1 МЕНХЕЏОТ НА ИМАМ АХМЕД ИБН ХАНБЕЛИ (164-241 Х.Г.) СПРЕМА СЛЕДЕЊЕТО СТРАСТИ Чет 25 Jул 2013, 5:50 am
Al-Ghuraba
Модератор
Во името на Аллах, Милостивиот, Сомилосниот!
Беше имам Ахмед ибн Ханбел, рахметуллахи алејхи, школа во која се учело како да се сочува од следење страсти и новотарија, со тоа и заслужил место на имами (водачи) во верата, со своите други предности кои ги имал покрај себе овој угледен и чесен инсан (човек). Живееше имам Ахмед, рахметуллахи алејхи, во време во просторија која била раширена новотарија, зголемен број на подржувачи и следбеници на страсти и филозофии, со тоа тој самиот себе си зеде за обврска да биде од оние луѓе кои ќе одвраќаат кон исправниот пат, кон Кур'анот и Суннетот, тоа така го зеде и направи себе си патен правец (ар. Менхеџ) по кој широко се препознавал. Затоа, менхеџот на имам Ахмед беше обврска борба против секои нешта кои се вовеле во верата а кои не се и нема основа во оваа племенита и чиста од Аллах, сочувана вера, како и повраток на умметот кон неговата изворна вера, а исто времено предупредувајќи ги на опасностите новотарија, страсти заблудени фракции (ар. Секти), како и појаснување на нивните заблуди и исправни патишта и правци на кој што беше Селефот (исправните предходници).
Имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи, го употребил секое дозволено средство и начин како би ги предупредил луѓето на опаснот следење страсти и новотарија, а меговиот патен правец (менхеџ) можно е да се прикажи во следниве ставки:
ПОЈАСНУВАЊЕ НА ВИСТИНАТА ПРЕКУ ИСПРАВНИ ШЕРИЈАТСКИ ДОКАЗИ:
Имаше имам Ахмед обичај својот говор да го потврди со шеријатски валидни докази. Од важните карактеристики за кои имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи водеше сметка е тоа дека кога би одговарал на заблудените фракции и настанатите новотарии, тој не ги наведуваше нивните ставови (говор и зборови), туку се задоволуваше со појаснување на вистината која била потврдена со шеријатски валидни докази. Многу причини поради кои имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи, наведуваше ставови на спротивставени страни, од најважните се: да не биде во можност наведувањето на нивниот говор да воведе интриги и сомнежи кај луѓе кои се “болесни срца“ или да не бидат “обичен“ народ во нивниот говор поради своето незнаење да виде што е “вистина“ па тоа почнал да го следи оставајќи го исправниот говор на кој што беше Селефот на овој уммет.
Затоа, имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи, задолжително истакна дека доволно е изнесување на вистината и појаснување на истата само да се наведе вистина која ќе биде потврдена со говор од Кур'анот и Суннетот, и говор на кој што беше Селефот на овој уммет, а никако да се расправа со заблудени фракции и новотари, и да не се изнесуваат нивни сомнежи и ставови на кои што се за да не би дошло до контраефекти. Прашал во една прилика имам Ахмед, на еден од неговите ученици како да постапи кога ќе се најде во група меѓу која е некој од новотари или филозофи кој повикува во својата заблуда, па му рекол имам Ахмед: “Немој себе си да се ставаш во таква положба, извести ги што е Суунет и немој да се расправаш.“ (Менхеџ на имам Ахмед 1/328)
Цврсто држење за Кур'анот и Суннетот, потоа барање од другите придржување и учење на Суннетот: Беше имам Ахмед, рахимехумуллах, пример и модел во цврсто придржување на Суннетот на Аллаховиот Пратеник, саллАллаху алејхи ве селлем, со тоа имам Ахмед напишал и свое капитално дело “Муснед“ во кое соберил илјада хадиси на Аллаховиот Пратеник, саллАллаху алејхи ве селлем, а општо познато е, оној кој ќе научи Суннет нема со Аллахова воља да падне во новотарија (ар. Бид'ат).
Рекол имам Ахмед:“ Не ми е познато ниту едно време во кое луѓето биле во потреба за Суннетот од ова време во кое живееме ние!“ Па му беше речено: А зошто е тоа така? Па рекол:“Затоа што во нашето време се појавила и праспространила новотарија, и оној кој не познава хадис на Аллаховиот Пратеник, саллАллаху алејхи ве селлем, да стравуваш за него да не падне во новотарија.“ (Суннех од имамот Ахмед страна 80)
Имаше обичај имам Ахмед остро да им зборува и критикува на своите другари кога би видел нешто кај нив што не е во склад со Суннетот поради нега и грижа спрема нив како не би паднале во виличарски новотари и следбеници на страсти. Рекол Ибн Џеви, рахиметуллахи алејхи:“ Имам Ахмед ги критикувал своите другари (следбеници) кога би гледал во нив нешто што не е во склад со Суннетот од исплашеност за нив и грижа спрема нив, а што јасно ја илустрира неговата цврстина и придржување на Кур'анот и Суннетот - а овие негови постапки се класифицираат во групата совети во верата!“(Менхеџ (правец) на имам Ахмед 1/29)
Исто така, одликувал имам Ахмед со својата отвореност за сите и спрема сите, па така не пропуштил прилика да ги советува научниците и трагачите за Шеријатско знаење (ар. Тулабул Илм) да се чуваат од новотарија и другите да ги предупредуваат на неа. Така во една прилика рекол: “Обврска на исламските научници е да ги предупредат на луѓето на новотарии и погрешни (расипнички) месхеби донесувајќи исправни и шеријатски валидни докази кои ќе ги отргнат сомнежите и нека знаат за овие споменати новотарии и месхебски правци.“ (Менхеџ имам Ахмед страна 136)
И рекол: “Тоа што исламските научници (ар. Улема) забранаа од сомнителни нешта се грешките (ар. Мункер), затоа научниците нема да забранат нешто освен ако е тоа грев или води кон грев.“ (Табекат 2/279)
Имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи, го употребил секое дозволено средство и начин како би ги предупредил луѓето на опаснот следење страсти и новотарија, а меговиот патен правец (менхеџ) можно е да се прикажи во следниве ставки:
ПОЈАСНУВАЊЕ НА ВИСТИНАТА ПРЕКУ ИСПРАВНИ ШЕРИЈАТСКИ ДОКАЗИ:
Имаше имам Ахмед обичај својот говор да го потврди со шеријатски валидни докази. Од важните карактеристики за кои имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи водеше сметка е тоа дека кога би одговарал на заблудените фракции и настанатите новотарии, тој не ги наведуваше нивните ставови (говор и зборови), туку се задоволуваше со појаснување на вистината која била потврдена со шеријатски валидни докази. Многу причини поради кои имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи, наведуваше ставови на спротивставени страни, од најважните се: да не биде во можност наведувањето на нивниот говор да воведе интриги и сомнежи кај луѓе кои се “болесни срца“ или да не бидат “обичен“ народ во нивниот говор поради своето незнаење да виде што е “вистина“ па тоа почнал да го следи оставајќи го исправниот говор на кој што беше Селефот на овој уммет.
Затоа, имам Ахмед, рахиметуллахи алејхи, задолжително истакна дека доволно е изнесување на вистината и појаснување на истата само да се наведе вистина која ќе биде потврдена со говор од Кур'анот и Суннетот, и говор на кој што беше Селефот на овој уммет, а никако да се расправа со заблудени фракции и новотари, и да не се изнесуваат нивни сомнежи и ставови на кои што се за да не би дошло до контраефекти. Прашал во една прилика имам Ахмед, на еден од неговите ученици како да постапи кога ќе се најде во група меѓу која е некој од новотари или филозофи кој повикува во својата заблуда, па му рекол имам Ахмед: “Немој себе си да се ставаш во таква положба, извести ги што е Суунет и немој да се расправаш.“ (Менхеџ на имам Ахмед 1/328)
Цврсто држење за Кур'анот и Суннетот, потоа барање од другите придржување и учење на Суннетот: Беше имам Ахмед, рахимехумуллах, пример и модел во цврсто придржување на Суннетот на Аллаховиот Пратеник, саллАллаху алејхи ве селлем, со тоа имам Ахмед напишал и свое капитално дело “Муснед“ во кое соберил илјада хадиси на Аллаховиот Пратеник, саллАллаху алејхи ве селлем, а општо познато е, оној кој ќе научи Суннет нема со Аллахова воља да падне во новотарија (ар. Бид'ат).
Рекол имам Ахмед:“ Не ми е познато ниту едно време во кое луѓето биле во потреба за Суннетот од ова време во кое живееме ние!“ Па му беше речено: А зошто е тоа така? Па рекол:“Затоа што во нашето време се појавила и праспространила новотарија, и оној кој не познава хадис на Аллаховиот Пратеник, саллАллаху алејхи ве селлем, да стравуваш за него да не падне во новотарија.“ (Суннех од имамот Ахмед страна 80)
Имаше обичај имам Ахмед остро да им зборува и критикува на своите другари кога би видел нешто кај нив што не е во склад со Суннетот поради нега и грижа спрема нив како не би паднале во виличарски новотари и следбеници на страсти. Рекол Ибн Џеви, рахиметуллахи алејхи:“ Имам Ахмед ги критикувал своите другари (следбеници) кога би гледал во нив нешто што не е во склад со Суннетот од исплашеност за нив и грижа спрема нив, а што јасно ја илустрира неговата цврстина и придржување на Кур'анот и Суннетот - а овие негови постапки се класифицираат во групата совети во верата!“(Менхеџ (правец) на имам Ахмед 1/29)
Исто така, одликувал имам Ахмед со својата отвореност за сите и спрема сите, па така не пропуштил прилика да ги советува научниците и трагачите за Шеријатско знаење (ар. Тулабул Илм) да се чуваат од новотарија и другите да ги предупредуваат на неа. Така во една прилика рекол: “Обврска на исламските научници е да ги предупредат на луѓето на новотарии и погрешни (расипнички) месхеби донесувајќи исправни и шеријатски валидни докази кои ќе ги отргнат сомнежите и нека знаат за овие споменати новотарии и месхебски правци.“ (Менхеџ имам Ахмед страна 136)
И рекол: “Тоа што исламските научници (ар. Улема) забранаа од сомнителни нешта се грешките (ар. Мункер), затоа научниците нема да забранат нешто освен ако е тоа грев или води кон грев.“ (Табекат 2/279)