Наредба за одрекнување од нив.


И на крај го пренесуваме ставот од целата улема од Ехлис Суннет вел Џемаат откако ја констатирале целокупната ситуација:
Навистина, било кој да погледне во реалноста од Османлиската држава, од нејзиниот почеток па до нејзиниот пад, никој нема да се посомнева во нивното допринесување за искривување на акидата од муслиманите и ова токму се согледува низ следните две работи:

1.Ширење ширк (Молење на гробови, турбиња, промена на Аллаховиот Шеријат итн).

2.И борба против Тевхид (Борба и убивање на Мувехидите)

Кажува шејхул ислам ибн Тејмијје рахимехуллах:

“Ако во една земја се прошири ширк и она што го прати (камата, блуд), така што судот (барање пресуда, судење, тужба), власт и повикување биде на нешто друго покрај Кур’ан и суннет – таа земја постанува земја на куфр и ширк по концензус од сите научници втемелено врз основа на Аллаховата Објава. А Кур’анот и суннетот во целост укажуваат на тоа. Па поради тоа жителите на тоа место (држава, земја) муслимани, обавеза им е да се одрекнат и да ги осудат сите невернички убедувања и нивните невернички заблуди, а ако не се во можност јавно да го искажат својот дин и присилени се да учествуваат во нивните заблуди тогаш обавеза им е на муслиманите да се одселат (хиџра).“
(Меѓмуату ресаил вел месаил, 1/742 – 745)

Оние кои ја оправдуваат борбата на османлиите против дава тевхид, тврдат дека таа борба била од политичка природа. Меѓутоа тоа не е така, борбата од османлиите, од самиот пошеток била борба втемелена на акида отпочната со фетви од османлиската улема на Кубурии (Обожаватели на гробови). (Хашијат ибн Абидин 4/262)

Прашан е Шејх Абдуллах ибн АбдулЛатиф рахимехуллах :

“ ... За оној кој не ја текфира држава (т.с Турската Држава) и кој ги наведува (шпиони) против муслимани, го одбира нивниот вилает (Им дава исламски легитимитет, како што тоа се прави денес во цел свет), (власт) и дека џихадот му е обавеза низ нив. И за друг, кој не мисли така, туку дека државата и оние кои ги шпионат се насилници (група која прави насилство спрема легитимна исламска власт, но имаат основа на ислам т.с сеуште се муслимани ) и од нив не е дозволено освен она што е дозволено од насилници, и пленот кој ќе се земе од бедуини е харам? (т.с да тие бедуини не се кафири, туку муслимани насилници)“

Па одговорил :

“ Кој не знае за куфр на држава и неправи разлика помеѓу нив и насилници меѓу муслиманите – не го спознал значењето “ ЛА ИЛАХЕ ИЛЛАЛЛАХ “(Не е Муслиман).
А ако со тоа би верувал дека таа држава е муслиманска – па тоа е уште пожестоко и поголемо. И тоа е сомнеж во куфр на оној кој заневерувал во Аллах и кој Му направил ширк. А ако ги шпиуни (Тоа денес го прават нарекувајќи не со разни имиња ВЕХАБИИ, ТЕКФИРОВЦИ, ХАРИЏИИ) и ги помогнува против муслимани со било кој вид на помош тогаш тоа е јасен риддет, (отпадништво ) “ (Фетви на улемата од Неџд , 3/64)

Шејх Сулејман ибн Абдуллах ибн Еш – Шејх, рахимехуллах, (преселил 1233 хиџретска година)

“Кога Турците упаднале во земјите на Тевхид, Шејх Сулејман ибн Абдуллах ја напишал книгата Ед – Дела’ил (Докази), дека направил отпадништво и неверство оној кој ќе ја помогне Османлиската држава или ќе застане на нивната страна, па макар и да не биде на нивната вера или ширк. Во книгата спомнал дваесет докази, а османлиската војска ја нарекол војска на гробови и ширк.“ (Ед – Дурерус Сенијје 7/57 – 69)