Робот нема да има корист од Аллаховите благодети, иманот и знаењето, се додека не ја запознае својата душа и самиот себе си, а потоа застане на границата која му е зацртана и нема да ја премине.Благодета ќе му користи тогаш кога нема да зборува:’’Ова е моје!Тоа јас го стекнав и заработев!’’,кога ќе биде цврсто уверен дека се е од Аллах Возвишениот,дека се е Негово и се доаѓаа со Негова дозвола.Аллах Семоќниот од самиот почеток дава се и ќе дава, без никаков повод или разлог,без заслуга на робот за благодет кој го обсипува.Кога робот, заради благодета која Аллах Возвишениот му ја дал, биде така понижен, мал, скромен не гледајќи во себе и својата душа никаква снага или добро, верувајќи дека е се од Аллах Возвишениот,во Негова власт и по Негова одредба,потоа како благодет робот го прави така понизен кон Аллах Возвишениот да тоа неможе да се опише,и секој пат кога ќе дојде нова благодет, понизноста на робот и неговата посветеност кон Аллах Возвишениот станува се поголема и поголема, љубовта и надежта према Аллах зголемува, а стравот од Него се зацрстува.


Таквата состојба е резултат на две сознанија, а тие се:

-Вистинско знаење на Господарот;Неговото совршенство,добронамерноста,племенитоста, доброчинството и милоста, потоа знаењето да секое добро е во Негови раце, и дека Тој со нив управува, па од тоа дава кому сака и му скратува кому сака.Заради тоа Нему му припаѓа секоја благодарност. а благодарноста со таквото знаење е најкомплетна и најголема благодарност;

-сознанието на својата душа и самото себе, тоа прифаќање и знаење кои робот не го отаваат да ја премине границата;приваќањето дека неговата душа не е совршаена спремна на насилство, без знаење дека во неа нема добро, не дава добро и не го предизвикува тоа.Таа всушност ништо не поседува,а исто така и особините кои ги носи во себе не се совршени, потполни,лоши и безначајни.А ништо не е така уништувачки и бледо како да не поседува ништо. Душатасо самото нејзино постоење не носи добро,не не предизвикува и се друго зависи од неа.

Па кога овие две спознанија постанат вистински неразделни особини на душата од робот,на особините кои се превртуваат низ неговиот јазик, тогаш душата, без двобој, знае да му се заблагодари на Аллах, дека е се по Негова одредба, дека секое добро е во Негова рака, само Него му припаѓа благодарноста,славата и захвалноста, а на душата му припаѓа грдотијата,маните и казната.

На кој му недостигаат овие две сознанија, неговите дела, зборови и состојба ќе бидат нееднакви и разнобојни.Таа ќе му донесе нестабилност и непостојаност во чекорот, и никако кон Правиот пат, кој води кон Аллах Возвишениот,нема да можи да управува.Робот ќе пронајде пат до својот Господар само од теоретско и практично поседување на овие две сознанија, а ќе залута и ќе се одалечи од Аллах Возвишениот ако ги нема.


Во поговорката:’’Кој ќе се спознае себе си, ке го спознае и својот Господар!’’ целта на оваа порака е за тие две споменати сознанија.Кој ја запознае својата душа и себе си особено ке дознае дека него му припаѓа само незнаењето, тежината кон неправда, мани, несовршеност,зависност, понижење, сиромаштво, немаштина и друго, додека на неговиот Господар му припаѓа се она што е спротивно на тоа.Така ќе застане таму каде што му е местото и нема да ја прејде својата улога.А од друга страна, донекаде ќе се заблагодари и ке го фали својот Господар онака како Му доликува.Така робот својата љубов,надеж,страв верување и посветеност ќе ги усмери само кон Аллах Семоќниот.Робот најповеќе ќе го сака Аллах,од Него ќе страхува и во Неговата милост ќе се надева најповеќе.А тоа навистина е стварност убедлива, робување и покорување на Аллах Возвишениот.

А од Аллах помош и подршка бараме!

Се пренесува дека некој мудар човек на својата врата од куќата напишал ваква порака:’’Со мојата мудрост ќе се окористи секој онај кој ќе се запознае себе си,па нема да ја премине границата за неговото одредување!Кој е таков нека влезе, а во спротивно нека се врати додека тоа не го постигне!’’


Izvor: “Riznica znanja” – Ibn Kajjim, rahimehullah

akos.ba