Home
1
Кои се тоа суфиии Нед 03 Апр 2011, 12:50 am
LAUTKA
Модератор
Кои се тоа суфиии
Суфизам – доаѓа од зборот тесавуф, што значи мистицизам.
Мистицизмот нема подлога во оригиналното и темелно учење на исламот, ниту пак во проповедањето и делувањето на Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него.
Се карактеризира со многу христијански, хиндуски и други пагански обичаи, меѓу кои и барањето посредништво од мртвите, признавање светци и молење на нив и на нивните гробови.
Тоа претставува новотарија во верувањето и делувањето на некои муслимани, а со самото тоа го загрозува нивното припадништво кон исламот, па така неосновано се отфрла од рамките на исламот.
Накшибендискиот тарикат, иако најблизок до изворното исламско учење, е еден од многуте тарикати, односно, патишта на спознавање на Бога и духовно воздигнување на степени познати само на нив. Тарикатите вообичаено се нарекуваат по нивните основачи кои на луѓето им ги откривале своите таинствени учења и патишта. Ваквата поделба е надвор од учењето во Куранот и праксата на Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него, па исламот се оградува од неа .
Телото има свои потреби. Воздржувањето од нив, по мислењето на научниците е штетно. Секој зухд или тесавуф што ги скратува тие потреби, нема врска со исламот. Кога исламот се бори против материјалистите, тогаш тој мисли на предебелите развратници и на тешките и распуштените уживачи на страстите.
Меѓу суфиите биле и оние кои сметале дека надевањето во Бога, неизвршување на причините и неупотребување на средствата. Не работи на собирање на прехрана, чека таа да му дојде без работа; го остава болниот без лечење и се надева дека ќе оздрави без лек; заминува во пустината без храна и се надева дека таа самата ќе му дојде; не ја бара науката и верува дека знаењето ќе му дојде без барање. (ова не ве подсеќа на монаштвото)
Аллах да не сочува од искривување на Неговата вера!
Зборувајќи за суфиите и ставот на исламските научници кон нив шејхул – ислам Ибн Тејмијје вели:
“ Така една група негативно ги окарактеризирала суфиите и тесаввуфот, и рекла дека се новотари , оние кои што го напуштиле Суннетот на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с.. Овој говор е пренесен од еден број научници и нивниот говор за нив е познат. Во нивниот став за суфиите нив ги следеле групи научници на фикхот и келамот.
Втората група претерала по прашањето на суфиите, тврдејќи дека тие се најдобрите створенија и најпотполните после пратениците.Двата става не се исправни. Исправно е дека има меѓу нив такви кои што се трудат во покорноста кон Аллах џ.ш., како што е случај и со другите групи. Така меѓу нив ( суфиите ) има и такви кои имаат предимство, сходно на нивниот труд, има и такви кои се “ средни “ , а во двете групи има и такви кои што се трудат па грешат, и прават грев, па се покајуваат или не се покајуваат.
Меѓу нив исто така има и такви кои што се огрешиле према себе и кои му се непокорни на својот Господар.
На групата на суфиите им се припишала групата на новотарите и отпадниците, но научниците од редовите на суфиите таквите не ги сметаат дека се од нив,како Халлаџ кого го оспориле мнозинството на суфиските научници, како Џунејд ибн Мухаммед, предводникот на оваа група и некои други. Ова го спомна шејх Ебу Абдир-Рахман ес – Сулеми во делото “ Tabekatu Sufijje “ и Хафиз Ебу Бекр ел – Хатиб ел – Багдади во “ Tarihu Bagdad”. ( Medzmuatu-l-fetava, 11/14). “
Овој говор на шејхул – ислам Ибн Тејмијје го потврдил и шејх Абдул Кадир Арнаут, кога рекол: “ Сметам дека исправното значење на тесаввуфот ( суфизмот ) е : омекнување на срцето и одгој на душата, онака како што тоа ни го појаснува Ибнул Кајјим во своите дела. Првата книга која што остави длабока трага во мене беше “ El – vabil es – sajjib minel – kelimit – tajjib “ ( книга која што зборува за вредноста на зикрот). Меѓутоа, кога се во прашање книгите од тесаввуфот ( суфизмот ) кои што се далеку од исправниот степен, не ги користам и ги критикувам таквите дела .” ( Kesfu lisam, 34 ).
Еден Босански алим (учењак,научник) Мехмед Ханџиќ појаснува исто така дека намерата на тесаввуфот ( суфизмот ) во неговото прво доба кога се појавил била чистење на душата. Меѓутоа, тоа било, како што вели Ханџиќ:
“ Додека помеѓу присталиците на тесаввуфот ( суфизмот ) не се вовлекоа пантеистички идеи и на Исламот спротивни мислења и назори кои што на сила ги трпаа под капата на исламот.” ( Izabrana djela, 2 /189)
На голема жалост на мнозинството од оние кои себе си се нарекуваат суфии, во наше време и на нашите простори, тие и припаѓаат на онаа група која што ја опишал Ханџиќ, а која што е далеку од Исламот. Така што ќе видиме дека мнозинството од нив своето учење го темелат на делата од Ибн Ареби, Халлаџ и други, личности ( суфии) кои што исламските научници ги прогласиле за еретици – отпадници.
Хафиз Бурхануддин ел – Бикаи напишал посебно дело кое се вика “ Tenbihul – gabijj ila tekfiri ibn Arebijj “, кое го посветил на појаснувањата за неверството на Ибн Ареби и сличните на него. Во своето дело спомнал десетина учењаци, меѓу кои има многу од оние кои го носеле називот “ шејхул – ислам “ ,а кои јасно Ибн Ареби го прогласиле за еретик.
Покрај ова денешните суфии исто така се ПРОПАГАТОРИ НА ШИИТСКАТА ИДЕЈА. Така што во своите текии ја величат шиитската улема, како Хомеини и другите водачи на оваа заблудена секта.
Кај научниците на Ехлис - сунне вел – џема,ат постои јасен став и нема никакво разминување дека шиитите се една од многубројните секти чија што појава ја најавил Мухаммед с.а.в.с. во своите хадиси. Ова сфаќање е општо прифатено кај сите научници од нашите простори. Помеѓу оние кои што тоа го споменувале во своите дела биле : Хасан Кафи Прушчак, Мехмед Ханџиќ, Мухаммед ибн Пир Али ел – Биргави и др.
Овој последниот го напишал трактатот “ Tuhfetul mustershidin fi bejani firekil muslimin “
( Подарок за трагачите на вистината за коментирањето на учењето на исламските фракции).
Зборувајќи за рафидиите- шиити, помеѓу останатото вели : “ Бог да ги направи проклети поради она што го зборуваат !” ( Anali 11 – 12 ).
Денешните шиити не се разликуваат од претходните ,како што тоа некои сакаат да ни го прикажат. Доколку погледнеме во делата на нивниот современик Имам Хомеини ќе се увериме во тоа. Овој нивен “ Имам “ тврди дека нивните “непогрешливи имами “ се подобри од пратениците и мелеките.Потоа дека асхабите го искривиле Кур,анот,како што тоа го направиле евреите и христијаните со Тевратот и Инџилот, и уште мноштво други заблуди.
На Босански јазик е преведена книгата “ Dvije oprecne slike kod ehli sunneta i shiija imamija “ од познатиот алим Ебул Хасан Ен Недеви,која топло ви ја препорачувам да ја најдете и прочитате, а која ни дава еден приказ за шиитите и нивното учење, а посебно за учењето и идејата на сегашните шиити кои што се на власт во Иран.
Според она што го изнесов,сами проценете дали суфизмот е нешто друго ,освен продолжена рака на шиитското учење.
Аллах да не сочува од него!
Суфизам – доаѓа од зборот тесавуф, што значи мистицизам.
Мистицизмот нема подлога во оригиналното и темелно учење на исламот, ниту пак во проповедањето и делувањето на Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него.
Се карактеризира со многу христијански, хиндуски и други пагански обичаи, меѓу кои и барањето посредништво од мртвите, признавање светци и молење на нив и на нивните гробови.
Тоа претставува новотарија во верувањето и делувањето на некои муслимани, а со самото тоа го загрозува нивното припадништво кон исламот, па така неосновано се отфрла од рамките на исламот.
Накшибендискиот тарикат, иако најблизок до изворното исламско учење, е еден од многуте тарикати, односно, патишта на спознавање на Бога и духовно воздигнување на степени познати само на нив. Тарикатите вообичаено се нарекуваат по нивните основачи кои на луѓето им ги откривале своите таинствени учења и патишта. Ваквата поделба е надвор од учењето во Куранот и праксата на Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него, па исламот се оградува од неа .
Телото има свои потреби. Воздржувањето од нив, по мислењето на научниците е штетно. Секој зухд или тесавуф што ги скратува тие потреби, нема врска со исламот. Кога исламот се бори против материјалистите, тогаш тој мисли на предебелите развратници и на тешките и распуштените уживачи на страстите.
Меѓу суфиите биле и оние кои сметале дека надевањето во Бога, неизвршување на причините и неупотребување на средствата. Не работи на собирање на прехрана, чека таа да му дојде без работа; го остава болниот без лечење и се надева дека ќе оздрави без лек; заминува во пустината без храна и се надева дека таа самата ќе му дојде; не ја бара науката и верува дека знаењето ќе му дојде без барање. (ова не ве подсеќа на монаштвото)
Аллах да не сочува од искривување на Неговата вера!
Зборувајќи за суфиите и ставот на исламските научници кон нив шејхул – ислам Ибн Тејмијје вели:
“ Така една група негативно ги окарактеризирала суфиите и тесаввуфот, и рекла дека се новотари , оние кои што го напуштиле Суннетот на Аллаховиот Пратеник с.а.в.с.. Овој говор е пренесен од еден број научници и нивниот говор за нив е познат. Во нивниот став за суфиите нив ги следеле групи научници на фикхот и келамот.
Втората група претерала по прашањето на суфиите, тврдејќи дека тие се најдобрите створенија и најпотполните после пратениците.Двата става не се исправни. Исправно е дека има меѓу нив такви кои што се трудат во покорноста кон Аллах џ.ш., како што е случај и со другите групи. Така меѓу нив ( суфиите ) има и такви кои имаат предимство, сходно на нивниот труд, има и такви кои се “ средни “ , а во двете групи има и такви кои што се трудат па грешат, и прават грев, па се покајуваат или не се покајуваат.
Меѓу нив исто така има и такви кои што се огрешиле према себе и кои му се непокорни на својот Господар.
На групата на суфиите им се припишала групата на новотарите и отпадниците, но научниците од редовите на суфиите таквите не ги сметаат дека се од нив,како Халлаџ кого го оспориле мнозинството на суфиските научници, како Џунејд ибн Мухаммед, предводникот на оваа група и некои други. Ова го спомна шејх Ебу Абдир-Рахман ес – Сулеми во делото “ Tabekatu Sufijje “ и Хафиз Ебу Бекр ел – Хатиб ел – Багдади во “ Tarihu Bagdad”. ( Medzmuatu-l-fetava, 11/14). “
Овој говор на шејхул – ислам Ибн Тејмијје го потврдил и шејх Абдул Кадир Арнаут, кога рекол: “ Сметам дека исправното значење на тесаввуфот ( суфизмот ) е : омекнување на срцето и одгој на душата, онака како што тоа ни го појаснува Ибнул Кајјим во своите дела. Првата книга која што остави длабока трага во мене беше “ El – vabil es – sajjib minel – kelimit – tajjib “ ( книга која што зборува за вредноста на зикрот). Меѓутоа, кога се во прашање книгите од тесаввуфот ( суфизмот ) кои што се далеку од исправниот степен, не ги користам и ги критикувам таквите дела .” ( Kesfu lisam, 34 ).
Еден Босански алим (учењак,научник) Мехмед Ханџиќ појаснува исто така дека намерата на тесаввуфот ( суфизмот ) во неговото прво доба кога се појавил била чистење на душата. Меѓутоа, тоа било, како што вели Ханџиќ:
“ Додека помеѓу присталиците на тесаввуфот ( суфизмот ) не се вовлекоа пантеистички идеи и на Исламот спротивни мислења и назори кои што на сила ги трпаа под капата на исламот.” ( Izabrana djela, 2 /189)
На голема жалост на мнозинството од оние кои себе си се нарекуваат суфии, во наше време и на нашите простори, тие и припаѓаат на онаа група која што ја опишал Ханџиќ, а која што е далеку од Исламот. Така што ќе видиме дека мнозинството од нив своето учење го темелат на делата од Ибн Ареби, Халлаџ и други, личности ( суфии) кои што исламските научници ги прогласиле за еретици – отпадници.
Хафиз Бурхануддин ел – Бикаи напишал посебно дело кое се вика “ Tenbihul – gabijj ila tekfiri ibn Arebijj “, кое го посветил на појаснувањата за неверството на Ибн Ареби и сличните на него. Во своето дело спомнал десетина учењаци, меѓу кои има многу од оние кои го носеле називот “ шејхул – ислам “ ,а кои јасно Ибн Ареби го прогласиле за еретик.
Покрај ова денешните суфии исто така се ПРОПАГАТОРИ НА ШИИТСКАТА ИДЕЈА. Така што во своите текии ја величат шиитската улема, како Хомеини и другите водачи на оваа заблудена секта.
Кај научниците на Ехлис - сунне вел – џема,ат постои јасен став и нема никакво разминување дека шиитите се една од многубројните секти чија што појава ја најавил Мухаммед с.а.в.с. во своите хадиси. Ова сфаќање е општо прифатено кај сите научници од нашите простори. Помеѓу оние кои што тоа го споменувале во своите дела биле : Хасан Кафи Прушчак, Мехмед Ханџиќ, Мухаммед ибн Пир Али ел – Биргави и др.
Овој последниот го напишал трактатот “ Tuhfetul mustershidin fi bejani firekil muslimin “
( Подарок за трагачите на вистината за коментирањето на учењето на исламските фракции).
Зборувајќи за рафидиите- шиити, помеѓу останатото вели : “ Бог да ги направи проклети поради она што го зборуваат !” ( Anali 11 – 12 ).
Денешните шиити не се разликуваат од претходните ,како што тоа некои сакаат да ни го прикажат. Доколку погледнеме во делата на нивниот современик Имам Хомеини ќе се увериме во тоа. Овој нивен “ Имам “ тврди дека нивните “непогрешливи имами “ се подобри од пратениците и мелеките.Потоа дека асхабите го искривиле Кур,анот,како што тоа го направиле евреите и христијаните со Тевратот и Инџилот, и уште мноштво други заблуди.
На Босански јазик е преведена книгата “ Dvije oprecne slike kod ehli sunneta i shiija imamija “ од познатиот алим Ебул Хасан Ен Недеви,која топло ви ја препорачувам да ја најдете и прочитате, а која ни дава еден приказ за шиитите и нивното учење, а посебно за учењето и идејата на сегашните шиити кои што се на власт во Иран.
Според она што го изнесов,сами проценете дали суфизмот е нешто друго ,освен продолжена рака на шиитското учење.
Аллах да не сочува од него!
