Home
1
Имам ебу Ханифа Нед 16 Јан 2011, 7:54 pm
Abu Al-Amin
Брат
1. Дел
Имам ебу Ханифа
Имам ебу ханифа (рахимуАллах) беше еден од нај важните Алими. Ханифитскиот мезхеб е на него именуван. Роден 80. година после Хиџра (699 год.) во куфа (ирак), во 150. година посел Хиџра (767 год.) почина тој во багдад, рахимуАллах.
Неговата наука је преноси усно. Од неговите ученици, се извади нај позната книга со насловот „Фикх ел-екбер„. Ебу Ханифа, кој што небеше араб, живуваше во градот куфа (ирак), кој што беше направен главен град, од 4. Халифа Али радихуАллахуАнх. Ебу Ханифа беше еден од 4.000 Ученици на Џафер ес-Садик.
Неговото полно име е: „Ебу Ханифа ен-ну´ман ибн Тхабит, ист наречен како „ел-имам ел-азам. Името на таткому беше „Сабит„, неговиот татко, Ну´ман. Потекнува од една почитувана перзиска фамилија. Неговиот Дедо бил конвертит.
Тој е првиот имам од четирите мезхеби, и единствен од нив, кој што се брои во табиините, затоа што лично ги сретна на Асхабиите (радихуАллахуАнхум) – Ене ибн Малик, Аб Аллах ибн Аби Авфа, Сахел ибн Са´д ес-са´иди, Ебу ет-Туфајл и Амир ибн Ватхила.
Ебу Ханифа беше првиот од алимите во исламот, кој што ги анализира на исламските рубрики „Шериат„ и „Фикх„ и кој што ги класифицира нив во „Тахара„ (ритуална чистота), „Салат„ (Клајнање), „Зекает„ (Задолжителен данок), „Хаџ„ (Аџилак), „фаради„ (Наследство) итк. – значи во прегледлив ред, кој што многу следни алими истиот го презедоа, како „Имам Малик, Имам Шфаии, Имам Ибн Ханбел, ел Бухари, Муслим„..! Имам ес-Шафии рече за тоа: „Во Наука за исламскиот закон, сме сите деца на ебу Ханифа.„
Истиот тој беше, кој што на критериумите и условите за Аналогија (кијас), според прашања, који што не можеа јасно со куран и суннет да се одговорат, ги дефинира.
Ханефитскиот мезхеб доби големо ширење со Османскиот Имперум. Како официални мезхеб, воедно го донесоа во секоја заземена држава.
Исто така беше познат за неговата прецизност во сите верски особи, како и за неговата великодушност, искреност и побожност. Така се пренесува, дека 40 години го извршувал раношниот намаз со абдест од ночниот намаз – значи ја поминувал ноќта со клајнање, рецитирање и подсечавање на Аллах, за преку денот да предава и одговара прашања – се то тоа со мал прекин за спавање после зухур (икиндија).
Ебу ханифа го клањаше секое рано намазот во џамија и одговараше до пладен прашања на учениците негови. После пладне, им предаваше на неговите ученици / тоа до ночниот намаз (само со мал прекин, како што спомнавме). После извршување на ничниот намаз, отидуваше во својата домовина, одмараше малку, и по тоа се враќаше во џамија. Таму извршуваше ибадети, до фаџр (сабах). Овие факти се пренесени од „мис´ар бин кедаам куфи (умрен 115. год. хџ.), следнебник на асхабиите (р.А.) и од многу други потврден.
Имам ебу Ханифа
Имам ебу ханифа (рахимуАллах) беше еден од нај важните Алими. Ханифитскиот мезхеб е на него именуван. Роден 80. година после Хиџра (699 год.) во куфа (ирак), во 150. година посел Хиџра (767 год.) почина тој во багдад, рахимуАллах.
Неговата наука је преноси усно. Од неговите ученици, се извади нај позната книга со насловот „Фикх ел-екбер„. Ебу Ханифа, кој што небеше араб, живуваше во градот куфа (ирак), кој што беше направен главен град, од 4. Халифа Али радихуАллахуАнх. Ебу Ханифа беше еден од 4.000 Ученици на Џафер ес-Садик.
Неговото полно име е: „Ебу Ханифа ен-ну´ман ибн Тхабит, ист наречен како „ел-имам ел-азам. Името на таткому беше „Сабит„, неговиот татко, Ну´ман. Потекнува од една почитувана перзиска фамилија. Неговиот Дедо бил конвертит.
Тој е првиот имам од четирите мезхеби, и единствен од нив, кој што се брои во табиините, затоа што лично ги сретна на Асхабиите (радихуАллахуАнхум) – Ене ибн Малик, Аб Аллах ибн Аби Авфа, Сахел ибн Са´д ес-са´иди, Ебу ет-Туфајл и Амир ибн Ватхила.
Ебу Ханифа беше првиот од алимите во исламот, кој што ги анализира на исламските рубрики „Шериат„ и „Фикх„ и кој што ги класифицира нив во „Тахара„ (ритуална чистота), „Салат„ (Клајнање), „Зекает„ (Задолжителен данок), „Хаџ„ (Аџилак), „фаради„ (Наследство) итк. – значи во прегледлив ред, кој што многу следни алими истиот го презедоа, како „Имам Малик, Имам Шфаии, Имам Ибн Ханбел, ел Бухари, Муслим„..! Имам ес-Шафии рече за тоа: „Во Наука за исламскиот закон, сме сите деца на ебу Ханифа.„
Истиот тој беше, кој што на критериумите и условите за Аналогија (кијас), според прашања, који што не можеа јасно со куран и суннет да се одговорат, ги дефинира.
Ханефитскиот мезхеб доби големо ширење со Османскиот Имперум. Како официални мезхеб, воедно го донесоа во секоја заземена држава.
Исто така беше познат за неговата прецизност во сите верски особи, како и за неговата великодушност, искреност и побожност. Така се пренесува, дека 40 години го извршувал раношниот намаз со абдест од ночниот намаз – значи ја поминувал ноќта со клајнање, рецитирање и подсечавање на Аллах, за преку денот да предава и одговара прашања – се то тоа со мал прекин за спавање после зухур (икиндија).
Ебу ханифа го клањаше секое рано намазот во џамија и одговараше до пладен прашања на учениците негови. После пладне, им предаваше на неговите ученици / тоа до ночниот намаз (само со мал прекин, како што спомнавме). После извршување на ничниот намаз, отидуваше во својата домовина, одмараше малку, и по тоа се враќаше во џамија. Таму извршуваше ибадети, до фаџр (сабах). Овие факти се пренесени од „мис´ар бин кедаам куфи (умрен 115. год. хџ.), следнебник на асхабиите (р.А.) и од многу други потврден.
