ХУЛАФА - УР - РАШИДИН

Четворицата Халифи на Аллаховиот Пратеник, хазрети Мухаммед, с.а.в.с., познати се како Хулифа-ур-Рашидин, или праведно, “упатени наследници“. Тоа биле луѓе кои после хазрети Мухаммед с.а.в.с. со своето жртвување највеќе придонеле втемелување на Исламот. Поради тоа, во знак на заблагодарност за се што направиле, се осетуваме должни во најкратки црти да ви ги представиме и вас, барем како би ги спознале основните детали од нивните премногу богати исламски биографии.
Прв од нив беше хазрети Ебу Бекр, р.а.!

ХАЗРЕТИ ЕБУ БЕКР СИДДИК

Вистинското име на хазрети Ебу Бекр, р.а., е Абдуллах. Но тој е повеќе познат по името Ебу Бекр, кое го добил со почититување спрема неговото семејство. Неговиот татко е познат како Ебу Кахафа, а неговата мајка како уммул Хаир Селма. Неговата лоза (семејство), од пред шест генерации, вовлекува потекло од семејството на Аллаховиот пратеник, хазрети Мухаммед, с.а.в.с.!
Роден е во племето Курејш 572. година во Мекка, каде што и одраснал. Се залагаше со трговија на платно. Беше премногу близок пријател на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., поради што е награден со титулата Сиддик. Во текот на целиот свој живот останал целосно предан во служење на Исламот.
Останал во друштво со Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., и беше со него во сите ситуации, како во мир, така и во борба. А самиот Аллахов Пратеник, с.а.в.с., го уважуаше како најдобар другар и се советуваше со него о скоро секоја ситуација кога му беше потребен совет. Хазрети Ебу Бекр, р.а., беше во друштво со Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., и за време на Хиџра (преселувањето) од Мекка во Медина, и беше со него во пештерата Севр каде што привремено се прикрија од прогонителите за време на ова историски значително патување. Часниот Кур'ан го опишува овој случај нарекувајќи Ебу Бекра, р.а., со повикот Сани-Иснаин, што значи “другиот од двајцата“.
Секогаш се трудеше да ги надмине сите другите во давање Зекат или било кое друго материјално жртвување. Еднаш, за време на биркат Маута, Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с. побара хитно прикупување средства за оваа битка. Хазрети Омер, р.а., донел половина ос својот имот со убедување дека донесол највеќе, но хазрети Ебу Бекр, р.а., што тој покасно и признал, беше подобар од него и го донесол целиот свој имот.
Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., ја оженил неговата ќерка хазрети Ајша, р.а.! Исто така, за време на прошталниот хаџ, како што се Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с. тешко разболел, му наредил на Ебу Бекр, р.а., наместо него, како имам, да ги предводува дневните намази. Тој беше еден од десетмината за кои Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с. уште за животот рекол дека ќе влезе во Џеннет.
После смртта на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., хазрети Ебу Бекр, р.а., е избран за прв Халифа. И тој мораше да се соочи со крајната комплицирана ситуација, предизвикана изненадената смрт на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.!
Првиот проблем бил тоа што некои племиња веднаш се одрекнаа од Исламот, поради тоа што неговите поглавари не сметаа за обврска да останат лојални на наследникот на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., и не само тоа, туку се спремаа да ја нападнат Медина, не би го уништиле новопродолжниот систем Халифа. Хазрети Ебу Бекр, р.а., после спознавањето на нивните планови, испрати на нв муслимански војни трупи кои успешно ја гушат оваа нивна забуна.
Други, поголем проблем со кој се соочил хазрети Ебу Бекр, р.а., беше одбивање на поединечни племиња да плачаат Зекат, кој беше неопходен за изградба на исламски држави и тага за сиромашните. Поради тоа тој исто така ги зедол сите мерки како на тоа би ги обврзал.
Најопасен од сите проблеми беше тој што некои лажговци започнале да се прогласуваат пратеници, планирајќи и таква забуна против исламските држави. Мусеилма и Есвед Анси подигнале голема војска и со неа завзеле дел од муслиманските земји, поради што хазрети Ебу Бекр, р.а., нападнал и многу брзо ги поразил.
После успешното средување во внатрешните немири, хазрети Ебу Бекр, р.а., се свртел на вајнските непријатели кои исто така ја угрозуваа сигурноста на државите. Муслиманската вијска под водство на Халид ибн Велид, ја угушила забуната во Бахреину, а потоа се поразени и Персијците кои им помагаа на бунтовниците од Бехраину. Муслиманската војска исто така ги поразила на Римјаните во битките на Аднадан и Јернук, па потоа и цела Сирија паднала под контрола на муслиманите.
Од останатите постигнувања за време на неговиот Халифат важно е уште да се напомене и собирањето на Часниот Кур'ан во една книга. Исто така, неговото препишување и уредување, иако тоа порано било направено под надзор на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., но сепак тоа боло неопходно затоа што некои делови биле напишани на кожа, на плочи и на тоа слично. Хазрети Бекр, р.а., совршено одговорно сите овие делови организирајчи хафизи во еден систематски проект кој имаше за цел на сочувување на Часниот Кур'ан.
Хазрети Ебу Бекр, р.а., се преселил на ахирет на 23. август 634. година после петнаесетдневните болувања. Беше Халифа нешто повеќе од две години. За време на својот Халифат, Хазур Ебу Бекр, р.а., успешно го одбранал интегритетот на исламските држави измеѓу сите внатрешни нереди и вајнски напади. Исто така, пто е многу важно, ги соединил муслиманите под системот Халифат.
Хазрети Ебу Бекр, р.а., го сакаше на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., со со такво почитување дури, дека и после неговата смрт, водеше сметка неговите желби да ги спроведе во дело. Во последните денови од својот живот Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., соберил војска со која намеруваше да ги нападне Римјаните кои им правеле проблеми на северната граница. Таа војска уште била во Медина кога Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., изненадувајќи се преселил на Ахирет. Кога хазрети Ебу Бекр, р.а., станал Халифа, внатрешната и надворешната ситуација на Медина станала многу деликатна. Поради такви ситуации многу Асхаби му предложоле на хазрети Ебу Бекр, р.а., да не испрача војска во борба пртив Римјаните. Меѓутоа, хазрети Ебу Бекр, р.а., тоа енергично го одбил говорејќи: “какво овластување има син Ебу Кахафа да запре нешто што го започнал Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.?“

ХАЗРЕТИ ОМЕР ФАРУК

Неговото име е Омер, а Фарук му беше титула. Роден е 581. година во Мекка. Потекнува од едно племенито семејство Ибн-ул-Хаттаб, кое припаѓаше на племето Курејши. Беше угледен трговец и често ги предводуваше трговачките каравани за Сирија и Ирак.
Кога Хазрети Мухаммед, с.а.в.с., го спознал светот и дека Аллах џ.ш. го известил дека тој е Аллахов Пратеник, Омер постанал премногу жесток противник на Исламот. Тоа противење се претворило во мржња до таа мера дека една прилика го зедол меќот и излегол од куќата со намера да го убие хазрети Мухаммеда, с.а.в.с.! И додека одел со својата намера, сретнал некого по пат кој му рекол прво да се загрижи за својата родена сестра и нејзиниот маж, кои веќе го прифатиле Исламот.Поради тоа тој ја променал својата одлука и тргнал спрема куќата на својата сестра каде што, слушајќи пред вратата, слушнал некој од куќата како учи Чесниот Кур'ан. Тоа го налутило до таа мера дека влегол внатре и почнал да го тепа својот зет, при што ја идрил и својата сестра која се обидела да го заштити својот маж. Од тој удар е истекла крв. Меѓутоа, неговата сестра на тој удар му одговорила: “Омере! Можеш нас да не удираш колку сакаш. но не се откажуваме од својата вера.“ Овие зборови го убиваа, па со тоа побарал да му прочитаат некој дел од Чесниот Кур'ан.
Кога му прочитаа, бил допрен од тоа учење до таа мера дека почнал да плаче, а потоа заминал право во куќата на Мухаммед, с.а.в.с. и прифатил Ислам.
Пошто бил премногу почитуван човек во Мекка, ова е и за останатите Муслимани ветената одредена сигурност. Оваа чудесна промена во хазрети Омер, р.а., била плод на довите кои хазрети Мухаммед, с.а.в.с. ги упатувал на Аллах џ.ш. за него.
Хазрети Омер, р.а., го жртвувал имотот и целиот свој живот го посветил за Ислам. Тој беше интелигентна и богобојазна личност. Учествуваше во скоро сите борби со Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., кој се консултираше со него во многу важни работи. Тој, исто така, беше еден од дессетмината кои за животот им е ветен Џеннет.
Хазрети Омер бин Хаттаб беше вториот наследник на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.! За време на неговите дессетгодишни Халифат, исламската држава се проширила, а напредокот е премногу очигледен. Мир и просперитет се осетуваше во сите сегментски друштва.
За време на неговиот Халифат, Муслиманите водеа многу порби против Иран, Ирак, Сирија и Египет. Резултат на тие борби е преминување на огромни делови на тие држави во рацете на Муслиманите.
Според овие премногу значајни усреха, хазрети Омер. р.а., поставил целосно обезбедување за решавање на социјалната состојба во друштвото. Тој воспоставил извонреден административен систем кој е негов период на Халифатот го забележал како златен период во историјата на исламот. Некои од постигнатите на тоа поле се: 1. Воспоставање Мајлис Схуре, консултативно советување на телата за Халифа. 2. Поделување на целокупните исламски држави на провинции со едноставна администрација. 3. Воспоставување на финансиски оделувања и изградба на училишта и џамии во различни државни делови. 4. Воведување на исламскиот календар по Хиџра.
Хазрети Омер, р.а., беше побожна и премногу љубезна личност, човек кој беше надвор од своето време. Поседуваше храброст, честитост и едноставност. Беше загрижен за состојбата на луѓето, така да често имаше обичај во ноќите да оди препуштен преку Медина, како лично би се уверил во социјалната состојба. Така една прилика пратеше некоја жена која кувала нешто во шерпи додека нејзините деца околу неа плачеа. Кога од неа дознал дека веќе два дена нема да им даде што да јадат и дека всушност ставила шерпу на огнот само да ги утеши додека не заспијат, тој веднаш заминал во својата куќа да им донесе храна. И додека таа храна им ја носеше, еден од муслиманите сакаше да му го однесе тој товар, но хазрети Омер, р.а., му одговорил: “На Судниот ден ти нема да водиш тага за мојот товар.“
Таа жена не го познавала на хазрети Омер, р.а., лично, па кога тој и го донел храната почнала од срце да се моли за него говорејќи: “Аллах нека те награди и направи Халифа наместо Омера.“ На тоа тој заплачел и без зборови заминал дома.
664. година хазрети Омер, р.а., за време на извршувањето намаз во џамија е вбоден со нож од страна на еден персијски роб, поради што во 63. година својот живот го преселил на Ахирет. Тој беше голем Халифа чиишто период во историјата на Исламот е забележан како златен период.

ХАЗРЕТИ ОСМАН ГАНИ


Хазрети Осман Гани, р.а., е избран за Халифа на препораката од претходниот Халифа, хазрети Омер, р.а., кратко пред неговата смрт. Тој потекнуваше од премногу познати фамилии Бену Умајја, исто така од племето Курејши. Неговата лоза (семејство), од од пред пет генерации, вовлекувала потекло од лозата на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.а.! Поради своите дарежливости спрема сиромашните, која била недалеку позната, награден е со титулата Гани.

Ислам прифатил преку својот близок пријател Ебу Бекр, р.а.! Тој беше четвртата личност која прифатила Ислам, поради што се соочол со многу потешкотии кога поради прифаќањето на Исламот неговиот дајџо почнал да го прогонува. Два пати емигрирал (се преселувал), еднаш во Абесинија, а вториот пат во Медина.

Имаше големо почитување од Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., кој му дозволил да ја ожени неговата ќерка Рукаја, после чија што смрт Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., му ја дава и раката на својата втора ќерка Уме Кулсум, поради што е наречен Зун-Нуурин- човек со две светла.

Потрошил големо богатство за потребите на Исламот. Еднаш од Евреите купил еден извор вода за пиење за потреба на Муслиманите, а за време на битката на Тебуку како помош понудил 10.000 динари, 1.000 камили и 17 коњи натоварени со сите потребни работи. Тој исто така е еден од десетмината на кои што за живот им е ветен Џеннет.

За време на неговиот Халифат исламското царство уште се ширело. Забуната во Иран била загушена. На север Римјаните уште еднаш се поразени од муслиманската војска која ја предводуваше хазрети Амир Муавија. Резултатот од таа битка беше целиот Иран, дел од Азија и Египет потпанаа под муслиманска контрола. За време на неговиот Халифат воспоставена е борбена морнарица и исламско знаме.

Во текот на првите шест години Османовиот Халифат, не се ширела само исламската империја, туку луѓето уживаа во мир и просперитет. Уредена е и стандардна копија на Чесниот Кур’ан кој веќе била формирана во врема на Халифетот на хазрети Ебу Бекир, р.а., и тие копии се испратени во сите краеви на државата, што сигурно беше негово најголемо дело. Часниот Кур’ан, каков што и ние го имаме денес, е составен во време на неговиот Халифат и под негова непосредна супервизија. Меѓутоа, последните шест години неговиот Халифат поминал во нереди и нереди и судири прдизвикани од одредени групи, вклучувајќи го тука и Абдуллаха бин Сабаха, Евреин кој преминал во Ислам со намера да ја ослабне исламската држава.

Резултат на тие завери беше дека некои луѓе од тие групи кои нанесоа мржња почнаа да лажат на чесната личност хазрети Осман, р.а., кој повторно, поради својата благост, без зборови преминуваше преку тоа. Поради неговиот изразито љубезен и нежен карактер овиe луѓе посакуваа мржња постанаа до крајни граници безобразни. Во таа опасна ситуација хазрети Омер, р.а., покажуваше величенствена толеранција и најголем степен на трпение како би сочувал мир и избегнуваше крвопролевање на невини Муслимани.

Пред крајот на неговиот Халифат овие групи, кои посакуваа да го соборат, влегоа во Медина. Тој одбил да се бори против нив бидејќи не посакуваше да се пролее Муслиманска крв. Неговата куќа била опкружена со бунтовници кои имаа потреба тој да одстапи од положбата. Меѓутоа, хазрети Омер, р.а., тоа енергично го одбил, затоа што тоа е позиција која дословно се добива од Аллах џ.ш., а не од луѓе, што било и до крај останал неговиот цврст став.
Хазрети Осман, р.а., е убиен 17. Јуни 656. година во 82.година од својот живот додека го читаше Чесниот Кур’ан. Тој го жртвуваше целиот свој живот за интегритет на Халифите и интерес на Исламот.

ХАЗРЕТИ АЛИ БИН ЕБУ ТАЛИБ


Четвртиот халифа беше Али, р.а.!

Хазрети Али, р.а. е син на Ебу Талиб, дајџо на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.. Роден е во Мекка околу 2о години после хазрети Мухаммед, с.а.в.с.! Неговиот татко Ебу Тали и неговата мајка Фатима после смртта на неговиот дедо , воделе грижа за Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.

Кога хазрети Али, р.а., е роден, Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., лично постанал негов старател поради причината што во тој период финансијската  состојба на неговиот татко била многу лоша.
Хазрети Али, р.а., неизмерено го сакаше на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., што над се покажува всушност дека наместо него легнал во неговиот кревет кога противниците се одлучиле да го убијат во тој кревет. А тоа највеќе ги погодило на противниците на Исламот кои наутро, наместо Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., го најдоа на хазрети Алија како лежи во пратениковиот кревет, спремен да умре наместо него.

Мекканските водачи не можеа да извлечат никакви информации каде се наоѓа Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., кои го бараа тие да го убијат. Иако се обидувале на разни начини, па дури и со закана на смрт, ништо не дознале. Така овој нивен план да го убијат на Пратеникот, с.а.в.с., сосема им пропанал.

Хазрети Али, р.а., беше многу храбар и вешт работник. Учествуваше скоро во сите борби со Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.! Тој беше интелигентен, образован, и побожен пријател на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.! Беше надарен со толкаво знаење што во една прилика Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с. рекол:“Јас сум град на знаење, а Али е негова копија.“ Хазрети Али, р.а., се оженил со хазрети Фатима, р.а., најдрагата черка на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.! И тој исто така е еден од десетмината кои за животот им е ветен Џеннет.

Хазрети Али, р.а., е избран за четврт Халифа на 23. јуни 656. година. т.е. 6 ден после смрта на хазрети Осман, р.а.! Тие денови во Медина немаше ни ред ни закон. Поради тоа хазрети Али, р.а., за своја престолнина наместо Медина одредил град Куфа во Ирак.
После изборите за Халифа хазрети Али, р.а., се соочил со барањата на многу популарни Муслимани, вклучувајќи ги и асхабите на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с., како што се хазрети Талха, р.а., и хазрети Зубеир, р.а., да ги смести казните на виновните за убиството на хазрети Осман, р.а.! Меѓутоа, хазрети Али, р.а., објавил како приоритет да се зема повторно воспоставување ред и закон, како тогаш би бил во можност да ги извади  пред лице правдата. Но хазрети Талха, р.а., и хазрети Зубеир, р.а., не се слогласиле со таа одлука и започнале да собираат војска.

Хазрети Ајша, р.а., несвесна новонастаната ситуација, исто така се приклучила на овие двајца асхаби во остварување на нивните наума, па тие трајца ја поведоа оваа мала војска спрема Басри.

Хазрети Али, р.а., настојуваше да ја избегне брбата  и крвопролевањето меѓу Муслиманите, но во тоа сите негови обиди пропанаа. И, нажалост, започнала борба измеѓу неговата војска и војската која ја предводуваа хазрети Ајша, р.а., жена на Аллаховиот Пратеник, с.а.в.с.! Хазрети Талха, р.а., и хазрети Зубеир, р.а., ја напуштиле таа војка пред да започне борбата, но, нажалост, во меѓувреме се убиени од некои други непријатели. Војската на хазрети Ајша, р.а., е поразена но и поред тоа, хазрети Али, р.а., е оддадол должно почитување и се загрижил за нејзината безбедност.

Оваа борба е наречена Џамал (камила) поради тоа што хазрети Ајша, р.а., јавала на камила за време на таа битка. Хазрети Ајша, р.а., остатокот на живото жалостувала поради тоа што повела војска во борба против хазрети Алија, р.а.!
После оваа борба хазрети Али, р.а., бараше од Амира Муавије, кој уште не положил заклетва на верност (бајат) да го признае за Халифа, што било во најдобар интерес за Исламот. Но Муавија тоа го одбил под изговорот прво крвта на хазрети Осман, р.а., кој исто така потекнува од семејството Умајјах, мора да се освети.

Амир Муавија, врз помош на Амр Бин Аас-а, почнал да собира војска. Хазрети Али, р.а., тогаш немаше дтуги алтернативи туку да оди во Сирија и да се бори против Муавија. Јули 567. година дојдоа до судир тие две војски во борбата наречена Саффаин. Беше губиток на двете страни, но борбата  е завршена со споразум дека работите ќе се решат на арбитражите на комитетот. Овој комитет го сочинуваа Ебу Муса ал-Асхари, представник на Али, р.а., и Амр Бин Аас, представник на Амира Муавија. Нажалост, оваа арбитража се завршила со неуспех поради тоа што Амр Бин Аас одстапил од одликите кои заедно ги донел со Ебу Муса ал-Асхари, р.а.

Голема група на луѓе која била против предлогот на арбитражите се одвоила од хазрети Алија, р.а., и избрала незавесен Амир. Оваа група е наречена Хаваариј, што значи “тие кои се од надвор.“ Хазрети Али, р.а., неуспешно се обиде да ги наговори да го признаат. Оваа ситуација довела до жестока борба во која повеќето Хаварије се убиени.

После овој пораз на Хавааријете припремаат атентати и убиства на хазрети Алија, р.а., хазрети Амир Муавија и Амр Бин Аас-а. Последните двајца ги избегнале атентатите, а хазрети Али, р.а., е ранет од нападачи додека влегал во џамија на утрената молитва (сабах). Два дена подоцна овој храбар, поболеж Халифа се преселил на Ахирет, и така без сомнеж го жртвуваше својот живот за интегритет  на Халифатот.

После повеќе од 13 века, Аллах џ.ш. на Муслиманите повторно им подарил систем на Халифет, па целиот исламско уммет има еден духовен водач. Нашиот Пратеник, с.а.в.с., рекол дека во последниот период на неговиот уммет повторно  ќе настапи Халифат. Бог го исполнил ветувањето 27. мај 1908 година, кога за прв Халифа после ветениот Месије, а.с., избран е хазрети Маулви Нарудин.

Од брошурата: "Четири халифи за web"