1 OSNOVI NA ISLAMOT (1) Пет 01 Окт 2010, 10:10 am
hidzab
Модераторка
Исламот е монотеистичка вера која е заснована на верување во еден Бог. Исламската вера го содржи теоретскиот и практичниот аспект, па слободно може да се каже дека исламот е начин на живот.
Од теоретски аспект, исламот се базира врз шест столбови на верувањето: Верувањето во Аллах, џ.ш., во Неговите мелеци (ангели), во Неговите книги, во Неговите пратеници, во Судниот ден и во Неговото одредение и дека проживувањето по смртта е вистина.
Според исламското учење, Аллах е Создателот на сè. Тој е Создател на природата и на сè што се гледа и што не се гледа. Тој е еден. Нема родители, жена ниту деца. Тој е без почекот и без крај. Знае сè, гледа сè и е семоќен. Кратко кажано, Тој е опишан со сите позитивни својства.
Исламот нè учи дека мелеците (ангелите) се создадени од светлина. Нивниот број е многу голем. Тие никогаш не работат лоши работи, туку само Го величаат Аллах. Најпознати мелеци се: Џибрил (Гаврил), Микаил (Михаил), Исрафил и Мелекул Меут (ангелот на смртта).
Според исламското учење, низ историјата на човештвото, Аллах им спуштил неколку книги на пратениците на земјата.
Најпознати книги се:
1. Тевратот (Тората), објавен на Муса (Мојсеј);
2. Зебурот (Псалмите), објавен на Давуд (Давид);
3. Инџилот (Евангелието), објавено на Иса (Исус) и
4. Куранот, објавен на Мухаммед, а.с.
Истотака, исламкото учење ни кажува Аллах испраќал многу пратеници на земјата. Од нив, 25 се спомнати во Куранот. Најпознати се: Адем (Адам), Нух (Ное), Ибрахим (Авраам), Муса (Мојсеј), Иса (Исус) и Мухаммед, нека е Божјиот мир над нив.
Според исламското учење, овој свет има крај и треба да се случи Судниот ден. На овој ден сè ќе биде уништено, а потоа ќе бидат проживеани сите созданија. Искрените верници ќе бидат наградени со џеннет (рај), додека неверниците, злосторниците и криминалците ќе бидат казнети со џехеннем (пекол).
Освен теоретскиот аспрект, во исламот постои и практичен аспект кој се гледа во петте столбови на исламот:
1. Шехадетот (сведочењето);
2. Клањањето намаз;
3. Давањето зекат;
4. Постењето на месецот Рамазан и
5. Хаџџот (аџилак).
Со изговарањето на шехадетот, човекот станува муслиман. Неговото значење е следно: „Сведочам дека Аллах е Еден и сведочам дека Мухаммед е Негов пратеник“.
Според исламот, секој муслиман е обврзан пет пати во текот на денот и ноќта да клања намаз. Времето за намаз почнува со огласувањето на езанот. Намазот може да се клања поединечно и заеднички. Еднаш неделно, во петок, задолжително е заеднички да се клања во џамија џума намазот. Пред клањањето на намазот личноста треба да е со чисто тело, облека и место каде што ќе клања. Пред секој намаз треба да се абдести.
Богатите верници се должни во текот на годината да одвојат дел од своето богатство на оние коишто се сиромашни и потребни. Тој дел изнесува 2,5% од севкупното годишно богатство.
Истотака, муслиманите се должни во текот на годината да го постат месецот Рамазан. Постењето почнува в зори, оставајќи го јадењето, пиењето и интимните односи, и трае сè до зајдисонце. По завршувањето на месецот Рамазан, се слави празникот Фитр Бајрам.
Истотака, богатите и здрави муслимани се обврзани еднаш во својот живот да одат на хаџџ (аџилак). Аџилакот се извршува со посета на светата Божја куќа Ќаба и со посета и обреди на останатите места околку Мека. По завршувањето на аџилакот се слави празникот Курбан Бајрам.
Треба да се истакне дека во Рамазан почнало објавувањето на Куранот, додека на последниот простувачки аџилак на пратеникот Мухаммед, а.с., завршило неговото објавување.
После сево ова, може да се каже дека исламот е составен од теоретски аспект каде што се верува со срце и со разум, и од практичен аспект кој се применува со дела.
Од теоретски аспект, исламот се базира врз шест столбови на верувањето: Верувањето во Аллах, џ.ш., во Неговите мелеци (ангели), во Неговите книги, во Неговите пратеници, во Судниот ден и во Неговото одредение и дека проживувањето по смртта е вистина.
Според исламското учење, Аллах е Создателот на сè. Тој е Создател на природата и на сè што се гледа и што не се гледа. Тој е еден. Нема родители, жена ниту деца. Тој е без почекот и без крај. Знае сè, гледа сè и е семоќен. Кратко кажано, Тој е опишан со сите позитивни својства.
Исламот нè учи дека мелеците (ангелите) се создадени од светлина. Нивниот број е многу голем. Тие никогаш не работат лоши работи, туку само Го величаат Аллах. Најпознати мелеци се: Џибрил (Гаврил), Микаил (Михаил), Исрафил и Мелекул Меут (ангелот на смртта).
Според исламското учење, низ историјата на човештвото, Аллах им спуштил неколку книги на пратениците на земјата.
Најпознати книги се:
1. Тевратот (Тората), објавен на Муса (Мојсеј);
2. Зебурот (Псалмите), објавен на Давуд (Давид);
3. Инџилот (Евангелието), објавено на Иса (Исус) и
4. Куранот, објавен на Мухаммед, а.с.
Истотака, исламкото учење ни кажува Аллах испраќал многу пратеници на земјата. Од нив, 25 се спомнати во Куранот. Најпознати се: Адем (Адам), Нух (Ное), Ибрахим (Авраам), Муса (Мојсеј), Иса (Исус) и Мухаммед, нека е Божјиот мир над нив.
Според исламското учење, овој свет има крај и треба да се случи Судниот ден. На овој ден сè ќе биде уништено, а потоа ќе бидат проживеани сите созданија. Искрените верници ќе бидат наградени со џеннет (рај), додека неверниците, злосторниците и криминалците ќе бидат казнети со џехеннем (пекол).
Освен теоретскиот аспрект, во исламот постои и практичен аспект кој се гледа во петте столбови на исламот:
1. Шехадетот (сведочењето);
2. Клањањето намаз;
3. Давањето зекат;
4. Постењето на месецот Рамазан и
5. Хаџџот (аџилак).
Со изговарањето на шехадетот, човекот станува муслиман. Неговото значење е следно: „Сведочам дека Аллах е Еден и сведочам дека Мухаммед е Негов пратеник“.
Според исламот, секој муслиман е обврзан пет пати во текот на денот и ноќта да клања намаз. Времето за намаз почнува со огласувањето на езанот. Намазот може да се клања поединечно и заеднички. Еднаш неделно, во петок, задолжително е заеднички да се клања во џамија џума намазот. Пред клањањето на намазот личноста треба да е со чисто тело, облека и место каде што ќе клања. Пред секој намаз треба да се абдести.
Богатите верници се должни во текот на годината да одвојат дел од своето богатство на оние коишто се сиромашни и потребни. Тој дел изнесува 2,5% од севкупното годишно богатство.
Истотака, муслиманите се должни во текот на годината да го постат месецот Рамазан. Постењето почнува в зори, оставајќи го јадењето, пиењето и интимните односи, и трае сè до зајдисонце. По завршувањето на месецот Рамазан, се слави празникот Фитр Бајрам.
Истотака, богатите и здрави муслимани се обврзани еднаш во својот живот да одат на хаџџ (аџилак). Аџилакот се извршува со посета на светата Божја куќа Ќаба и со посета и обреди на останатите места околку Мека. По завршувањето на аџилакот се слави празникот Курбан Бајрам.
Треба да се истакне дека во Рамазан почнало објавувањето на Куранот, додека на последниот простувачки аџилак на пратеникот Мухаммед, а.с., завршило неговото објавување.
После сево ова, може да се каже дека исламот е составен од теоретски аспект каде што се верува со срце и со разум, и од практичен аспект кој се применува со дела.