Шеријтското значење на шефаатот е завземање или посредување кај Аллах, џелле шаху, за некој од неговите робови.

Сопственикот на шефаатот е Аллах, тебареке ве те ала. Доказ за тоа се зборовите на Возвишениот: “Кажи: “Посредништвото за сите е кај Аллах! Власта и на небесата и на Земјата е- Негова! Потоа Нему ќе му се вратите. (Ез-Зумер 44).

Аллах, субханеху ве те ала, посебно го почестил на својот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлм, со тоа што му го даде шефат кубур, односно шефаат со кој Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, че се завзема за целиот уммет на Судниот ден. Секако, после ова се поставува прашањето да ли тој шефаат се бара од Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, или од Аллах, тебареке ве те ала.

Исправно е дека овој шефаат како и други се бараат само до Возвишениот Аллах, тебареке ве те ала.. Иако големиот шефаат е даден како поклон на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, тој шефаат и другите шефаети, нема да користаат кај Аллах освен со исполнување на два шартови кои Аллах ги услоува да се исполнаат кај самиот шефаатџија и на оној кој што се прави шефаат.
Првиот шарт е Аллах да дозволи шефаатџијата да прави шефаат. Доказ за тоа се зборовите на Возвишениот: “И кој може кај Него, без одобрението Негово, да се заземе!? (Ел-Бекара 255). А тоа дозвола че биде само на Судниот ден.

Вториот шарт е Аллах да биде задоволен со личноста на која се прави шефаат. Доказ за ова се зборовите на Возвишениот: “ Тие ќе посредуваат само за оној со кого е Он задоволен. (Ел-Енебија 28). Значи, дозволата за правење на шефаат че биде после кога Аллах ќе биде задоволен со оние за кои што се прави шефаат, а Возвишениот не е задоволен освен со Мувехидите, односно. Оние кои што остварија тевхид (односно не направиле ширк) во својот живот и умреле на тоа(така).

Па кога се знае ова, да ли разбираме дека шефаат се бара од Сопствениот на тој шефаат, неговиот Створител, Оној кој што со нив располага и Кој ги ставил спомнатите шартови, Односно. Од Аллах, субханеху ве те ала? Или да се бара од оној кој тој шефаат му е даден како поколн од страна на Аллах, Односно.
Од Пратеникот,саллаллаху алјхи ве селлем?Секако ,одговорот е јасен освен оние кои што шејтанот ги заведил па заборавиле на теухидот (Издвојување на Аллах во делата кои му се својствени само Нему) па станал странец меѓу нив. Тоа не е неопходно да разбере некој дека шефаат се бара само од Возвишениот Аллах да биде посебно интелигентен, остор и паметен, работата е секогаш јасна дека треба малку да се објасни.

Но за полесно да го разбереме шефаатот може да се спореди со барање на риск(нафака), оздравување, отргнување на невљја и слично. Аллах е единсвне кој ги снабдува на своите створенија и риск(нафака) само од него се бара, па ако некој бара ризк од некој друг освен Аллах направил ширк.
Тоа е исто, Аллах е единсвен кој што дава шефаат и не се бара од нокој друг освен од Него, па ако барате шефаат од некој друг освен на Аллах тоа претставува ширк, по исправниот став на научниците.

Према тоа, оној која бара шефаат од некој друг а не го Аллах, субханеху ве те ала, таквата личност направила ширк затоа што упатил дова на оној кој што не слуша како на пример мртвите и бара шефаат од оној кој што не е во можност да му даде и тоа е својствено само на Аллах, субаханеху ве те ала.

Исто така, треба да се знае дека оној кој што бара шефаат од некој друг а не од Аллах, субахенеху, дека Аллах ќе му го забрани шефааетот. Возвишениот вели: “Кажи: “Повикајте ги оние, освен Аллах, замислувате. Не поседуваат ништо, ни колку една глушка ситно, ни на небесата ни на Земјата: во нив оние не соучествуваат ништо а ниту, пак, Он од нив очекува помош некаква. Кај Него не користи посредувањето, освен за оној за кого Он ќе одобри… (Себе 22-23)

Ибн-Кајјим, рахимехуллах, за толкувањето на овој ајет вели: “Аллах, џелле шаху ги прекинал сите врски за кои фачаат мушриците. Мушрикот за себе зема некое божество поради корист која ја добива од него, а користа не може да се добие освен од некој кој што ги има овие четири работи:

-Прво- или да е споственик на омок кој што му робува да бара од него.
-Второ- а ако не е сопственик тогаш да биде соучесник во власта.
-Трето- а ако не е ни сучесник тогаш треба да биде негов помошник.
-Четворто- а ако не е ни помошник да може макар да се завзема кај него. Возвишениот Аллах ги
негира сите четири степени и тоа по редослед од повисоките кон пониските. Па ја занегирал власта со зворовите “Не поседуваат ништо, ни колку една глушка ситно, ни на небесата ни на Земјата.”, го занегирал и соучеството со зборовите ” во нив оние не соучествуваат ништо .”, ја занегирал помошта со зборовите” а ниту, пак, Он од нив очекува помош некаква” и Аллах го негира завземањето кое го бара мушрикот со зворовите” Кај Него не користи посредувањето, освен за оној за кого Он ќе одобри.” А истовремено е потворден шефаат во кој мушрикот нема удел а тоа е шефаат со Неговата дозвола.

Према тоа, муслиманот која бара шефаат од Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, со зборовите: “ Шефаат ја ресуллаллах или слични зборови, или оној кој што вели: шефаат е шејх (мислејчи на некој евлија или суфиски шејх), со тие зборови направил голем ширк кој што го исфрла од рамските на исламот.

Нема разединување помеѓу научниците на овој Уммет за тоа дека барањето на шефаат од Пратеникот,саллаллаху алејхи ве селлем, после неговата смрт е новотарија и далалет(заблуда). Вистина е меѓутоа дека раздвоија за тоа дали е тоа голем ширк со кој што се излегува од рамските на исламот оној кој што че го направи, на тој став се меѓу другите научници Бин баз и Ибн Тејмијје (во неговите недвосмислени зборови), или дека тое е мал ширк кој не го отфрлува од рамките на исламот, на тој став е другата група на научници( а тоа може да се припише и Ибн Тејмијје како негов друг став по ова прашање). А исправен е првиот став , Односно. Дека барањето на шефаат од Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, после неговата смрт претставува голем ширк.

Како се заслужува шефаат од Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем?
Исправно е дека оној кој сака да заслужи шефаат од Аллаховиот Пратеник,саллаллаху алјхи ве селлем, тоа да го бара на еден од двава начини:

Првиот начин: да ја учи довата после еанот со која се заслужува шефаат од Пратеникот, саллаллаху алејхи ве селлем, на Судниот ден. Забалежува Бухари во својот Сахих од Џабир, радијаллаху анху, дека Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, рекол: “Кој че каже кога че го слушне езанот: AЛЛАХУМЕ РАББЕ ХАЗИХД-ДАВЕТТИ ВЕС-САЛАТИЛ-КАИМЕТИ, АТИ МУХАММЕДЕН ЕЛ-ВЕСИЛЕТЕ ВЕЛ-ФАДИЛЕТЕ ВАБАСХУ МЕКАМЕН МАХМУДЕН ЕЛЛЕЗИ ВЕАТЕХУ, че му биде дозволен мојот шефаат на Судниот ден.

Вториот начин: да го моли на Вопзвишениот Аллах барајчи од Него да го направи на Аллаховиот Пратеник, саллаллаху алјхи ве селлем, свој шефаатчија на Судниот ден. А Аллах за да го направи негов шефаатчија тој треба да умре на тевхид. Тоа е она што дошло во ајетот: ““ Тие ќе посредуваат само за оној со кого е Он задоволен. (Ел-Енебија 28)

Ве биллахи тевфик.

Одговор:Zijad ljakic
Обработка: Ahlu-sunnah