Зошто се сомневаме во оргиналот, многу муслимани денеска се сомневаат дека ислмот е наводно правиот пат, и дека не води кон успехот и на дујњалукот и на ахирет. Додека пак други го искористуваат нашите идеи и ги спроведуваат во дело, а ние мислиме дека тие се напредни и како ли Аллах ги надарил за тоа, а всушност тие зеле све наше, она што ти и јас Аллхов робе го оставивме.

Како да го решиме проблемите?

Единствено решение е враќањето на оргиналот, Кур’нот и Пратениковиот пат, единствен начин да се вратиме да го вратиме изгубениот понос и достоинството. Има меѓу нас и оние кои кукаат, зборуваат вака неможе а ништо не презеле, да сторат нешто, а кукањето на другите крив е онај овај, а кој е всушност во право,а не гледат дека тој или таа се криви ако погледнеме убаво.





Пратеникот а,с, рекол; “ Кога ќе слушнете дека човек вели; “Пропадна светот“ знајте дека тој најповеќе пропаднал.“.Хадисот го бележи Муслим,Ахмед и Давуд. Во друг хадис стои дека Пратеникот а,с, рекол; Ако би настапил Судниот ден, а во вашата рака се најде садниц, посади ги!“ Ова е убав пример за оптимизам, бидејќи верникот не би требало да живее за цел и желби мислејќи дека ќе останат вечно, а светот е само транзит до вечноста. Нормално како што кажал и Пратеникот а,с, кажал; “Работи за овај свет како да ќе останиш вечно, а примремај се за заминување (ахирет) како да ќе умреш утре“. Ете драги брате, сестро, татко, мајко пробај да се усогласиш на овај начин.


Како Пратеникот а,с, влева оптимизам во срцата на луѓето?


Рекол Пратеникот а, с, ;“ Аллах рекол; Ако мојот роб наумил да направи некое добро дело, а не го направил, ќе му биде запишано добро дело а ако го направи, ќе му бидат запишани од 10 до 100 севапи. А ако науми да стори лошо дело, а не го направи за тоа нема да му напише грев , него ќе биде запишано како добро дело, а доколку го направи тогаш веќе ќе биде пишано како лошо дело“. Еве како се потикнува хаир и добрина во односот на лошото, па ти размисли.

После сето ова не треба да бидеме песимисти и да губиме надеж во Аллаховата милост, нашиот Пратеник а,с, рекол;“ “ Грешникот кои се надева во Аллаховата милост, поблизок му е на Аллах од побожникот кои се надева на Аллаховата милост“. Надежта последна умира кај човекот.


Алија р,а, на еден човек кои заради многубројните гревови имал изгубено надеж во Аллаховата милост, рекол: “Опасноста кај тебе од сите гревови е тоа што си изгубел надеж во Аллаховата милост“.Колкава важност оптимизмот му придава на Исламот е во тоа што дури и за садака се брои и насмевката, кога со некој ќе се сретнеш. А тоа е воедно и позитивна енергија која се пренесува и на другите, тоа би било вака “ кој нема пари да дели садака, нека оди со насмеано лице и за тоа ќе има награда“.


На многумина од нас им е познат хадисот кој го пренесува Сеид ел - Худри р,а, кој ни зборува за човекот кој убил 99 луѓе. Потоа отишол кај некој побожен човек и го запрашал дали за него како таков постои покајување, но тој му одговорил дека нема, од кога го слушнал ова убиецот го убил и со тоа ја потполнил бројката на 100 луге.


Понатаму се упатил да го бара најучениот човек во тоа време, кога му го покажале, тој му го поставил истото прашање како и на побожњакот, дали за него постои опростување, алимот му одговорил секако дека постои но под еден услов, да го напушти грешењето и да оди таму каде што само Аллах џш, се обожава и тој тргнал по тој пат, но по пат го затекнала смрта, потоа доаѓа расправата помеѓу мелекот на милоста и мелекот на казни на кој му припаѓа. Тогаш дошол мелекот во облик на човек и им пресудил, им рекол измеретеа земјата од каде што тргнал и она од каде тргнал, па која ќе биде поблиска на таа и припаѓа, кога тоа го сториле забележале дека сепак е поблиску од онаму каде што тргнал тоа е патот кој тргнал за покајување. Тогаш го зеле мелеките на милоста.


Поука од овај хадис е дека биле двајца луѓе кои себеси си препишувале знаење, а тоа биле побожњакот и алимот, побожњакот рекол дека за него нема милост па и него го убил грешникот , додека учениот( алимот) со своето знаење и мудрост рекол дека постои опрост за него и го упатил по патот на спасот. Значи побожњакот не му дал надеж за живот, делувал песимистично.



Не постои грев кои Возвишениот нема да ја опрости, осим ширкот( припишувајќи му на Аллах другар) кажува Возвишениот во суре Ниса 48:“ Аллах нема да му опрости на онај кој Нему друг му му препишува, а се друго ќе опрости кому сака Тој“. А во сурето Зимер 53; “ О РОБОВИ МОИ КОИ СПРЕМА СЕБЕ СТЕ ПОГРЕШИЛЕ, НЕ ГУБЕТЕ НАДЕЖ ВО АЛЛАХОВАТА МИЛОСТ.АЛЛАХ СИГУРНО ЌЕ ВИ ОПРОСТИ ЗА ГРЕВОВИТЕ ВАШИ. ТОЈ, НАВИСТИНА ОПРОСТУВА И ТОЈ Е МИЛОСТИВ“.


Што мислите кој е значењето на овај ајет?


Причината е дека еден Аллахов роб направил зиналук со мртва жена, и дошол кај Пратеникот а,с, престрашен мислејќи дека за него ќе нема опрост, Пратеникот а,с, му рекол:“Возвишениот Аллах дал болест, но за секоја болест дал и лек, па лечетесе али не со харам“.( Ебу- Давуд)

Со тоа Пратеникот а,с,не рекол за тебе дека нема лек( покајение) како што многу лекари денес велат, за тебе нема лек, таа болест е страшна и за таа болест лекот не е уште откриен. Ако на болниот му кажеш изгледаш добро тој го обзема руменило на лицето и му даваш оптимизам и надеж за понатака исто тоа е и со грешникот, а ако го престрашиш тој ќе се изгуби ќе изгуби надеж и милост , ќе изгуби оптимизам. Да завршам со хадисот кои е полн со животен оптимизам; -

“ Олеснувај а не отежнувај, израдувајте а не одбивајте“.

Преземено (акос.ба)