Омар ибн ал-Хатаб го измена езанот од фаџар (сабах) - дали е тоа вистина?

Во следниов текст се обраќаме на една од раширените лаги за ал-калифа амир ал-мукминиин (Калифот и лидер на верниците) Омар ибн ал-Хатаб - радихуАллаху Анх.

Шиите се убедени во тоа, дека чесниот асхаб, Омар радихуАллаху анх го изменал езанот и дека донесол во ранешното викање (мак: сабах / арап: фаџр), бидат. Значи, го оновил на викањето додаваеќи на нови зборови.

Секако дека ние, од Ахлу-Суннет вел Џемает, се обидуваме на таквите напади, кон чесните асхабии радихуАллаху анхум, да ги одбраниме, затоа што е тоа облигаторно. Аллаховиот пратеник рече:

„Ако некој погледне нешто лошо, да го одтргне со неговата рака, ако неје во стање тоа да го направи, тогаш со зборови од јазикот, а ако неје во стање и тоа да го направи, тогаш да го пожелува со неговото срце - и тоа е нај ниското од верувањето.„ [пренесено од абу Саид ал-Кудри во сахих од ал-Муслим раихумуАллах]

Шиитските докази:

Шиите забележуваат, дека зборовите во ранешниот езан од фаџр (сабах) „Ас-салату хајрун мин ал-наум„ (во превод: клајнањето е по добро од спиењето) е бидат, кој што го донесе Омар ибн ал-Хатаб во време на неговиот калифат. Ова тврдење го користат според едно пренесување, кое што е во „ал-Мувата„ од имам малик рахимуАллах забележано (внимание: Имам малик ги смета нив [шиите] како кафири), кое што гласи:

وَحَدَّثَنِي عن مَالِكٍ أَنَّهُ بَلَغَهُ أَنَّ الْمُؤَذِّنَ جاء إلى عُمَرَ بن الْخَطَّابِ يُؤْذِنُهُ لِصَلاَةِ الصُّبْحِ فَوَجَدَهُ نَائِمًا فقال الصَّلاَةُ خَيْرٌ مِنَ النَّوْمِ فَأَمَرَهُ عُمَرُ أَنْ يَجْعَلَهَا في نِدَاءِ الصُّبْحِ

„И се пренесува од малик, на кој што му било кажано, дека Муезинот (тој што вика езан) пошол кај Омар ибн ал-Хатаб и го потсетил на езанот од фаџр, додека тој уште спиел. Па потоа рекол: „Клајнањето е подобро од спиење (Ас-салату хајрун мин ал-наум) - Омар му нареди според ова, во секој дневни намаз од фаџр да го спомнува.„

[Мувата 1/72 - Имам Малик на самото пренесување го смета како даиф, според слабоста на ланецот / сенед]

Но не само што го смета имам малик на предходниот хадис како даиф, него и имам ас-суннах ал-Куртуби го потврдува тоа (слабоста на ланецот) и вели:

وأما قول مالك في الموطأ أنه بلغه أن المؤذن جاء إلى عمر بن الخطاب يؤذنه بصلاة الصبح فوجده نائما فقال الصلاة خير من النوم فأمره عمر أن يجعلها في نداء الصبح فلا أعلم أن هذا روى عن عمر من جهة يحتج بها وتعلم صحتها.

„Што се однесува за класифицирањето и белешката од имам малик - и јас не најдов некое афтентично пренесување, кое што би го потврдило сигурноста на пренесувањето до омар ибн алх-хатаб.„

Имаат и други пренесувања, како наведениот хадис, на пример од ибн аби шејба или дарул кунти - но сите тие пренесувања се даиф, како што забележуваат имам малик р.А. и ал-куртуби рахимуАллах.

Шиите ја имаат целата слобода и даље да покушуваат некојси докази да донесуваат, со целта на амир ал-мукмини Омар ибн ал-Хатаб да го дефирмираат, со лаги и измисленици. Но додека не ја исполнуваат сигурноста во нивните докази, јасно е дека нема тие да се примаат како доказ!

Сунитските докази:

Факт е, дека зборовите „Ас-салату хајрун мин ал-наум„ (клајнањето е по добро од спиењето) е потврден суннет, како што гледаме следно:

قال قلت يا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِي سُنَّةَ الْأَذَانِ قال فَمَسَحَ مُقَدَّمَ رَأْسِي وقال تَقُولُ الله أَكْبَرُ الله أَكْبَرُ الله أَكْبَرُ الله أَكْبَرُ تَرْفَعُ بها صَوْتَكَ ثُمَّ تَقُولُ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إلا الله أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إلا الله أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رسول اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رسول اللَّهِ تَخْفِضُ بها صَوْتَكَ ثُمَّ تَرْفَعُ صَوْتَكَ بِالشَّهَادَةِ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إلا الله أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إلا الله أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رسول اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رسول اللَّهِ حَيَّ على الصَّلَاةِ حَيَّ على الصَّلَاةِ حَيَّ على الْفَلَاحِ حَيَّ على الْفَلَاحِ فَإِنْ كان صَلَاةُ الصُّبْحِ قُلْتَ الصَّلَاةُ خَيْرٌ من النَّوْمِ الصَّلَاةُ خَيْرٌ من النَّوْمِ الله أَكْبَرُ الله أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إلا الله.

Се пренесува афтентично во абу давуд, дека внукот на абу Махдурахс, кој што од таткому преноси, дека абу Махдурахс рекол: „Јас реков: О Аллахов пратеник, научине, кој е суннетот за викањето на езан. Тој ме по милка на мојата коса од челото и на самото чело и рече: „Викај: Аллаху Акбар, Аллаху Акбар, Аллаху Акбар, Аллаху Акбар...[до крај на езанот]. А кога ке викаш нарано, дополниго езанот со зборовите:

„Ас-салату хајрун мин ал-наум„ - (клајнањето е по добро од спиењето).!„

[забележано во сахих од ебу давуд, Дар ал-фикр - под оделението за опишување на езан број 1/136]


Исто така се спомнатите зборови забележани од ибн маџа, пренесено од Саид ибн ал-мусајјиб, од првиот музеин Билал ал-хабеши радихуАллаху Анх:

"أَنَّهُ أتى النبي صلى الله عليه وسلم يُؤْذِنُهُ بِصَلَاةِ الْفَجْرِ فَقِيلَ هو نَائِمٌ فقال الصَّلَاةُ خَيْرٌ من النَّوْمِ الصَّلَاةُ خَيْرٌ من النَّوْمِ فَأُقِرَّتْ في تَأْذِينِ الْفَجْرِ فَثَبَتَ الْأَمْرُ على ذلك"

„Билал ал-хабеши пошол кај пејгамберот и го под сетил на ранешниот езан - се пренесува даље, дека тој сеуште спавал. Тој (Билал р.А.) рекол: „Ас-салату хајрун мин ал-наум„ - од тоа постана дел од ранешниот езан фаџр.„

[Афтентично пренесување кај сунан ибн маџа, дар ал-фикр - под оделениоето за составувањето на езанот 1/72]

Како што гледаме, зборовите - „Ас-салату хајрун мин ал-наум„ (клајнањето е по добро од спиењето) - не се составено од Омар ибн ал-Хатаб радихуАллаху Анх, него тие се потврден суннет. Имаат уште повеќе од осум афтентични пренесувања, кои што го потврдуваат суннетот на наведените зборови во ранешниот езан - на пример во муснад од имам Ахмед, во сахих од ибн Хиббан, во сунан од имам ан-Несаи, во сунан од ат-Тирмизи, во сунан ал-Бејхаки, ад-Дарими итк..

Но во овој контекст, не би биле задовлни (ние од Ехлу Суннет), ако не донесиме рефернции од самите шиитски книги. За некого ке биде ова сигурно малку збунливо - но, како што кај скоро сите лажни тврдења од шиите, промршиле како прво да ги проверат нивните книги. Баш во нивните „сахих Шиа книги„ се потврдува нашето објаснување, како што ке погледниме следно:

Муватхак пренесување што значи, дека сите пренесувачи во нивниот ланец се веродостојни и во исто, дека неговиот афтенцитет е акцептиран (кај шиите).

(221) 14 فأما ما رواه محمد بن علي بن محبوب عن أحمد بن الحسن عن الحسين عن حماد بن عيسى عن شعيب بن يعقوب عن أبي بصير عن أبي عبدالله عليه السلام قال: النداء والتثويب في الاقامة من السنة

Се пренесува од Мухаммед бин али бин махбооб од ахмед бин ал-Хасан од Хусејн од Хаммад бин Иса од Шуајб бин Јакуб од Абу басир, дека имам џафер ес-садик (шестиот без грешен шиитски имам) рекол:

„Викањето „Хајја ала ал-Салах и хајја ала ал-Фалах и ал-тахвиб - „Ас-салату хајрун мин ал-наум„ (клајнањето е по добро од спиењето) - се од суннетот.„

[Забележано весаил ал-Шиа том 22 / страна 65 / број 3]

Со вакви и слични тврдења, покушуваат шиите често на Омар ибн ал-Хатаб радихуАллаху Анх да му нарекуваат некоја лоша ствар - но факт е, дека тој (Омар р.А.) беше еден од нај цврстите, во смисла на следење на исправниот суннет! Така читаме за него, кога извршувал хаџџ (аџилок), следно:

الله لقد عَلِمْتُ أَنَّكَ حَجَرٌ وَلَوْلَا أَنِّي رأيت رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يُقَبِّلُكَ ما قَبَّلْتُكَ"

„Се колнам во Аллах - навистина, ти си само еден камен - ако не би го видел на Аллаховиот пејгамбер како те бакнуваше, немаше и јас да те бакнам.„