Имам Ахмед ибн Хамбел. Еден
ден некој човек го запрашал на имам Ахмед ибн Хамбел рахимехуллах –
Одам на плоштад (чаршија) и по пат се слуша гласот од муезинот, како
повикува на намаз, дали морам да одам во таа џамија и да застанам во
сафф, а не ја познавам ниту џамијата, ниту имамот кој ќе го предводи
намазот? Имам Ахмед рахмехуллах одговорил: “Има
едно време, во кое тоа би ти го дозволил, но ние се наѓаме, поминуваме
низ време исполнето со големи фитни (нереди, новотарии) и тоа денес јас
неможам да ти го дозволам.“ (Меѓму Фетава ибн Тејмијје 2/280)

Селамуналејкум ве рахметуллах!!!
Сета благодарност (Хамд) му прпаѓа на Возвишениот Аллах субхане ве те ала, нека е салават и селам на Неговиот Миленик Мухаммед салаллаху алејхи ве селлем, на неговата чесна фамилија и сите оние кои го следат до Судниот ден!! А потоа:
Славен нека си Ти о Аллаху што даде во секое време покрај Твојата објава (Кур'ан) и Упатата(Суннет) на Мухаммед с.а.в.с. искрени аллахово робови кои ни ја објаснуваа оваа возвишена вера(Кур'анските ајети и хадиси), Ја Рабб награди ги со Џеннетул Фирдевс.
Секогаш имало и ќе има Улема(Учени) кои ќе ни ја објаснуваат оваа вера.
А што мислите кога во времето на Имам Ахмед ибн Хамбел ја дал оваа фетва и споредете го денешното време, колку ли само има разлика и колку ли само има сличности, разлика што тогаш имаше Халифат(покрај што и самиот Халифа бил паднал во фитна на таа месела околу стварање на Кур'анот)ама сепак имаше Улема(без обзир колку беа)кои се супростави на таа заблуда, сличност што огрмна маса на луѓе паднаа во таа заблуда како што денес многумина се паднати во заблуда кои им ја наметнаа кјафирите на муслиманите и на многу префинет начин ја подржаа односно повикуваат во таа заблуда денешниве таканаречени Оџи (почна овој прекар да биде погрден прекар за луѓето).
Сам сум сведок кои се дружел со такви ОЏИ со години кои повикуваа во многу заблуди, Елхамдулиллах на упатата на Хакк, до последно што бев па дури во тие џемати кои се повикуваа на Хакк и беа познати во народот како оние кои го оживуваат Суннетот на Ресулуллах с.а.в.с. но сепак имаше нешто што беше батил односно повикуваа во батил.
Ова го пишувам затоа што бев сведок како се повикуваше во гласање, одење односно барање пресуда од Тагутски судови и покренување на судски постапки(Парници) кои се повикуваат на тие дотични Тагутски закони, повикување на следење на одредени бидатски обреди, колминација на сето тоа е самото качување на ОЏИТЕ на мимберите јавно на Џума да повикуваат масовно во избори односно да го дадат луѓето својот глас на тие Парламентарни избори, така што ќе му го дадат правото на правење на закони на човек, а субханаАллах тоа право е ИСКЛУЧИВО на Аллах с.в.т.а.

Па што мислите сега дали да се клања позади вакви ОЏИ или не?

Валлахи не!!!

Намазот позади вакви не е валиден затоа што во нашите простори(Балканот, а колку што и мене ми е познато и на други места во светов) тоа е општо позната работа, и немаме оправдување за тоа!
Плус на тоа ако ги сматраме на ваквите за муслимани сме се довеле и ние самите во опасност по нашиот Ислам!!

Ја Рабб сочувајне од вакви постапки, очисти ги нашите нијети(намери), нека намазот биде исклучиво само за Аллах (а не ако не ме гледаат луѓето во џамија ќе пукне резил)и нека намазот наш биде онака као што е наредено од Аллаха и спроведено во пракса на Мухаммед с.а.в.с.(по Суннет), па макар ако не можеме да го обавиме во џамија тоа да го обавиме сами!!

На крајот моја последна дова:
ЕЛХАМДУЛИЛЛАХИ РАББИЛ 'АЛЕМИН!!!!

Ес селаму алејкум

Аллахуме амин на сите дови. А користам прилика да кажам дека ова време и состојба во која ние се наоѓаме е баш најслична на таа која ја опишал имам Ахмед рахимехуллах, па треба да се размисли по ова прашање и да се запрашаме до кога некој кој има титула вреди да се следи и почитува а знаеме дека повикува во нешто што е спротивно од Кур’ан и Суннет!!!

Кажува рахимехуллах: Ибн Тејмијје!







“Ако
би претпоставиле дека еден народ во времето од Мухаммед саллалаху
алејхи ве селлам, би дошле кај него и би му го рекле следново: “Ние со
срцето веруваме во она со што си дојден и немаме сомнеж во тоа, со
нашите јазици ги потврдуваме двата шехадети, меѓутоа ние нема да се
покоруваме во работите кои ти ни ги наредуваш и оние кои ни ги
забрануваш.

Така
што ние нема да - клањаме, постиме, хаџџ да обавуваме, нема да ја
зборуваме вистината, нема да ги исполнуваме нашите аманети, превземени
договори, нема да ги одржуваме родбинските врски. Нема да правиме ниту
едно добро дело кое ни го имаш наредено, ќе пиеме алкохол, отворено ќе
правиме блуд, ќе убиваме, вклучувајќи ги и твоите асхаби, ќе ограбуваме.
И не само тоа, дури и тебе ќе те убиеме и со непријателите твои против
тебе ќе се бориме.“

Дали
било кој паметен може да замисли дека Посланикот саллалаху алејхи ве
селлем би им одговорил: “Вие сте му’мини со потполн иман и јас за вас ќе
правам шефаат на Судниот Ден, со надеж дека никој од вас не ќе влезе во
оган!!!?“

Напротив, секој муслиман неопходно е да знае дека сигурно би им одговорил на следниов начин: “Вие сте најжестоки неверници во она со што дојдов и би ги удрил по нивните вратови ако од тоа не се покајат.“

(Меѓму – Фетава 7/287)

Шејхул Ислам ибн Тејмијје рахмехуллах кажува:

“Оној кој помеѓу Аллах и себе ќе постави посредници, наслонувајќи се на нив (тевекул), повикувајќи и молејќи ги, направил куфр (неверство) по концензус. Ова од него го пренеле повеќето потврдувајќи го овој став. Од нив бил и Ибн Муфлих во делото Ел Фуруа, како и авторот на Сахиба, авторот Ел Гајет, авторот Ел Икна’а и неговиот коментатор и многу други. Овој концензус е валиден и е нужно познат во верата. Научниците од сите четири мезхеби а и други пишувале во поглавјето за муртеди (отпадници) да оној кој ќе направи ширк е кафир, т.с оној кој обожава некого покрај Аллах во било која врста на ибадет. Со Кур’ан, суннет и концензус потврдено е да упатувањето дова на Аллах е ибадет насочен према Него, што значи ако биде насочен према некој друг тоа преставува ширк.“ (Тејсирул аззил хамид, 155/147)

Кажува Ибн Тејмијје рахимехуллах:

“Па ако Посланикот салаллаху алејхи ве селлем, забранил намаз кај гроб, во кој (намаз) се упатува дова само на Аллах, што тогаш да се каже за она што е јасен ширк, од оној што бара да му даде некоја корист или да отстрани штета, или да бара од нив ОНИЕ да бараат тоа за него кај Аллах?“ (Иктида’ус – сиратал – мустаким стр 406)


Кажува Шејхул Ислам ибн Тејмијје рахимехуллах, во книгата ’Следење на Правиот пат’, 2 том на 207 стр:

“Од Аллахова милост е и тоа да довата која во себе содржи ширк (партнерство), како што е упатување дова на некој друг освен Него, молејќи го да нешто направи, или дова упатена нему да оној го моли на Аллах (посредничка дова), и слично на тоа, со тоа што на личноста за која се работи не му се оствари целта ниту пак со себе повлекува нешто што би довело до остварување на неговата цел и желба освен во непознати случаи. А што се подразбира за големи работи како што е спуштање на дожд во време на голема суша, или отклонување на спуштено страдање, во тие ситуации овој ширк не користи.“

Како што кажува Возвишениот:

“Кажи: “Ако ви дојде казната Аллахова или дојде крај на светот мислите ли, ако сте искрени, дека ќе повикувате друг освен Аллах?“
“Но, не! Само Него ќе Го повикувате. И Он ќе го открие она за што Го повикувате и, ако сака, ќе го заборавите вашето припишување здруженик.“ (Ел Ен’ам 40 - 41)

Ибн Тејмијје, рахимехуллах, кажува:

“Таа врста на многубошци зборува: “Ние од мелеките и веровесниците бараме да се завземаат за нас кај Аллах, и кога ќе дојдеме кај гробот на некого од нив ние од него бараме да се завзема за нас, кога ќе направиме кип или слика во негов лик, како што е случајот во црквите каде христијаните сликаат слики и истите ги изнесуваат, нашата цел е да нас тие кипови и слики не потсетуваат на тие луѓе и нивните животни описи. Ние им се обраќаме на тие кипови а нашата цел е да му се обраќаме на нивните вистински сопственици, да се завземаат кај Аллах за нас. Некој од тие многубошци ќе рече: О тој и тој господине, О господине Џиргис или о Хануно мајко од Мерјем или Халил, или Муса ибн Имран, или некој друг, завземи се за мене кај твојот Господар. Оние им се обраќаат на мртвиот кај неговиот гроб со зборовите: “Моли го својот Господар за мене“ Обраќајќи се на живиот кој е отсутен, онака како што се обраќаат кога е присутен и жив, пишуваат песни во кој кажуваат: “О мој тој и тој Господине, ти си ми доволен, јас сум во твоја близина, завземај се за мене кај Аллах, замоли го на Аллах да ни даде победа над нашиот непројател, моли го Господарот да ја отстрани оваа тешкотија, ти се жалам на тоа и тоа и моли го Гсосподарот од мене да ја отстрани оваа грижа или пак некој од тие многубошци кажува: “Моли го на Аллах да ни опрости.“

Некои од нив ги толкуваат зборовите од Возвишениот:

“А оние кои према себе погрешиле, ќе дојдат кај тебе и ќе замолат Аллах да им опрости, и да и Посланикот замоли за нив, ќе видат дека Аллах навистина прима покајание и дека е Милостив.“ И зборуваат ако од Посланикот бараме да го замоли на Аллах да ни опрости, после неговата смрт, ние сме тогаш исти како оние кои барале од Асхабот да за нив го моли на Аллах да им опрости. Оние со тоа се спротивставуваат на концвензус од асхабите, таби’ините и сите останати мсулимани, затоа што никој од нив од Посланикот салаллаху алејхи ве селлем, после неговата смрт не барал да се за него завзема во тој момент нити го молел. Тоа никој не го спомнал од имамите на умметот во своите книги. Тоа го спомнале некои модерни правници кои пренеле измислена месела (историја) која ја препишале на имам Малик, рахимехуллех, околу која ако Аллах дозволи во некоја прилика ќе кажеме повеќе детали. Тоа се начини на обраќање на мелеки, веровесници, и добри луѓе и нивните кипови после нивната смрт, кај нивните гробови и во нивно одсуство што е еден вид од најголемите видови на многубоштво, присутно кај многубошците кои не се припадници на Следбениците на Книги, кај Следбениците на Книги кои се настрана од новотариите (кои вадат или не од ислам) и кај муслимани (поранешни, затоа што направиле ширк - многубоштво) кои се впуштиле во многубоштво и обреди кои Возвишениот не им го дозволил. Возвишениот за тоа рекол: “Зар оние да имаат богови кои во верата им пропишуваат да веруваат во она што Аллах не го наредил.“
(Каидах Џалила фи Тевессул ва Васила, стр 18) или (Меџму ал - Фетава, 1/159 - 160)


Ибн Тејмијје рахимехуллах:

“Обраќање на мелеките и веровесниците после нивната смрт, во нивно отсуство, упатување молба на нив, барање помош од нив, барање завземање од нив во таа состојба, правење кипови и слики во нивните ликови поради барање завземање од нив - преставува вера која Аллах не ја пропишал, и со која не испратил ниту еден Посланик, ниту таа вера ја објавил во ниту една објавена книга. Тоа обраќање ниту е обавеза, ниту е пофален чин со концензус од сите муслимани.“ (Фетви од Ибн Тејмијје, 217)

Кажува ибн Тејмијје рахимехуллах:

“Барање од мртвите или отсутните – било тоа да е веровесник или некој друг е грдо и забрането. Имамите од сите муслимани се сложни дека тоа Аллах субханеху ве те’ала и Неговиот Посланик салаллаху алејхи ве селлем, не го наредиле, а ова не го правеле а ниту било познато меѓу асхабите, табиините ниту таби табиините.

Исто така продолжува рахимехуллех, па кажува:

“Од улемата на муслиманите, од никого не е познато дека рекол да се бара помош од створенија, нешто во што само Аллах може да помогне, ниту од Посланик, ниту од мелек, ниту до добри луѓе или од нешто друго. Нужно е познато од Ислам дека тоа е апсолутно забрането.“

Кажува ибн Тејмијје:

“Оној кој ќе ги направи мелеките и веровесниците за посредници, нив ги повикува, и се наслонува на нив, бара од нив корист или да отсрани некаква штета – тој е НЕВЕРНИК по концензус од муслиманите.“

Шејхул Ислам Ибн Тејмијје рахимехуллах кажува:

“Измислените неисправни ибадети кои во себе имаат примеси од ширк, претставува одлика на христијаните, кои се копирани, следени, прифатени од побожните девијантни Суфиски “Шејхови“!

Исто така рахимехулах кажува:

“Над девијантите Суфии повеќе доминира желбата за слушање песни, отколу слушање Кур’ан.“


Продолжува рахимехуллах и кажува:

“Голем број Суфии го кудат (оспоруваат, негираат) разумот како средство за постигнување благосостојба, и сметаат дека разумот претставува ништожност, губиток, и кажуваат дека во моментот кога ќе исчезне ќе се постигне висок степен и позиција. Прифаќаат и потврдуваат работи кои здравиот разум никогаш не би ги прифатил, и честопати знаат да пофалуваат опијанетост и лудило (Паѓање во Транс)“

“ Основа на динот Ислам (АСЛ - ДИН) е да му се робува на Аллах, како што Тој објавил и наредил преку Неговите Посланици. Што се однесува до оваа основа, таа значи да му се молиме на Аллах на начин како што го правеле тоа неговите Посланици т.е да Го обожуваме само онака како што тие ни наредиле или го направиле на начин кој е дозволив. Молитвата (довата) е една од врстите на ибадет, со тоа ако некој би им се молел на мртвите или на суштествата кои што се отсутни и би побарал помош од нив, а знае дека Аллах и Неговиот Пратеник не го наредиле ниту го пофалиле тоа, тоа би се сметало за новотарија во верата (Голем Ширк) припишување партнер на Аллах и пат по кој не одат правоверните. Оној кој го моли Аллах преку Неговите суштества или се колне во суштествата додека Нему Му се обраќа, исто така, се смета дека вовел нешто ново во вера а оној кој неисполнил она што Аллах го наредил и брза да биде казнет, сам себе неправда си прави и незналица е, кој ги преминува сите граници. Ако тоа го дозволи, го дозволил тоа што Аллах не го дозволил, и тој негов став ќе се смета неприфатлив со консензус на сите исламски научници, треба да се казнува додека не се покае. Овој консензус е на сите четири познати месхеба, како и на други научници.“
(Меѓмул – Фетава)

А нема сомнеж дека шејхул ислам ибн Тејмијје, рахимехуллах е еден од најголемите научници на ехлис суннет вел џемаат. Тоа го потврдиле и признале поранешните и сегашните муслимани, освен заблудените секти и тоа посебно шиите и нивните мушрички браќа суфии, обожаватели на гробови, чија заблуда и лажна на големо им ја разоткри токму овој шејх рахимехуллах. Поради тоа срцата и градите на овие заблудени се стегнуваат кога станува збор за ехлис суннет вел џемаат.

Muaz ibn Abdurahman напиша:

Tekfir…

Šejhul-islam Ibnu Tejmijje rhm., kako to zabilježenim stoji u djelu Medžmu'ul-Fetava, 19/71., kaže slijedeće: "Prva novotarija koja se pojavila u Islamu, koja je u isto vrijeme i najviše kuđena sunnetom i eserima jeste novotarija "Harurijjetul-Marika". Njihov prvi predstavnik je ljutito u lice rekao Poslaniku s.a.w.s.: "Budi pravedan Muhammede, jer nisi dijelio pravedno!?"

Rekao je šejh Abdul-Latif ibn Abdur-Rahman, jedan od unuka šejha Muhammeda ibn Abdul-Vehhaba: »Šejh Muhammed, Allah mu se smilovao, bio je od onih koji su bili najoprezniji kada je u pitanju donošenje suda da li je neka osoba nevjernik il...i ne, toliko da nije donio sud za neznalicu koji se moli nekom drugom na kaburima, a ne Allahu, da je nevjernik, ukoliko nema ko da ga posavjetuje i da mu pojasni dokaz radi čega može upasti u nevjerstvo.» (''Minhadžu-tesis'', 187-188)

Ес селаму алејкум ве рахметуллах ве берекатух.

Елхамдулиллах, Аллах ни даде знаење, и секако мораме да го применуваме на најисправен начин, посебно кога станува збор за улемата и нивниот говор мора да се користи онака како што тие го примениле.

Муаз фетвата е кратка ќе те замолам ако си во состојба да ја преведиш на македонски, поубаво би изгледало.

Но сакам да се осврнам на фетвата, и сакам да објаснам затоа што вака грубо, оние кои не се запознати со говорот од улемата од Неџд ќе добијат впечаток дека Шејх Мухаммед ибн АбдулВеххаб па неговите синови и внуци не ги Текфирале, оние кои обожавале мртви упатувајќи дова на гробовите (А тоа е дело на голем ширк [You must be registered and logged in to see this link.] ),
а со тоа оправдувајќи ги сторителите на голем ширк во незнаење, што секако преставува голема лага.
[You must be registered and logged in to see this link.]

Тука сакам да напоменам дека фетвата која ја спомнуваш секако дека е исправна, но оние со болесни срца, сакајќи токму да ги оправдаат Суфиите или во денешно време Мурџиите, од говорот на исправната улема го зеле за доказ она што е нејасно (Мутешабих), оставајќи ги јасните докази кои ги има и тоа во голем број.

Еве што кажува Ибн Тејмијје:

“ ... А што се однесува на зборовите од шејх ибн Тејмијје рахимехуллах, : Но поради преовладувањето од незнаење кај многу од покасните генерации, нив не е можно да се протекфираат ... ’ , Тој овде не рекол дека тие се оправдани, туку се воздржал од донесување пресуда за неверство (Текфир кој со себе повлекува казна и на дуњалук и на ахирет, што не значи дека биле муслимани. Не туку биле мушрици, а нивниот хал ( состојба ) му се препушта на Аллах, Он или ќе ги казни или ќе му опрости, ако бидат од оние над кои не е воспоставен аргумент или од оние од ехлул фетра ) над нив, пред објаснувањето ( т.с пред посланица, воспоставување на аргумент или можност за доаѓање до спознавање). Така посакуваното значење од она што рекол кое го заклучуваме од целовитоста на неговата изрека ... ( т.с ибн Тејмијје рахимехуллах, е дека над нив спуштил пропис тешрик, нарекувајќи ги мушрици ) “ . ( Ед – Дурерус – Сенијје, 10 / 401 )

Научниците како ибн Тејмијје, рахимехуллах, прават разлика измеѓу термините: Тешрик(Прогласување на личност за мушрик), и Текфир (Прогласување на личност за Кафир).
Некои ќе кажат : “ Каде е разликата ? Двајцата не се муслимани “. Вистина е дека ни едниот ниту другиот не е муслиман, но разликата е во тоа што првиот ( Мушрик ), можеби не ќе биде казнет на Судниот Ден, затоа што живеел во место каде неможел да дојде до знаење за тевхид, и немало никој во тоа место кој би можел да го подучи за тевхид. Додека другиот т.с ( Кафирот ), таквиот без сомнеж ќе биде казнет на Суден Ден и вечно ќе биде во Џехеннем, затоа што имал можност да дојде до тевхид и да го научи или затоа што живеел во околина каде некои луѓе – па макар нивниот број бил мал – го знаеле тевхидот, а што е знак дека тој можел да дојде до знаење но поради немарност или инает од тоа се одвратил. Понатака, шејх ибн Тејмијје, рахимехуллах, се воздржал од казнен текфир, а не од текфир кој го одзема името Ислам (Тешрик).

Тешрик и Текфир. Многу луѓе, кои се препишуваат на знаење, се спротивставуваат на Кур’ан, суннет и концензус, со тоа што ги нарекуваат сторителите на голем ширк со кој излегува од вера – муслимани, ако незнае дека она што го прави е ширк. Нема сомнеж дека ова е голема заблуда која ја руши основата на исламот и со себе повлекува губење на името ислам, а доказите за ова се многубројни.

Ибн Тејмијје рахимехуллах, кажува:
“ Аллах нас не обавестил за Худ дека му рекол на својот народ: “ Обожавајте го само на Аллах, вие немате друг Бог покрај Него. Вие сте само лашковци ! “ ( Худ 50 )

Ги направил нив за лашковци пред него што пресудил со судот на кој се спротивставиле, поради тоа што измислиле други бог покрај Аллах. Понатака, името мушрик е потврдено пред посланица, затоа што тој прави ширк на својот Господар и го изедначува други со Него и зема покрај Него други богови и измислувајќи му исти ( ендади ) пред доаѓање на посланик... “

Еве што кажува улемата од Неџд..

Шејх Исхак ибн АбдурРахман, рахимехуллах:

“Ова наша мес’ела е ибадет спрема Аллах, Единствениот, Кој нема придружник, и ел – бера’а (одрекнување) од ибадет на се друго покрај Него, и дека оној кој му прави ибадет на некому други покрај Аллах – направил ширк.
Голем ширк со кој се излегува од вера - тој е темел на сите темели, и со него Аллах ги испратил посланиците и спуштил книги, и над луѓето се воспоставил Аллахов и Посланички аргумент.
И вака ќе најдеш од научниците на овој дин во поглед на овој темел кај текфир на оној кој му прави ширк на Аллах; Дека од него се бара да се покае, а ако не се покае – врз него ќе се изврши шеријатската казна.
Оние научниците, не спомнуваат та’риф (подучување) во мес’елите на темелите, туку спомнуваат та’риф(подучување) во помалку познатите мес’ели, чиј доказ може да биде скриен од некои муслимани, како мес’елите на кој се спротивставуваат некои новотари, како кадерии и мурџии, или во некои скриени мес’ели, како сарфа и атфа. Па како да та’рифите (подучуваат) обожавателите на кабури, кога тие не се муслимани, ниту влегуваат во значење на поимот ислам? И дали низ ширк останува неко дело ...? Сепак од оваа акида произлегува одвратно убедување, а тоа е дека аргумент над овој уммет не воспоставил Посланикот и Кур’ан. Бараме заштита кај Аллах од ова лошо сваќање, кое доведило да се заборави на Книгата и Посланикот!“
“ Оние кои ги кријат и јаснотиите и Патоказот кои ни се објавени по нивното објаснување за луѓето, во Книгата, онаквите и од Аллах и од проколнувачите ќе бидат проколнети. “ ( Ел Бекаре 159 )
(Фетви од улемата од Неџд 3/116)

Ебу Батин, рахимехуллах, кажува :
“ Ако сторителот на голем ширк се оправдува со незнаење – па кој е тогаш оној кој нема оправдување? Од ова оправдување произлегува дека Аллах нема аргумент над никого освен врз тврдоглавите и инаетчиите. Низ чинот дека заговорникот од ова тврдење не ќе биде во состојба да се придржува во се на својот темел. Напротив, тој мора да западне во контрадикторност. Затоа што, не смее да се воздржи од текфир од оној кој сомнева во посланицата од Мухаммед с.а.в.с, или сомнева во проживувањето, или некои други работи од основа на верата. А оној кој сомнева е незналица ... “ – до зборовите – “ ... Од ова произлегува дека не смееме да ги текфриме незналиците евреи и христијани и оние кои му прават сеџде на сонцето, месечината и киповите, поради нивното незнаење, ниту оние кои ги запалувал Алија ибн Ебу Талиб со оган, затоа што сме убедени дека тие биле незналици. А сите муслимани се сложни дека неверник е оној кој не ги текфира евреите и христијаните или сомнева во нивното неверство, а ние сме убедени дека повеќето од нив се незналици “ . ( Ед – Дурерус – Сенијје , 12/ 69 – 74 )


Кажува ибн Тејмијје, рахимехуллах :
“ Генерaлно, било кој да каже или да направи она што е куфр – со тоа постанува неверник, и ако немал намера да биде неверник, затоа што никој нема намера да биде неверник, освен за оној за кого Аллах тоа го сака “. ( Ес – Саримул – Меслул , 177 и 178 стр )


Шејх Мухаммед ибн Ибрахим во коментарот на ( Кешфуш - Шубухат ) на 101 стр кажува :
“ Нема разлика помеѓу оној чие неверство е куфр од инает и оној чие неверство е куфр од незнаење, и не е од услов воспоставување аргумент над кафир и тој да би го разбрал. Напротив, над оној врз кој се воспоставува аргумент на начин кој го разбираат личностите како него – он е кафир, сеедно дали сватил или не. Кога разбирањето на аргумент би било услов за тоа – тогаш со куфр би била опфатена само една врста, а тоа е куфр од негација ( т.с куфр џунуд, знае со срцето, а негира надворешно). Напротив, куфрот опфаќа повеќе врсти, во кој влегуваат неверство од незнаење и други врсти “ .

Аллах да те награди за трудот.

Вес селаму алејкум.

Шејхул ислам Ибн Тејмијје рахимехуллах, кажува:



“Навистина, работи кои се забранети, од нив има такви кои сигурно шеријатот ништо не дозволил, било тоа да биде поради дарура (нужда) или не, како што е ширк (Препишување здруженик, партнер, ортак, на Аллах џелле ве ала), ел – фавахиш (развратни работи), говор за Аллах без знаење и бесправно угнетување зулум (правење неправда). Овие четири работи спомнати се во говорот од Возвишениот Аллах:

“Кажи: “Господарот мој, навистина, забрани: “Срамни дела, било да се јавни, било да се тајни, и грев, и сила бесправно да му здружувате на Аллах нешто за што Он не објави доказ, и да го зборувате за Аллах она што не го знаете!“ (Ел Араф 33)

Така овие работи биле забранети во сите шеријати (законодавства). И покрај тоа, Аллах ги испратил Своите Посланици да ги забранат, и Тој не дозволил ништо од нив во било каква ситуација. Поради оваа причина овој ајет е објавен во оваа Мекканска сура т.с на самиот почеток од објавата.“

(Меџмул Фетава 14/470 – 471 стр)