Home
1
Абдассамад Кларк Вто 15 Фед 2011, 2:04 pm
Muwehhid
Модератор
Во Името На Аллах џ.ш Милостивиот, Самилосен!
Бидејќи живееме во подоцниот период ако не и блиску до крајот, добро е
да се имаат на yм зборовите на Имам Малик р.а., " Само она што беше
исправно за првите од овој уммет, ќе биде исправно за последните." Ова
ни е уште појасно на нас, луѓето од покасните генерации, бидејќи
фантазиите на еволуцијата, прогресот и развојот се повеќе се
разоткриваат и се покажува дека се празни измислици.
Најдобрите од човековиот род и најдобрите генерации веќе живееја и
починаа. Ние кои што сме сега живи, се надеваме да се угледаме на нив.
По разбирањето на големината на тие луѓе, првите халифи, Аллах да е
задоволен со нив, исто така е неопходно да се разбере големината на
последните халифи, Османлиите. Нивната историја е доказ дека хилафетот
на Исламот се одржа до нашето време, затоа што крајот на Османлиите во
1923 историјски гледано беше вчера. Многу е важно да го сфатиме тоа
затоа што во спротивно можеме да паднеме во стапицата на беспомошниот
идеализам на оние кои се романтичари во врска со Хулафа арРашидун. Тие
целата понатамошна Исламска историја ја сметаат како долго и неповратно
опаѓање, наместо да да го гледаат како серија на циклуси на појава,
големина и опаѓање, нормален развој на настаните и природен како и
циклусот на развојот на цветот. За да се спротивставам на таа лажна
слика на опаѓањето, не можам да препорачам ништо по прекрасно за
читателот од " Османлијскaта историја, 1289 - 1922 : базирано на
Османлијски извори " од Професор Мехмет Максудоглу.
Од
проучувањето на животите на хулафа аррашидун, јасно е дека тие не
граделе така наречена " Исламска држава" туку тие ја кодирале никоја
друга туку токму пејгамберската форма на Исламско владеење, која нема
ништо заедничко со модерната техника на контрола која ја вршат банкарите
а која се вика држава. Ова е потврдено од Професор Максудоглу, кој што
прв одбил за Османлиите да го користи изразот "Османлијска Империја" и
кој заклучил дека тие не биле ниту "држава" , затоа што држава е
фиктивен ( не вистински, формален) ентитет кој донесува закони, додека
девлет (dawla) ги спроведува Аллаховите објавени ахками ( законски
одредби) во пракса.
Би сакал исто така да го привлечам
вниманието на читателите на книгата од Шејх Абдалкадир ас-Суфи,
"Повратокот на халифатот", која во неверојатен детал ја објаснува
техниката која била искористена за да се уништи неодамнешниот хилафет на
Исламот, имињата на главните актери, датумите и сумите на пари.
Уништувањето не било предизвикано од воено освојување или некоја
супериорна технологија, туку преку незапирливиот, експоненцијално
растечки, лихварски долг, кој на Османлиите им бил прикажан како
единствен начин за постигнување на технички и општествен развој.
Бидејќи живееме во подоцниот период ако не и блиску до крајот, добро е
да се имаат на yм зборовите на Имам Малик р.а., " Само она што беше
исправно за првите од овој уммет, ќе биде исправно за последните." Ова
ни е уште појасно на нас, луѓето од покасните генерации, бидејќи
фантазиите на еволуцијата, прогресот и развојот се повеќе се
разоткриваат и се покажува дека се празни измислици.
Најдобрите од човековиот род и најдобрите генерации веќе живееја и
починаа. Ние кои што сме сега живи, се надеваме да се угледаме на нив.
По разбирањето на големината на тие луѓе, првите халифи, Аллах да е
задоволен со нив, исто така е неопходно да се разбере големината на
последните халифи, Османлиите. Нивната историја е доказ дека хилафетот
на Исламот се одржа до нашето време, затоа што крајот на Османлиите во
1923 историјски гледано беше вчера. Многу е важно да го сфатиме тоа
затоа што во спротивно можеме да паднеме во стапицата на беспомошниот
идеализам на оние кои се романтичари во врска со Хулафа арРашидун. Тие
целата понатамошна Исламска историја ја сметаат како долго и неповратно
опаѓање, наместо да да го гледаат како серија на циклуси на појава,
големина и опаѓање, нормален развој на настаните и природен како и
циклусот на развојот на цветот. За да се спротивставам на таа лажна
слика на опаѓањето, не можам да препорачам ништо по прекрасно за
читателот од " Османлијскaта историја, 1289 - 1922 : базирано на
Османлијски извори " од Професор Мехмет Максудоглу.
Од
проучувањето на животите на хулафа аррашидун, јасно е дека тие не
граделе така наречена " Исламска држава" туку тие ја кодирале никоја
друга туку токму пејгамберската форма на Исламско владеење, која нема
ништо заедничко со модерната техника на контрола која ја вршат банкарите
а која се вика држава. Ова е потврдено од Професор Максудоглу, кој што
прв одбил за Османлиите да го користи изразот "Османлијска Империја" и
кој заклучил дека тие не биле ниту "држава" , затоа што држава е
фиктивен ( не вистински, формален) ентитет кој донесува закони, додека
девлет (dawla) ги спроведува Аллаховите објавени ахками ( законски
одредби) во пракса.
Би сакал исто така да го привлечам
вниманието на читателите на книгата од Шејх Абдалкадир ас-Суфи,
"Повратокот на халифатот", која во неверојатен детал ја објаснува
техниката која била искористена за да се уништи неодамнешниот хилафет на
Исламот, имињата на главните актери, датумите и сумите на пари.
Уништувањето не било предизвикано од воено освојување или некоја
супериорна технологија, туку преку незапирливиот, експоненцијално
растечки, лихварски долг, кој на Османлиите им бил прикажан како
единствен начин за постигнување на технички и општествен развој.
Стварањето на тој долг, кој бил во сопственост на ентитети
непријателски настроени кон умметот, било можно само во амбиентот на
фетви кои тоа го дозволувале, издадени од страна на улема со
модернистичко убедување. Тие фетви сега се сериозно под знак на
прашање,затоа што е јасно дека тие не ги имаат земено предвид
инхерентната природа и вродената безвредност на парите кои се користат,
измамите кои се дел од тоа како и позадината на тие методи. Во исто
време таа улема или имала длабоко непознавање на вистинската природа и
супериорност на фикхот на Исламска економија или пак биле жртви на
сопственота површна способност да развијат начини да се заобиколи
фикхот и да се дозболи риба (лихва, камата). Денеска, само неколкумина
добро платени Исламски банкари и интелектуалци и "улема" поврзани со нив
се уште се обидуваат да го сметаат за дозволено она што Аллах го
забранил, под услов каматната стапка да е " разумна" и опишана како "
Исламска" или грешно скриена како " дозволено наплатување за услуга" или
" транзакција ( зделка) за делење на профитот".
Долгот на
Османлиите се основал на ништо покомплицирано од некои бројки напишани
на парче хартија кои потоа биле вметнати во сложена математичка формула
со цел да растат. Османлиите биле фатени во истата стапица во која се
наоѓа и мнозинството од нас.
Нашата состојба е уште потешка поради
нашето прифаќање на давањето на моќта на група на сомнителни луѓе да
печатат пари и потоа да наплаќаат камата за нивното користење и на тој
начин да се богатат без никаква основа, на наш трошок.
Кога
тоа би била целата приказна, тогаш тоа би биле исклучиво лоши вести.
Сепак, Шејхот Абдалкадир ни го привлекува вниманието кон логичкото
решение: враќање на муслиманите на користење на нивната традиционална
валута како коректен и единствен начин да се заврши привременото опаѓање
по овој втор интеррегнум ( меѓувластие) во Османлискиот халифат. (
првото меѓувластие е познато во историјата во време на синовите на
султан Бајазит. Второто е ова време во кое живееме, се до повторната
појава на Османлијски халифа, иншаАллах. - примедба на Диздар-) Овој лек
ги потврдува зборовите со кои започнав : " Само она што беше исправно
за првите од овој уммет, ќе биде исправно за последните."
Постојат луѓе чиј што концепт на обнова на хилафетот може да се спореди
со идејата градењето на куќата дасе започне со оџакот, а потоа да се
продолжи со покривот, ѕидовите, подот и на крај темелите.Ние веруваме во
обнова преку повторно поставување на темелите , т.е. враќањето на халал
и нелихварски начини на бизнис во Исламот, најпрво со користење на
валутата на Муслиманите, златниот динар и сребрениот дирхам,чиј важен
елемент би била употребата на е-динарот, нелихварска употреба на
интернетот, спрема фикхот со кој се регулираат зделките.
Најважниот
аспект на оваа иницијатива е една лична обавеза на секој муслиман и
муслиманка.
Тоа е реставрацијата на моментално неактивниот столб на
Исламот , на зекатот. Зекатот треба да се собира од страна на собирачи
одредни од страна на емирите во златни динари и сребрени дирхами. Така
се правело во време на Пејгамберот с.а.с. како и сите халифи по него,
низ целата историја се до малку пред нашето време.
Враќањето на
собирањето и распределбата на зекатот, комбинирано со одстранувањето на
лихвата од економската пракса на муслиманите, иншаАллах ќе доведе до
враќање на внатрешното и опшественото богатство на Исламот, паралелно со
неизбежното самоуништување на лихварскиот монетаристички систем кој го
заробил човештвото и ја загадил земјата во послените векови.
Во оваа програма ние треба да не ги заборавиме светлите човечи и
духовни квалитети кои Исламот на последниот Пејгамбер, с.а.с. им ги дава
на луѓето кои го живеат, на начинот предтсавен од страна на
благородните луѓе, халифите арРашидун.