بسم الله الرحمن الرحيم

Акидата на „малиот имам малик„ - Ибн аби Зајд Ал-Кајравани

Сета благодарност му припаџа на Аллах субаханаху ве теала! Мир и благословија на Аллаховиот пратеник , на неговата чесна фамилија, на неговите чесни Асхабии како и на сите нивни следбеници!

Овој текст ја обработува акидата на познатиот маликиски алим „Ибн аби Зајд Ал-Кајравани„ род. 310 п.Х. - умр. 386 п.Х., рахимуАллах.

Познат и именуван како „малиот имам Малик„ – припадник на веродостјните и признатите алими од ехлу сунет.

Ибн аби Зајд Ал-Кајравани е писател на еден краток разгледен текст, кој што го објаснува маликискиот фикх. Во неговиот предговор ја објансува акидата на ехлу сунет вел џемает, и вели за Аллах субаханаху ве теала:

„Неговиот престол ги обфаќа небеста и земјата. Нивната заштита за Него не предизвикува тежина. Тој е Севисниот, Семоќниот. Тој е Познавачот на се, Сесвесниот, Планирач на се, Семоќниот, Тој, што Слуша се, Тој, што Гледа се, нај Високиот, нај Големиот – Тој Самиот е над Неговиот славен Престол и со Неговото Знаење на секаде. Тој на луџето ги создаде и Знае што имаат во нивните мисли – Тој им је по блиску од нивната артерија. Нема да падне лист, без да Знае Тој; и нема зрно во темницата на земјата и нема нешто влажно или суво на земјата, што не би било во една јасна книга забележано. Тој се Воздигна над Неговиот славен Престол.„

Исто така потврдува, дека Аллах директно Зборуваше со муса алејхис салам, дека Неговите зборови не се создадени, го потврдува верувањето во судбината, дека со големи гревови не се излегува од ислам и дека обвинатиот грешник ќе добие дозвола да оди некој ден во рајот, дека Аллаховиот пејгамбер ќе застапе за големите гревови од неговиот уммет, дека на судниот ден ќе се намести вагата - која што ќе ги вага делата, дека мостот над пеколот е вистина, дека базентот од ресуАллах ќе го има за вода пиење, дека иманот постои од тоа што се верува, зборува и прави, дека деловите се акцептирани само со согласност врз куранот и сунетот, дека верниците ќе бидат во нивните гробови прашани, дека нај добрите луџе се од генерацијата на перјгамберот , па по тоа нивните наследници, па по тоа нивните наследниците, дека нај добрите Асхабии се Абу бакар, па тоа Умар, па тоа Утман (Осман), па по тоа Али, дека за Асхабиите се зборува само добро – и дека треба да се штитеме од тоа што меџу нив се десило и во едно треба само се нај добро за нив да мислиме, дека треба на лидерите, како и алимите, да им сме послушни, дека треба да ги следиме на предходните исправници и дека треба да бараме опрост за нив, и од се што е донесено од оновувачите да се избегава.

Сета благодарност му припаџа на Аллах субаханаху ве теала што ни ја кажува вистината, таја вистина, ни чиј пат сме и ние!

Извор од оргиналниот арапски текст: http://shamela.ws/index.php/book/11373