Пренесува имам Ел – Бухари рахимехуллах:

Во “Книгата за Тевхид“ во својот сахих, од Ебу Муса Ел – Еш’ари, радијаллаху анху, дека рекол:

“Дошол некој човек кај Посланикот, саллаллаху алејхи ве селлем, па му рекол: ’Човек се бори од пристрасност, се бори од храброст, се бори да биде виден, кој е на Аллаховиот пат од овие?“ Одговорил саллаллаху алејхи ве селлем: “Кој би водел борба на Аллаховиот пат за Аллаховиот збор да биде над се – тој е на Аллаховиот пат.“

Мухаммед ибн Хасан ел – Ханефи рахимехуллах, кажува:

“Не треба муслиманите да се борат против мушриците, со мушрици (во нивните редови), затоа што двете групи преставуваат – Шејтанска партија, а шејтанската партија е губитничка. Од тука, не треба муслиман да се приклучува на било која од овие групи (партии, џемати, заедници) да им го зголемува бројот бранејќи ги нив. Тоа е така, заради тоа што судот од ширкот е преовладувачки, а муслиманот се бори само да ги помогне следбениците на вистината, а не да го помогне судот од ширкот (да направи, да покаже надворешно).“

(Шерхус – Сијјер 11,4 / 1515)

Кажува Ес – Серахс ел – Ханефи, рахимехуллах:

“Ако би престојувала група од муслимани со договор за нивна безбедност во “Дарул – Харб, Дарул - Куфр“ и ако тој дар биде нападнат од страна на партија, група која е во војна со нив (со Мушриците) – на муслиманите не им е дозволено да се борат против нив заедно со мушриците и во таа борба да го ризикуваат животот. А тоа не е дозволено, освен заради воздигнување на Аллаховиот збор и помогнување на верата, а тоа во овој случај не постои, затоа што прописите од ширкот се преовладувачки (горни) помеѓу нив. Па затоа муслиманите не се во состојба да судат со муслиманскиот (шеријатски) закон, и поради таа причина таа борба добива облик на борба за воздигнување на зборовите од ширкот над Аллаховите зборови.

А тоа не е дозволено, освен во случај ако се плашат за себе и својот живот. Во тој случај нема препрека да се борат против нив, за да би се сочувале самите себе. (т.с во нужда, принуда)

И таквата борба не се нарекува Џихад на Аллаховиот пат, туку спаѓа во категоријата на спречување од налетот на зулумќари кои посегнале по животот, имотот, честа и фамилијата (низ препознавање и правење разлика на прописите во поглед на одбрана на животот, честа, имотот и фамилијата) а не да се воздигнат зборовите од ширк!!!“

(Ел – Мебсут 10/98)