Home
1
Учење сура Јасин на смрта и други прилки Пон 17 Сеп 2012, 3:21 pm
Muwehhid
Модератор
Во името на Аллах, Милостивиот, Семилосниот!
Кај нас е популарно и се смета дека суре Јасин е една од најдобрите и највредните сури во Куранот дека е многу пофално и препорачливо неговото учење во различни прилики, како на смрта, во прилика на џеназе, за душата на умрениот, во “мубарек” ноќите, поради бериќет и генерално да ако треба да се учи некоја сура најдобра е сура Јасин и многу други работи зависност од место до место и од средина до средина.
Сетоа ова неведено нема поддршка во веродостојниот Суннет, ниту во праксата на асхабите и табините ниту селефиите од овој уммет освен за учење суре Јасни на смрта (а не мртов) за што че биде кажано посбно. Како тоа кај нас се проширило, кој прв го воведил некои од подметнатите пракси бара анализа и истражување. Со услов дека тоа не влијае на Шеријатскиот статус се што е спомнато а што е поврзано за суре Јасин.
Нема ниту еден валиден Хадис кој што укажува за Вредноста на учење суре Јаснин генерално ниту во одредени прилки (ситуации). А со оглед дека учењето на Куран е ибадет, за да би се работело некој ибадет тој мора да биде пропишан со шеријатски текст, без разлика дали тој бил општ или посебен.
Па така за сура Јасин најмногу што може да се каже на основа на шеријатските текстови кои што поттикнуваат на учењето на Куран генерално е дека суре Јасин е мустехаб да се учи како било која друга сура од Куранот при што таа не е ништо повредна од било која друга сура. Се што е останатото што е пропишано за вредноста на суре Јасин, дека таа е срцето на Куранот, да се учи за мртвите и во некои други посеби прилики нема поддршка во веродостојниот Суннет, а она што е пренесено за неговата вредност во некои хадиси се слаби, многу слаби и измислени преднија.
Од раширените и распространетите хадиси кои што се поврзани за суре Јасин се следниве:
Прв хадис: “ Јасин е за она за што се учи”
Овој хадис не е забележан ниту пренесен во хадиските збирки ниту со ланец на пренесувачи ниту без него, туку е раширен и распространет меѓу луѓето како хадис. Према тоа, ова вопшто не е хадис и не е дозволено да му се припишува на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селллем.
Втор хадис: “Навистина секое нешто има срце, а срцето на Куранот е Јасин, па кој че го учи Јасин Аллах че му напише за неговото учење награда како да го пручил Куранот десет пати.” (Бележи Тирмизи, Дарими и др...)
Во некои преднија се спомнува само првиот дел од хадисот а во некои само вториот дел од хадисот, а и едниот и другиот дел е измислен и фалсификуван, бидејчи за него Ебу хатим вели дека хадисот е батил кој што нема основа, а таков го отценува и шејх Албани поради риваетот на хадисот Мукатил ибн Сулејман кој што е лажго.
Трет хадис: “Кој проучи Јасин на почетокот на денот че му се исполнат сите негови потреби.
Го бележи Дарими во својот “Суннен”, а хадисот е мурсел (слаб), односно му се припишува на Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем, табиин Ата ибн еби Реббах, во неговиот сенат (ланец на пренесувачи) е спорен равија по име Шуџа ибнул-Велид, а текстот на хадисот сам по себе упатува на неговата слабост бидејчи таквиот вид на наградување за добри дела не наоѓаме во други шеријатски текстови.
Четврти хадис: Би сакал таа (суре Јасин) да биде во срцето на секој човек од мојот Уммет. Бележи Ел-Беззар, а шејх и многу други до отценуваат за слаб.
Пети Хадис: Оној кој секој ноќ учи Јасин, а потоа умре че се пресели како шехид, во друго предание почетокот на хадисот гласи: “Навистина јас му пропишав на мојот Уммет учење Јасин секој ноќ...
Го бележи Теберани во Евсат и Сагир. Овој хадис е измислен и фалцификуван поради риваетот на Сеид ибн Мусе Ел-Ездија кој што е лажго, за ваков хадис го отценува и имам Сујути и шејх Албани.
Шести хадис:”Срцето на Куранот е Јасин, нема да го учии човекот кој го сака на Аллах и другиот свет а да не му биде опростено, учете те го на оние кои што се во прилика (ситуација) на смрта.
Го бележи Мунзири во “Ет-Тербиду”, албани го отценува за слаб, а за хадисот че говорам, иншаллах, во прилака на кажувањето (говорот) во неговото последно дело” учете до на оние кои што се на смрт.”
Седми хадис: “ Кој че го посети кабурот (гробот) на своите родители или еден од нив во петок и че прочи кај него Јасин че му биде опростено”.’
Го Бележ ибн Абдијј во “Камилу” и Ибн Еби Лејле во ”Мекаримил-ахлак”, а хадисот е измислен и фалцификуван поради равије на Амар ибн Зијад кој што е лажго. Ибн Адијј вели дека овој хадис е батил и дека нема основа, а Ибнул-Джевзијј и шејх Албани вели за него дека е фалцификуван (измислен).
Осми хадис: Нема мејита (човек кој што умира) кому се учи Јасин а Аллах да не сака да му олесни, а во друго предание стои: “Кога че му се проучи Јасин Аллах му испрача мелеки да му каже на мелекот на смрта: Олесни му ја смрт на Мојот роб, и во третото предание стои:” Кога сура јасин че му се пручи на мејиту (човек кој што умира) нему му се олеснува.
Го бележи Ебу нујам во “Ахбару Асбехани”, во неговиот сенат (ланец на пренесувачи) е равија Мерван ибн Салим ел-Джезари кој е слаб, према тоа хадисот е даиф (слаб).
Девети хадис: Koj че појде кај мезарите (гробиштата) и че проучи суре Јасин Аллах че им олесни...
Го бележи Ес-салеби во својот тесфир, во неговиот сенат (ланец на пренесувач) е равија Ејуб ибн Мудрек за кој што Ибн Меин вели дека е лажго, а шејх албани го отценува за измислен хадис.
Десети Хадис: “О Алија, учи сура Јасин, навистина во неа има тесет берикети, нама да ја пручаат на гладните а да не се најдаат, ниту жедниот а да не се напие, ниту пак да не биде облечен, ниту неоженет а да не сака да се ожени, ниту преплашениот а да не биде сигурен (безбеден), ниту затворениот а да не биде ослободен, а ниту че биде пручена кај мејита (човек кој што е на смрт) а да не му биде олеснато.
Го бележи Ибн Хаџер во “Ел-Металибу ел-алије”, во хадисот на равија Хамед ибн Амр кој што е одвинет од страна на мухадисиите дека е лажго. Исто така, во сенатот (ланецот на пренесувачи) има и други равије кои што се слаби према тоа хадисот е лажен и фалцификуван. А самиот декст на хадисот, исто така на негово фалцивикување.
Единаесети хадис: “ Учете Јасин на оние кои што се на смрта”.
Го бележи Ебу давуд, Ибн Маџе, Ахмед, Хаким, Бејхеки. Ибн Шејбе и Дија Ел-Макдиси. Хадисот е слаб поради три работи: затоа што Ебу Усман е непознат равија, затоа што неговиот татко е исто така непознат и затоа што сенатот (ланецот на пренесувачи) на хадисот е нарушен (во еден ривајет се спомнува таткото Ебу Усман а во друг е изоставен). Хадисот го отценале за слаб Дарекутни, Невеви, Ибн Хаџер, Албани, Шуајб Арнаут и многу други. Дарекутни вели дека во ова поглавје (учење суре Јасин на оној кој што е на смрт) нема ниту еден веродостоен хадис.
За прашањето учење суре Јасин на оној кој што е на смрта исламските научници имаат поделено мислење. Па така поголемиот број на научници сметаат дека е мустехаб да се учи сура Јасин на оној кој што е на смрт, на овој став се ханефиите, Шафиите, и Ханбалиите.Тие овој став се врз основа на горе спомнатиот хадис и преданието од асхабот Гудајф ибн Ел-Харис кој што го бележи Ахмед во својот Мусенд а кој што Ибн хаџер во книгата “Ел-Исабе” го отценил како добар. Во тоа предание дошло дека овој асхаб кога бил на смрт барал некој да му учи сура Јасин, па му учел Салих ибн Сурејх. Па кога дошол до четриесетиот ајет тој ја испуштил душата. Исто така, овој став го избрал и Шејхул-ислам Ибн Тејмијје, тој вели: Учењето на мејиту (човек кој што е на смрта) после неговата смрт е новотарија за разлика од учење на оној кој што е на смрта, бидејчи мустехаб е да се учи сура Јасин. Оние кои сметаат дека е мустехаб да се учи сура Јасин ова оваа прилика (кога човекот е на смрта) велат дека има мудрост во тоа бидејчи оваа сура се говори за тевхидот (верување во едноштвото на Аллах), за другиот свет и радосни (среќни) вести влез во Џеннетот оној кој што че умре соТевхид , па душата во тоа се радува и че е биде подобро да го напушти телото.
Додека, на друга страна имаме научници кои што не гледаат (не мислат) дека е пропишано учењето на сура Јасин на оној кој што е на смрата. Имам Малик смета дека е Мекрух да се учи сура Јасин или било кој друг и на оној кој што е на смрта поради слабоста на спомнатиот хадис и поради што не била пракса на луѓето во неговото време.
Шејх Албани смета дека по ова прашање не е пренесено ништо веродостојно. А шејх Бин баз кога е запрашан за ова одговорил дека хадисот кој што говори за ова прашање е слаб поради слабоста на равија Ебу осман према тоа не е мустехаб да се учи сура Јасин на оние кои што се на смрта и уште додава дека оние кои што мислат дека е мустехаб сметале дека хадисот е сахих.
Резиме:Нема ни еден веродостоен хадис кој што укажува за вредноста на учење сура Јасин генерално ниту пак во одредени прилки (ситуации). Се што е пренесено се слаби, многу слаби и измислени хадиси. А научниците кои што го зеле ставот дека е мустехаб да се учи сура Јасин на оној кој што е на смрта се потпираат врз спомнатиот хадис за кој што сметале дека е веродостоен или на преданието од асхабот Гудејф, радијаллаху анху. Ве биллахи тевфик.
Извор: tewhid.ucoz
Обработка: Ahlu-sunnah