Тежината на стрпливоста зависи од јачината на мотивот и достапноста на гревот. Ако тие две работи се поклопат, стрпливоста станува тешко издржлива за човекот. Од друга страна, ако ги нема овие работи, тогаш е лесно да бидеш стрплив.Кога постои едната работа од нив, тогаш стрпливоста е лесна од еден аспект, а тешка од другата.
Во една ситуација кога нема мотив да се убије, краде, пие опојно средство или некое друго злодело, и кога му е тешко достапно, тогаш е многу тешко да бидеш стрплив. Затоа посебна вредност кај Аллах има воздржаност на владарот од неправда, младичот од неморал, богаташот од препуштање на страстите и уживањата. Во Муснеду и други хадиски збрки забележан е хадисот:’’ На Твојот Господар му е мило младото момче кое нема младешка лудост.(Ахмед,4/151 и Куртуби,5/71)

Затоа и седумината кои се споменати во хадисот ( Бухари,660;Тирмизи,2391;Несаи,8/222 и Ахмед,439) ќе бидат сместени во ладовината на Неговиот Арш благодарение на својата голема и тешка стрпливост.Истрајноста на влададетлот во вистината, поделбата расудување, казнување и наредување; упорност на момчето во обожавање на Аллах спортиставување на своите апетити; стрпливост на човекот во редовно посетување на џамија; стрпливост на онај кој поделува милостина и крие дури и од своите ;стрпливост повикување на грев и покрај убавината и репутацијата на жената; стрпливост на оние кои се сакаат заради Аллах кога се заедно и разделени; како и стрпливост на оние кои плачат за правда а тоа го кријат од луѓето представува најтежка форма на стрпливост. Од друга страна, казната за блудниот старец, владател кои ги лаже сиромашните, затоа што во тие ситуации лесно се воздржуваат од тој харам. Нестрпливоста во овие ситуации докажува дека тоа го прават за своето сопствено задоволсто и да се докажат со нивната гордост. Затоа е најтешко да се избегне гревот на јазикот и половиот орган.Тоа бара најповеќе трпение.Гревовите на јазикот се забава за човекот, како пренесување на туѓи зборови, оговарања, невистини, лаги расправии на отворени и скриени пофалби, кудење на оној што го мразиме и фалење на оној кој го сакаме и така натаму.Снагата на формата на концентрирањето е јазикот и озборувањето, а сабарот слабеј. Затоа Пратеникот саллАллаху алејхи ве селлем, му рекол на Муаз : ’’Чувајго својот јазик!’’ ’’Зарем ќе го оговараме она што го зборуваме?’’ ’’А што друго луѓето со наведнати лица во Огнот пратени заради она што јазиците им заработиле?’’( Тирмизи, 2619 и Ибн Маџе, 3973)


[You must be registered and logged in to see this link.]

Во името од Аллах, Милостивиот, Семилосен.

Нека е Милоста Аллахова на Мухаммед саллалаху алејхи ве селлем, на
неговата чесна фамилија, на неговите асхаби и на сите оние кои го следат се до Судниот ден.


Аллах Возвишениот кажува во Куран во приближно значење:

“Повикувај кон патот од Господарот твој, и со мудрост и со поука добра. И расправај со нив на најдобар начин! Господарот твој, секако, најдобро го познава оној кој скршнал од патот негов. Он најдобро ги знае упатените!“ (Ен Нахл 125)

Најдобар говор е Келамуллах, а најдобра упата е упатата на Мухаммед салаллаху алејхи ве селлем, налоши работи се новововедени работи во Дин Ислам (бида'а-новотарија), секоја новотарија е заблуда, а заблудата носи во пропаст-Џехеннем!!!!

А потоа:




Постојат два вида на Сабр (стрпливост) а тоа се:


-Сабр во чинење на она што е наредено односно покорност и во добрите дела.
-Сабр во во забранетите дела односно во непокорност и тука се ставаат понекогаш и искушенијата.


Нема сомнеж дека Муслиманот ќе биде награден и за секој еден Сабр, а оној кој не е муслиман тоа може да му биде себеб на Упата од страна на Аллах субхане ве те ала. Да видиме кој сабр е подобар!!
Сабарот во чинење на добрите дела односно во покорноста на извршување на наредбите од Наредбодавачот аллах субхане ве те ала, а тука спаѓаат и сабр на искушенијата под кој е испитан еден Муслиман.
Улемата е сложна дека овој Сабр е повреден од неколку причини.
-Наградата за чинење на наредените дела е повеќекратна, додека за лошите дела се има еден грев (од ова се одземени делата од кои се губи Основиот Иман, значи се губи Исламот).
-Секојдневно имаме дела кои се наредени да се чинат кои од Муслиманот се бара Сабр за нивно извршување, додека за забранетите дела во многу случаи нема можност да се биде конфронтиран секојдневно.
-Кога се работи за искушенија тие секогаш за Муслиманот се награда од Аллаха и Сабр во тие работи е наредена да се има, погледај само на како размислувал само Ибрахим Кхалилуллах алејхи селам, кога дошла наредба да го даде за Курбан на Исмаил алејхи селам, рекол дека е ова награда од Аллах субхане ве те ала.
-Сабарот во некои дела кои го снаоѓаат на муслиманот кои доаѓаат со последица на неговиот живот,здравје, имот, деца, родители, езијет од другите луѓе и т.н. овој сабр спаѓа во во првиот вид на Сабр и неминовно е дека е награден повеќекратно.
А Аллах субхане ве те ала најдобро знае.




Го молам на Возвишенот да не окити со Сабр.