Home
1
Честитање на нова година и христијански празници Вто 17 Дек 2013, 12:15 pm
Muwehhid
Модератор
Да ли на муслиманите им е дозволено да ја прославуваат (слават) новата година и да им ги честитаат христијанските празници?
Околку спомнатото прашање често пати се ствараат проблеми и се водаат дебати меѓу муслиманите, што на неизбежно ни укажува горчливата реалност во која живеме. Не ни е познато, оние од другата страна да славаат, да размислуваат, а камуоли да проблемизираат (да тврдаат, да се расправаат) да ли муслиманите да им честитаат бајрам, или барем хиџретска нова година која, всушност, и не е празник кај верниците.
Ако ги погледнеме обичните (основните) права на луѓето општо земено, дека честитањето на одредени работи значи радост и целосна легитимност на релевантни ставки (работи), а избегнување на честитањето укажува на одрекнување, прифатливост па и омраза спрема тие работи.
Уште на почетокот на исламската зора не било познато да муслиманите со таковва ревност и брзање, да организирале и поединечно да стремат да ги задоволат припадниците да другите религии, честитајќи им ги нивните верски, национални и други празници. Многу муслимани не знаат дека со вакви постапки тесно поврзани за верата (акидата) и дека честитањето на неверничките празници се противаат со исправното исплонување на Аллаховото едноштво (тевхид).
Во коментарот на зборовите на Возвишениот Аллах:...
“И оние кои не сведочат лажно, и кога ќе поминат крај нешто безработно, поминуваат достоинствено. (Ел-Фуркан,72), Ибан аббаз, Ебул-Алије, Ибн-Сирин, Ед-Даххак, Ребиа б. Енес и други, велат: “Тоа се однесува за мушрички (невернички) празници.” (Погледни: Тесфирул-Курани-Азим, 3/341 и Ед-дуррул-менсур,5/148)
Енес б. Малик пренесува дека асхабите имале два денови, уште од паганските денови, во кои што живеле во Медина. Кога тоа го слушнал Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем рекол: “Аллах на вас ви ги замени тие денови со подобри од нив, рамазански и курбански бајрам.” (Забалежува Ахмед и Бејхеки, со исправен ланец на пренесувачи. Погледни: Ел-иктида, 1/486, Фетхул-бари, 2/442, Субулус-селам,2/70 и Ес-силсилетус-сахиха,5/34).
Еден човек ветил (завет) дека ќе принеси жртва во Бувани (едно место јужно од мекка)
Кога тоа го слушнал Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, го праша: “Да ли во тоа место се наоѓа некој кип (идол) кои што паганите го обожавале? “Не”, одговориле присутните. “А да ли во тоа место ги славеле некои од своите празници?, го праша повторно Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем “Не. Тогаш исполни го својот завет”, му рече Пратеникот, саллаллаху алјхи ве сллем. (Ебу давуд. Ибн Тејмијје тврди дека овој хадис ги исполнува критериумите на Бухари и Муслим. (Погледни: Ел-иктида, 1/490)
Цитираниот хадис укажува на јасно укинување на паганските обичаи и невернички прослави. Омер б. Ел-хаттаб кажувал: “Не влегувај те во нивните цркви во времето на нивното прославување, бидејќи тогаш Аллаховата лутина (гнев) се спушта над нив.” (Абдур-Реззак, 1/441 и Бејхаки, 9/392 со исправен ланец на пренесувачи. Погледни: Ахкаму ехлиз-зимме, 3/1246.). Алија б. Еби-Талиб го кажувал исто така ова и додавал: “…за да не ве погоди Аллаховата лутина (гнев) заедно со нив.” (Погледни: Тариху Багдад, 8/25).
Омер б. Ел-Хаттаб исто така кажувал: “Држете се понастрана (далеку) од Аллаховите непријатели на денот на нивното празнување.” (Бухари во Ет-тарихул-кебир, 4/14, Бејхеки во Шуабул-иман, 7/43).
Забрана за муслиманите за имитирање (опонашување) на неверниците во било кој поглед, Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, рекол: “Кој го имитира (опонашува) на еден народ, тој нему му припаѓа!” (Ахмед и Ебу давуд со добар ланец на пранесувачи како што тврди Ибн Тејмијје, во Ел-иктида, 1/269, имам Зехеби во Ес-сијеру, 15/509 и Ибн хаџер во Ел-фетху, 10/271).
Шејхул-ислам Ибн-Тејмијје и Ибн-Кајјим, тврдаат: “Не е дозволено величење на нивните празници, ниту потпомагање во тоа, ниту присуствување со нив, по концензус на сите признати научници.” (Погледни: Ел-иктида, 1/479 и Ахкаму ехлиз-зимме, 3/1245).
На друго место Ибн-Кајјим вели: ‘Оној кој кој што им честита на наверниците за нивните празници, ако успеал да се сочува од неверство (куфур), не успела да се спчува од харам. Во тој случај тој е како оној кој што им честита за нивното поклунување на кипот (идолот). Нековата постапка (честитање) е поголем грев кај Аллах од пиење на алкохол и увиство на невиновни личности и неморал. Оној кој што им ги честита нивните празници ја повикал Аллаховата лутина (гнев) на себе, и тоа го прави само оној кој што не ја цени (почитува) својата вера.” (Погледни: Ахакаму ехлиз-зимме, 1/441)
Научницие на ханефиската правна школа како и други, сметаат дека е строго забрането (харам) да им се испрача подароци на неверниците на денот на нивната прослава, додека за оној кој што го прави со намера на величење на нивните добри денови, Ебу-Хафс Ен-Несефи, ханефиски правник, вели: “ Кога човекот би го обожавал на Аллах педесет години, потоа на неверникот ќе му поклони јајца на денот на нивните празници (прослави), сакајќи со тоа да ги овеличи и да го обележи тој ден, со тоа тој направил неверство (куфур) и неговите дела ќе бидат поништени. Ако сакал да го обележи тој ден, купил нешто што не го имал за обичај предходно да го купува, со тоа направил, исто така, неверство.” (Погледни: Хашијету ибн-Абидин, 10/520-521).
Извор: essunne
Обработка: ahlu-sunnah