Во Името на Аллах Милостивиот и Сомилосен! Возвишениот Аллах наведува зборови од еден верник од фараоновото семејство кој кажал:
„Животот на овој свет е само минливо уживање, а оној свет е навистина Куќа Вечна.“(Гафир, 39)
Бидејќи овој свет за верниците не е ниту вистинска татковина, ниту пак постојано место на живеење, тој кон него треба да се однесува:
Или како странец во некое непознато место преокупиран единствено со тоа како ќе се снабди за пат, и ќе се врати во својата татковина;
Или како патник кој на својот пат до куќата не застанува никаде повеќе од еден ден или ноќ.
Затоа Пратеникот (алејхи селам) советувајќи го Ибн Омер рекол дека верникот кон овој свет треба да се постави на еден од следните два начина:
Како да е странец на него и како да привремено престојува во непозната земја неврзувајќи се со срце за неа, туку треба да се врзе за својата вистинска татковина во која треба да се врати, поради што непознатата земја служи само за одмор и подготовка за потребштините за на пат кон својата татковина. Во тој контекст Е-Хасан кажал: „ Верникот е како странец кој нити се жали на тешкотиите во туѓина, ниту се натпреварува за нејзините благодетти, бидејќи тој има свои а останатиот свет свои грижи.“
Бидејќи Возвишениот Аллах кога Го создал Адам а.с. него и неговата жена ги населил во џеннетот[1], а потоа од него ги извел, ветувајќи им дека ним и нивните честити потомци во него повторно ќе ги насели, така што во вродената природа на секој верник постои неодолива желба и тежнеење за првата татковина-џеннетот.
Како да е на овој свет патник- минувач кој на својот пат никаде долго не се задржува, туку само од еден до друг „ан“ се одмара и кој нема никаква намера да ги собира благодеттите кои овој свет ги нуди, туку од него да земе само онолку колку му е најпотребно за пат. Запрашан од страна на еден човек како ја дочекал зората, Мухаммед б. Васи, одговорил:
„А што мислиш како би можел некој да зазори некој кој секој ден поминува една етапа на патот кон оној свет?“
Ел Хасан кажал:„Ти неси ништо друго туку одреден број на денови. Кога поминува еден ден поминал поминал и еден дел од тебе.“
Исто така тој кажал:„ Човеку биди свесен дека си само патник кој секој ден отседуваш од едно на друго патување. Од јавач на ноќта до јавач на денот, и од јавач на денот до јавач на ноќта. Се додека не те донесат и не те предадат на оној свет. Има ли тогаш човеку некој кој е во поголема опасност од тебе?!“
Еден мудрец кажал:„Како некој може да се радува на овој свет, кога еден ден може да упропасти цел еден месец, месецот годината, а годината целиот живот?!“
Се раскажува дека Ел Фудајл б. Ијад го прашал еден човек: „Колку години имаш- па му одговорил 60. На тоа му рекол: Тоа значи дека 60 години патуваш по патот кој води до твојот Господар и дека си при крај на патот. На тоа овој му кажал: „Ние сме Аллахови и ние Нему ќе Му се вратиме.(Ел Бекаре 156)“..
„Бистро море на побожноста и суптилноста“ Превземено: „Повик на Вистината“