Како шејтанот ги заведува луѓето


Помеѓу израелчаните живееше еден човек, чие огледало на душата блистало, а срцето во потполност исполнето со нур на знаење... Правел ибадет на својот Господар, ден и ноќ стоел како запалена свеќа... Името му било Абид Берсис.. Како што ќе правел дова, така неговата желба би била исполнета. Луѓето би му доведувале болни, тој би правел дови и така кутрите со Аллахова дозвола, оздравувале... Човек, кој поседувал една ваква голема чест... Еден ден, злокобниот Иблис ги собра околу себе своите помошници и им рече:...

-О мои пријатели кои со мамења стекнувате награди!!!.. Кој од вас може овој Абид да го наврати во фитнелук? Тој ве прави сите немоќни. Врз него не делува ниедно ваше оружје, сплетка, ниедна ваша обмама. Какви сте вие шејтани?

Еден од нив ги отвори своите пламени усни и рече: -Јас можам! Ако јас врз неговата глава не навлечам халка од белја, тогаш нема бидам од твоите блиски!
Иблисовите очи, страшно, како змиски очи, светнаа и нареди:
-Добро, ти оди кај него, и немој да се вратиш со празни раце!
Овој веднаш тргна. Смислувајќи планови, се најде пред дворецот на еден од владателите на Израелчаните.

А владателот имаше убава ќерка, можеби во тоа време немаше поубава во цел дуњалук.. Ако на миг би се насмеела на образ како рози да и се отвараа. Нејзините бисерни заби како седеф на нејзината уста... Проклетникот ја нападна така силно што во неа не остана ни најмалку разум... Постана луда. Нејзиниот татко, владателот, мајката и сите браќа беа немоќни во својата голема загриженост. Кај и да се обратеа се враќаа со празни раце.

Еден ден, злобниот демон, во лик на инсан, дојде во дворецот. Веднаш застана пред владателот и рече: -О, владателу, ако сакаш оздравување на својата ќерка, одведија кај тој и тој ученик.. Ќе и учи, ќе прави дова и таа ќе оздрави!

Веднаш ја одвеле кај тој човек кој го затекоа како прави ибадет. Влегоа внатре откако му објаснија за што се работи, Абидот проучи дова, и со Алллахова дозвола, во девојката не остана ни траг од лудилото. Се вратија назад.. За жал, после одредено кратко време болеста на девојката поврати но овојпат со поголемен облик на катастрофа..

Измамникот шејтанот, л.а., повторно во облик на инсан им дојде: -Ако сакате потполно да оздрави девојката, оставете ја неколку денови да остане кај оној ученик.
Повторно се упатија и ја одведоа девојката кај учениот: - О, учителу нека оваа девојка остане кај тебе некое време! Ти учи дови, и моли за нејзиниот спас!
Овој ги погледна со топли очи и рече: - Невозможно, вратете ја назад, не може да остане!
-Не, ќе остане овде и ќе молиш за нејзино оздравување!
-Јас веќе правев дова и Аллах и подари оздравување. Носете ја!
-Ова е наредба на владателот!.. Девојката ќе остане овде!

Што и да кажеше, не го слушаа, тој беспомошен, дозволи девојката да остане:
-Кога владателот веќе вели, нека биде!

Овој инсан беше предан на ибадетот. Преку ден би постел, а ноќе би правел ибадет – молитви.. Сето негово занимавање беше ибадетот, зикрот, благодарноста – робување на Аллах...

Тоа беше така, но Иблис, л.а., околу него плетеше пламена мрежа... Во еден момент, додека седеа , проклетникот ја освежи моминската зачараност и таа почна да фрла се од себе, но учениот го сврти своето лице на другата страна од неа... Зачараноста траеше некое време..

Еден ден ученикот ги крена своите очи и погледна во нејзиното лице кон таа посебна убавина... Убавина на која и немаше слична.. Сјаеше како ѕвезда даница... Таа, кобна убавина му го заледи паметот и разумот на учениот, и тој одеднаш се заборави, се фрли себеси во шејтановата мрежа од оган... Отровниот здив кој шејтанот му го вдахна во срцето, го зачара и тој ја испружи својата рака кон моминската чедност..

Нешто подоцна, шејтанот, л.а., стигнува подмукло со смеење: - О учен, ти го скина пердето на честа на оваа девојка. Сега нема да можеш да се спасиш од владателовата казна заради тоа што го стори..

Во срцето на овој човек се вгнези страв. Со треперење на усните праша:
-Што да правам сега?

Шејтанот му рече:
-Убиј ја и закопај ја на некое место!
-А што ќе кажам кога ќе дојдат и кога ќе запрашаат за неа?
-И пристигнала смртта. Секој ќе ти поверува, ти си побожен човек!

Од тој момент овој човек остана без разум и без вера. Постана таква хиена, така што и најодвратната ѕверка во споредба со него бидува невина...
Веднаш се упати кон девојката..
Со еден удар и ја усмрти, и ја закопа.

-После одредено време, дојдоа владателовите луѓе и запрашаа:
-Што е со нашата девојка?
Овој одговори, онака како го имаше научено шејтанот:
-И пристигна еџелот, умре!

Му поверуваа на овие зборови, како што дојдоа така се вратија..

Шејтанот, повторно стапи на сцена и на владателот му дошепнува во неговото уво:
- О, владателу! Учениот ти ја силува ќерката, беспоштедно ја уби и ја закопа.

Владателот кога го слушна ова, полуде од омраза. Веднаш нареди:
-Нека ми се припремат коњи и војници!
И тргна со својата гарда како ветар, за кратко време ги изминаа патот и стигнаа пред капијата на ученикот:
-Отварај!
Овој инсан, со наежена кожа, отвори. Со голема тортура влегоа внатре, го најдоа гробот на девојката го откопаа и увидоа дека е убиена.

Владателовиот глас згрми:
-Фатете го издајникот!
Веднаш го фатија и влечејќи го одведоа до местото на погубување. Во моментот кога сакаа да му го навлечат јажето на врат, се појави Иблис:
-О, незнајко, сето ова јас ти го сторив! Би можел да речам дека друг ја убил и ќе те спасам. Тие ќе им поверуваат на моите зборови. Меѓутоа, имам еден услов!

Овој, кутар запраша: -Кој?

Неверникот над неверниците, Иблис, нека Аллаховото проклетство биде над него, Возвишениот Аллах да не сочува од него и неговите сплетки, одговори:
-Напушти го Аллах и мене направи ми сеџде!
-Како ќе ти направам сеџде, кога сум на смртен час и со јаже околу вратот?
-Направи ми сеџде, така што ќе климнеш со главата, јас и со тоа ќе бидам задоволен!
Несреќниот човек го направи и тоа, со главата климна и направи сеџде на шејтанот. Шејтанот од задоволство потсокна и рече: - Ти мене повеќе не ме засегаш!

Шејтановото непријателство е таква катастрофа што бурата во споредба со него не претставува ништо. Возвишениот Аллах, во Куранот вели: „Слични се на шејтанот кога ќе му рече на човекот: ’Биди неверник!’ – па кога тој ќе постане неверник, тој тогаш му вели: ’Ти повеќе не ме засегаш, јас навистина се плашам од Господарот на световите!“ (Ел-Хашр, 16)