Дуњалук...


Во Името на Аллах џ.ш. Милостивиот и Сомилосниот


Аллах (џ.ш.), кажува:''Се што е на овој свет, минливо е'.


На овој свет човекот работи и делува, но сметка не полага. На Идниот свет човекот ќе полага сметка, но без можност за било какво додатно делување кое би му помогнало полесно да го зацрши својот конечен статус.


Дали вреди, поради краткиот и минлив дуњалук да се изгуби вечниот Ахирет?


Дали е исправно да се продаде големото ''засекогаш'' за ситното ''сега“?


Тоа е сигурно, непрофитабилна сметка.


Да погледнеме заедно каков е и каков треба да биде нашиот однос кон светот во кој живееме!


Кога Мухаммед (а.с.), започнал да повикува во ислам, сешто му нуделе само да се откаже од својата мисија. Но, Мухаммед (а.с.), никако и за ништо не помислувал за таквата можност, дури уште повеќе се откажувал од дуњалучките ситни вредности.


Да се разбереме, на човекот не му е забрането да ги користи овоземските добра, напротив, сите овоземски добра му се дозволени дури и препорачани под услов за пронаоѓање на мерка во се.
Значи користење на овоземските добра е дозволено се додека постои контрола врз нив.


Кога еднаш Мухаммед (а.с.), видел како еден од понизните асхаби многу се обогатил, он не му упатил зборови на укор, туку му рече: ''Каков прекрасен иметок кај прекрасен човек!''.


Знак прашање се става тогаш кога тие ресурси ќе почнат да го контролираат човекот.


За да се предупреди на такво нешто, Кур'анот ја дава јасната насока:
''Tи со она што Аллах ти го дал, истрај за да го стекнеш оној свет, но не го заборавај својот дел ниту на дуњалукот.''.


Значи, покрај тоа што се означува како вера, битната насока на исламот е и мерката. Средината помеѓу две крајности е патот на исламот.. Taка на пример, во јадењето треба да ја бараме средината помеѓу гладувањето и преполнување на стомакот; во работата, помеѓу преморување и мрзливоста; во делењето на иметокот, помеѓу иметокот и расипништвото и шкртоста итн.


Познат е примерот на луѓето кои прекумерно ги практикувале своите ибадети. Taка еден своето време го поминувал во постојан намаз, другиот во пост, додека третиот, поради ибадетите се откажал од женидбата.
Kога таквите информации пристигнале кај Мухаммед (а.с.), он со една реченица ги поучил на една од најважните лекции на верата – лекцијата за мерката и границата : ''Така ми Оној во чија рака е мојава душа, јас сум подобар од вас. Но, јас и клањам и спијам, постам и мрсам и со жени се женам.''


Toа е висинската вера. Тоа е пракса која своето упориште го наоѓа во хадисот: ''Не натпреварувајте се со оваа вера, бидејќи секој што ќе се натпреварува со неа, од неа ќе биде победен.''


Taков е случајот и со дуњалукот. Човекот често се занесува препуштајќи им се на убавините, сметајќи си се себеси како некаков сопственик на дуњалучките добра. Со тоа и не слути дека чини една голема замена на тезите.
Крајниот сопственик е Оној кој создава, додека човекот е корисник.
Целокупната филозофија на нашиот однос кон овој свет извира и повторно се враќа на следниве зборови: ''Работи за оној свет како да утре ќе умреш, а работи за дуњалукот како да на него вечно ќе останеш.''


Лакомо да посегнуваме за нешто што на крајот сепак мора да се остави не е особина на мудрите и интелигентните. Toа го учиме и од Пратеникот (а.с.), кој не известува дека човекот до мезарот го испраќа семејството, пријателите, иметокот и делата.


Сето наведено претходно, после џеназето се враќаат освен делата кои се постојаниот придружник на човекот и кои ќе му обезбедат или среќа или пропаст. Секако, ниту дигањето на рацете од овој свет на кој живееме не е решението.


Хазрети Омер во една прилика видел човек кој толку и се посветил на верата и се подготвувал за смртта што целосно го занемарил дуњалукот, работата, пријателите...Луѓето ги прашал: ''Koј го храни?''. ''Сите ние'',рекоа. ''Вие сите сте подобри од него'', рече Омер.


''Дуњалукот е ахиретска нива'', не предупредува Мухаммед (а.с.).
Затоа, да го преиспитаме нашиот однос кон овој свет и да не дозволиме неговите убавини и украси да ни бидат целта, туку средство со кое полесно и поедноставно ќе го досегнеме вечниот успех и среќа.




Го молам Аллах (џ.ш.), на тој пат да ни помогне. Амин!





Извор: Rijaset.ba