و حَدّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ حَدّثَنَا غُنْدَرٌ عَنْ شُعْبَةَ ح و حَدّثَنَا مُحَمّدُ بْنُ الْمُثَنّى
وَابْنُ بَشّارٍ قَالَا حَدّثَنَا مُحَمّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ رِبْعِيّ بْنِ حِرَاشٍ
أَنّهُ سَمِعَ عَلِيّا رَضِيَ اللّهُ عَنْهُ يَخْطُبُ قَالَ
قَالَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ لَا تَكْذِبُوا عَلَيّ فَإِنّهُ مَنْ يَكْذِبْ عَلَيّ يَلِجْ النّارَ

Али (р.А.) пренесува:

Пејгамберот рече: „Немојте да ме лажете, дека тој што ме лаже, ке оди во оган!„

و حَدّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ وَزُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ جَمِيعًا عَنْ ابْنِ عُلَيّةَ قَالَ زُهَيْرٌ حَدّثَنَا
إِسْمَعِيلُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِي حَيّانَ عَنْ أَبِي زُرْعَةَ بْنِ عَمْرِو بْنِ جَرِيرٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ
قَالَ
كَانَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ يَوْمًا بَارِزًا لِلنّاسِ فَأَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللّهِ مَا
الْإِيَانُ قَالَ أَنْ تُؤْمِنَ بِاللّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكِتَابِهِ وَلِقَائِهِ وَرُسُلِهِ وَتُؤْمِنَ بِالْبَعْثِ الْآخِرِ قَالَ يَا رَسُولَ
اللّهِ مَا الْإِسْلَامُ قَالَ الْإِسْلَامُ أَنْ تَعْبُدَ اللّهَ وَلَا تُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَتُقِيمَ الصّلَاةَ الْمَكْتُوبَةَ وَتُؤَدّيَ
الزّكَاةَ الْمَفْرُوضَةَ وَتَصُومَ رَمَضَانَ قَالَ يَا رَسُولَ اللّهِ مَا الْإِحْسَانُ قَالَ أَنْ تَعْبُدَ اللّهَ كَأَنّكَ تَرَاهُ
فَإِنّكَ إِنْ لَا تَرَاهُ فَإِنّهُ يَرَاكَ قَالَ يَا رَسُولَ اللّهِ مَتَى السّاعَةُ قَالَ مَا الْمَسْئُولُ عَنْهَا بِأَعْلَمَ مِنْ
السّائِلِ وَلَكِنْ سَأُحَدّثُكَ عَنْ أَشْرَاطِهَا إِذَا وَلَدَتْ الْأَمَةُ رَبّهَا فَذَاكَ مِنْ أَشْرَاطِهَا وَإِذَا
كَانَتْ الْعُرَاةُ الْحُفَاةُ رُءُوسَ النّاسِ فَذَاكَ مِنْ أَشْرَاطِهَا وَإِذَا تَطَاوَلَ رِعَاءُ الْبَهْمِ فِي الْبُنْيَانِ
فَذَاكَ مِنْ أَشْرَاطِهَا فِي خَمْسٍ لَا يَعْلَمُهُنّ إِلّا اللّهُ ثُمّ تَلَا صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ
إِنّ اللّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السّاعَةِ وَيُنَزّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ
غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنّ اللّهَ عَلِيمٌ خَبِيٌ
قَالَ ثُمّ أَدْبَرَ الرّجُلُ فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ رُدّوا عَلَيّ الرّجُلَ فَأَخَذُوا لِيَرُدّوهُ
فَلَمْ يَرَوْا شَيْئًا فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ هَذَا جِبْرِيلُ جَاءَ لِيُعَلّمَ النّاسَ دِينَهُمْ
حَدّثَنَا مُحَمّدُ بْنُ عَبْدِ اللّهِ بْنِ نُمَيْرٍ حَدّثَنَا مُحَمّدُ بْنُ بِشْرٍ حَدّثَنَا أَبُو حَيّانَ التّيْمِيّ بِهَذَا
الْإِسْنَادِ مِثْلَهُ غَيْرَ أَنّ فِي رِوَايَتِهِ إِذَا وَلَدَتْ الْأَمَةُ بَعْلَهَا يَعْنِي السّرَارِيّ

Ебу Хурејра (р.А.) пренесува:

„Пратеникот Аллахов излезе еден ден пред народот. Дојде еден човек и му рече: - О пратеник Аллахов, што е верување (Иман)? Toj му одговори: Верување е, да веруваш во Аллах, во Неговите мелеки, Неговата книга, на сретнувањето со Него, на Неговиот пратеник и на воскросението, кое што ке дојде на денот (јаум ул-кијама).

Човект даље го праша: О Аллахов пратеник! Што е Ислам? Пејгамберот му одговори: Ислам е, да му се молиш на Аллах, ништо да не му споредуваш, да го обавуваш пропишаниот намаз, пропишаниот зекает (приближни превод: данок за сиромави), и да постиш рамазан.

Човекот рече: О пратеник Аллахов, што е добрина (ихсаан)? Тој му врати: Да му се молиш на Аллах, како да би го глеал, и ако не го гледаш, Тој сигурно те гледа.

Човекот рекол: О пратеник Аллахов, кога ке дојде времето (јаум ул-кијама)? Тој одговоро: Прашаниот нема повеќе знаење за ова од тој што прашува. Но што се однесува на знаците за тој ден, ке ти кажам ова: Кога робјинката ке роди свој господин, е еден од тие знаци, кога разголените, што се боси, ке станат господини (или господинки) на луџето, е од знаците, кога ке градат неписмените (водачи на камили) високи куќи; тоа е еден од знаците. Имаат 5 работи, од кои што само Аллах има знаење. Потоа рецитира пејгамберот : „Навистина, само кај Аллах е знаењето од времето (јаум ул-кијама). Тој остава доволно дошт да падне. И Тој знае, што има во телото на мајката, додека никој не знае, што ке добие утре, и додека никој незнае, во која држава тој ке умре. Навистина, Аллах знае се и свесен е за се. Човекот отиде, и Аллаховиот пратеник рече: Вратитего назад! Тие покушаа да го стигнат, но ништо не можеа од него да видат. Аллаховиот пратеник на тоа рече: Тој беше Џибраил! Тој дојде да ги учи луѓето во нивната православна вера.„

حَدّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدِ بْنِ جَمِيلِ بْنِ طَرِيفِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ الثّقَفِيّ عَنْ مَالِكِ بْنِ أَنَسٍ فِيمَا
قُرِئَ عَلَيْهِ عَنْ أَبِي سُهَيْلٍ عَنْ أَبِيهِ أَنّهُ سَمِعَ طَلْحَةَ بْنَ عُبَيْدِ اللّهِ يَقُولُا

جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ مِنْ أَهْلِ نَجْدٍ ثَائِرُ الرّأْسِ نَسْمَعُ دَوِيّ
صَوْتِهِ وَلَا نَفْقَهُ مَا يَقُولُ حَتّى دَنَا مِنْ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ فَإِذَا هُوَ يَسْأَلُ عَنْ
الْإِسْلَامِ فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ خَمْسُ صَلَوَاتٍ فِي الْيَوْمِ وَاللّيْلَةِ فَقَالَ هَلْ
عَلَيّ غَيْرُهُنّ قَالَ لَا إِلّا أَنْ تَطّوّعَ وَصِيَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَقَالَ هَلْ عَلَيّ غَيْرُهُ فَقَالَ لَا إِلّا أَنْ
تَطّوّعَ وَذَكَرَ لَهُ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ الزّكَاةَ فَقَالَ هَلْ عَلَيّ غَيْرُهَا قَالَ لَا إِلّا أَنْ
تَطّوّعَ قَالَ فَأَدْبَرَ الرّجُلُ وَهُوَ يَقُولُ وَاللّهِ لَا أَزِيدُ عَلَى هَذَا وَلَا أَنْقُصُ مِنْهُ فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ
صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ أَفْلَحَ إِنْ صَدَقَ
حَدّثَنِي يَحْيَى بْنُ أَيّوبَ وَقُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ جَمِيعًا عَنْ إِسْمَعِيلَ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِي سُهَيْلٍ
عَنْ أَبِيهِ عَنْ طَلْحَةَ بْنِ عُبَيْدِ اللّهِ عَنْ النّبِيّ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ بِهَذَا الْحَدِيثِ نَحْوَ
حَدِيثِ مَالِكٍ غَيْرَ أَنّهُ قَالَ فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ أَفْلَحَ وَأَبِيهِ إِنْ صَدَقَ أَوْ
دَخَلَ الْجَنّةَ وَأَبِيهِ إِنْ صَدَقَ

Талха ибн убејда (р.А.) пренесува:

Еден човек од неџд, со развлечена коса, звучен глас и неразбирливи зборови дојде кај Аллаховиот пратниек , му се доближи и му постави прашање за исламот.

Аллаховиот пратени му рече: „Има пет намази, ден и ноќ!„ Човекот праша: „Дали имам должност и други намази освен овие да ги извршувам?„ На тоа му одговори пејгамберот : „Не! Освен ако сакаш самиот доброволно да извршиш!„

Пејгамберот :saws. продолжи: Според намазот е и постењето во рамадан обавеза.„ Човекот рече: „Дали имам должност и други денови да постам освен тие?„ Пејгамберот му одговори: „Не!„ Освен ако сакаш самиот повеќе да држиш.„

Аллаховиот пратеник му го спомна и зекаетот. Човекот на тоа го праша: „Дали имам должност повеќе да давам, освен тоа што е потребно?„ Пејгамберот му одговори: „Не!„ Освен ако сакаш самиот повеќе да даваш како садака.„

Човект по тоа си замина и рече: „Се колнам во Аллах! Нема да извршувам ниту повеќе ниту по малку од тоа!„ Аллаховиот пратеник на тоа рече: „Би бил успешен, ако ја кажал вистината!„

Забрането ни беше да го прашуваме на Аллаховиот пратеник за работи, за кои што обично молчеше. Баш затоа се радувавме, ако дојдеше некој мудри бедуин, кој што му поставуваше прашања - а ние внимателно слушавме.

Еднашка дојде еден бедуин кај пејгамберот и му рече: „О Мухаммед, пратеникот твој дојде кај нас и ни соопшти, дека си рекол, дека Аллах те испратил.„ Пејгамберот му одговори: „Во право бил во тоа што рекол.„ Човекот го праша даље: „Кој го создаде небото?„ Пејгамборт одговори: „Аллах.„ Даље го праша: „А кој ја создаде на земјата„“ Пејгамберот одговори: „Аллах.„ Бедуинот го праша: „А кој ги исправи овие планини и кој ги наполна со тоа, што е во нив?„ Пејгамберот одговори: „Аллах.„ Човекот на тоа рече: „Се колнам во Тој, што го создаде на небото, што ја создаде на земјата и што ги исправи на овие планини - дали те прати Аллах?„ Пејгамберот одговори: „Да!„ Бедуинот продолжи: „Пратеникот твој не соопшти, дека треба пет намази дневно и ноќи да обавуваме.„ Пејгамберот одговори: „Во право бил во тоа што рекол.„ Бедуинот рече: „Се колнам во тој што те испрати, дали навистина е Аллах тој што ти го нареди ова?„ Пејгамберот одговори: „Да.„ Бедуинот рече: „Пратеникот твој не соопшти, дека секоја година во месецот рамадан треба да постиме.„ Пејгамберот одговори: „Во право бил во тоа што рекол.„ На тоа праша човекот: „Се колнам во тој што те испрати - дали навистина е Аллах тој што ти го нареди ова?„ Пејгамберот одговори: „Да.„ Бедуинот потоа рече: „Пратеникот твој не соопшти, дека треба да го извршиме аџилак кај куќата - ако сме во тоа стање.„ Пејгамберот одговори: „Во право бил во тоа што рекол.„ Бедуинот потоа си замина и во самото одење рече: „Се колнам во тој што те испрати со вистината, нема да правам повеќе ни помалку од тоа што ми рече!„ Пејгамберот на тоа рече: „Ако би ја кажал вистината, би одел во рајот.„

حَدّثَنَا مُحَمّدُ بْنُ عَبْدِ اللّهِ بْنِ نُمَيْرٍ حَدّثَنَا أَبِي حَدّثَنَا عَمْرُو بْنُ عُثْمَانَ حَدّثَنَا مُوسَى بْنُ
طَلْحَةَ قَالَ
حَدّثَنِي أَبُو أَيّوبَ
أَنّ أَعْرَابِيّا عَرَضَ لِرَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ وَهُوَ فِي سَفَرٍ فَأَخَذَ بِخِطَامِ نَاقَتِهِ أَوْ
بِزِمَامِهَا ثُمّ قَالَ يَا رَسُولَ اللّهِ أَوْ يَا مُحَمّدُ أَخْبِرْنِي بِمَا يُقَرّبُنِي مِنْ الْجَنّةِ وَمَا يُبَاعِدُنِي
مِنْ النّارِ قَالَ فَكَفّ النّبِيّ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ ثُمّ نَظَرَ فِي أَصْحَابِهِ ثُمّ قَالَ لَقَدْ وُفّقَ أَوْ
لَقَدْ هُدِيَ قَالَ كَيْفَ قُلْتَ قَالَ فَأَعَادَ فَقَالَ النّبِيّ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ تَعْبُدُ اللّهَ لَا تُشْرِكُ
بِهِ شَيْئًا وَتُقِيمُ الصّلَاةَ وَتُؤْتِي الزّكَاةَ وَتَصِلُ الرّحِمَ دَعْ النّاقَةَ
و حَدّثَنِي مُحَمّدُ بْنُ حَاتِمٍ وَعَبْدُ الرّحْمَنِ بْنُ بِشْرٍ قَالَا حَدّثَنَا بَهْزٌ حَدّثَنَا شُعْبَةُ حَدّثَنَا
مُحَمّدُ بْنُ عُثْمَانَ بْنِ عَبْدِ اللّهِ بْنِ مَوْهَبٍ وَأَبُوهُ عُثْمَانُ أَنّهُمَا سَمِعَا مُوسَى بْنَ طَلْحَةَ
يُحَدّثُ عَنْ أَبِي أَيّوبَ عَنْ النّبِيّ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ بِمِثْلِ هَذَا الْحَدِيثِ

Хадис број 5:
Абу ајуб ал-анзариј, радихуАллаху Анх, пренесува:

Еден бедуин се исправи пред Аллаховиот пратеник, , додека беше тој на пат. Ја фати на камилата од за оглав и рече: „О пратеник Аллахов (или о Мухаммад) - кажими - што треба да правам, за да одам во рајот а во исто спасен од пеколот?„ Пејгамберот молчеше за еден краток период - после тоа се сврти кон неговите придружници (асхабии) и им рече: „Тој имаше успех или беше упатен.„ Потоа го праша на човекот: „Што рече„? Бедуинот го пофтори неговото прашање и пејгамберот му одговори: „Служиму на Аллах и немој да му здружуваш партнер во Неговото Господарство, обавувајго дневниот намаз, плачајго законскиот зекает и чуваја врската со твојата фамилија! Сега пуштија камилата!„

Хадис број 8:

Ибн аббас, радихуАллаху Анхум, пренесува:

Пратениците од Абдул Каис дојдоа еднашка кај Аллаховиот пратеник и рекоа: „О Аллахов пратеник, ние сме од племето „рабие„ - неверниците од племето „мудар„ ни го спречуваат патот кон тебе. Според тоа, имаме можност, само во благословните месеци да те посетиме. Но кажини некој пат за следење, и за оние, кои што се зад нас, да ги повикуваме.„ Тој им одговори: Ви ги наредувам да се држите за следниве четириве обврски : Верувањето во Аллах (дека нема други бог освен Аллах и дека мухаммад е неговиот пејгамбер и пратеник), обавување на намазот, давање на зекает и давање на една петина од вашиот плен. Но ви забранувам да го спремате на „набитх„ (Пијалок од хурми) во сад од тиква, или од кал, косми и крв, или од стебла обложени со терен.

حَدّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ وَأَبُو كُرَيْبٍ وَإِسْحَقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ جَمِيعًا عَنْ وَكِيعٍ قَالَ
أَبُو بَكْرٍ حَدّثَنَا وَكِيعٌ عَنْ زَكَرِيّاءَ بْنِ إِسْحَقَ قَالَ حَدّثَنِي يَحْيَى بْنُ عَبْدِ اللّهِ بْنِ صَيْفِيّ
عَنْ أَبِي مَعْبَدٍ عَنْ ابْنِ عَبّاسٍ عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ قَالَ أَبُو بَكْرٍ رُبّمَا قَالَ وَكِيعٌ عَنْ
ابْنِ عَبّاسٍ أَنّ مُعَاذًا قَالَ
بَعَثَنِي رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ قَالَ إِنّكَ تَأْتِي قَوْمًا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ فَادْعُهُمْ إِلَى
شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلّا اللّهُ وَأَنّي رَسُولُ اللّهِ فَإِنْ هُمْ أَطَاعُوا لِذَلِكَ فَأَعْلِمْهُمْ أَنّ اللّهَ افْتَرَضَ
عَلَيْهِمْ خَمْسَ صَلَوَاتٍ فِي كُلّ يَوْمٍ وَلَيْلَةٍ فَإِنْ هُمْ أَطَاعُوا لِذَلِكَ فَأَعْلِمْهُمْ أَنّ اللّهَ افْتَرَضَ
عَلَيْهِمْ صَدَقَةً تُؤْخَذُ مِنْ أَغْنِيَائِهِمْ فَتُرَدّ فِي فُقَرَائِهِمْ فَإِنْ هُمْ أَطَاعُوا لِذَلِكَ فَإِيّاكَ وَكَرَائِمَ
أَمْوَالِهِمْ وَاتّقِ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ فَإِنّهُ لَيْسَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ اللّهِ حِجَابٌ
حَدّثَنَا ابْنُ أَبِي عُمَرَ حَدّثَنَا بِشْرُ بْنُ السّرِيّ حَدّثَنَا زَكَرِيّاءُ بْنُ إِسْحَقَ ح و حَدّثَنَا عَبْدُ
بْنُ حُمَيْدٍ حَدّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ عَنْ زَكَرِيّاءَ بْنِ إِسْحَقَ عَنْ يَحْيَى بْنِ عَبْدِ اللّهِ بْنِ صَيْفِيّ
عَنْ أَبِي مَعْبَدٍ عَنْ ابْنِ عَبّاسٍ أَنّ النّبِيّ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ بَعَثَ مُعَاذًا إِلَى الْيَمَنِ
فَقَالَ إِنّكَ سَتَأْتِي قَوْمًا بِمِثْلِ حَدِيثِ وَكِيعٍ

Хадис број 9:

Муаз, радихуАллаху Анх, пренесува:

Аллаховиот пејгамбер ме прати на терен, за да го повикам на еден народ во ислам. Ми рече: „Ке одиш кај еден народ кој што е народ од книгата и ке ги обавестиш, дека нема друг господ освен Аллах и дека ја сум неговиот пратеник. Ако го следат повикот, обавестиги, дека Аллах им наредува пет пати дневно обавување на намаз. Ако го следат повикот, обавестиги, дека Аллах им наредува да даваат садака (донација) од нивното богатство - обични да се земаат од нивните богаташи и да им се враќа на сиромашните меџу нив. Ако го следат повикот, немој да им земаш ништо од нивното богатство. И пазисе од довата за поднижените, затоа што нема пречка меџу нив и Аллах.„

حَدّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدّثَنَا لَيْثُ بْنُ سَعْدٍ عَنْ عُقَيْلٍ عَنْ الزّهْرِيّ قَالَ أَخْبَرَنِي عُبَيْدُ
اللّهِ بْنُ عَبْدِ اللّهِ بْنِ عُتْبَةَ بْنِ مَسْعُودٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ
لَمّا تُوُفّيَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ وَاسْتُخْلِفَ أَبُو بَكْرٍ بَعْدَهُ وَكَفَرَ مَنْ كَفَرَ مِنْ
الْعَرَبِ قَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطّابِ لِأَبِي بَكْرٍ كَيْفَ تُقَاتِلُ النّاسَ وَقَدْ قَالَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ
عَلَيْهِ وَسَلّمَ أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النّاسَ حَتّى يَقُولُوا لَا إِلَهَ إِلّا اللّهُ فَمَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلّا اللّهُ فَقَدْ
عَصَمَ مِنّي مَالَهُ وَنَفْسَهُ إِلّا بِحَقّهِ وَحِسَابُهُ عَلَى اللّهِ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ وَاللّهِ لَأُقَاتِلَنّ مَنْ فَرّقَ
بَيْنَ الصّلَاةِ وَالزّكَاةِ فَإِنّ الزّكَاةَ حَقّ الْمَالِ وَاللّهِ لَوْ مَنَعُونِي عِقَالًا كَانُوا يُؤَدّونَهُ إِلَى رَسُولِ
اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ لَقَاتَلْتُهُمْ عَلَى مَنْعِهِ
فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطّابِ فَوَاللّهِ مَا هُوَ إِلّا أَنْ رَأَيْتُ اللّهَ عَزّ وَجَلّ قَدْ شَرَحَ صَدْرَ أَبِي بَكْرٍ
لِلْقِتَالِ فَعَرَفْتُ أَنّهُ الْحَقّ

Кога почина Аллаховиот пратеник и кога постана абу бакр негов наследник, се одрекнаа некои од арапите од верувањето. Тогаш му рече умар на абу бакр: Како можеш да ратуваш против луџе, за кои што Аллаховиот пратеник рече: „Наредено ми е да се борам против луџето, дур изговорат: „Ла Иллаха Иллал-лах„ (Нема друг господ освен Аллах). Значи - кој што ке изговори „Ла Иллаха Иллал-лах„, го зема неговото својство и него (самиот човек) во заштита од мене, освен, ако има некој прекршок против законот - и неговата сметка му останува кај Аллах! - Абу бакр рече: „Се колнам во Аллах, против секого ке се борам, кој што на намазот и зекаетот ги разделува; Зекаетот е правото на сиромашните на стока (или слично). Се колнам во Аллах, субаханаху ва теала, ако би се спротивиле да дадат макар една глужд, кој што го давале на Аллаховиот пратеник - ке се борам против нив због таа спротивка.„

و حَدّثَنَا أَبُو الطّاهِرِ وَحَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى وَأَحْمَدُ بْنُ عِيسَى قَالَ أَحْمَدُ حَدّثَنَا و قَالَ
الْآخَرَانِ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ قَالَ أَخْبَرَنِي يُونُسُ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ حَدّثَنِي سَعِيدُ بْنُ
الْمُسَيّبِ أَنّ أَبَا هُرَيْرَةَ أَخْبَرَهُ
أَنّ رَسُولَ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ قَالَ أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النّاسَ حَتّى يَقُولُوا لَا إِلَهَ إِلّا اللّهُ
فَمَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلّا اللّهُ عَصَمَ مِنّي مَالَهُ وَنَفْسَهُ إِلّا بِحَقّهِ وَحِسَابُهُ عَلَى اللّهِ

Аллаховиот пратеник рече: „Наредено ми е да се борам против луџето, дур изговорат: „Ла Иллаха Иллал-лах„ (Нема друг господ освен Аллах). Значи - кој што ке изговори „Ла Иллаха Иллал-лах„, го зема неговото својство и него (самиот човек) во заштита од мене, освен, ако има некој прекршок против законот - и неговата сметка (на крај) му останува кај Аллах!„

حدثنا أبو غسان السمعى مالك بن عبد الواحد حدثنا عبد اللك بن الصباح عن شعبة
عن واقد بن ممد بن زيد بن عبد ال بن عمر عن أبيه عن عبد ال بن عمر قال
قال رسول ال صلى ال عليه وسلم أمرت أن أقاتل الناس حت يشهدوا أن ل إله إل ال
وأن ممدا رسول ال ويقيموا الصلة ويؤتوا الزكاة فإذا فعلوا عصموا من دماءهم
وأموالم إل بقها وحسابم على ال

Аллаховиот пратеник рече: „Наредено ми е да се борам против луџето, дур сведочат, дека нема друг Господ освен Аллах и дека мухаммед е Неговиот пратеник, и дур обавуваат намаз и даваат зекает. Значи - кој што ке стане сведок на тоа, го зема неговото својство и него (самиот човек) во заштита од мене, освен, ако има некој прекршок против законот - и неговата сметка (на крај) му останува кај Аллах!„