلْ ذَا ذَنْبٍ ، وَإِنْ كُنْتَ تُرِيدُ الْمَالَ فَسَلْ تُعْطَ مِنْهُ مَا شِئْتَ , ، فقال رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : " أَطْلِقُوا ثُمَامَةَ " ، فَانْطَلَقَ إِلَى نَخْلٍ قَرِيبٍ مِنَ الْمَسْجِدِ فَاغْتَسَلَ ثُمَّ دَخَلَ المسجد ، فقال : أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ ، يَا مُحَمَّدُ ، وَاللَّهِ مَا كَانَ عَلَى الأَرْضِ وَجْهٌ أَبْغَضَ إِلَيَّ مِنْ وَجْهِكَ ، فَقَدْ أَصْبَحَ وَجْهُكَ أَحَبَّ الْوُجُوهِ كُلِّهَا إِلَيَّ ، وَاللَّهِ مَا كَانَ مِنْ دِينٍ أَبْغَضَ إِلَيَّ مِنْ دِينِكَ فَأَصْبَحَ دِينُكَ أَحَبَّ الدِّينِ إِلَيَّ ، وَاللَّهِ مَا كَانَ بَلَدٌ أَبْغَضَ إِلَيَّ مِنْ بَلَدِكَ فَأَصْبَحَ بَلَدُكَ أَحَبَّ الْبِلادِ إِلَيَّ ، وَإِنَّ خَيْلَكَ أَخَذَتْنِي وَأَنَا أُرِيدُ الْعُمْرَةَ ، فَمَاذَا تَرَى ؟ فَأَمَرَهُ أَنْ يَعْتَمِرَ ، فَلَمَّا قَدِمَ مَكَّةَ ، قال لَهُ قَائِلٌ : صَبَوْتَ ؟ قال : لا ، وَلَكِنِّي أَسْلَمْتُ مَعَ مُحَمَّدٍ ، وَلا وَاللَّهِ لا تَأْتِيكُمْ مِنَ الْيَمَامَةِ حَبَّةُ حِنْطَةٍ حَتَّى يَأْذَنَ فِيهَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
“О Сумама, што одлучи? Тој одговори: “О Мухаммеде, одлучив само добро: ако ме убијеш, си убил човек чии што неговото племе че ти се одмазди;ако ме ослободиш си го ослободил на оној кој што знае да ти се заблагодари; а ако го сакаш имотот, само кажи колку сакаш. Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, го оставил врзан до утре, кога повторно го запрашал: “О Сумама, што одлучи? Тој повторно одговорил: Вече ти одговорил: ако ме ослободиш си го ослободил на оној кој што знае да ти се заблагодари; а ако ме убиеш , си убил човек чии што неговото племе че ти се одмазди; а ако го сакаш имотот, само кажи колку сакаш. Го оставил врзан до утрешниот ден и го повторил истото прашање, а Сумама истиот одговор му го кажал.Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, тогаш наредил: Одврзете го на Сумама! Тој излегол од џамијата, отиде до облизина на палм, се избања и одете во Џамијата, и му се обрати на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем: “Сведочам дека нема друг Бог освен Аллах, и сведочам дека Мухаммед е Негов роб и посланик. Твоето лице ми беше најпрезирливо на светот, а сега апсолутно ми е најдраго. Твојата коњица зароби а сакав да извршам умра, а што ми предлагаш? Аллаховит Пратеник, саллаллаху алејхи ве селлем, го израдувал дека му дозволува да изврши умра. Кога Сумама пристигнал во Мека, некој го прашал:“ Се откажа од својата вера? Сумама одговори: “Не, сега сум во друштвото со Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, му се предадов на Аллах. Се колнам во Аллах, од Јемаме нема да ви дојде ниту едно зрно пченица се додека тоа Ресулуллах, саллаллаху алјхи ве селлем тоа не го дозволи.! (Бухари 462 и 4372, Муслим 1764)
Абдуллах б. Месуд, радијаллаху анху, вели: “ Како да гледам во Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем додека повикува во ислам:
يحكي نبيًّا من الأنبياء صلوات الله وسلامه عليهم ضربه قومه فأدموه، وهو يمسح الدم عن وجهه ويقول: اللهم اغفر لقومي فإنهم لا يعلمون
“Ниту еден Пратеник неговиот народ не го избрал и ја пролева нивната крв, а тој крвта ја брише од лицето и само се моли: “ О Аллаху мој, опрости му на мојот нардо бидејќи тие не знаат! (Бухари 3477 и Муслим 105 и 1792)
Извор: tewhid.blogspot
Обработка: Ahlu-sunnah