Морал и Етика


Карактерот е клучен показател на личноста каде што со тоа на специфичен начин го покажува и говори преку неговите емоционални чувства кој што реагираат на некоја случка(негативна или позитивна).

Се темели и базира врз етичкото начело,каде што потоа го истражува и го препишува смисолот на целта односно на универзалното моралното правило;како би може ло да се покаже што е добро и што е лошо.

Tука спаѓа неговото однесување,говорот,неговата навика,принципиелноста и.т.н,каде што се разликува од другите.Карактерот можеме да го поделиме на субјективен и објективен карактер. Субјективниот карактер го има во повеќе точки и форми.Ние во принцип се придржуваме и говориме преку субјективниот карактер кој што има за цел да го опише поединецот.
Хадисот кој што Тирмизи го пренесува и тоа многу поодамна уште пред Сигмунд Фројд вели вака:

“Ниту една работа на верникот на судниот ден,нема да биде потешка на вагата од убавиот карактер.Навистина Аллах ги мрази бесрамните во говор и однесување“.

Молчењето е мудрост,но малку се оние кои што го практикуваат тоа на соодветен начин.
Значи молчењето нее секогаш мудрост кога истата не се користи мудро користејќи го умот.

Доколку не внимаваме на реториката каде што во неа спаѓа и карактерот односно убавиот говор...,тогаш сигурно дека молчењето е мудрост,но не и и храброст во потрага кон вистината!

Па,кој работи добри дела а верник е ...ќе му се признае трудот негов;тоа Ние,навистина,го забележавме.(Ел – Енбија 94)

Па,оној кој ќе се покае по својот зулум или кој ќе се поправи-па Аллах,навистина ќе му прости.Аллах е Простувач и Сомилосен! (Ел-Маида 39)