ОД Ебу-Се,ид С,ад ибн Малик ибн Синан ЕЛ-Худри,р.а. се пренесува дека некои луџе,енсарии барале нешто од Аллаховиот Пратеник с.а.в.с ,и тој има дал.Потоа пак му барале и тој им дал додека не го поделил она што го имал кај себе.Кога го поделил сето што му беше в рака и рече,,,Секое добро што го поседувам нема да ви го ускратам.Кој се воздржува од барање ,Аллах ќе му даде,,КОЈ Е ЗАДОВОЛЕН ОД ОНА ШТО аЛЛАХ МУ ГО ДАЛ,Аллах ќе стори да не зависи од никого,кој батра стрпливос,Аллах че го направи стрплив.Некому не му е дадено поголемо добро од стрпливоста..

Од моралот и етиката на МУХАМЕД с.а.в.с било и тоа кога некој му побарал нешто,веднаш би му дал ако го има в рака.Никогаш не одбил никого а кога давал во општо не се плашел дека че остане и самиот потребен за тоа што го дава.Дома и самиот го живел животот на сиромашните а по некогаш врзувал и камења околу стомакот од преголем глад.Од сите луѓе тој бил најдарежлив и нај храбар.
Кога го дал и последното од неговата рака,и им се обратил на луѓето.
,,Секое добро што го поседувам нема да ви го ускратам.....Невозмозно е тој да им ускрати на луѓето ако има,но,немал повече и поради тоа и немозел да дава.
Потоа ги повикал луѓето на воздржување од барање,задоволство со даденото и стрпливост.Кој се воздржува барање,Аллах ќе му даде,,кој е задоволен од она што Аллах му го дал,Аллах ќе стори да не зависи од никого,кој бара стрпливост,Аллах ќе го направи стрплив..
Право,,КОЈ СЕ ВПЗДРЖУВА АЛЛАХ ЌЕ МУ ДАДЕ,,
Кој се воздржува од блуд,Аллах ќе го сочува и ќе му даде(да се ожени со чиста и искрена верничка).Било кој човек,доколку слепо ја следи својата страст,ќе пропаднеТака ќе почне со блуд и неморал и тоае неговата пропаст.Окото блудничко,увото блудничко,раката блудничка,ногата блудничка и конечно сполните органи тоа ќе го потврдат.
фторо....
КОЈ Е ЗАДОВОЛЕН ОД ОНА ШТО АЛЛАХ МУ ГО ДАЛ,АЛЛАХ ЧЕ СТОРИ ДА НЕ ЗАВИСИ ОД НИКОГО...
Кој е задоволен од она што Аллах му го дава и небара од луѓето,Аллах че стори да не зависи од никого.Меѓу тоа кој бара од луѓето и само до луѓето и има потреба за она што тие го поседуваат,на таквите срца че му остане сиромашно,и никогаш нема да биде независен.Право богатство е богатството насрцето.Кој бара само од Аллах ,ќе ја ужива привилегиата на достоинство и ќе биде далеку од понижноста на луѓето.
Трето.....КОЈ БАРА СТРПЛИВОСТ,АЛЛАХ ЌЕ ГО НАПРАВИ СТРПЛИВ...

Ако се воздржиш од она што Аллах ти го забранил и стрпливо ја поднесиш потребата која неможеш да ја исполниш и тоа во ситуацина на сиромаштво а не бараш од луѓето ,навистина Возвишениот Аллах ќе ти помогне и че ти даде стрпливост.
Зборовите на Мухамед с.а.в.с,,НИКОЈ НЕМУЕ ДАДЕНО ПОГОЛЕМО ДОБРО ОД СТРПЛИВОСТ..никому не му е дадено поголемо добро па дури и во материална смисла.Стрпливиот е во состојба да издржи се.Ако се погоди болес,стрпливо ја поднесува.Ако шејтанот го повикува на харам стрпливо се спротиставува.Поради тоа најголемо добро кое Аллах му го дава на човекот е токму САБАР.Стрпливиот верник и во ситуациа кога луѓето неправедно го напаџаат и тероризираат,можеш да видиш како смирен и стрплив.Не избувнува и стрпливо го поднесува искушението со кое Аллах го искушал.
Тој е секогаш мирен и со блескаво чиста совест....

Во Името На Аллах џ.ш Милостивиот, Самилосен!



СТРПЛИВИОТ ЕЈЈУБ А.С.


Да го споменеме Аллаховиот пејгамбер Ејјуб а.с. Легендата вели дека живеел во Месопотамија пред повеЌе од 3000 години. Татко му се викал Ајс, дедому Исхак. Мајкаму била Ќерката на Лут а.с.

Ејјуб а.с. бил многу паметен, честит и богат, добар и вреден човек. Аллах џ.Ш. од Својата Милост, му подарил изобилство и благосостојба. Наводно имал три жени.

Една била Рахма, Ќерката на Ефраин, а внука на Јусуф а.с. Имал многу деца, недогледни стада овци и друг вид стока. Многу полиња во плодните долини на Еуфрат и Тигар биле негови. Бил ценет, сакан и почитуван. Аллах џ.Ш. го обдарил со пејгамберство.

Ејјуб а.с. повикувал на прав пат и луЃето го прифаЌале неговиот повик.

Но еден ден наиШле искуШенија.
НадоШле непогоди и Ејјуб а.с. ја изгубил целата своја стока. Опустеле неговите плодни полиња. Стрпливиот Ејјуб а.с. осиромаШил, но не станал малодуШен. Тој продолжил да го величи и да го почитува ВозвиШениот Аллах џ.Ш.

После тоа доШол вториот удар. Му изумреле сите деца.
ТеШко, многу теШко му било на добриот и стрплив Ејјуб а.с.но тој не малаксал со духот. ЛуЃето и се восхитувале на Ејјубовата а.с. трпеливост.
А тогаШ наиШол третиот удар. На Ејјуб а.с. го снаШла страШна болест. Целиот се претворил во жива рана. Болките биле непроценливи, околу него се Ширел непријатен мирис.

Народот почнал да бега од Ејјуб а.с. Го напуШтиле двете жени, но покрај него останала верната Рахма. Ослабел, малаксал, пропаЃал. Рахма го сокрила во пеШтера, бидејЌи луЃето почнале да го прогонуваат, плаШејЌи се од зараза. Рахма, почитувана и верна, не се изморила. Во добро беШе со Ејјуб а.с., но и во несреЌа, во мака и тегоба беШе покрај него. Ги превивала неговите рани, го чистела и му носела храна.

Стрпливио Ејјуб а.с. и покрај сите неволји стоел како гранитна карпа, храбар, непоколеблив и безмерно верен на Аллах џ.Ш. и неговите мисли биле секогаШ насочени кон величење на Аллах џ.Ш. Верата му била безгранична. Телото целосно му малаксало, но јазикот се уШте се помрднувал.

Зборовите, кои Што одвај можеле да се слуШнат од изнемоШтениот и изморениот Ејјуб, биле зборови кои Што го славеле Аллах џ.Ш. Верноста на Ејјуб а.с. кон Аллах џ.Ш. и кон исламот ниШто не можела да ја скрШи. Ејјуб а.с. имал чудесно силна вера. Тоа е вера Што можат да ја имаат само големите
срца.
Аллах џ.Ш. барал вера од Ејјуб а.с., а Ејјуб со својата храброст, со својата стрпливост и со својата верност кон Драгиот Аллах ја сведочел таа вера.Неговата молитва кон Аллах џ.Ш. била:,, Мене ме снајде неволја, но ти си од најмилостивите Најмилостен. ,,

За него Аллах џ.Ш. рекол:

,, Ние знаевме дека е тој издржлив, прекрасен ли бил тој роб и многу се каел. ,, ( Кур,ан: 38:44 )

Покрај сите неволји, несреЌи, страдања, понижувања, осамениот Ејјуб а.с. не малаксал. Исчезнувал, пропаЃал, бил отфрлен и презиран, но стрпливиот и добар Ејјуб не ја напуШтил верата во Драгиот Аллах џ.Ш.

Покрај него, во неговата мака, но и јунаШтво стоела непоколебливо
верната карактерна Рахма. И еден ден, после неколку години Аллах џ.Ш. ги отстранил страдањата од Ејјуб а.с. Неизмерна Аллахова џ.Ш. Милост го обзела на Ејјуб а.с. Тој оздравил, го обновил имотот правејЌи го во поголем обем од порано, повторно добил повеЌе деца. Радост.

Насмевки и среЌа се вратиле во домот на Ејјуб а.с. Ејјуб а.с. повторно почнал да повикува во Ислам, а луЃето со восхитување го прифаЌале. За тоа Кур,анот зборува:

,, И ние од милоста НаШа, неговите деца ги дарувавме и уШте толку ги умноивме да бидат поука за оние Што имаат памет. ,, ( Кур,ан, 38:43 )

За историја, за идните генерации, верата на Ејјуб а.с. неговата стрпливост и љубов кон Аллах џ.Ш. станале пример од кој Што е вредно да се учи.
Навистина Ејјуб а.с бил прекрасен, вреден и чесен Аллахов роб.
И затоа кога му,мините кога Ќе наидат на страдање, тага, осаменост и болест треба да се потсетуваат на Ејјуб а.с. и стрпливо да ги поднесуваат тегобите и маките.

И во болест и во страдање треба да се изразува верата. И во болест и во мака треба со храбро поднесување и трпение да го стекнуваме Аллаховото задоволство.
Мухаммед а.с. зборувал:

,, ВозвиШениот Аллах ми порачал: Ако на Мојот роб го заболат очите, а тој тоа стрпливо Ќе го поднесува, неговата стрпливост Јас Ќе ја наградам со џеннет. ,,
Умму-л-Ала раскажувал:,, Ме посети Аллаховиот Пратеник а.с. кога бев болна.

Тој тогаШ ми рече:Умму-л-Ала! Биди весела, бидејЌи муслиманката, која страда од болест (само ако се стрпи ) Аллах џ.Ш. ја чисти од грев, како Што огнот го чисти среброто од рЃа.,,
Хасан Бастри зборувал:,,

Болеста го чисти телото како
Што зеЌатот го чисти имотот. Телото Што не знае за болести е како имот, Што не се чисти со зеЌат. Во него нема напредок. ,,
Кој не ставен на искуШение, бил заобиколен, кој се борел против вистината, бил победен.

И затоа ако наидат болести и страдања, јуначки треба да ги дочекаме. Не смееме малодуШно да се одкажеме. Верникот не смее да очајува, не смее да кука. Лелкањето и очајувањето го намалуваат иманот. Треба со силата на верата, со силата на јуначкиот дух да се совладува очајувањето и да се моли Драгиот Аллах за милост.

Треба да се знае дека во болеста се развиваат духовните сили, дека низ болката се раЃа и израснува новиот дух. Во битка созреваат јунаците со иман јунаците со вера. Болеста често ја открива вистината за нас, за луЃето околу нас и за животот.
Лукман му зборувал на неговиот син:,, Стрпливиот човек единствено

е можно да го запознаеШ во болест и неволја. ,,
Римскиот мудрец Сенека, за кого се зборува дека верувал во Единствен Господ, запиШал:,, Храброста и јунаШтвото на болниот легнат во постела, еднаква е на храброста на римскиот легионер на бојното поле. ,,

Да го споменеме случајот Што се случило со Јусуф а.с.: Јакуб а.с. неговиот татко го испратил со неговите браЌа да си игра. Тие го фрлиле во бунар. Пристигнал некој караван, го извадиле од бунар и го зеле во Египет. Таму го ставиле во затвор потполно невин. Но Јусуф а.с. бил стрплив. Јуначки ги поднесувал сите несреЌи и му се спротивставувал на искуШенијата. Не запаЃал во малодуШност и не се разочарувал.

Неговите мисли и неговите зборови му биле упатени само на Аллах. Молел од Него и само од Него очекувал милост. ИскуШението ја зацврстило Јусуфовата вера. Неговиот татко Јакуб а.с. цело време бил во исчекување поради исчезнувањето на Јусуф а.с. Стрпливо ја поднесувал теШката родителска болка. ТеШко му било на Јакуб а.с. но не очајувал.

Храбро стоел како гранитна карпа пред налетите на на морските бранови. Него искуШенијата го зацврстувсле во
неговата вера. Аллах џ.Ш. еден ден ги исполнил молбите на своите верни робови Јусуф а.с. И Јакуб а.с. Му го повратил достоинството на Јусуф а.с. му дал висока положба и го зближил со неговите родители. СреЌата ја заменила тагата.

Така Аллах ги наградува стрпливите!
Џелалуддин Руми пиШувал:,, О ти кој ја истражуваШ вистината, запомниго ова правило: Кој и да има некаква болка, тој Ќе го осети мирисот на вистината. ,,
Мухаммед а.с. зборувал:,, ќе дојдат некои луЃе на Судниот Ден, а Аллах нив Ќе им се извини како Што вие им се извинувате на луЃето на овој свет.

Аллах Ќе им рече:- Робови Мои, Јас не ви допуШтив на оној свет да трпите затоа Што ве заборавив, туку ви подготвив и тоа сега Ќе ви го дадам. А тоа на друг начин не можевте да го добиете освен преку тоа Што таму сте го претрпеле. ,,
Понатаму Мухаммед а.с. зборувал:

-Стрпливоста е џеннетско богатство. Човекот го постигнува секое добро, ако се стрпи само еден момент. ЛуЃе, или Ќе се закитите со стрпливост, или Ќе пропаднете!, потоа:
- Стрпливоста е моја облека и моја способност.
- Сабурот е светло на му,минот.
- Никому не му е даден поголем и поубав подарок од сабурот.
- Прекрасни ли оружја се за му,минот-сабурот и довата.
- Кој бара сабур, Аллах сигурно Ќе му го даде.
- Ако некога го снајде некаква несреЌа, било во телото (како болест )

или во имотот, а тој се стрпи и тоа го притаи и никому ако не му се пожала, заслужил од Аллах џ.Ш. опростување на гревовите.
- Кога Аллах џ.Ш. Ќе го засака на својот роб, тој Ќе му даде некакво искуШение, за да ја испроба неговата покорност и молитва.
- Кој Ќе ги добие овие четири работи, дадено му е доброто на овој И

на идниот свет:,, јазик со кој се споменува Аллах, благодарно срце, стрпливо тело ва мака и и теШкотии, жена Што на мажот не му прави никаква препрека, туку му ги
чува неговата чест и неговиот имот. ,,

Една народна поговорка вели:,, Трпение- спасение.,,
После битката на Ухуд 625 година по Иса а.с. се проШирил глас дека многу муслимани изгинале , па дури и Мухаммед а.с. Кога ранетите почнале да пристигнуваат, надвор од Медина излегле многу мајки, сестри и жени да се распраШаат за своите најблиски и за своите браЌа во исламот.

Така една муслиманка го праШала на еден ранат пријател:
ДоаЃа ли татко ми?
Тој погина.
А ми доаЃа ли маж ми?
И тој погина.
А Што се случи со мојот син, грдна рано моја?
И тој погина бранејЌи го Мухаммед а.с.
А Што се случи со Аллаховиот Пратеник? праШала силно потресена жената

Благодарение на Аллах, тој е жив.
Благодарение на Аллах кога Пејкамберот е жив, полесно Ќе ги поднесувам своите теШки рани, рекла големата верничка.
Болката го раскинувала нејзинотот срце, ја парала нејзината дуШа. Солзи избивале од нејзините очи. Но нејзе ја исполнувала вера, длабока и силна вера. Се притаи му,минката, ја совлада својата болка во себе и му заблагодари на Аллах џ.Ш.

Што го спасил на Мухаммед а.с. Верничкото срце, скрШено, избодено од болка, не препукна и не се откажа од љубовта кон својот Господар.

Нејзините најмили, татко, сопруг и син паднале како Шехиди и нејзините гради биле исполнети со пријатна гордост. Таа беШе Ќерка, сопруга и мајка, но и човек со вера. Аллах на оваа жена во нејзината болка и ги покажал видиците на верувањето силни, чисти и непоколебливи. Милоста Аллахова ја обзела нејзиното срце и дуШа.
Знаела таа во своето срце, некаде во суШтината на своите сознанија дека сите ние сме смртни, и дека го чекаме само смртниот час и

Аллаховиот повик:,, Врати се кај Господарот свој!,, Никој смртта неможе да ја избегне. Смртта
е насекаде околу нас. А стрпливоста е олеснување и во смртта на најблиските.
Знаела таа дека животот и смртта се Аллахови одредби. Солзи течеле од очите низ племенитото лице на оваа чесна жена, но верата во Аллах и сабурот исламски ја победувале болката, теШките удари и тагата.

Знаела таа дека во суШтина нема вистинска жалост во исламот, бидејЌи му,минките не умираат, туку само поминуваат во друг подобар свет, каде Што ги чека вистинска награда. Никој не е бесмртен, и смртта Ќе дојде по сите нас. Му,мините смртта би требало да ја прифатат како раЃање и како дел од животот! И смртта е од Драгиот Аллах.
Аллаховиот пратеник рекол:

,, Има три работи со кои човекот постанува среЌен на двата света: прво - стрпливост ви несреЌа, второ - со задоволство во Аллаховата одредба, трето - правење дова во расположение И во изобилство. ,,
Низ животите на безбројни познати И непознати му,мини, сабурот им ги осветлувал патиШтата на вистината И патиШтата на посведочена, потврдена вера Што водат кон џеннет.

Стрпливоста е потребна И во успеси И во радост И во победи кога Ќе надојдат. Не треба да си дозволуваме одморот при излив на среЌа да ни помоне на неисламски начин.

Стрпливоста И во вакви ситуации ја чисти дуШата И ги оплеменува верничките срца. И низ ваквуиот сабур, за кој треба исто така многу сила, доаЃа до израз предаденоста кон Аллах џ.Ш. скромноста Што им е драга и на луЃето. Во добротот навистина не треба да се возвиШуваме, а во лоШото да се потценуваме. И за тоа треба стрпливост!

Низ стрпливоста го контролираме своето однесување, постапки И стануваме се подобри И подобри луЃе. А да се биде подобар, тоа е настојувањето на секој му,мин. Стрпливоста И довата кон Аллах џ.Ш. секогаШ биле оружје за муслиманот. Сабурот е награда на му.минот Што Аллах џ.Ш. во изобилство ја подарува од Својата бескрајна Милост. Тој секогаШ бил светло И сила на верникот. Довата упатена кон
Аллах џ.Ш. со трпение е спас И утеха.
Аллах џ.Ш. во Кур,ан а.Ш. им порачал на верниците:

,, РечИ: О робови Мои, вие Што верувате, плаШете се од Господарот свој! Оние Што на овој свет прават добри дела ги чека награда, а Аллаховата земја е пространа, само ноие Што Ќе бидат стрпливи Ќе бидат безмерно наградени. ,,
( Кур,ан 39:10 )

Муслиманите во воените редови на Талут молеле:,, Господару наШ, опсипај не со милост, зацврсти ги наШете нозе.,,
Мухаммед а.с. молел:,, Аллаху, Те молам да ми подариШ задоволство после ударите на судбината,, или:,, Господару, направиме стрплив, направиме задоволен ( благодарен ), направиме во моите очИ малав, а во очите на другите голем. ,,

Важно е да се знае И да се повторува една беспрекорна вистина: се на светот е минливо, освен Вечниот Аллах џ.Ш. Смртта е крај на сите овоземни настани. Овој живот е како миг спрема вечниот живот. А на Судниот Ден Ќе биде заврШната пресметка И вистинската проценка на наШите дела. Таму не чекаат награди И казни. Тоа Аллах џ.Ш. го ветил, а Тој е Света Вистина во која нема сомневање !
__________________