1 УБАВИНАТА НА НЕОПТЕРЕТЕНИТЕ СО ДУЊАЛУКОВ Сре 05 Јан 2011, 5:13 pm
ibret
Активен член
УБАВИНАТА НА НЕОПТЕРЕТЕНИТЕ
НА ДУЊАЛУКОВ
Неоптовареноста е вистинска побожност без љубов за овој дуњалучки свет. Неоптеретен е човек кој поседува богатство, но, истото не го врзува за срцето односно не е врзан за него или кратко речено не е дуњалучар. Неоптовареноста е вистински рахатлук на овој свет. Мислам дека неоптеретените луѓе се најмирните луѓе. Неопте-ретениот разбрал дека само Аллах е богат и дека овој свет кај Аллах не вреди и уште дека е и минлив.
Еве што Аллах, џ.ш, вели:
- Добрата што ги поседувате на овој свет се минливи, а наградата и богатството што ќе ги имате кај Аллах се вечни. Сигурно е дека ќе ги наградиме оние кои ја понесоа тешкотијата на обврските – придржување кон договорот - со наградата подобра од нивните дела. Нив ќе ги наградиме било за најмалата или за најголема-та работа.
- Животот на овој свет не е ништо друго освен игра и забава, а само оној свет е живот, кога само би знаеле тие.
Газали имал обичај да рече:
- Кога би ми дале 2 пехари да избирам еден златен но минлив, другиот земјен, но вечен јас би го одбрал земјениот затоашто е вечен.
Овој дуњалук откога го создал Аллах во него не погледнал. Тогаш зошто да се занесуваме на нешто што Аллах не го сака.
Погледнете го овој хадис кој се пренесува од Џабир, р.а, за Пејгамберот, а.с, кога поминал пок-рај пазарот и застанал крај едно пцовисано, шуга-во јаре, па, ги прашал присутните:
- Има ли некој што би го купил ова јаре?!
- И да е наше не би знаеле што би правеле со него! – рекле тие.
- Дали би сакале да е ваше?!
- Се колнеме во Аллах и да е живо, а не мртво, би било со мана зошто е шугаво! – одговориле тие.
На тоа Пејгамберот им рекол:
- Се колнам во Аллах! Овој свет кај Аллах е помалку вреден, отколку што вреди ова јаре кај вас.
Потоа, Пејгамберот, с.а.в.с, рекол:
- Овој свет наспроти Ахиретот е како некој да го потоне прстот в море, и нека види што ќе му остане на прстот.
Дека овој свет ништо не вреди и не би можеле да живеат ќафирите на него. Но, Аллах им го дава на ќафирите токму она што не го сака и не вреди. Па токму ради тоа Пејгамберот, с.а.в.с, по-рачува:
- Да вреди овој свет кај Аллах колку крило од комарец не би му дал ни голтка вода на ќафирите да пијат.
Верниците не треба да ги возбудува тоа што ќафирите привидно и лажно уживаат на овој свет зошто тоа им е се што имаат, а воедно им е казна како што вели Возвишениот:
- Нека не те воодушевуваат богатствата нивни, а ниту децата нивни! Аллах сака да ги казни нив на овој свет и да завршат како не-верници.
А во друг ајет вели:
- Луѓето да не беа една заедница во неве-рувањето ќе дадевме да им бидат куќите покриени со сребро на оние кои не веруваат во Милостивиот, а и скалилата по кои се качуваат. Ќе направиме вратите од нивните куќи да им бидат од сребро ќе дадеме и дивани од злато на кои ќе седат потпрени. Сето тоа е уживање на овој свет, а тоа не е мало и мини-мално уживање. Благодетта на Ахиретот е на трупано кај твојот Господар за богобојазли-вите, но не и за другите.
Нашиот драг Пејгамбер, а.с, и асхабите, на најдобар начин го сватиле дуњалуков. Знаеле камен да стават на стомак од глад. Алиштата им биле повеќе крпени отколку здрави. Спиеле на рогузина и на кожа. Тоа не значи дека треба да се биде сиромав и да страдаме на овој свет, напротив сиромаштијата е блиску до неверство, туку, не треба да се лепиме за дуњалуков. Асхабите, па дури и оние после нив, кога најмалку дуњалуков го сакале, најмногу го освоиле, и го имале.
Денес муслиманите многу го сакаат овој свет и затоа го немаат. Не може во исто време да се сака дуњалук и Ахирет. Се плашиме некои муслимани да не ги загубат и двете нешта. Дуњалукот е вреден кога Ахиретот е напред прв, зошто Аллах препорачува:
НА ДУЊАЛУКОВ
Неоптовареноста е вистинска побожност без љубов за овој дуњалучки свет. Неоптеретен е човек кој поседува богатство, но, истото не го врзува за срцето односно не е врзан за него или кратко речено не е дуњалучар. Неоптовареноста е вистински рахатлук на овој свет. Мислам дека неоптеретените луѓе се најмирните луѓе. Неопте-ретениот разбрал дека само Аллах е богат и дека овој свет кај Аллах не вреди и уште дека е и минлив.
Еве што Аллах, џ.ш, вели:
- Добрата што ги поседувате на овој свет се минливи, а наградата и богатството што ќе ги имате кај Аллах се вечни. Сигурно е дека ќе ги наградиме оние кои ја понесоа тешкотијата на обврските – придржување кон договорот - со наградата подобра од нивните дела. Нив ќе ги наградиме било за најмалата или за најголема-та работа.
- Животот на овој свет не е ништо друго освен игра и забава, а само оној свет е живот, кога само би знаеле тие.
Газали имал обичај да рече:
- Кога би ми дале 2 пехари да избирам еден златен но минлив, другиот земјен, но вечен јас би го одбрал земјениот затоашто е вечен.
Овој дуњалук откога го создал Аллах во него не погледнал. Тогаш зошто да се занесуваме на нешто што Аллах не го сака.
Погледнете го овој хадис кој се пренесува од Џабир, р.а, за Пејгамберот, а.с, кога поминал пок-рај пазарот и застанал крај едно пцовисано, шуга-во јаре, па, ги прашал присутните:
- Има ли некој што би го купил ова јаре?!
- И да е наше не би знаеле што би правеле со него! – рекле тие.
- Дали би сакале да е ваше?!
- Се колнеме во Аллах и да е живо, а не мртво, би било со мана зошто е шугаво! – одговориле тие.
На тоа Пејгамберот им рекол:
- Се колнам во Аллах! Овој свет кај Аллах е помалку вреден, отколку што вреди ова јаре кај вас.
Потоа, Пејгамберот, с.а.в.с, рекол:
- Овој свет наспроти Ахиретот е како некој да го потоне прстот в море, и нека види што ќе му остане на прстот.
Дека овој свет ништо не вреди и не би можеле да живеат ќафирите на него. Но, Аллах им го дава на ќафирите токму она што не го сака и не вреди. Па токму ради тоа Пејгамберот, с.а.в.с, по-рачува:
- Да вреди овој свет кај Аллах колку крило од комарец не би му дал ни голтка вода на ќафирите да пијат.
Верниците не треба да ги возбудува тоа што ќафирите привидно и лажно уживаат на овој свет зошто тоа им е се што имаат, а воедно им е казна како што вели Возвишениот:
- Нека не те воодушевуваат богатствата нивни, а ниту децата нивни! Аллах сака да ги казни нив на овој свет и да завршат како не-верници.
А во друг ајет вели:
- Луѓето да не беа една заедница во неве-рувањето ќе дадевме да им бидат куќите покриени со сребро на оние кои не веруваат во Милостивиот, а и скалилата по кои се качуваат. Ќе направиме вратите од нивните куќи да им бидат од сребро ќе дадеме и дивани од злато на кои ќе седат потпрени. Сето тоа е уживање на овој свет, а тоа не е мало и мини-мално уживање. Благодетта на Ахиретот е на трупано кај твојот Господар за богобојазли-вите, но не и за другите.
Нашиот драг Пејгамбер, а.с, и асхабите, на најдобар начин го сватиле дуњалуков. Знаеле камен да стават на стомак од глад. Алиштата им биле повеќе крпени отколку здрави. Спиеле на рогузина и на кожа. Тоа не значи дека треба да се биде сиромав и да страдаме на овој свет, напротив сиромаштијата е блиску до неверство, туку, не треба да се лепиме за дуњалуков. Асхабите, па дури и оние после нив, кога најмалку дуњалуков го сакале, најмногу го освоиле, и го имале.
Денес муслиманите многу го сакаат овој свет и затоа го немаат. Не може во исто време да се сака дуњалук и Ахирет. Се плашиме некои муслимани да не ги загубат и двете нешта. Дуњалукот е вреден кога Ахиретот е напред прв, зошто Аллах препорачува: