Home
1
Да ли Ебу ханифе, Малик, Шафија, Ахмед имале иста акаида? Чет 26 Апр 2012, 8:18 pm
Muwehhid
Модератор
Во името на Аллах, Семилосниот, Милостивиот!
Прашање: Да ли Ебу ханифе, Малик, Шафија, Ахмед имале иста акаида?
Одговор: Акаида во основата на верата е иста кај сите четири имами, освен за прашања за дефиниција на иманот(верувањето). Акаидата на четирите имами: Ебу ханифе, Малик, Шефија и Ахмед, беа во она што говори Куранот и суннетот, како и она што го сметаа (веруваа) асхабите и оние кои ги следеаа во добро (Табиниите), Затоа помеѓу овие четири имами нема рзединување (Разлики) во основите на верата, туку се согласни во верување на Аллаховите својства, дека Куранот е Аллахов говор кој не е створен и кај иманот мора да постои искрена потврда од јазикот и срцето. Дури ги критикувале следбениците на “Илму-Келам”, како што се тоа џзехемијје и на нив слични, кои подпаднале под влијание на грчката филозофија и рационалистички правци.
Шејхул – ислам Ибн Тејмијје вели: … Аллах е милостив спрема Своите робови направил угледни (истакнати) имами, како што се четорицата имами, ги критикуваат мислењата од рационалистите, како што се тоа џзехемијје, за Куранот, иманот и Аллаховите својства. Овие имами имале единсвен став по прашањето во кои биле согласни исправните предходници, како што е со прашањето гледање на Аллах на Судниот ден, да е Куранот Аллахов говор, а не е створен и кај иманот мора да постои искрена потврда со јазикот и срцето...”[1]
Понатака вели: “ Сите познати имами ги признаваат својствата на Аллах, субханеху ве те ала, и велат дека Куранот е Аллахов говор, и дека не е створен, исто така Аллах че биде виден на ахирет, како што е месхебот на асхабите и табиините кои ги следеле по добро, од Пратениковата, саллаллаху алјхи ве селлем, фамилија и други, а и месхебот на имамите како што биле Малик ибн Енес, Ес-Савери, Ел-Лејс ибн Сад, Ел-Евзаи, Ебу ханифе, Шафија и Ахмед ….”[2]
Запрашан е Шејхул-ислам Ибн Тејмијје за акаидата на Имам Шафија па на тоа одговорил: “Акаидата на Шафија, Аллах да му се смилува, е акаида на исправните предходници во исламот, како што биле Малик, Ес-Севери, Ел-Евзери, Ибнул-Мубарек, Ахмед ибн Ханбел, Исхак ибн Рахавејх. Таа акаида е од познати шејхови за кои што ја предводеа како што се Ел-Фудаји ибн Ијад, Ебу Сулејман ед-Дарими, Сехл ибн Абдуллах ет-Тустури и други. Меѓу кои нема разлики (Разединување) за прашањата на основа на верата. Исто така Ебу ханифе, Аллах да му се смилува, чии што акадиа е , по прашање на Едношто во Аллах (Тевхид), одредба (кадер) и слични работи, исправна и е во слкад со акадидата на спомнатите учењаци (Алими), чии што акида била во склад со она што биле асхабите и табиините , а што всушност , и она што говори Куранот и Суннетот. .”[3]
Ова е онаа што го избрал познатиот учењак Сиддик Хасен Хан, па вели: “ Нашиот месхеб е месхеб на селефиите, а тоа се признавање на Аллаховите својства без нивно споредување со својствата на створенијата, сметање дека Аллах е чист од секое несовршенство не му доликува на никому од својствата. Тоа е месхеб на исламските прадводници (лидери) и имами како што се Малик, Шафија, Ес-севери, Ибнул-мубарек, Ахмед и други, бидејчи меѓу овие имами нема разлики (Разединување) по прашањето на основа на верата, А истотака Ебу ханифе, нека Аллах биде задоволен со него, чија акадиа е во склад на акаидата на современите ученаци, а тоа е она што говори Куранот и Суннетот…”[4]
Че ги спомнеме зборовите кои се пренесуваат од тројца имами по прашањето за нивната акаида во основа на верата во која го објасуваат и својот став за “Илмул-Келам”. Што се однесува на говорот на Ебу ханифе, тој че биде посебно и попширно спомнат.
Општо објаснување на Тевхидул-Есмаи вес-Сифат кај имам Ебу ханифе
А) Имам Ебу ханифе го потврдува на Аллах, субханеху ве те ала, она што Тој го потврдил за Себе, и она што го потврдил Неговиот Пратеник, саллаллаху алејхи ве селлем, на што укажуваат неговите зборови (Ебу ханифе): Аллах не се опишува со својствава на створенијата. Лутење и задоволство се две негови ствојства, без прашање во негова кавготија. Тоа е говор од ехли-суннет и џемаетот, бидејчи Тој се лути и станува задоволен. Не се вели дека Неговата лутина значи казана или дека задоволството значи награда. Го опишуваме онака како што Сам себеси се опишал, дека тој е еден, засолниште за секого, не родил и не е роден, и никој не му е рамен. Тој е жив, Моќен, слуша, виѓа и знае. Неговата рака е изнат нивните раце, не е рака како Неговите створенија, а Неговото лице не е како лицето на Неговите створенија."[5]
Ебу ханифе вели: Аллах има раце, Лице и Нефс како што Возвишениот во Куран спомнува Раце, Лице и Нефс. Тоа се особини (својства) околу каквогијата (кејфијје) не се поставува прашање . Ниако не се кажува Неговата Рака е Неговата моќ и благодет, затоа што со тоа се поништува својството, а тоа го застапуваат следбениците на кадеријското и мутезилското учење..."[6]
Ел-Бездеви вели: “Постојат два вида на знаење, првото знаење е за Техвид и сифатите, а второто знаење е за прописите и законите.Основата во правата форма е придржавање за Куранот и суннетот, чувај чи се за барањата и новотаријата, а држејчи се цврсто на патот на суннетот и џемаетот, а на него ги најдовме нашите шејхови и на него беа и нашите предходници Ебу ханифе, Ебу Јусуф, Мухаммед и многу наши другари. Ебу ханифе за оваа тема напишал дело “Ел-Фикхул-екбер” спомнувајчи во него потврда за Аллаховите својства и потврда за одредбата (кадер), и доброто и злото, од Аллах, субханеху в те ала."[7]
Б) Ебу ханифе не се ослонувал на размислување и рационални залкучоци кога во прашање бил говорот за Аллаховите својства, туку ги признавал ствојствата онака како што се во Куранот и суннетот, на штo укажуваат и неговите зборови: Не му доликува на никому да говори ништо за Аллаховото битие, туку него треба да се опишува онака како што Тој сам Себеси се опишал. За него не се говори ништо на основата на разионалните заклучоци, нека е возвишен и славен Господарот на световите."[8]
Аллаховите својства не можат да се спомнуваат само со разумот, туку поединечно се спознаваат по обајавата. Неговите својства претствуваат гајб (скриено, непознато), а разумот е ограничен и немоќен да го спознае тој гајб по детално, исто така е немоќен да ја свати кавготијата на својствата на Господарот Возвишениот и Славниот, бидејчи кавготијата ништо не спознава во поглед на работите или гледање на нив слични, а како Аллах нема ништо слично. Кога разумот е немоќен да ја свати кавготијата на некои створенија, како што е душа или Џеннет[9],
Или слични работи се сокриени и претставуваат гајб, тогаш прашањата за свачањето на кавготијата на Аллаховото битие и Неговите особини (својства) уште повеќе е немоќен. За ова Еш-Шафии вели: “ Забрането е разумот да размислува како изгледа Аллах и да го ограничува, туку го опишува онака како што Тој Сам себеси се опишал или како што го опишал Пратеникот, саллаллаху алјхи ве селлем."[10]
Ибн Абдул-Берр вели: “ Нема разлики (разединување) меѓу исламските учењаци по фикх и хадиси за негирање на аналогијата кога е во прашање тевхид и потврдата не е примана кога се работи за фикх прописите."[11]
Ц) Својствата на Аллах, субханеху ве те ала, кај Ебу ханифе имаат познато значење, но неговата кавготија е непозната, а кај него нема апсолутно предание за значењето на тие својства од Аллах(тефвид), а тоа го докажуваат и неговите зборови, кога е запрашан за спуштањето на Аллах, субханеху ве те ала, на змјинското (дуњалучкото) небо, кога рекол: “ Се спушта, но кавготијата за тоа е непозната. ."[12]
Мулла Али ел-Кари, откако спомнатите зборови од имам Малик, дека воздигнувањето (ел-истива) е позната работа, а да неговата кавготија е непозната... Овој говор го прифатил и Имам-Л-еазам, како и се останато што се наведува во ајетите и во хадисите кои се многу јасни, а во кои се спомнува рака, око , лице и слични работи кои говораат за Аллаховите својства. Значењето на својствата се сите познати, но нивната кавготија е незамислива, бидејчи свачањето на кавготијата е само дел од знаење за кавготијата на битието и неговото постоење. Па кога тоа е несватливо, како че бие ставатена (разбрана) кавготијата на својствата. Затоа најдобро е , во вакви случаи, да се опишува Аллах со она што Тој сам Себеси се опишал или Како што го опишал Неговиот Пратеник, салллаллаху алејхи ве селлем, без измена на значењето или негирање, како и без прашање во кавготија или споредување. Неговите својства и имиња се потврдуваат, а ништо не се се споредуваат со створенијата, така твојата потврда че биде чиста од споредување, а разговарање често од потполно негирање. Така да оној навистина че се издигне, не ги сака неговите својства а таквиот станува муаттил, а оној Неговото Воздигнување го споредува со воздигнување на сторенијата таквиот е мушеббих, а оној кој вели дека Тој Своето водигнување не сличи на никому, тој е мувеххид, кој што го признава Едноштвото Аллах, субханеху ве те ала, и кој Смета за чист од било каков недостаток."[13]
Д) Потполно воздржување од пренесеното значење (Тевил)
Методот на Ебу ханифе во објаснувањето на својствата е потполно воздување од пренесеното значење и толкување на (тевил), бидејч тоа се подразбира негирање на својствата и искривување на неговото значење кое што е својствено само на Аллах, субханеху ве те ала. На тоа укажуваат и неговите зборови: “Ниако не се кажува Неговата Рака е Неговата моќ и благодет, затоа што со тоа се поништува својството, како тоа што го прават Кадериите и мутезилиите ."[14]
Ебу ханифе вели: “ Аллах се лути и станува задоволен, но не се вели дека е Неговиот гнев Неговата казна, или дека Неговото задоволство е Неговата награда ."[15]
Воздржување од толкување на шеријатските текстови на начин кој што е спомнат на основното значење е метод на исправните имами како и имам Ебу ханифе. Ел-Алусу ел-Хамефи вели: “Ти знаеш дека методот и патот на многу угледни имами и предводници на исламот а тоа е општо воздржување од тевил, од негирање на употреба и олицетворение .[16]
Од нив биле имам Ебу Ханифе, имам Малик, имам Ахмед, имам Шафија, Мухаммед ибнул-Хасен, Сад ибн Муаз ел-Мервези, Абдуллах ибнул-Мубарек, Ебу Муаз Халид ибн Сулејман, втор Суфијан ес-Северија, Исхак ибн Рахавејхи, Мухаммед ибн Исламил ел-Бухари, Ет-Тирмизи, Ебу Давуд ес-Сидзистани ..."[17]
Е) Потполно негирање на споредба, а потврда на својствата од Потполно негирање на споредба кај Ебу ханифе не представуваат ништо од споредба на Аллаховите својства со својствата на створенијата.
Ебу Хабифе целосно негирал споредување на Аллах со Неговите створенија, бидејчи на него ништо не личи, но и пред тоатој ги признавал Неговите својства. Тоа го потврдуваат неговите зборови кога вели: “ Аллах на ништо не е сличен и ништо не личи на него од неговите створенија, ниту пак Тој личи на нешто од Своите створенија, осекогаш е и засекогаш со Своите имиња и својства ..."[18]
Ебу ханифе вели: “ Неговите својства се различни од својствата на створенијата, Неговото знаење не е како нашето знаење, има моќ која што не личи на наша ноќ, гледа, но како што ние гледаме, слуша, но не како што ние слушаме, говори, но не како што ние што говориме ..."[19]
“Аллах не се опишува со својствавата на Своите створенија” ."[20]
Eт-Техави го потврдува ова мислење објасувајчи ја акаидата на следбениците на ехли-суннет, по месхебот на Ебу ханифе и неговите двајца другари, па вели: “ Не личат створенијата ."[21]
Аллах на ништо не е сличен ниту пак со Него ништо се споресува. Возвишениот вели: Никој не како тој! Тој се слуша и се гледа. ."[22]
Возвишениот Аллах вели: Па, не донесуваат за Аллах примери. Аллах , навистина , знае а вие не знаете. ."[23]
Возвишениот Аллах вели: и никој не Му е рамен!"[24]
Се она што се потврдува како Аллахово потполно својство само Нему му припаѓа тоа својство и во тоа нема соучесник, а кој че биде убеден во спротивно од сето ова – направил куфур (неверство).
Неим ибн Хамад вели: “ Оној кој че го споредува на Аллах со нешто од Неговите створенија, прави куфур, а оној не сака ништо од Неговите својства исто така направил куфур, со тоа што да не прави споредба во она што Аллах се опишал себеси или Со она што го опишал Неговиот Пратеник, салллаллаху алјхи ве селлем."[25]
Исхак ибн Рахавејхи вели: “ Кој го опишува на Аллах споредувај чи ги Неговите својства со својствата на створенијата, тој направил куфур (Неверство) на Возвишениот Аллах. ."[26]
Ова е акаидата на Ебу ханифе и на неговите двајца пријатели. Тоа го потврдува и она што го спомнал Ет-Тахви објаснувајчи ја акаидата на следбениците на ехли-суннетот, според месхебот на Ебу ханифе и неговите двајца пријатели, па вели: “ Оној кој што го опишува на Аллах со некои од својствата на ствојствата на створенијата – направил куфур."[27]
Новотарите го опишуваат она што на Аллаху му ги признаваат совршените својства и во кој никој друг нема споделување, како што оние Кој на Аллах со споредуваат со створенијата и му даваат физичко (телесно) својство (антропоморфисти), а за ова Ел-Куневи ел-Ханефи вели:” Многу од селефиите велат дека џзехемиите се препознаваат така што за следбениците на ехли-суннетот велат дека се мушеббихе, бидејчи нема никој кој што не сака од Аллаховите својства, а да не го нарекува на оној кој ги потврдува мушеббих, дури и некои муфессири, како се Абдул-Џзеббар, Ез-Замахшери и други од мутезилиите и рафидиите се нарекувани, мушеббихии, секој оној кој што потврдува нешто од од Аллаховите својства или го подржува мислењето за гледање на Аллах, субахенеху ве те ала. Познато е кај повечето учењаци (Алими) на ехли- суннет ве џемаат дека тие споредби не сакаат да се одречат да ги негираат Аллаховите својства, туку сметаат дека Аллах, субханеху ве те ала, не личи на створенијата во Своите имиња, ствојства и во работата, како тоа што јасно го објаснал имам."[28]
Оној кој ги потврдува Аллаховите потполни својства, во кои како Него нема ништо слично, Не е од оние кои го споредуваат со створенијата миту пак оној кој Му припишува во олицетворение( изглед на човечка форма,), туку мушеббих е оној кој што е убеден дека својствата од Аллах, субханеху ве те ала , се слични на својствата од створенијата.
Исхак ибн Рахавејхи вели:” Тешбих е кога некој че каже дека Аллаховата рака е како нашата рака, слухот е како нашиот слух или сличен на него, па доколку каже такво нешто, тоа е споредување (тешбих). Меѓутоа, доколку каже дека Аллах, субханеху ве те ала, има рака, слух, вид, без дискусија во кавготијата, ниту пак да ги споредува својствата со својствата на створенијата, тогаш тоа не претставува споредување. Тогаш се работи во склад со зборовите на Аллах: “ Никој не е како Тој! Тој се слуша и се гледа... [29]"[30]
Ет-Тирмизи вели: “ Учењаците велат за овој хадис, како слични хадиси кои говораат за споштањето на Аллах, субаханеху ве те ала, на земното небо секоја ноќ, да преданието го потврдува таквото нешто и ние во тоа треба да веруваме без сомнеж и без навлегување во кавготијата... Вакво е мислењето на учењаците на ехли-суннетот, додека дзехемијје не го сакаат ова предание говорејчи дека тоа е споредување (тешбих) "[31]
Увид од овие текстови кои потекнуваат од имам Ебу ханифе, дека тој ги потврдува својствата кои се наоѓаат во Куранот и суннетот, без дискусија во негова каготија и без објаснување (Толкување) и споредување. Има Потврда на својствата кај него, која станува на ваков начин, нема ништо слично со споредувањето, а исто тоа го сметале и исправните предходници, додека се освен ова е новотарија која ја внесиле муаттиле и мушеббихе.
Белешки:
[1] Kitabul-iman, str. 350, 351.
[2] Minhadžu-s-sunne (2/106).
[3] Medžmu'ul-fetava (5/256).
[4] Qatfu-s-semer, str. 47, 48.
[5] El-Fikhul-ebsat, str. 56.
[6] El-Fikhul-ekber, str. 302.
[7] Usulul-Bezdevi, str. 3; Kešful-esrar 'an usulil-Bezdevi (1/7, 8.
[8] Šerhul-'akideti-t-Tahavijje (2/427), sa recenzijom od doktora Et-Turkija i Dželaul-'ajnejni, str. 368.
[9] Er-Risaletu-t-tedmurijje, str.: 46, 47, 50-57; El-Hamevijje, str.: 110, 112; Medžmu'ul-fetava (3/28, 30-34) (5/115, 116).
[10] Zemmu-t-te'vil, str. 143.
[11] Džami'u bejanil-'ilmi ve fadlihi, str. 74.
[12] 'Akidetu-s-selefi ashabil-hadis, str. 42; El-Esmau ve-s-sifat, od El-Bejhekija, str. 456; Šerhu-t-Tahavijje, str.: 245; Šerhul-fikhil-ekber, od El-Qarija, str. 60.
[13] Mirqatul-mefatih, tumačenje djela "Mišqatu-l-mesabih" (8/251).
[14] El-Fikhul-ekber, str. 302.
[15] El-Fikhul-ebsat, str. 56.
[16] Et-Tedžsim (otjelovljenje) je jedan od novijih termina koje su uveli zagovornici kelama, dok se ne spominje u Kur'anu i sunnetu, niti se prenosi od ashaba, tabiina ili nekog od poznatih imama.
Medžmu'ul-fetava (3/306); Minhadžu-s-sunne (2/135).
[17] Ruhul-Me'ani (6/156).
[18] El-Fikhul-ekber, str. 301.
[19] El-Fikhul-ekber, str. 302.
[20] El-Fikhul-ebsat, str. 56.
[21] Šerhl-'akideti-t-Tahavijje, sa osvrtom od Albanija, str. 19.
[22] Eš-Šura, 11.
[23] En-Nahl, 74.
[24] El-Ihlas, 4.
[25] Šerhul-usuli i'tiqadi ehli-sunneti vel-džemati (2/532).
[26] Šerhul-usuli i'tiqadi ehli-sunneti ve-l-džemati (2/532)
[27] Šerhul-'akideti-t-Tahavijje, sa osvrtom od Albanija, str. 25.
[28] El-Fikhul-ekber, od El-Karija, str. 24, 25.
[29] Eš-Šura: 11.
[30] Sunenu-t-tirmizi (3/42).
[31] Sunenu-t-tirmizi (3/41, 42), pogledaj (5/251).
Извор: ''Osnove vjere kod imama Ebu Hanife'', Muhammed el-Humejjis
Обработка :Ahlu-Sunnah