ЏИХАД!-Борба на Аллаховиот пат

--------------------------------------------------------------------------------

Естагфируллах-Бисмилах!

Аллах навистина ги љуби оние кои се борат на Неговиот пат во редови како да се, токму бедеми зацврстени! (Ес-Сафф,4)

А за оние кои ќе загинатна Аллаховиот пат не велите дека се мртви.Но не! Живи се ,но вие тоа не го чуствувате.(Ел-Бекаре,154

На Аллаховиот пат убивајтеги оне кои вас ве убиваат.Но не преминувајтеги границите;Аллах навистина не ги љуби претерувачите! (Ел-Бекаре190)

нашиот Посланик Мухаммед а.с. кажува дека Возвишениот Аллах џ.ш. рекол: “Билокој Мој роб да оди во борба на Мојот пат,со желба да го постигне Моето задоволство,загарантирано му е враќање со награда и плен,ако го вратам жив,а ако загине му гарантирам опрост ,милост и Џеннет“ (Ахмед)
Во друг хадис Посланикот а.с.вели:“Водите џихад со многубошците со помош на вашите добра,со вашите личности и вашите јазици!(Дарими)

Сопсобноста на еден Муџахедин!
Муџахедин или војник (борец) на Аллаховиот пат. Нашиот Пратеник Мухаммед а.с. рекол: „Муџахид е оној кој се бори против страста на својата душа.“ хадисот го пренесува Тирмизи и Ебу Давуд (сахих).

Ова значи да борбата на Аллаховиот пат влегува и и борбата против страста на својата буша која е склона кон грешење. Во тоа влегува и поткрепување на својата душа кон правење добри дела со кои Аллах џ.ш. ќе биде задоволен од нив и одвраќање од правење лоши дела. Овој вид на џихад е и основа за секој друг вид на џихад.

Ебу Хурејре пренесува дека Аллаховиот Пратеник, а.с. рекол: „Кој ќе се бори на Аллаховиот пат со цел Аллаховиот збор да биде горе (да владее) онолку време колку да се измолзе една Камила, загарантиран му е Џеннетот.“

Значи, покорисно е (по севап) ова мало време на борба на Аллаховиот џ.ш. пат е покорисно од се што е на овој свет и кога би го имал сето тоа и би го поделил како садака.

Во еден хадис кој го пренесува Ибн МУбарек во својата книга „Џихад“ од Хасан ел Басри се вели да му е пренесено на Аллаховиот Пратеник а.с. една група на борци меѓу кои бил и Абдулах ибн Ребиах р.а. по некаква задача Абдуллах р.а. заостанал да би клањал со Пратеникот а.с. Тогаш Мухаммед а.с. рекол: „Се колнам во Оној во чија рака е мојата душа, кога ти би поделил (како садака) се што е на земјата, не би ја достигнал наградата на нивиото заминување.“