Home
1
Браќа и сестри да го чуваме Исламското братство во Името на Аллах! Чет 23 Дек 2010, 10:57 am
Monoteizam
Редовен член
Кажува Возвишениот Аллах тебареке ве те’ала:
“Верниците и верничките се заштитници еднисодруги: наредуваат добро и одвраќаат од зло, клањаат намаз и даваат зекат и послушни се и на Аллах и на пејгамберот Негов. Аллах ним ќе им се смилува. Аллах, навистина, е Силен и Мудар!“ (Ет Тевба 71)
Драги наши браќа и сестри, ако нема добро изграден пријателски однос помеѓу нас, да се вратиме на почетокот од овој ајет и да видиме што се кажува: “Верниците и верничките...“ Ако нема пријателски однос помеѓу нас, прашањето е - о наши браќа, што е тогаш со нашиот иман, со нашата вера!.
“...Посакувате ли да донесете заради Аллах јасен доказ против самите себеси?!“ (Ен Ниса 144)
“...Аллах ним ќе им се смилува...“ Ако го нема пријателскиот однос помеѓу нас, прашање е о наши браќа дали Аллах Возвишениот нас ќе ни се смилува? Зарем да донесеме очигледен доказ од Аллах тебареке ве те’ала против самите нас!
Слушнете што кажува Посланикот салаллаху алејхи ве селлем, во хадисот кој го бележи Бухари и Муслим:
“Верникот спрема верникот е како деловите од една зграда, едните со другите се зацврстуваат.“ Исто така Посланикот салаллаху алејхи ве селлем, кажува:
“Примерот од верникот во меѓусебната љубов, внимание милост и сочуство е како примерот од едно тело. Кога ќе се разболи едниот негов орган, сите останати органи му се придружуваат и му се оѕвиваат во бол, несоница и температура.“
Да се запрашаме дали сме ние вакви, или ќе му дадеме на Аллах субханеху ве те’ала, јасден доказ против самите нас!
Почитувани наши браќа, ајети, хадиси и се што учиме од оваа вера – ги учиме да ги ставиме во пракса а никако да бидеме горделиви и егоисти со куп информации а ништо на дело.
Да погледнеме дали ние навистина го практикуваме стекнатото знаење? Дали ги сакаме нашите браќа и сестри и дали го посакуваме она што го сакаме за себе и за нив, или тоа е само на врвот од нашите јазици!
Дали го слушаме нашиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем, тоа што го кажува? Кажува нашиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем:
Од Ебу Хурејре радијјалаху анху, се пренесува дека Аллаховиот Посланик салаллаху алејхи ве селлем рекол:
“Немојте да завидувате еден на други, немојте лажно да ја зголемувате цената едни на други, немојте да се мрзите, не вртете ги плеќите еден на други, немојте едни на други да се наметнувате во купопродажба, бидете Аллахови робови, бидете прави браќа. Муслиманот е брат на муслиманот, не му прави насилство, не го остава на цедило, не го лаже, не го омаловажува. Таквалукот (богобојазност) е овде па покажал на своите гради три пати.
Доволно е злото човек да го понижи својот брат муслиман. Муслиманот е забранет на муслиманот: неговата крв, чест и неговиот имот.“
(Муслим 487)
Дали навистина ние сме вакви?! Зарем почитувани браќа и сестри, ќе го оставиме и ќе се одрекнеме од Аллаховата ладовина и сенка на Судниот Ден кога друга ладовина и сенка нема да има?! Зарем ќе ја пропуштиме можноста да бидеме од оние на кои Возвишениот Аллах на судниот Ден ќе им рече:
“Каде се оние кои се сакаа во Мое име? Денес ќе ги воведам во Мојата ладовина, каде друга ладовина освен Мојата нема!“
О браќа да ги поправиме нашите меѓусебни односи затоа што да знаеме дека непријателството помеѓу верниците е како брич кој не ја отсранува косата ниту кожата, туку го отстранува иманот, а без иманот немаме во што друго да се надеваме.
Кажува ибн Тејмијје рахимехуллах:
“Љубов помеѓу верниците е пропишана и е направена обавезна во верата...“ Затоа нека нашите зборови со кои се обраќаме еднинадруги бидат благи и чесни. Нашите лица нека бидат насмеани и ведри. Доколку погрешиме да бараме оправдување еднинадруги.
Да погледнеме како Посланикот саллаллаху алејхи ве селлем ги советувал асхабите и како ги поправал нивните недостатоци...
Исто така кажува ибн Тејмијје во (Меџму’ул – Фетава 28/190):
“Верниците се Аллахови пријатели и пријатели едни на други меѓусебно, а неверниците се Аллахови непријатели и непријатели на верниците. Пропишана е љубов помеѓу верниците и направена е обавезна во верата, а забранета е љубов спрема неверниците и е направена непозната за верниците.“
И на крај о наши браќа за она што нас муслимани ни се случува да знаеме дека тоа ние сме го заслужиле со нашите раце. Можеби имаме заслужено и многу повеќе од ова но Аллах Милостивиот и многу од тоа нас ни опростува. Затоа да бидеме свесни кога на било кој грев шејтанот сака нас да ни наведе, последиците од тој грев ако го направиме ќе го почуствуваат сите луѓе а не само ние. Како што наведил ибн Кајјим рахимехуллах во својата книга (Ел – Џевабул Кафи).
“Верниците и верничките се заштитници еднисодруги: наредуваат добро и одвраќаат од зло, клањаат намаз и даваат зекат и послушни се и на Аллах и на пејгамберот Негов. Аллах ним ќе им се смилува. Аллах, навистина, е Силен и Мудар!“ (Ет Тевба 71)
Драги наши браќа и сестри, ако нема добро изграден пријателски однос помеѓу нас, да се вратиме на почетокот од овој ајет и да видиме што се кажува: “Верниците и верничките...“ Ако нема пријателски однос помеѓу нас, прашањето е - о наши браќа, што е тогаш со нашиот иман, со нашата вера!.
“...Посакувате ли да донесете заради Аллах јасен доказ против самите себеси?!“ (Ен Ниса 144)
“...Аллах ним ќе им се смилува...“ Ако го нема пријателскиот однос помеѓу нас, прашање е о наши браќа дали Аллах Возвишениот нас ќе ни се смилува? Зарем да донесеме очигледен доказ од Аллах тебареке ве те’ала против самите нас!
Слушнете што кажува Посланикот салаллаху алејхи ве селлем, во хадисот кој го бележи Бухари и Муслим:
“Верникот спрема верникот е како деловите од една зграда, едните со другите се зацврстуваат.“ Исто така Посланикот салаллаху алејхи ве селлем, кажува:
“Примерот од верникот во меѓусебната љубов, внимание милост и сочуство е како примерот од едно тело. Кога ќе се разболи едниот негов орган, сите останати органи му се придружуваат и му се оѕвиваат во бол, несоница и температура.“
Да се запрашаме дали сме ние вакви, или ќе му дадеме на Аллах субханеху ве те’ала, јасден доказ против самите нас!
Почитувани наши браќа, ајети, хадиси и се што учиме од оваа вера – ги учиме да ги ставиме во пракса а никако да бидеме горделиви и егоисти со куп информации а ништо на дело.
Да погледнеме дали ние навистина го практикуваме стекнатото знаење? Дали ги сакаме нашите браќа и сестри и дали го посакуваме она што го сакаме за себе и за нив, или тоа е само на врвот од нашите јазици!
Дали го слушаме нашиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем, тоа што го кажува? Кажува нашиот Посланик саллаллаху алејхи ве селлем:
Од Ебу Хурејре радијјалаху анху, се пренесува дека Аллаховиот Посланик салаллаху алејхи ве селлем рекол:
“Немојте да завидувате еден на други, немојте лажно да ја зголемувате цената едни на други, немојте да се мрзите, не вртете ги плеќите еден на други, немојте едни на други да се наметнувате во купопродажба, бидете Аллахови робови, бидете прави браќа. Муслиманот е брат на муслиманот, не му прави насилство, не го остава на цедило, не го лаже, не го омаловажува. Таквалукот (богобојазност) е овде па покажал на своите гради три пати.
Доволно е злото човек да го понижи својот брат муслиман. Муслиманот е забранет на муслиманот: неговата крв, чест и неговиот имот.“
(Муслим 487)
Дали навистина ние сме вакви?! Зарем почитувани браќа и сестри, ќе го оставиме и ќе се одрекнеме од Аллаховата ладовина и сенка на Судниот Ден кога друга ладовина и сенка нема да има?! Зарем ќе ја пропуштиме можноста да бидеме од оние на кои Возвишениот Аллах на судниот Ден ќе им рече:
“Каде се оние кои се сакаа во Мое име? Денес ќе ги воведам во Мојата ладовина, каде друга ладовина освен Мојата нема!“
О браќа да ги поправиме нашите меѓусебни односи затоа што да знаеме дека непријателството помеѓу верниците е како брич кој не ја отсранува косата ниту кожата, туку го отстранува иманот, а без иманот немаме во што друго да се надеваме.
Кажува ибн Тејмијје рахимехуллах:
“Љубов помеѓу верниците е пропишана и е направена обавезна во верата...“ Затоа нека нашите зборови со кои се обраќаме еднинадруги бидат благи и чесни. Нашите лица нека бидат насмеани и ведри. Доколку погрешиме да бараме оправдување еднинадруги.
Да погледнеме како Посланикот саллаллаху алејхи ве селлем ги советувал асхабите и како ги поправал нивните недостатоци...
Исто така кажува ибн Тејмијје во (Меџму’ул – Фетава 28/190):
“Верниците се Аллахови пријатели и пријатели едни на други меѓусебно, а неверниците се Аллахови непријатели и непријатели на верниците. Пропишана е љубов помеѓу верниците и направена е обавезна во верата, а забранета е љубов спрема неверниците и е направена непозната за верниците.“
И на крај о наши браќа за она што нас муслимани ни се случува да знаеме дека тоа ние сме го заслужиле со нашите раце. Можеби имаме заслужено и многу повеќе од ова но Аллах Милостивиот и многу од тоа нас ни опростува. Затоа да бидеме свесни кога на било кој грев шејтанот сака нас да ни наведе, последиците од тој грев ако го направиме ќе го почуствуваат сите луѓе а не само ние. Како што наведил ибн Кајјим рахимехуллах во својата книга (Ел – Џевабул Кафи).