1 Некои тврдат дека има ајет кој што го подржува суфизмот? Пет 16 Мар 2012, 8:34 pm
Muwehhid
Модератор
Во името на Аллах, Семилосниот, Милостивиот!
Прашање: Да ли можете да го толкувате 69 ајет од суре Ен-Ниса? Поединци сметаат дека токму овој ајет им дозволува на луѓето суфизам како(единсвен) исправен правец во исламот?
Одговор: Благодарност му припаѓа на Аллах. Ајетот кој е спомнат во прашањето тоа се зборовите на Аллах џ.ш во кои се вели: На Аллах и на пејгамберот послушните ќе бидат со оние кои Аллах ги дарува со добрината Своја: пејгамберите, искрените, шехидите и добрите. Е, само колку добри другари се тие! (Ен-Ниса 69)
Ибн-Кесир р.а во толкувањето на овој ајет вели следново: Кој че работи она што Возвишениот Аллах и Неговиот Пратеник с.а.в.с, го наредиле, а че го избегнува она што го забраниле, Возвишениот Аллах че го воведе во својата Куќа на благородништвото и великодушноста. Че го стави во друштвото на пратениците с.а.в.с и оние кои го следат во нивната позиција, а тоа се искрените, потоа шехидите.
После нив следат и останатите верници, особено добрите луѓе кои биле добри како што биле јавно така и тајно во животот. На крајот Возвишениот Аллах ги пофалил со зборовите: . Е, само колку добри другари се тие! . Бухари пренесува од Аиша р.а дека рекла: Го слушнав на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с како вели: Нема ниту еден од пратениците а.с, кој не бил на смртната постела, а да не му било дадено помеѓу дуњалукот и ахиретот. Тоа Аллаховиот Пратеник с.а.в.с, го кажал за време на болеста во кој се преселил на подобриот свет, а потоа го обзеде жестока засипаност, па сум го слушнала како учи: .. во друштвото на оние кои Аллах ги опсипа со благодети од пратениците, и искрените и шехидите, и добрите луѓе. Од ова сум сватила дека вече му е понудено да направи избор. (Погледни: Тефсирул-Куранил-Азим)
Затоа Ибн-Кесир наведува неколку преданија кои говорат по повод на објавата на овој ајет, а потоа додава: “Многу е важно од сето наведеново е радосна вест, спомната во познатите хадиски збирки и тоа преку група на асхаби. Тоа се состои во тоа дека Аллаховиот Пратеник с.а.в.с бил запрашан што че му се случи со човек кој ги сака на одредени луѓе, но не го достгнал нивниот степен во поглед на чинење на добри дела. Аллаховиот Пратеник с.а.в.с одговорил: Човекот че биде со оние кои ги сакал! Енес б.Малик р.а рекол: “Ништо не може да се спореди со радоста со асхабите кој е инициран во овој хадис. Го сакам на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с, Ебу-Бекир, Омер и се надевам дека Возвишениот Аллах че ме порживее заедно со нив, иако не може да се спореди со нивното животно дело. (Тефсирул-Куранил-Азим).
Во овој ајет, како што гледате, нема никако оправдување и основа за суфизам и неговото учење. Ако суфиите ја кажуваат вистината, нека се покорат на Аллах, џ.ш и на Неговиот Пратеник с.а.в.с, и нека се држат за она што тој го пропишал, како што тоа го напоменува ајетот, како на тој начим би бил од оние кои се спасени.
Тврдат дека евлиите го познаваат гајбот (Нешто што че се случи во иднина и ткн) тоа го познава само Аллах џ.ш. Свое обрачање на мртвите за помош и правење таваф(Кружење) околу турбето и на мезарите (Гробовите) го сметаат за ибадет и за добро дело, барање на помош на некој друг покрај Аллах џ.ш тоа е куфур и ширк. Говорат дека Аллах џ,.ш им објавува одредени работи кои ги става во нивните срца, а кои се во прилог во онос на Куранот и суннетот на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с. Семтаат дека кои не се избрани во обавезно придржување за шеријатските прописи кои се, по нивно мислење, се задолжителни за обичните луѓе.
Измислуваат форми за зикр кои безусловно се држат, а кои немаат основа во Куранот и суннетот на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с. После сите желби сакаат да бидат од оние кои се спасени- со пратениците и праведните. Тоа е далеку, на она што се надеваат! Тие се со шејтаните и со мушриците! Го молиме на Аллах џ.ш да ни подари опрост и спас, да во нашите срца ни вметне љубов спрема Аллаховиот Пратеник с.а.в.с и неговите племенити асхаби! Нека нас Аллах не стави со нив на место во кое че бидеме задоволни! Навистина тој е Владар Смоќен!
Одговорил: Muhammed Salih Munedždžid - 39 str.
Обработка: Ahlu-sunnah