Home
1
Непријателсвото на евреите кон муслиманите !!! Вто 21 Сеп 2010, 8:58 pm
Muaz al Islam
Модератор
Непријателството на евреите датира уште од почетокот на исламот. Тоа непријателство можеме да го поделиме во следниве етапи:
1. Пред ислам.
2. Во времето на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с.
3. Во времето на Хулефаи-рашидиин.
4. Во времето на Емевиската држава
5. Во времето на Абасдската држава.
6. Во времето на малите држави во Андалузија
7. Во времето на Османлиската империја и современото време.
Прво: Во времето пред ислам:
Постоењето на Евреите во Медина има свои причини, од нив како што се наведува во Теврат дека последниот божји пратеник ќе се појави на Арапскиот полуостров и ќе се пресели во град каде што има палми и црни камења.
Па затоа Евреите се населиле во Хајбер, Федек, Вадил-Кура, Тејма и други населени места на полуостровот.
Пренесува Таберани од Ибн Аббас р.а. дека Евреите им се фалеле на медиснките племиња Евс и Хазреџ дека Аллах ќе им пушти пратеник кој ќе се бори на нивна страна против нив. Меѓутоа, штом пратеникот не беше од нивните редови, тие не го прифатија. Тогаш Муаз ибн Џебел и Бишр ибн Бера ибн Марур им се обратиле ним: „О група на евреи, плашете се од Аллах и примете го исламот оти вие претходно нам ни се фалевте со Мухаммеда а ние бевме идолопоклоници, и не известувавте дека ќе биде испратен и ни го опишувавте со неговите својства. Тогаш Селам ибн Мишкем рече: „Не дошол со нешто што го знаевме, и тој не оној за кој ве опоменувавме вас!“ Заради ова Аллах ги објави следниве курански зборови:
ولما جاءهم كتاب من عند الله مصدق لما معهم وكانوا من قبل يستفتحون على الذين كفروا فلما جاءهم ما عرفوا كفروا به فلعنة الله على الكافرين
.Значи Евреите уште на почеток го сокривале нивната непријателство кон Аллаховиот Пратеник с.а.в.с., бидејќи не припаѓал од нивниот род.
Второ: Во време на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с.
1. Негирање на пратеништвото на Мухаммед а.с.
ولما جاءهم رسول من عند الله مصدق لما معهم نبذ فريق من الذين أوتوا الكتاب كتاب الله وراء ظهورهم.
2. Нивното јавно потврдување дека тој не е очекуваниот пратеник. Малик ибн Сајф рекол: „Жими Аллах немаме наредба за Мухаммеда, ниту земал од нас заклетва.“
3. Изменување на доказите кои го најавуваат доаѓањето на Мухаммед а.с. во теврат и инџил.
الذين يتبعون الرسول النبي الأمي الذي يجدونه مكتوبا عندهم في التوراة والإنجيل.
4. Барања од Пратеникот а.с. кои се невозможни:
а) Барање од него Аллах да им спушти книга од небо.
б) Барање да разговараат со Аллах директно.
5. Нивното тврдење дека не го напуштиле следењето на Мухаммед а.с. поради завидливост, туку поради тоа што нема јасни докази и дека единствено тие се само на вистинскиот пат.
وقالوا كونوا هوداً أو نصارى تهتدوا.
6. Нивното настојување да му нанесат штета на Пратеникот а.с. со навредливи зборови. (Ес-саму алејке)
يا أيها الذين آمنوا لا تقولوا راعنا وقولوا انظرنا واسمعوا
7. Нивниот обид за спречување на неговата актвност и мисија по пат на магија (сихр). Лебид ибн Ел-Асам евреин од племето Зурејк се обидел со магија да го маѓепса.
8. Нивното настојување да поттикнат фитне-сплетки и раздор меѓу муслиманите.
9. Создавање на мунафици од арапите во исламската заедница.
وإذا لقوا الذين آمنوا قالوا آمنا إذا خلوا إلى شياطينهم قالوا إنا معكم إنما نحن مستهزءون.
Сите ги знаеме сплетките на поглаварот на мунафиците Ибн Еби Селул.
10. Јавно преправање дека влегле во ислам, а всушност се лицемерни:
وقالت طائفة من أهل الكتاب آمنوا بالذي أنزل على الذين آمنوا وجه النهار واكفروا آخره لعلهم يرجعون.
11. Прекршување на склучените договори со Аллаховиот Пратеник с.а.в.с. Ова изневерување дошло од сите три еврејски племиња: Бену Курејза, Бену Надир, Бену Кајнука.
12. Влегување во сојуз со арапските племиња во борба против муслиманите.
13. Нивниот обид за извршување атентат врз Пратеникот а.с. Познати се настаните со обид за негово убиство преку фрлање на камен од над покрив над него, и денот на Хајбер кога каснал од затруената овца која една еврејка ставила отров во неа. Имам Бухари пренесува дека Пратеникот а.с. ги прашал дали ставивте отров во оваа овца? Тие рекле: Да, сакавме да видиме ако си лажго да се одмориме од тебе, а ако си вистински пејгамбер, тогаш нема да може ништо да ти наштети.“
فقال: هل جعلتم في هذه الشاة سما؟ً فقالوا: نعم، فقال: ما حملكم على ذلك؟ فقالوا: أردنا إن كنت كذاباً أن نستريح منك، وإن كنت نبيناً لم يضرك)).
Второ: Во времето на хулефаи-рашидин.
Во нивниот период на владеење е поставено правилото: „Тие имаат исти права како нас, но и еднакви должности како нас“ Ова правило важило за ехлу-зимме, немуслиманите кои живееле во исламската држава.
- Воспоставување на односите врз основа на едеб и почит.
- Пропишаност на благост, учтиво однесување кон нив.
- Дозвола за лично тргување со нив во трговија и функции.
- правото за слободно вероисповедање.
- Право за решавање на брачните односи според нивниот верозакон.
Еврејскиот доктор Исраил Валифнун рекол: „Муслиманските освојувачи спасиле илјадници евреи кои биле прогнувани во римската империја и биле страшно измачувани.“
Хајјим Вазмин рекол: „Јас признавам дека исламскиот свет со голема мера на толеранција се однесувал кон нас...затоа потребно е евреите да него заборават тоа.“
1. Евреите имаа улога во поттикнување на војната против отпадниците (хуруб-ридде). Тие беа сојузниици на отпадниците во борба против муслиманите.
2. Големиот раздор и улогата на евреинот Абдуллах ибн Себе на тоа поле. Отпатувал до Хиџаз потоа во Басра, потоа Куфа, потоа Шам и на крај во Египет и во сите тие населени места ги поттикнувал муслиманите на бунт против халифата. Како резултат на неговото делување се појавија во исламот сектите како батинии, рафидии, хариџии...
3. Абдуллах ибн Себе имаше голема заслуга во убиството на халифата Осман р.а., во разгорување на битките меѓу муслиманите како битката на Џемел (камила)
Четврто: Во времето на Емевиите:
1. Внесување на исраилијат (лажни преданија и приказни) во коментирање на Кур’анот и хадисот:
Исламската чиста мисла се извалкала за да стане цел на оријенталистите евреи за да го оклеветат исламот.
2.Искривување на исламската историја
Петто: Во времето на Аббасиите:
1. Обидот за завладување на Ерусалим и појава на две движења:
А) Движењето на Ебу Иса Асфахани во вториот век од Хиџра, кој се прогласил дека тој е очекуваниот Месих.
Б) Движењето на Давуд ер-Раи, кој исто така се прогласил дека е очекуваниот Месих и дека тој ќе го преземе Бејтул-макдис од муслиманите.
Прв кој ја потпалил таа новотарија бил Лебид ибн ел-Асам евреин.
3. Создавање на залутани верски секти.
4. Појава на тајни движења и организации:
5. Влегување на еврејски симболи во суфиското наследство: талисмани, шестокраки ѕвезди...
6. Обид за завладување со Палестина.
Во 4 век по Хиџра евреите се договорил
е со бизантијците да шпионираат во фатимитската држава во Египет за да го олеснат патот за доминација во Палестина.
7. Поттикнување и потпомагање на крстоносните војни.
8. Помагање на татарите во соборување на абасидската држава каде што ги упатиле татарите на слабите точки во државата.
Шесто: Во времето на владеењето во Андалузија:
Кога муслиманите влегоа во Андалузија ги најдоа евреите како робови и слуги, па ги ослободија. Па така биле поставувани на разни функции, дури исламскиот командант ги поставувал за чувари на освоените градови.
Меѓутоа тие на доброто возвратиле со зло, разгорувајќи ги споровите и судирите меѓу покраините во Андалузија, и зад тоа ги ковале своите сплетки и завери.
Го натерале еврејскиот везир во Гранада Јусуф ибн Шамуел да го поцрни Кур’анот и обвини за фалсификат, меѓутоа беше убиен, а со него многу евреи.
Седмо: Во времето на Османлиите:
Познато е во историјата дека евреите нашле сигурно засолниште во османлиската империја бегајќи од прогонот и инквизицијта во запад. Меѓутоа, тие многу брзо го забораваат доброто на муслиманите, па почнале да сеат раздор и неред во империјата.
А) Групата на Евреи од Донма:
Евреинот Шебата Земи се прогласил себеси дека е очекуваниот Месих и дека тој ќе ги поведе евреите во основање на еврејска држава во Палестина, меѓутоа беше фатен, па изјавил дека го прифаќа исламот и се нарекол Мухаммед Азиз Ефенди.
Евреите од Донма потпомогнати со светските сили успеале во падот на хилафетот и тоа на следниов начин:
1. Одржување на масонски состаноци
Прв таков масонски состанок во Турција се одржал во Селаник 1683 година и оттука почнале да се оддржуваат многу други.
2. Разгорување на националистички амбиции
- расипување на односите меѓу турската власт и Ерменската група за да им олесни на евреите економска надвласт а потоа и покорување на власта под нивна управа.
- Тие имаа улога во раздвижување на западните држави во поттикнување на османслиската држава да го прекрши договорот со Русија со што предизвикаа непријателство на Русија кон Турција и нејзин напад.
3. Распад на османлискиот халифат
Султан Абдулхамид Втори го одбил барањето на евреите да постават држава во Палестина со зборовите: „Не можам никому да му дадам ниту една педа или дел од неа, бидејќи таа земја освоена е со крв и нема друга цена“.
Сепак тие успеале најпрвин да го урнат халифата и потоа да добијат од Англија ветување (декларација) да формираат национална држава за евреите на тлото на Палестина.
4. Оживувавање на пагански национални движења
Така израсна Туранското национално движење за единство и напредок, а евреите од Донма беа дел од ова движење.
1. Пред ислам.
2. Во времето на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с.
3. Во времето на Хулефаи-рашидиин.
4. Во времето на Емевиската држава
5. Во времето на Абасдската држава.
6. Во времето на малите држави во Андалузија
7. Во времето на Османлиската империја и современото време.
Прво: Во времето пред ислам:
Постоењето на Евреите во Медина има свои причини, од нив како што се наведува во Теврат дека последниот божји пратеник ќе се појави на Арапскиот полуостров и ќе се пресели во град каде што има палми и црни камења.
Па затоа Евреите се населиле во Хајбер, Федек, Вадил-Кура, Тејма и други населени места на полуостровот.
Пренесува Таберани од Ибн Аббас р.а. дека Евреите им се фалеле на медиснките племиња Евс и Хазреџ дека Аллах ќе им пушти пратеник кој ќе се бори на нивна страна против нив. Меѓутоа, штом пратеникот не беше од нивните редови, тие не го прифатија. Тогаш Муаз ибн Џебел и Бишр ибн Бера ибн Марур им се обратиле ним: „О група на евреи, плашете се од Аллах и примете го исламот оти вие претходно нам ни се фалевте со Мухаммеда а ние бевме идолопоклоници, и не известувавте дека ќе биде испратен и ни го опишувавте со неговите својства. Тогаш Селам ибн Мишкем рече: „Не дошол со нешто што го знаевме, и тој не оној за кој ве опоменувавме вас!“ Заради ова Аллах ги објави следниве курански зборови:
ولما جاءهم كتاب من عند الله مصدق لما معهم وكانوا من قبل يستفتحون على الذين كفروا فلما جاءهم ما عرفوا كفروا به فلعنة الله على الكافرين
.Значи Евреите уште на почеток го сокривале нивната непријателство кон Аллаховиот Пратеник с.а.в.с., бидејќи не припаѓал од нивниот род.
Второ: Во време на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с.
1. Негирање на пратеништвото на Мухаммед а.с.
ولما جاءهم رسول من عند الله مصدق لما معهم نبذ فريق من الذين أوتوا الكتاب كتاب الله وراء ظهورهم.
2. Нивното јавно потврдување дека тој не е очекуваниот пратеник. Малик ибн Сајф рекол: „Жими Аллах немаме наредба за Мухаммеда, ниту земал од нас заклетва.“
3. Изменување на доказите кои го најавуваат доаѓањето на Мухаммед а.с. во теврат и инџил.
الذين يتبعون الرسول النبي الأمي الذي يجدونه مكتوبا عندهم في التوراة والإنجيل.
4. Барања од Пратеникот а.с. кои се невозможни:
а) Барање од него Аллах да им спушти книга од небо.
б) Барање да разговараат со Аллах директно.
5. Нивното тврдење дека не го напуштиле следењето на Мухаммед а.с. поради завидливост, туку поради тоа што нема јасни докази и дека единствено тие се само на вистинскиот пат.
وقالوا كونوا هوداً أو نصارى تهتدوا.
6. Нивното настојување да му нанесат штета на Пратеникот а.с. со навредливи зборови. (Ес-саму алејке)
يا أيها الذين آمنوا لا تقولوا راعنا وقولوا انظرنا واسمعوا
7. Нивниот обид за спречување на неговата актвност и мисија по пат на магија (сихр). Лебид ибн Ел-Асам евреин од племето Зурејк се обидел со магија да го маѓепса.
8. Нивното настојување да поттикнат фитне-сплетки и раздор меѓу муслиманите.
9. Создавање на мунафици од арапите во исламската заедница.
وإذا لقوا الذين آمنوا قالوا آمنا إذا خلوا إلى شياطينهم قالوا إنا معكم إنما نحن مستهزءون.
Сите ги знаеме сплетките на поглаварот на мунафиците Ибн Еби Селул.
10. Јавно преправање дека влегле во ислам, а всушност се лицемерни:
وقالت طائفة من أهل الكتاب آمنوا بالذي أنزل على الذين آمنوا وجه النهار واكفروا آخره لعلهم يرجعون.
11. Прекршување на склучените договори со Аллаховиот Пратеник с.а.в.с. Ова изневерување дошло од сите три еврејски племиња: Бену Курејза, Бену Надир, Бену Кајнука.
12. Влегување во сојуз со арапските племиња во борба против муслиманите.
13. Нивниот обид за извршување атентат врз Пратеникот а.с. Познати се настаните со обид за негово убиство преку фрлање на камен од над покрив над него, и денот на Хајбер кога каснал од затруената овца која една еврејка ставила отров во неа. Имам Бухари пренесува дека Пратеникот а.с. ги прашал дали ставивте отров во оваа овца? Тие рекле: Да, сакавме да видиме ако си лажго да се одмориме од тебе, а ако си вистински пејгамбер, тогаш нема да може ништо да ти наштети.“
فقال: هل جعلتم في هذه الشاة سما؟ً فقالوا: نعم، فقال: ما حملكم على ذلك؟ فقالوا: أردنا إن كنت كذاباً أن نستريح منك، وإن كنت نبيناً لم يضرك)).
Второ: Во времето на хулефаи-рашидин.
Во нивниот период на владеење е поставено правилото: „Тие имаат исти права како нас, но и еднакви должности како нас“ Ова правило важило за ехлу-зимме, немуслиманите кои живееле во исламската држава.
- Воспоставување на односите врз основа на едеб и почит.
- Пропишаност на благост, учтиво однесување кон нив.
- Дозвола за лично тргување со нив во трговија и функции.
- правото за слободно вероисповедање.
- Право за решавање на брачните односи според нивниот верозакон.
Еврејскиот доктор Исраил Валифнун рекол: „Муслиманските освојувачи спасиле илјадници евреи кои биле прогнувани во римската империја и биле страшно измачувани.“
Хајјим Вазмин рекол: „Јас признавам дека исламскиот свет со голема мера на толеранција се однесувал кон нас...затоа потребно е евреите да него заборават тоа.“
1. Евреите имаа улога во поттикнување на војната против отпадниците (хуруб-ридде). Тие беа сојузниици на отпадниците во борба против муслиманите.
2. Големиот раздор и улогата на евреинот Абдуллах ибн Себе на тоа поле. Отпатувал до Хиџаз потоа во Басра, потоа Куфа, потоа Шам и на крај во Египет и во сите тие населени места ги поттикнувал муслиманите на бунт против халифата. Како резултат на неговото делување се појавија во исламот сектите како батинии, рафидии, хариџии...
3. Абдуллах ибн Себе имаше голема заслуга во убиството на халифата Осман р.а., во разгорување на битките меѓу муслиманите како битката на Џемел (камила)
Четврто: Во времето на Емевиите:
1. Внесување на исраилијат (лажни преданија и приказни) во коментирање на Кур’анот и хадисот:
Исламската чиста мисла се извалкала за да стане цел на оријенталистите евреи за да го оклеветат исламот.
2.Искривување на исламската историја
Петто: Во времето на Аббасиите:
1. Обидот за завладување на Ерусалим и појава на две движења:
А) Движењето на Ебу Иса Асфахани во вториот век од Хиџра, кој се прогласил дека тој е очекуваниот Месих.
Б) Движењето на Давуд ер-Раи, кој исто така се прогласил дека е очекуваниот Месих и дека тој ќе го преземе Бејтул-макдис од муслиманите.
Прв кој ја потпалил таа новотарија бил Лебид ибн ел-Асам евреин.
3. Создавање на залутани верски секти.
4. Појава на тајни движења и организации:
5. Влегување на еврејски симболи во суфиското наследство: талисмани, шестокраки ѕвезди...
6. Обид за завладување со Палестина.
Во 4 век по Хиџра евреите се договорил
е со бизантијците да шпионираат во фатимитската држава во Египет за да го олеснат патот за доминација во Палестина.
7. Поттикнување и потпомагање на крстоносните војни.
8. Помагање на татарите во соборување на абасидската држава каде што ги упатиле татарите на слабите точки во државата.
Шесто: Во времето на владеењето во Андалузија:
Кога муслиманите влегоа во Андалузија ги најдоа евреите како робови и слуги, па ги ослободија. Па така биле поставувани на разни функции, дури исламскиот командант ги поставувал за чувари на освоените градови.
Меѓутоа тие на доброто возвратиле со зло, разгорувајќи ги споровите и судирите меѓу покраините во Андалузија, и зад тоа ги ковале своите сплетки и завери.
Го натерале еврејскиот везир во Гранада Јусуф ибн Шамуел да го поцрни Кур’анот и обвини за фалсификат, меѓутоа беше убиен, а со него многу евреи.
Седмо: Во времето на Османлиите:
Познато е во историјата дека евреите нашле сигурно засолниште во османлиската империја бегајќи од прогонот и инквизицијта во запад. Меѓутоа, тие многу брзо го забораваат доброто на муслиманите, па почнале да сеат раздор и неред во империјата.
А) Групата на Евреи од Донма:
Евреинот Шебата Земи се прогласил себеси дека е очекуваниот Месих и дека тој ќе ги поведе евреите во основање на еврејска држава во Палестина, меѓутоа беше фатен, па изјавил дека го прифаќа исламот и се нарекол Мухаммед Азиз Ефенди.
Евреите од Донма потпомогнати со светските сили успеале во падот на хилафетот и тоа на следниов начин:
1. Одржување на масонски состаноци
Прв таков масонски состанок во Турција се одржал во Селаник 1683 година и оттука почнале да се оддржуваат многу други.
2. Разгорување на националистички амбиции
- расипување на односите меѓу турската власт и Ерменската група за да им олесни на евреите економска надвласт а потоа и покорување на власта под нивна управа.
- Тие имаа улога во раздвижување на западните држави во поттикнување на османслиската држава да го прекрши договорот со Русија со што предизвикаа непријателство на Русија кон Турција и нејзин напад.
3. Распад на османлискиот халифат
Султан Абдулхамид Втори го одбил барањето на евреите да постават држава во Палестина со зборовите: „Не можам никому да му дадам ниту една педа или дел од неа, бидејќи таа земја освоена е со крв и нема друга цена“.
Сепак тие успеале најпрвин да го урнат халифата и потоа да добијат од Англија ветување (декларација) да формираат национална држава за евреите на тлото на Палестина.
4. Оживувавање на пагански национални движења
Така израсна Туранското национално движење за единство и напредок, а евреите од Донма беа дел од ова движење.
